*Τίποτε δεν συμβάλλει τόσο στην απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης, όσο η σιωπή και η συζήτησις με τον εαυτόν μας μάλλον,
παρά με τους άλλους.
*Μπορείς, βλέποντας τον ήλιο με τους φυσικούς οφθαλμούς, να μη
χαίρεσαι; Μα πόσο μεγαλύτερη χαρά θα νοιώθεις, όταν ο νους σου βλέπει με τους εσωτερικούς οφθαλμούς τον Ήλιο της
δικαιοσύνης, τον Χριστόν;
*Για να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη πρέπει να διώχνεις από κοντά σου
την αθυμία, να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των άλλων και να συγκαταβαίνεις
στις αδυναμίες του αδελφού σου.
*Κάθε πρόοδο και επιτυχία σʼ οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας πρέπει να
αποδίδουμε στον Κύριο και μαζί με τον προφήτη να λέμε: «Μη ημίν, Κύριε, μη
ημίν, αλλʼ ή τω ονόματι σου δος δόξαν» (Ψαλμ. ριγʼ,9).
*Κατά το τριακοστό πέμπτο έτος της ηλικίας, δηλαδή στο ήμισυ της
επιγείου ζωής, συμβαίνει να κάνει ο άνθρωπος μεγάλο αγώνα για την διατήρηση του
εαυτού του. Πολλοί σʼ αυτή την ηλικία δεν παραμένουν στην αρετή, ξεφεύγουν, και
ακολουθούν τον δρόμον των επιθυμιών τους.
*Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του σε κατάσταση
μετανοίας και συντριβής: «Θυσία τω Θεώ
πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ
εξουδενώσει» (Ψαλμ. νʼ, 19).
*Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να έχει καρδιά ταπεινή και λογισμό ειρηνικό,
τότε όλες οι σκευωρίες του εχθρού μένουν ανενέργητες. Διότι όπου υπάρχει η
ειρήνη των λογισμών, εκεί αναπαύεται ο Ίδιος ο Θεός: «Εν ειρήνη ο τόπος
Αυτού» (Ψαλμ. οεʼ, 3).
Απόσπασμα
Αγίου Σεραφείμ τού Σαρώφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου