Ὁ Γάλλος πρόεδρος Ἐμμανουὲλ Μακρὸν μὲ καμάρι ἀνέφερεν εἰς τὴν ὁμιλίαν του τὴν 5ην Μαΐου 2025 εἰς τὴν Μεγάλην Τεκτονικὴν Στοὰν τῆς Γαλλίας,
ὅτι πρόκειται νὰ φέρη νόμον διὰ τὴν εὐθανασίαν. Μάλιστα προέτρεψε τοὺς
μασόνους ἀπὸ τὴν πλευράν τους νὰ εἶναι ὑπερήφανοι διὰ τὴν ὑποστήριξιν αὐτοῦ τοῦ
νόμου, διότι πρόκειται διὰ «ζήτημα ὑψίστης σημασίας». Αὐτὴν τὴν εἴδησιν ἐπιβεβαίωσε
τὸ ἱστολόγιον «newsbreak.gr» τῆς 19ης Μαΐου 2025, συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον εἰς
τὴν Γαλλικὴν Ἐθνοσυνέλευσιν:
«ψηφίστηκε σὲ
πρώτη ἀνάγνωση ἡ πρόταση νόμου ποὺ θεσπίζει τὴν ὑποβοηθούμενη αὐτοκτονία στὴν
περίπτωση ποὺ τὸ θανατηφόρο προϊὸν χορηγεῖται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀσθενῆ. Ὡστόσο, ἡ
διαδικασία θὰ ὑπόκειται σὲ αὐστηρὸ πλαίσιο. Κατὰ τὶς συζητήσεις στὴν ἐθνοσυνέλευση,
κατοχυρώθηκε ἡ ἀρχὴ τῆς χορήγησης τοῦ θανατηφόρου προϊόντος ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀσθενῆ,
σύμφωνα μὲ τὴ βούληση τῆς κυβέρνησης. Γιὰ ἀσθενεῖς ποὺ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ
χορηγήσουν μόνοι τους τὸ προϊόν, μπορεῖ νὰ ζητηθεῖ ἡ
παρέμβαση γιατροῦ ἢ νοσηλευτῆ. Αὐτὴ ἡ παρέμβαση, ὡστόσο, “πρέπει νὰ ἀποτελεῖ
τὴν ἐξαίρεση”, ὑπενθύμισε ὁ Φρεντερὶκ Βαλετού, ὑφυπουργὸς Ὑγείας. … Μετὰ τὴν ἐπίσημη
ψηφοφορία ποὺ ἔχει προγραμματιστεῖ γιὰ τὶς 27 Μαΐου, ὁ νόμος θὰ προωθηθεῖ πρὸς
τὴ Γερουσία. Σὲ περίπτωση ἀδιεξόδου, ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, Ἐμμανουὲλ
Μακρόν, δὲν ἀποκλείει νὰ θέσει τὸ ζήτημα σὲ δημοψήφισμα».
Μὲ αὐτὴν τὴν πρωτοβουλίαν ἡ Γαλλία θὰ εἶναι
ἡ τετάρτη χώρα εἰς τὴν ΕΕ, ἡ ὁποία θὰ καθιερώση τὴν ἐνεργητικὴν εὐθανασίαν.
Ἔχουν προηγηθῆ ἡ Ὁλλανδία τὸ 2001, ἀκολουθουμένη
τὸ 2002 ἀπὸ τὸ Βέλγιον καὶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ Λουξεμβοῦργον. Εἰς τὴν τελευταίαν μάλιστα ὁ σχετικὸς
νόμος ἐπέφερε συνταγματικὴν κρίσιν, ἐπειδὴ ὁ μονάρχης τῆς χώρας, ὁ Μέγας Δούκας
Ἑρρῖκος ἠρνήθη νὰ ὑπογράψη τὸν νόμον. Ἔπρεπε πρῶτα νὰ ἀλλάξη τὸ Σύνταγμα καὶ νὰ
περιορίζεται ἡ ἐξουσία τοῦ μονάρχου, προκειμένου ὁ νόμος νὰ τεθῆ εἰς ἰσχύν.
Φυσικὰ ὑπάρχουν προϋποθέσεις διὰ τὴν ἐφαρμογὴν τῆς εὐθανασίας:
Ἡ γραπτὴ ἐπιθυμία τοῦ ἀσθενοῦς, νὰ πρόκειται διὰ ἀνίατον ἀσθένειαν, ἡ
κατάστασις νὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμος καὶ νὰ ἐξετάζεται τὸ αἴτημα ἀπὸ ἐπιτροπήν.
Μία ἄλλη εὐρωπαϊκὴ χώρα, εἰς τὴν ὁποίαν ἐφαρμόζεται ἕνα εἶδος εὐθανασίας εἶναι ἡ
Ἑλβετία. Ἐδῶ ὅμως πρόκειται διὰ ὑποβοηθουμένη αὐτοκτονία, ἐπειδὴ ὁ ἀσθενὴς ἀποφασίζει
διὰ τὴν δόσιν τοῦ θανατηφόρου φαρμάκου καὶ πρέπει ὁ ἴδιος νὰ τὸ χορηγήση εἰς ἑαυτόν.
Ἡ Ἑλβετία ἐπίσης δέχεται «τουρισμὸν θανάτου» (τὸ
2003 ἦταν 125 ἄτομα) ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέπτονται τὴν χώραν
προκειμένου νὰ αὐτοκτονήσουν. Δὲν ἐπιτρέπεται ὡστόσον ἡ ἐμπορικὴ ἐκμετάλλευσις.
Ἡ βαθυτέρα αἰτία αὐτῆς τῆς προοδευτικῆς ἐφαρμογῆς τῆς εὐθανασίας εἰς
τάς Εὐρωπαϊκάς χώρας περιγράφεται μὲ ἕνα πολὺ οὐσιαστικὸν τρόπον εἰς τὸ
Πασχάλιον μήνυμα τοῦ 2015 τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Β΄:
«Κάποτε οἱ κοινωνίες συμπεριφέρονταν σὲ ἀκολουθία μὲ τὴν πίστη στὴν ἀθανασία
τῆς ψυχῆς. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τὴν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ἡ ψυχή τους δὲν θὰ χαθεῖ,
θὰ ζεῖ, ἔστω καὶ σὲ ἕνα στενάζοντα καὶ ὀδυρόμενο Ἅδη. Μὰ τώρα, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος
θεωρεῖ ὅτι μὲ τὸν θάνατο τελειώνουν ὅλα. Καὶ σῶμα καὶ ψυχή. Ὅλο καὶ
περισσότεροι παύουν νὰ φέρονται προσχηματικὰ καὶ ὑποκριτικὰ καὶ προσχωροῦν ἀνοικτὰ
στὴν νοοτροπία τοῦ “φάγωμεν, πίωμεν, αὔριο γὰρ ἀποθνήσκομεν”. Αὐτὴ τὴ
γνωστὴ ρήση ἀντιμετωπίζει αὐστηρὰ τὸ χωρίο τῆς Ἀποκαλύψεως “οἶδά σου τὰ ἔργα,
ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ” (Ἀποκ. 3, 1).
Γέμισε ὁ κόσμος νεκροὺς ἀνθρώπους πού ζοῦν περιμένοντας νὰ πεθάνουν. Ἀνθρώπους ὑποκρινόμενους τοὺς εὐτυχεῖς μέσα ἀπὸ τὴν
ἐπιφανειακὴ καὶ ἐπίπλαστη εὐθυμία, ἢ κάποιους πιὸ εἰλικρινεῖς, ὡς πρὸς τὴν ἀπελπισία
τους, καὶ γι’ αὐτὸ βαθειὰ μελαγχολικούς. Ἀνθρώπους συμβιβασμένους μὲ τὴ
θνητότητα τῆς ὕπαρξής τους. Ἐκεῖνος πού συμβιβάζεται μὲ τὴν ἐπικείμενη ἀνυπαρξία
του, εἴτε χάνει τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὴ χαρὰ τῆς ζωῆς, εἴτε ἀνάγει σὲ ὕψιστη
καὶ μοναδικὴ ἀξία τὴν εὐζωΐα, μὴ διστάζοντας νὰ πατήσει ἐπὶ πτωμάτων, γιὰ νὰ τὴν
ἐξασφαλίσει. Στὴ συνείδησή του ὅλοι εἴμαστε πτώματα. Τὰ πτώματα δὲν νιώθουν. Δὲν
πονοῦν. Ἂν ἕνα πτῶμα πατήσει ἕνα ἄλλο πτῶμα δὲν ὑπάρχει βλάβη, δὲν ὑφίσταται
καμία μεταβολὴ στὸν ἄδικο καὶ μάταιο τοῦτο κόσμο».
πηγή: orthodoxostypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου