Όσο περισσότερο ό άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να «ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους

Όσο λιγότερη
πίστη έχουμε,
τόσο περισσότερη
είναι η
στεναχώρια μας

του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Χωρίς Χριστό αΧριστεύεσαι και αχρηστεύεσαι! Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας.

Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι ή απελευθέρωση του άνθρωπου από τις πολλές στεναχώριες. Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέρας, πού φροντίζει για το σπίτι και για oλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή ή αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι!

Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Όσο περισσότερο ό άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να «ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους.

Ή χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώμα «εξατμίζεται», ό θυμός μαζεύεται, μέχρι πού ό άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη θυμό, σκυμμένη πάνω από τον τάφο.

Για ποιό λόγο έχετε τόσες στεναχώριες;

Αυτό είναι το ερώτημα, πού θέτει ό Σωτήρας στην ανθρωπότητα πού είναι ταραγμένη και διαμελισμένη σε κομμάτια από τις πολλές στεναχώριες. 

-Ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημα του; (Ματθ. 6, 27). 

-Για ποιό λόγο έχετε τόσες στεναχώριες; Ενδέχεται αύριο το πρωί ό ήλιος να μην ανατείλει;

Εκείνος πού φροντίζει να ανατείλει αύριο το πρωί ό ήλιος στη συγκεκριμένη ώρα και στο συγκεκριμένο δευτερόλεπτο, θα φροντίσει όλες τις δικές σας μικρές στεναχώριες.

Ό Επίκτητος, ό στωικός φιλόσοφος, λέει: πώς ό άνθρωπος πού δεν είναι σοφός, κατηγορεί τούς άλλους ανθρώπους, όταν δεν πηγαίνουν τα πράγματα όπως πρέπει.

Εκείνος πού αρχίζει να κατακτά τη σοφία, συνεχίζει, κατηγορεί τον εαυτό του.

Ό σοφός όμως είναι άνθρωπος πού δεν κατηγορεί ούτε τον εαυτό του, ούτε τούς άλλους ανθρώπους. «Σοφός άνθρωπος», σύμφωνα με τον φιλόσοφο, «είναι εκείνος ό όποιος πλήρως παραδόθηκε στα χέρια του Οικουμενικού Νου».

Ό Ησαΐας εξηγεί σαφέστερα την ανθρώπινη πορεία: 

«Ιδού οι δουλεύοντές μοι άγαλλιάσονται εν ευφροσύνη, υμείς δε κεκράξεσθε διά τον πόνον της καρδίας υμών και από συντριβής πνεύματος υμών ολολύξετε» (Ησαΐας ΞΕ’, 14)

Δηλαδή: 

 -Κοιτάξτε οι δούλοι μου θα υμνούν από τη χαρά πού θα έχουν στην καρδιά και εσείς (πού εγκαταλείψατε τον Κύριο), θα κραυγάζετε από τη λύπη πού θα έχετε στην καρδιά και θα θρηνείτε από την συντριβή του πνεύματος σας.

Δούλος του Κυρίου, σύμφωνα με τον προφήτη Ησαΐα, είναι εκείνος πού υπακούει στο θέλημα του Κυρίου χωρίς να γογγύζει, χωρίς να στεναχωριέται και χωρίς να φοβάται.

Μέ τόν Νικητή, κι ὁ χαμένος νικᾶ!

Τον ωραιότερο λόγο λέει ό Κύριος Ιησούς:
-Μάρθα, Μάρθα ασχολείσαι κι αγωνιάς για τόσα πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεσαι.
-Ποιό είναι αυτό το ένα πού χρειάζομαι;
-Πίστη ότι ό Πατέρας ζει.

Πώς Αυτός φροντίζει τα πάντα για τον καθένα.

Πώς ό γιός (ό άνθρωπος) δεν μπορεί να καταφέρει τίποτε από μόνος τον.

Γιατί λοιπόν κάθε στεναχώρια σας δεν γίνεται τραγούδι;

Γιατί, αν πράγματι πιστεύετε στον Αληθινό, Άγρυπνο Πατέρα, τότε θα καταλάβετε πώς όλες οι κοσμικές στεναχώριες σας είναι παράλογες και ανόητες.

Με τις ατέλειωτες στεναχώριες σας το μόνο πού κάνετε είναι να αποδεικνύετε την απιστία σας στο Θεό.

Αν ισχυρίζεστε oτι πιστεύετε στο Θεό και πάλι τρικλίζετε στα σκοτεινά από το φορτίο της στεναχώριας σας, τότε ή πίστη σας είναι λίγη.

Ή απιστία σας δείχνει καθώς νομίζετε, ότι ό Οικοδεσπότης δεν μπορεί ή δεν θέλει ή δεν ξέρει να φροντίσει το σπίτι Του και αφήνει την φροντίδα του σπιτιού του στους δούλους Του. Με ποιό τρόπο οι δούλοι θα σώσουν το σπίτι, αν δεν μπορεί να το σώσει ό Οικοδεσπότης;

Πιθανόν θα θελήσετε να με διορθώσετε και θα πείτε: τα παιδιά και όχι οι δούλοι. Όμως αληθινά παιδιά είναι μόνον όσα αφήνουν όλες τις στεναχώριες τους, όλη τους τη θέληση, όλες τους τις σκέψεις, όλη τους την καρδιά στον Πατέρα και υπακούν με αμεριμνησία στη θέληση Του. Όλοι οι υπόλοιποι είναι δούλοι χωρίς ίχνος σοφίας, γιατί δεν μπορεί να ονομαστεί σοφός αυτός πού δεν αισθάνεται την παρουσία του ουράνιου Πατέρα. Όλοι οι υπόλοιποι πού δεν υπακούν στο θέλημα του Κυρίου, βρίσκονται στο σκοτάδι και είναι γεμάτοι στεναχώριες.

Ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀδιαπέραστη ὀμπρέλλα στήν βροχή κάθε δυσκολίας!

Ή πίστη είναι ένα χέρι δροσιάς και ανακούφισης πού απλώνεται στους κατοίκους της κόλασης. Όλα τα υπόλοιπα εκτός από αυτό το χέρι είναι πυρακτωμένη φωτιά. Οι άμυαλοι άνθρωποι φορτώνοντας τον εαυτό τους με στεναχώριες χύνουν λιωμένο σίδηρο σε λιωμένο μόλυβδο. Με τη φλόγα όμως δεν σβήνεται ή φλόγα. Γιατί οι στεναχώριες είναι σαν να καίγεσαι πάνω σε λιωμένο μέταλλο. Μόνο ή πίστη μπορεί να σβήσει αυτή τη φωτιά.

Μεγάλη πίστη-μικρές στεναχώριες.

Τέλεια πίστη-τέλεια αμεριμνησία.

Τέλεια πίστη-τέλεια χαρά. 

-Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση. (Ματθ. 5, 12) -Σας τα είπα αυτά, ώστε ή χαρά ή δική μου να είναι μέσα σας κι ή χαρά σας να είναι ολοκληρωμένη (Ίωάν. 15, 11).

Ό Μωυσής ακολουθούσε τον Θεό όπως το παιδί τον πατέρα. Το ίδιο και ό Αβραάμ και ό Ισαάκ και ό Ιακώβ. Το ίδιο και ό Σαμουήλ και ό Δαβίδ. Θυμηθείτε πότε δυσκολεύονταν ό Μωυσής και ό Δαβίδ. Δυσκολεύονταν τότε πού έχαναν την εμπιστοσύνη τους στον Κύριο και «φορτώνονταν» ατέλειωτες στεναχώριες, βασιζόμενοι στον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους. Και ό Ιησούς; Δεν ήταν το τελειότερο παιδί πού είχε πλήρη αφοσίωση, υπακοή και εμπιστοσύνη στον Πατέρα; Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι χαρά και όχι λύπη! Ανακούφιση και όχι στεναχώρια.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΚΟΙΜΗΣΟΝ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ.

Ένα γραμμάριο πίστης αξίζει περισσότερο από ένα ολόκληρο φορτίο με στεναχώριες!

Ό χριστιανός πού δεν το συνειδητοποίησε αυτό και δεν το αποδέχτηκε, είναι βαπτισμένος μόνο με νερό και όχι με Άγιο Πνεύμα.

Ό ιερέας πού δεν το αντιλήφθηκε και δεν το υιοθέτησε ως αρχή «κατρακυλά» σαν πέτρα από βουνό, γιατί αυτός είναι πού πρέπει να στηρίζει, να ενθαρρύνει άλλους ανθρώπους να σηκωθούν.

Ή ευλογία του Θεού, ή ειρήνη, ή υγεία ακολουθούν τον δούλο του Χριστού πού έχει τη δύναμη να φωνάξει με όλη την ψυχή του: -Αληθινά, περισσότερα καταφέρνει κανείς με την πίστη παρά με την στεναχώρια!

«Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε άνατίθημι, Μήτερ τον Θεού, φύλαξαν με υπό την σκέπην σου».

Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

πηγή  

Κυβερνητικά πολιτικά κόμματα: Υποδείγματα νοικοκυροσύνης ή εξαπάτησης; Τα χρέη τους ποιος θα τα πληρώσει; Tα χαμογελαστά τους στελέχη;

Πριν από αρκετά χρόνια ένα αγαπητό συγγενικό μου πρόσωπο βρέθηκε προ ενός σοβαρού διλήμματος. Να χάσει τη δουλειά του και να διεκδικήσει νομικά απλήρωτους μισθούς 2 ετών μαζί με εργασιακά δικαιώματα 10 ετών ή να δεχθεί να ξεκινήσει μία νέα εργασιακή σχέση σε μία εταιρεία - «αδελφάκι» εκείνης που μέχρι τότε εργαζόταν, αλλά με σύμβαση μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, χάνοντας όμως τους μισθούς των 2 ετών και τα εργασιακά δικαιώματα των 10 ετών.

Το τραγικό στην περίπτωσή του ήταν ότι πρακτικά, αλλά όχι τυπικά, εργαζόταν ήδη και για αρκετό καιρό και για τη νέα «αδελφή» εταιρεία. Γιατί η καινούρια εταιρεία λειτουργούσε παράλληλα με την παλιά και είχε στηθεί πριν από κάμποσο χρονικό διάστημα. Ουσιαστικά ήταν η ίδια επιχείρηση αλλά με διαφορετική επωνυμία και άλλο ΑΦΜ.

Το συγγενικό μου πρόσωπο δε δέχθηκε την πρόταση-εκβιασμό και διεκδίκησε δικαστικά το δίκιο του. Το αποτέλεσμα; Δεν πήρε τίποτα. Τα αφεντικά ήταν «διαβασμένα» και είχαν αξιοποιήσει τα νομικά παραθυράκια. Η παλιά εταιρεία άφησε ουκ ολίγα χρέη τριγύρω. Η δε νέα συνέχισε να λειτουργεί ανενόχλητη και άνευ χρεών.

Πριν λίγες μέρες τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα, τα οποία μας κυβερνάνε εδώ και 40-50 χρόνια, πραγματοποίησαν το μεν πρώτο το ετήσιο συνέδριό του (η ΝΔ), το δε δεύτερο μία ψηφοφορία για την αλλαγή της επωνυμίας του (ΚΙΝΑΛ). Τα δύο κόμματα φαίνεται να χρωστάνε πάνω από 650 εκατομμύρια ευρώ αθροιστικά. Μάλιστα, κάθε χρόνο αντί τα χρέη να μειώνονται, αυξάνονται.

Το επονομαζόμενο, πλέον, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, διαθέτει διαφορετικό ΑΦΜ από το παλιό ΠΑΣΟΚ, με το μεγάλο κομμάτι των χρεών να έχει μείνει στο σκέτο ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα, ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να γίνει κάτι παρόμοιο και με τη ΝΔ, σε περίπτωση που και εκείνη στριμωχτεί ανάλογα στο μέλλον, καθώς τα πολιτικά της ψωμιά μάλλον κοντοζυγώνουν αυτά του ΠΑΣΟΚ.

Το δε ΣΥΡΙΖΑ; Σύμφωνα με δημοσιεύματα χρωστάει ήδη 3-4 εκατομμύρια ευρώ και ενώ βρισκόταν 4,5 χρόνια στην εξουσία τα παραθυράκια διαφυγής παρέμειναν. Μάλλον εδώ ταιριάζει η σοφή παροιμία που λέει «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Άλλωστε οι «δημοκρατικές» πίσω πόρτες εξόδου πιθανόν να φανούν και σε αυτό χρήσιμες μελλοντικά.

Για όλα αυτά τα εκατομμύρια χρεών δεν υπάρχει υπεύθυνος. Ούτε οι νυν ή πρώην πρόεδροι των κομμάτων, που διετέλεσαν ή διατελούν πρωθυπουργοί, ούτε τα στελέχη τους που υπήρξαν ή είναι υπουργοί.

Ποιοι θα τα πληρώσουν; Μα, όπως πάντα, οι μη κομματικοποιημένοι πολίτες. Ώστε να χαμογελούν, να χτυπάνε παλαμάκια και να φωτογραφίζονται τα στελέχη, οι «νοικοκυραίοι», καμαρώνοντας μάλιστα, σε κάθε πολυτελές συνέδριο και σε κάθε επιτήδεια ψηφοφορία που διοργανώνεται με ξένα, αγύριστα χρήματα. Γεγονότα τα οποία μας πλασάρουν ως δημοκρατικά και σπουδαία τα μπουκωμένα μέσα (πάρα)πληροφόρησης.

Όσον αφορά τα κομματικά τους μέλη, δυστυχώς ξεπουλάνε την αξιοπρέπειά τους για λίγα ξεψαχνισμένα κόκαλα που θα τους πετάξουν τα αφεντικά τους.

Όμως, καθώς τα πολιτικά αφεντικά, που χρεοκόπησαν και καθώς φαίνεται θα χρεοκοπήσουν ξανά την πατρίδα μας, συνεχίζουν να χρεώνουν τους μη κομματικούς τους προσκυνητές, όχι μόνο χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, μα κατηγορώντας τους θρασύτατα κι από πάνω, είναι καιρός όσοι ακόμα σεβόμαστε τον εαυτό μας να προσέχουμε ποιον ψηφίζουμε, αλλά και σε ποιον απλώνουμε το χέρι μας για χειραψία. Παράλληλα, ας έχουμε κατά νου ότι υπάρχουν και κόμματα που γαβγίζουν ψεύτικα, με τα πειναλέα σάλια τους να στάζουν.

Ελπίζω το αγαπημένο μου συγγενικό πρόσωπο να συνειδητοποίησε το πώς γίνεται όχι μόνο να αφήνουν χρέη κάποια εργασιακά αφεντικά, αλλά και να μην δικαιώνεται ο σωστός εργαζόμενος ακόμα και μέσω της οδού της δικαιοσύνης.

Γιατί, απλούστατα, αν δεν υφίστανται παραθύρια ώστε να φεσώνουν τα εργασιακά αφεντικά, δεν θα μπορούν να φεσώσουν ούτε τα κομματικά αφεντικά.

«μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς.»

(Ψαλμός 39, 5)

Μαργέλης Κωνσταντίνος

Άγιος Πέτρος, Λευκάδας

13η Μαΐου 2022

www.eksadaktylos.gr

πηγή 

"Καλύτερη προσευχή είναι η προσευχή με το κομποσχοίνι"

Λόγοι Αθωνιτών Πατέρων

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ 

65. Ένας ασκητής έστελνε τον υποτακτικό του να πουλήσει το εργόχειρο του στις Καρυές. Εκεί ο υποτακτικό του άκουσε στο Πρωτάτο ωραιότατες ψαλμωδίες, μουσική κ.λ.π. 

Μια μέρα λέει στον γεροντά του. 

Γέροντα έχω ένα λογισμό. Εμείς εδώ πέρα στην έρημο δεν κάνουμε τίποτα. Να δεις πως εκεί υμνούν τον Θεό. Ψαλμωδίες, πράγματα, χορωδίες. 

Εμείς εδώ μόνο κομποσχοίνι, μόνο ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ… 

Τον παίρνει ο Γέροντας τότε μια άλλη μέρα και του λέει. 

Ας, πάμε παιδί μου να δούμε τι κάνουν αυτοί οι πατέρες. Να κάνουμε κι εμείς το δικό τους τυπικό. 

Και όταν πήγαν σκύβει στο αυτί του, μέσα στην εκκλησία και του λέει ψιθυριστά. 

Πράγματι τέκνο, εδώ δοξάζουν τον Θεό. 

Δεν πρόλαβε να τελείωση και πιάνει δυνατός σεισμός. 

Σείστηκαν τα σύμπαντα. 

Τότε αμέσως οι ψάλτες άφησαν τα μουσικά βιβλία και τα «τεριρέμ» και άρχισαν να τραβούν κομποσχοίνι, φωνάζοντας «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ»!!!! 

Γέροντα πάμε να φύγουμε, πάμε στη δουλεία μας, στην ησυχία μας, στο καλύβι μας. Αυτό που κάνουμε εμείς, είναι ανώτερο από τα ψαλτικά. 

Διαπίστωσαν πράγματι, ότι καλύτερη προσευχή είναι η προσευχή με το κομποσχοίνι. 

Πηγή

πηγή

".......εκείνος που θέλει να ενωθή με τον Θεό, πρέπει να πεθάνη για κάθε κοσμικό πράγμα"

Απόσπασμα:

«Όταν θέλεις να βάλης αρχή στο έργο του Θεού πρώτα πρέπει ν’ αφήσης κάθε ελπίδα και στήριγμα της ζωής αυτής. Όπως εκείνος που ετοιμάζεται για τον θάνατο δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά το φοβερό αυτό γεγονός, έτσι κι εκείνος που θέλει να ενωθή με τον Θεό, πρέπει να πεθάνη για κάθε κοσμικό πράγμα. Σου θυμίζω και πάλι ότι θα βρείς εμπόδια, αλλά μη χάσης την ελπίδα σου.

Νά δυναμώνης με την πίστη στον Θεό και με τη σκέψη ότι τα πράγματα του κόσμου αυτού είναι πρόσκαιρα και μάταια και ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Αυτή την έχει ετοιμάσει ο Θεός για τους αγωνιστές κι όχι για τους ράθυμους και οκνηρούς. Ν’ αρχίζης τον αγώνα σου μ’ενθουσιασμό και όχι με δειλία, γιατί και το ωραιότερο έργο είναι άχρηστο όταν γίνεται από άνδρα δίψυχο, που το ένα μέρος της ψυχής του είναι με τον Θεό και το άλλο με τον κόσμο. Ο Θεός θέλει ολόκληρο τον εαυτό μας.

Νά έχης την ελπίδα σου βέβαιη στον Χριστό, για να μην πάη ο κόπος σου χαμένος.

Ο Κύριος είναι σπλαχνικός και δίνει τη χάρη Του σ’ αυτούς που τη ζητάνε μ’ επιμονή. Τον μισθό τον δίνει όχι ανάλογα με τη δουλειά που κάναμε, αλλά με την προθυμία που δείξαμε. Κάνε ό,τι μπορείς για τη σωτηρία της ψυχής σου. Προσευχήσου με δάκρυα, διάβαζε τις θείες Γραφές, κάνε ελεημοσύνες. Αρκεί να θερμαίνης την καρδιά σου με αγάπη πρός τον Θεό.

Μήν υπολογίσης τη φυσική αδυναμία του σώματος και δειλιάσης. Διώξε μακρυά τη φιλαυτία, την πλεονεξία και τον εγωϊσμό. Μίσησε τα έργα της αμαρτωλής σάρκας και αγωνίσου με ανδρείο φρόνημα για την κατάκτηση της αρετής.

Και αν σαν άνθρωπος πέσης, πάλι να σηκωθής και ποτέ μη γυρίσης στην προηγούμενη αμαρτωλή ζωή σου. Πάντα μπροστά προχώρα με χαρά και προθυμία στα έργα του Θεού, κι Αυτός θα σ’ ανεβάσει στην κορυφή των αρετών.»

synaxipalaiochoriou.blogspot 

"Τέτοιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι σήμερα. Δωσ’ τούς χρήματα, αὐτοκίνητα, καί δέν νοιάζονται............."

Τούς λέω:
«Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξη νὰ μήν ἔρθουν οἱ βάρβαροι καὶ μᾶς ἀτιμάσουν!».καὶ μοῦ λένε:
«Καὶ τί θὰ πάθουμε;» 

Ἀκοῦς κουβέντα; Ἄντε νὰ λείψετε, χαμένοι ἄνθρωποι! Τέτοιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι σήμερα. Δωσ’ τούς χρήματα, αὐτοκίνητα, καὶ δὲν νοιάζονται οὔτε γιὰ τὴν πίστη οὔτε γιὰ τὴν τιμή οὔτε γιὰ τὴν ἐλευθερία.

Τὴν Ὀρθοδοξία μας σάν Ἕλληνες τὴν ὀφείλουμε στὸν Χριστό καὶ τούς ἁγίους Μάρτυρες καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας∙ καὶ τὴν ἐλευθερία μας τὴν ὀφείλουμε στούς ἥρωες τῆς Πατρίδας μας, ποὺ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ μας.

Αὐτήν τὴν ἁγία κληρονομιά ὀφείλουμε νὰ τὴν τιμήσουμε καὶ νὰ τὴν διατηρήσουμε καὶ ὄχι νὰ τὴν ἐξαφανίσουμε στὶς μέρες μας. Εἶναι κρίμα νὰ χαθῆ ἕνα τέτοιο ἔθνος!

Καὶ βλέπουμε τώρα, ὅπως πρίν ἀρχίση ἕνας πόλεμος στέλνουν ἀτομικές προσκλήσεις, ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς μὲ ἀτομικές προσκλήσεις μαζεύει ἀνθρώπους, γιὰ νὰ κρατηθῆ κάτι καὶ νὰ σωθῆ τὸ πλάσμα Του.

Δὲν θὰ ἀφήση ὁ Θεός, ἀλλὰ πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε ἀνθρωπίνως καὶ γιὰ ὅ,τι δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε ἀνθρωπίνως, νὰ κάνουμε προσευχή νὰ βοηθήση ὁ Θεός.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» 

"Δέν ἔχουμε δικαίωμα γιά τίς ἀδυναμίες μας νά κάνουμε ἕναν Χριστιανισμό στά μέτρα μας."

Ἄν οἱ περισσότεροι δὲν κρατοῦν τὶς νηστεῖες, καὶ μάλιστα χωρίς σοβαρό λόγο, καὶ πᾶμε νὰ ἀναπαύσουμε τούς περισσότερους καὶ νὰ τὶς καταργήσουμε, ποῦ νὰ ξέρουμε πῶς θὰ εἶναι ἡ ἄλλη γενιά; Μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ καλή καὶ νὰ μπορῆ νὰ κρατήση τέτοια ἀκρίβεια! Μὲ ποιό δικαίωμα νὰ τὰ καταργήσουμε ὅλα αὐτά, ἀφοῦ τὸ πράγμα εἶναι ἁπλό;» 

Οἱ Δυτικοί ἔχουν μία ὥρα νηστεία πρίν ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία. Θὰ πᾶμε κι ἐμεῖς μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα; Νὰ εὐλογοῦμε τὶς ἀδυναμίες μας, τὶς πτώσεις μας; Δὲν ἔχουμε δικαίωμα γιὰ τὶς ἀδυναμίες μας νὰ κάνουμε ἕναν Χριστιανισμό στὰ μέτρα μας.

Καὶ λίγοι νὰ εἶναι ποὺ μποροῦν, πρέπει γι’ αὐτούς νὰ κρατηθῆ ἡ τάξη. Ὁ ἄρρωστος, ἄν βρίσκεται σὲ ξένο περιβάλλον, νὰ φάη χωρίς νὰ τὸν δοῦν οἱ ἄλλοι, καὶ σκανδαλισθοῦν. Ἄς πάρη λ.χ. τὸ γιαούρτι νὰ τὸ φάη στὸ σπίτι του. Μοῦ εἶπε ἕνας:
- «Αὐτὸ εἶναι ὑποκρισία».
- «Γιατί δὲν πᾶς, τοῦ λέω, νὰ ἁμαρτήσης στὴν πλατεία, γιὰ νὰ εἶσαι πιὸ εἰλικρινής;»

Πῶς τούς τὰ παρουσιάζει ὁ διάβολος! Κάνουμε μία Ὀρθοδοξία δική μας καὶ ἑρμηνεύουμε ἔτσι καὶ τὰ Πατερικά καὶ τὸ Εὐαγγέλιο!

Στὴν ἐποχή μας ποὺ ὑπάρχουν τόσοι μορφωμένοι ἔπρεπε νὰ λάμπη ἡ Ὀρθοδοξία. Ἐδῶ ἕνας Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης τί ἔκανε! πόσους λόγους ἔγραψε, πόσα βιβλία, ὅλα τὰ Συναξάρια∙ ὅλες τὶς βιβλιοθῆκες ἀπ’ ἔξω τὶς ἤξερε!

Οὔτε φωτοτυπικό εἶχε οὔτε κομπιοῦτερ!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» 

Ρωσική Ειδική Επιχείρηση στην Ουκρανία: Πολύτιμη Μαρτυρία του Γάλλου Στρατηγού Ντομινίκ Ντελαβάρντ

Αυτή η σπάνια και εξαιρετική μαρτυρία είναι απάντηση σε ένα μήνυμα του Jacques Myard, επίτιμου μέλους του Κοινοβουλίου, δημάρχου του Maisons-Laffitte, προέδρου του Έθνους Cercle et République, και προέδρου της Ακαδημίας Γκωλισμού.

Ντομινίκ Ντελαγουάρντ. Διεθνές Δίκτυο, 3-5-22

Γεια σας κ.M.

Εάν μεγάλο μέρος της ανάλυσης σας για τους κινδύνους της ουκρανικής σύγκρουσης μου φαίνεται σωστό, επανέρχομαι στην πρόταση:
«Οι πληροφορίες που παρείχαν οι Αμερικανοί ήταν καθοριστικές για την αντιμετώπιση της ρωσικής προέλασης από την οποία ο στρατός αποδείχθηκε ανίκανος να προσαρμοστεί, λόγω στρατιωτικών αντιλήψεων μιας άλλης εποχής».

Πρώην επικεφαλής του Κοινού Επιχειρησιακού Προσωπικού Σχεδιασμού, δεν συμμερίζομαι καθόλου αυτό το μέρος της ανάλυσης που βασίζεται σε μια ανακριβή «εκτίμηση της κατάστασης», η οποία είναι, στην πραγματικότητα, η ολοκλήρωση μιας προκατειλημμένης ατλαντικής θέσης, με στόχο να κάνει τους Ουκρανούς να πιστέψουν ότι η Ρωσία είναι αδύναμη, να ωθήσουν την Ουκρανία να αντισταθεί μέχρι τέλους και να την αφήσουν να εξετάσει, με τη βοήθεια της Δύσης, μια νίκη. Εδώ είναι το επιχείρημά μου...

Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, η Ρωσία δεν έχει κηρύξει μερική και ακόμη λιγότερο γενική κινητοποίηση των δυνάμεών της για την πραγματοποίηση αυτής της «ειδικής επιχείρησης». Στο πλαίσιο της επιχείρησης Ζ, έχει χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής μόνο το 12% των στρατιωτών της (επαγγελματίες ή εθελοντές), το 10% των μαχητικών αεροσκαφών της, το 7% των αρμάτων μάχης της, το 5% των πυραύλων της και το 4% του πυροβολικού της.

Όλοι θα παρατηρήσουν ότι η συμπεριφορά των δυτικών κυβερνώντων ελίτ είναι, μέχρι σήμερα, πολύ πιο πυρετώδης και υστερική από τη συμπεριφορά της ρωσικής διακυβέρνησης, πιο ήσυχης, πιο ήρεμης, πιο αποφασιστικής, πιο σίγουρης και κυρίαρχης του εαυτού της, της δράσης και του λόγου της. Αυτά είναι γεγονότα.

Ως εκ τούτου, η Ρωσία δεν έχει χρησιμοποιήσει τα τεράστια αποθέματά της (αποθέματα που σχεδόν δεν υπάρχουν πλέον στην ΕΕ). Έχει πολύ περισσότερο από μια εβδομάδα πυρομαχικών, όπως επιδεικνύει καθημερινά στο έδαφος. Δεν έχουμε αυτή την ευκαιρία στη Δύση όπου η έλλειψη πυρομαχικών, η απαξίωση του μεγάλου εξοπλισμού, η ανεπαρκής συντήρησή τους, ο χαμηλός DTO τους (Τεχνική Επιχειρησιακή Ετοιμότητα), η απουσία εφεδρείας, η έλλειψη εκπαίδευσης προσωπικού, ο δειγματοληπτικός χαρακτήρας του σύγχρονου εξοπλισμού και πολλά άλλα στοιχεία δεν μας επιτρέπουν να εξετάσουμε σοβαρά, σήμερα, μια στρατιωτική νίκη του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε ικανοποιημένοι με έναν «οικονομικό» πόλεμο με την ελπίδα να αποδυναμωθεί η ρωσική αρκούδα.

Ας έρθουμε στην ποιότητα της στρατιωτικής ηγεσίας της ρωσικής πλευράς και ας τη συγκρίνουμε με αυτή του «δυτικού συνασπισμού».

Στις 24 Φεβρουαρίου, οι Ρώσοι ξεκίνησαν επειγόντως μια προληπτική «ειδική επιχείρηση», λίγες ημέρες πριν από την επίθεση των δυνάμεων του Κιέβου στο Ντονμπάς.

Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή οι περισσότερες χερσαίες επιχειρήσεις επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μια αδελφή χώρα και σε περιοχές όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού δεν ήταν εχθρικό προς τη Ρωσία (donbass).

Ως εκ τούτου, δεν ήταν μια κλασική επιχείρηση υψηλής έντασης εναντίον ενός αδιαίρετου εχθρού, ήταν μια επιχείρηση στην οποία η τεχνική του ρωσικού οδοστρωτήρα, που ισοπεδώνει τις εχθρικές δυνάμεις, τις υποδομές και τους πληθυσμούς με το πυροβολικό (όπως στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου) ήταν αδύνατο να επιχειρηθεί.

Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή ήταν περισσότερο, στο Ντονμπάς, μια επιχείρηση απελευθέρωσης ενός φιλικού πληθυσμού, ομήρου των ουκρανο - ναζιστικών αντιποίνων, που μαρτύρησε για 8 χρόνια, μια επιχείρηση στην οποία ο άμαχος πληθυσμός και οι υποδομές έπρεπε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο.

Συνεπώς, η επιχείρηση αυτή ήταν πραγματικά ιδιαίτερη και ιδιαίτερα δύσκολο να διεξαχθεί έχοντας διαρκώς κατά νου τις αντιφατικές απαιτήσεις της επίτευξης της νίκης προωθώντας και καταλαμβάνοντας το έδαφος, αλλά παράλληλα προφυλάσσοντας άμαχο πληθυσμό, τις υποδομές και τις ζωές των στρατιωτών της.

Επιπλέον, αυτή η επιχείρηση έχει διεξαχθεί, μέχρι στιγμής, σε αριθμητική κατωτερότητα (σχεδόν μία έναντι δύο), ενώ η ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος που απαιτείται στην επίθεση είναι 3 εναντίον 1, και ακόμη και 5 εναντίον 1 σε αστικοποιημένες περιοχές. Οι δυνάμεις του Κιέβου έχουν επίσης κατανοήσει απόλυτα το ενδιαφέρον να οχυρωθούν στις πόλεις και να χρησιμοποιήσουν τους ρωσόφωνους και ρωσόφιλους πολιτικούς πληθυσμούς ως ανθρώπινη ασπίδα...

Παρατηρώ ότι, επί τόπου, οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να προελαύνουν, μέρα με τη μέρα, αργά αλλά σταθερά απέναντι σε έναν ουκρανικό στρατό που έχει επιτύχει τη γενική του κινητοποίηση, ο οποίος υποστηρίζεται από τη Δύση, και που υποτίθεται ότι αγωνίζεται για τη γη του...

Το να αμφισβητηθεί η ποιότητα της ρωσικής ηγεσίας, που συμμετέχει σε μια πολύ περίπλοκη στρατιωτική επιχείρηση, η οποία διεξάγεται με αριθμητική κατωτερότητα, στην οποία πρέπει να γίνουν τα πάντα για να αποφευχθούν οι υπερβολικές παράπλευρες απώλειες, μου φαίνεται τεράστιο σφάλμα εκτίμησης. Πολύ συχνά οι Ρώσοι στη Δύση πιστώνονται επίσης με πολεμικές προθέσεις ή στόχους που δεν είχαν ποτέ, μόνο και μόνο για να είναι η Δύση σε θέση να πει ότι αυτοί οι στόχοι των Ρώσων δεν έχουν επιτευχθεί.

Είναι αλήθεια ότι το ΝΑΤΟ δεν εμποδίστηκε ποτέ από ενδοιασμούς να συντρίψει κάτω από βόμβες τους άμαχους πληθυσμούς των χωρών στις οποία επιτέθηκε (συχνά με ψευδή προσχήματα), για να αναγκάσει αυτές τις χώρες να ζητήσουν έλεος. (Σερβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, ... κ.λπ.). Περισσότερες από ένα εκατομμύριο βόμβες του ΝΑΤΟ έχουν πέσει από το 1990 στον πλανήτη, με αποτέλεσμα τον άμεσο ή έμμεσο θάνατο αρκετών εκατομμυρίων ατόμων με πλήρη αδιαφορία της δυτικής κοινής γνώμης.

Πριν φτάσουμε στην εξέταση της δυτικής ηγεσίας, σε σύγκριση με τη ρωσική ηγεσία, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ΝΑΤΟ χρειάστηκε 78 ημέρες βομβαρδισμών και 38.000 αεροπορικές ομάδες για να αναγκάσει τη μικρή Σερβία να ζητήσει ανακωχή. Υπενθυμίζουμε ότι η Σερβία είναι 8 φορές μικρότερη από την Ουκρανία και 6 φορές λιγότερο πυκνοκατοικημένη, και ότι δέχθηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ, χωρίς εντολή του ΟΗΕ, σε ισορροπία δυνάμεων άνω των δέκα εναντίον ενός...

Αμφισβήτησε κανείς στη Συνέχεια την ποιότητα της ηγεσίας του ΝΑΤΟ, η οποία χρειάστηκε 78 ημέρες για να νικήσει τον Σέρβο αντίπαλό της με τέτοια ισορροπία δυνάμεων; Έχει αμφισβητήσει κανείς τη νομιμότητα αυτής της ενέργειας που ξεκίνησε με ψευδή πρόσχημα (ψεύτικη σφαγή του Racak) και χωρίς εντολή του ΟΗΕ;

Γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας μετρήσει ο ίδιος στις ΗΠΑ για αρκετά χρόνια, την ποιότητα της αμερικανικής ηγεσίας , η οποία είναι επίσης αυτή του ΝΑΤΟ και η οποία, ας το πούμε ξεκάθαρα, δεν είναι καλή, με μερικές εξαιρέσεις.

Για να προσπαθήσουν να αξιολογήσουν την ποιότητα της ηγεσίας τους και τις πιθανότητες νίκης σε μια πιθανή σύγκρουση, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν δύο μεθόδους.

1- Για πόλεμο υψηλής έντασης, οι αξιολογήσεις πραγματοποιούνται σε ένα μεγάλο στρατιωτικό στρατόπεδο που βρίσκεται στη Νεβάδα: Fort Irwin
Όλες οι μηχανοποιημένες ή τεθωρακισμένες ταξιαρχίες του αμερικανικού στρατού πραγματοποιούν εκπαίδευση και ελέγχους σε αυτό το στρατόπεδο, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Είχα το προνόμιο να παρευρεθώ σε πολλούς από αυτούς. Μετά από τρεις εβδομάδες εντατικής εκπαίδευσης σε αυτό το στρατόπεδο, με όλο τον σημαντικό εξοπλισμό, υπάρχει μια άσκηση πλήρους κλίμακας για να ολοκληρωθεί η περίοδος, πριν η ταξιαρχία φτάσει στην πόλη φρουράς της. Η ταξιαρχία αντιτίθεται σε ένα μικρό σύνταγμα εξοπλισμένο με ρωσικό εξοπλισμό και εφαρμόζοντας ρωσικό στρατιωτικό δόγμα. Καλείται opfor (αντίθετη δύναμη).

Στατιστικά, σύμφωνα με την ίδια την παραδοχή του στρατηγού που διοικεί το στρατόπεδο και διευθυντή αυτών των στρατιωτικών ασκήσεων υψηλής έντασης, η ταξιαρχία των ΗΠΑ χάνει το παιχνίδι 4 φορές στις 5 εναντίον της ρωσικής OPFOR ... Λίγοι διοικητές αμερικανικών ταξιαρχιών μπορούν να καυχηθούν ότι κέρδισαν τη «ρωσική OPFOR» στο Φορτ Ίργουιν.

Ερωτηθείς για αυτή την παραδοξότητα, ο διοικητής του στρατοπέδου πάντα μας έλεγε: «δεν έχει σημασία, ο διοικητής της ταξιαρχίας μαθαίνει από τα λάθη του και δεν θα τα επαναλάβει σε πραγματικές καταστάσεις»... Κάποιος μπορεί πάντα να ονειρευτεί ...

Κατά την άποψή μου ως εξωτερικού παρατηρητή, οι αποτυχίες των διοικητών των ταξιαρχιών των ΗΠΑ συνδέονταν απλώς με την εκπαίδευσή τους, η οποία συνίσταται στην παρακολούθηση συστημάτων και κανονισμών κατά γράμμα χωρίς ποτέ να παρεκκλίνουν από αυτά, ακόμη και αν η κατάσταση προσφέρεται για την ανάληψη πρωτοβουλιών ή/και δράσεων ευκαιρίας, στο περιθώριο των κανονισμών. Η «αρχή της προφύλαξης ή η φιλοσοφία του μηδενικού ελαττώματος» παραλύει τους ηγέτες, καθυστερεί τη λήψη αποφάσεων, μειώνει τη δυναμική και πολύ συχνά οδηγεί σε καταστροφή σε μάχες υψηλής έντασης.

Στο Φορτ Ίργουιν, αυτή η καταστροφή παρατηρείται στο 80% των περιπτώσεων εις βάρος των αμερικανικών ταξιαρχιών.

2- Για να εκπαιδεύσετε το προσωπικό και να προσπαθήσετε να αξιολογήσετε τις πιθανότητες επιτυχίας σε μια πιθανή σύγκρουση, οργανώνονται ασκήσεις υψηλού επιπέδου προσωπικού (Πολεμικά παιχνίδια) κάθε χρόνο. Αυτά τα πολεμικά παίγνια είναι επίσης, στην πραγματικότητα, πρόβες στρατιωτικών ενεργειών που προβλέπονται. Υπάρχουν, στο τέλος της αλυσίδας, μονάδες των τριών στρατών για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται από το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα πολεμικά παιχνίδια που προβλέπονται κατά της Κίνας έχουν χαθεί από το στρατόπεδο των ΗΠΑ, γεγονός που ίσως εξηγεί την επιφυλακτικότητα των ΗΠΑ στις σχέσεις τους με την Κίνα.

Εγώ ο ίδιος συμμετείχα την άνοιξη του 1998 σε ένα από αυτά τα πολεμικά παιχνίδια που δεν ήταν άλλο από την πρόβα, πριν από την ώρα, του πολέμου στο Ιράκ το 2003.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα πολεμικά πειράματα κατά του Ιράν έχουν χαθεί από την πλευρά των ΗΠΑ και ειδικότερα, το 2002, στο πολεμικό παιχνίδι millennium challenge. Εκείνο το έτος, ο Στρατηγός του Σώματος Πεζοναυτών Βαν Ρίπερ, ο οποίος διοικούσε την OPFOR του Ιράν, βύθισε μια ολόκληρη ομάδα αμερικανικών αεροπλανοφόρων (19 πλοία) και 20.000 άνδρες μέσα σε λίγες ώρες, προτού η αμερικανική ηγεσία αντιληφθεί τι της συνέβαινε.

• https://www.youtube.com/watch?v=g9b1DG86a4k και https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=van+riper

Δεν θα αναφέρω εδώ τα πολεμικά σταθμίσματα κατά των ρωσικών δυνάμεων, διότι δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα.

Εάν προσθέσουμε σε όλους τους παραπάνω πολέμους που έχασαν οι ΗΠΑ μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι την θλιβερή αποχώρηση από το Αφγανιστάν τον Οκτώβριο του 2021, δεν μπορούμε παρά να είμαστε πολύ αμφίβολοι για την ποιότητα της ηγεσίας των ΗΠΑ και επομένως του ΝΑΤΟ.

Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί πριν αναφέρουμε τις ανεπάρκειες της ρωσικής ηγεσίας. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να αφαιρεθεί η ακτίνα που εμποδίζει τα μάτια της δυτικής ηγεσίας πριν προκαλέσει το άχυρο που μπορεί να βρεθεί στο μάτι της ρωσικής ηγεσίας. Ενώ η ρωσική ηγεσία, στα μάτια ορισμένων, έχει υποτιμήσει την ανθεκτικότητα του ουκρανικού στρατού, η δυτική ηγεσία έχει υποτιμήσει την ικανότητα της Ρωσίας να αντισταθεί στις δυτικές οικονομικές κυρώσεις και την ικανότητά της να φαντάζεται εξαιρετικά αποτελεσματικές αντεπιθέσεις που θα βλάψουν τις οικονομίες της ΕΕ και θα τις αποδυναμώσουν όλο και περισσότερο έναντι των ΗΠΑ και στον ανταγωνισμό της με την Κίνα.

Η δυτική ηγεσία υποτίμησε επίσης την υποστήριξη στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί η Ρωσία στον οικονομικό πόλεμο εναντίον της (υποστήριξη από την SCO, τους BRICS, πάρα πολλές χώρες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, ακόμη και τις χώρες του Κόλπου, τους παραγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου ... https://thecradle.co/columns/8096). Όλες αυτές οι χώρες που αρνούνται να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία είναι συχνά χώρες εξοργισμένες από τον ηγεμονισμό του δυτικού μονοπολικού κόσμου και από τις κυρώσεις που τους επιβάλλονται μονομερώς με την παραμικρή απόκλιση από τους κανόνες που θέτουν οι ΗΠΑ για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Σε στρατιωτικό επίπεδο και εν προοπτική ενός πυρηνικού πολέμου, οι δυτικοί θα επωφεληθούν τελικά από τη μη υποτίμηση των επιδόσεων των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων και τεχνολογιών εκτόξευσης.

• https://www.youtube.com/watch?v=mVFlXQjxwcE

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί πριν πάρουμε την ονομαστική μας αξία και μεταβιβάσουμε τις δηλώσεις και τις αναλύσεις των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών και να έχουμε κατά νου την υπέροχη δήλωση του Μάικ Πομπέο, πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ:

"Ήμουν διευθυντής της CIA και είπαμε ψέματα, εξαπατήσαμε, κλέψαμε. Ήταν σαν να είχαμε ολόκληρα μαθήματα κατάρτισης για να μάθουμε πώς να το κάνουμε"...

• https://www.france-irak-actualite.com/2020/04/mike-pompeo-et-l-arme-du-mensonge

Από την πλευρά μου, προτιμώ να μοιραστώ / μεταδώσω το όμορφο άρθρο του στρατηγού Jacques Guillemain σχετικά με την ουκρανική κρίση, το οποίο μου φαίνεται ότι μας θυμίζει κάποιες αλήθειες που είναι πάντα καλές να ακούμε:

• https://www.profession-gendarme.com/point-de-vue-du-general-francais-jacques-guillemain-situation-russie-ukraine

Στρατηγός Ντομινίκ Ντελαγουάρντε

πηγή

Πετρέλαιο στα 260 δολάρια και βενζίνη στα 5 ευρώ το λίτρο;

Όσοι έχουν ξεχάσει το «νόμο των ακούσιων συνεπειών» στα οικονομικά, ίσως έρχεται η ώρα να τον ξαναθυμηθούν.

Ο συνδυασμός των πληθωριστικών πιέσεων από τις συνέπειες της πανδημίας, με τις δυσμενείς επιδράσεις του πολέμου στην Ουκρανία και των οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία, έχουν δημιουργήσει εκρηκτικό μείγμα. Διότι ενώ η ρωσική οικονομία φαίνεται μέχρι στιγμής να αντέχει καλά στα πλήγματα, ωθώντας μέχρι και τον Economist να παραδεχτεί ότι «στέκεται στα πόδια της», στις δυτικές οικονομίες η επίδραση του «όπλου κατά της Ρωσίας» έχει ήδη δυσμενή αποτελέσματα.

Αποτελέσματα που μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα, εάν επιβληθεί γενικευμένο εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια (πετρέλαιο και φυσικό αέριο), κυρίως στην Ευρώπη, απ’ ό,τι δείχνει όμως η πορεία αγορών και πληθωρισμού, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υπάρχουν, βλέπετε, κάποια πολύ επικίνδυνα σημεία, αναφορικά με τον οικονομικό πόλεμο που προσπαθεί να διεξάγει η Δύση εναντίον της Ρωσίας. Τέτοιας έκτασης μέτρα απομόνωσης λαμβάνονται για πρώτη φορά απέναντι σε χώρα με τόσο ισχυρό αποτύπωμα στη διεθνή οικονομία, όχι λόγω του μεγέθους του ΑΕΠ της αλλά εξαιτίας του τεράστιου «πλούτου» πρώτων υλών που διαθέτει - και εξάγει - στην ενέργεια, στα μέταλλα, αλλά και στα τρόφιμα.

Παρότι οι πολιτικοί που λαμβάνουν τα μέτρα κατά της Ρωσίας εμφανίζονται σίγουροι ότι θα «δουλέψουν», στην πράξη είναι αμφίβολο εάν έχουν λόγους να το πιστεύουν (δεδομένου ότι η εμπειρία σε άλλες μικρότερες χώρες, όπως η Κούβα και το Ιράν, δείχνει ότι δεν φέρνουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα).

Η ρωσική οικονομία μπορεί να καταγράψει σημαντική πίεση στο ΑΕΠ και ο κόσμος να υποφέρει, ωστόσο η ίδια η μορφή του καθεστώτος και της «κρατικοκεντρικής» οικονομίας, αλλά και η συσπείρωση που συνήθως επιφέρουν τέτοια μέτρα στην εγχώρια κοινή γνώμη, δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία για χειροπιαστά πολιτικά αποτελέσματα.

Ακόμη πιο αμφίβολο, όμως, είναι αν οι πολιτικοί που αποφασίζουν τις κυρώσεις, έχουν μελετήσει αρκετά προσεκτικά τις ακούσιες συνέπειες που μπορεί να επιφέρουν στο πολύ πιο ελεύθερο, πιο περίπλοκο και αναμφίβολα πιο αγοραίο και χρηματιστικό σύστημα των ίδιων των δυτικών κρατών. Ακόμη δε περισσότερο, εκείνων που δεν παράγουν πρώτες ύλες, ενεργειακές ή άλλες.

Ή ακόμη και τις συστημικές ανωμαλίες στο χρηματοοικονομικό σύστημα, που μπορεί να προκαλέσουν τα απόνερα αυτής της κατάστασης, δημιουργώντας ένα «τσουνάμι» στα πολύπλοκα χρηματιστηριακά προϊόντα.

Ήδη οι χρηματιστηριακές αγορές παρουσιάζουν σημαντικές απώλειες από την αρχή του έτους, ενώ ειδικά στην περίπτωση των εταιρειών τεχνολογίας στο NASDAQ (όπου οι προειδοποιήσεις για φούσκα ήταν πάντως έντονες από καιρό), η πλειονότητα κινείται ήδη σε ποσοστά πτώσης της τάξεως του… 50% από τα υψηλά 52 εβδομάδων που είχαν καταγράψει! Ο πληθωρισμός καλπάζει σε υψηλά δεκαετιών, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, ενώ οι τιμές των ομολόγων βουλιάζουν μαζί με τις μετοχές.

Ωστόσο, αναλυτές όπως η Samantha LaDuc, επικεφαλής της ειδικευμένης εταιρείας αναλύσεων LaDucTrading.com, που κατάφερε να προβλέψει σωστά αυτές τις εξελίξεις στον πληθωρισμό, στα ομόλογα και στις τεχνολογικές μετοχές, εν μέρει ήδη από το 2020, πιστεύουν ότι τα χειρότερα είναι μπροστά. Η ίδια η κα LaDuc εκτιμά -και το λέει δημοσίως- ότι το πετρέλαιο θα εκτιναχτεί στα 160 δολάρια το βαρέλι το καλοκαίρι και ότι μπορεί να αναρριχηθεί έως τα 260 δολάρια το βαρέλι μέχρι το τέλος του έτους, καθώς είναι πιθανό ότι θα ενεργοποιείται στο μεταξύ και το ευρωπαϊκό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο.

Πρόκειται για κυριολεκτικά εφιαλτικό σενάριο, εάν αναλογιστούμε για παράδειγμα ότι με το πετρέλαιο στην περιοχή των 100-110 δολαρίων, έχουμε φτάσει στην Ελλάδα να αγοράζουμε την απλή αμόλυβδη στα 2 ευρώ. Άρα, αν φτάσει τα 260 δολάρια, θα μιλάμε για τιμή λίτρου βενζίνης στην περιοχή των… 5 ευρώ, ενώ οι ήδη προβληματικές τιμές στο ντίζελ και στα αεροπορικά καύσιμα θα πάνε στη στρατόσφαιρα!

Οι προβλέψεις αυτές δεν είναι απαραίτητο να επαληθευτούν, καθώς οι κυβερνήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις κάνουν διάφορες παρεμβάσεις, ενώ ήδη ασκούνται έντονες αμερικανικές πιέσεις στον ΟΠΕΚ να αυξήσει την παραγωγή του, ακόμη και με την προώθηση νομοσχεδίου στη Γερουσία, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα να ασκηθούν διώξεις στα μέλη του για «συντονισμένες πρακτικές».

Εντούτοις, είναι ήδη εμφανές ότι οι οικονομίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ βρίσκονται στο χείλος της παγίδας του στασιμοπληθωρισμού, με αναιμική ανάπτυξη ή και ύφεση στο α' τρίμηνο του έτους (σ.σ. ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε μόλις στις 24 Φεβρουαρίου), ενώ τα επιτόκια παρέμβασης κινούνται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Ακόμη και χωρίς τις συνέπειες του πολέμου, θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με το επικίνδυνο δίλημμα ανάμεσα στην απειλή του αχαλίνωτου πληθωρισμού από τη μία και της ύφεσης (με βαριά πτώση και στις αγορές), από την άλλη.

Τώρα, ο νόμος των ακούσιων συνεπειών μάλλον μας περιμένει στη γωνία.

πηγή

Ο Χριστιανός στην αυθεντική μορφή του

Απόσπασμα:

«Για να μας δείξει για ποια πίστη αυτός (σημ. ιστολόγιου: ο Απόστολος Παύλος) μιλεί, μας παρουσιάζει πρώτα τον χριστιανό στην αυθεντική μορφή του.

Είναι αυτός, που πιέζεται με κάθε τρόπο, αλλά δεν φθάνει ποτέ σε αδιέξοδο. παλεύει μέσα στις ανάγκες του, αλλά δεν απελπίζεται.. πέφτει κτυπημένος, αλλά δεν συντρίβεται!

Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι με τα μέτρα της εποχής μας ένας τέτοιος άνθρωπος φαίνεται κυριολεκτικά εξωγήινος, εξωπραγματικός. Το μυστικό της θαυμαστής αυτής υπερβάσεως κάθε αντιξοότητας και κακοπάθειας δεν είναι άλλο από τη δύναμη του Θεού.

Είναι η παρουσία του Θεού μέσα στον χριστιανό, που θαυματουργικά ξεπερνά την κάθε ανθρώπινη αδυναμία. Έτσι, παρ’ όλο που ως άνθρωποι είμαστε «οστράκινα» (πήλινα) σκεύη, δεν τσακιζόμαστε, δεν συντριβόμαστε. Νικάμε με τη δύναμη του Θεού. Αλλ’ αυτό συμβαίνει μόνο, όταν ο Θεός βρίσκεται μέσα μας. Πρέπει να κατοικεί ο Θεός στην καρδιά μας, το κέντρο της υπάρξεώς μας, ως άκτιστο φως, όπως εκείνο που εφώτισε τον Μωυσή και τον «εδόξασε», τον περιέλουσε δηλαδή από το φως της θείας παρουσίας.

Όταν ο Θεός βρίσκεται μέσα μας, τότε μας δίνει τον «φωτισμό της γνώσεως», όχι βέβαια της απρόσιτης και αγνώριστης ουσίας Του, αλλά της «φυσικής Του ενεργείας». Τούτο γίνεται «εν προσώπω» (δηλαδή, δια μέσου) του Ιησού Χριστού, ο Οποίος «εφανέρωσε το όνομα του Θεού», τον «εδό­ξασε επί της γης» (Ιωάν. ιζ’ 4-6). διώκεται, αλλά δεν νοιώθει εγκαταλελειμμένος από το Θεό

Καρπός της βεβαιότητας της πραγματικής παρουσίας του Θεού μέσα μας είναι η πίστη, για την οποία μιλεί ο Παύλος. Είναι η βεβαιότητα, ότι ο Θεός, που κατοικεί μέσα μας, μας ελευθερώνει συνεχώς από τους κινδύνους, που μας απειλούν, και επειδή είμαστε κάθε στιγμή πρόθυμοι να δεχθούμε τον θάνατο του Χριστού, μας δίνει τη δύναμη να μετέχουμε συνεχώς και στην ανάστασή Του.

Η Πίστη, ως απόλυτη βεβαιότητα στην αλήθεια και πιστότητα του Θεού, είναι καρπός μόνο της παρουσίας του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Στην κατάσταση αυτή είναι δυνατή η γνήσια ομολογία και η μαρτυρία. Έτσι εξηγούνται τα θαυμαστά εκείνα σημεία κατά το μαρτύριο των αρχαίων, αλλά και των νεωτέρων Αγίων (Νεομαρτύρων).»

Η ενοίκηση του Τριαδικού Θεού ως «νοεράς ευχής» μέσα τους επιφέρει ψυχοβιολογικές μεταβολές, όπως το θάρρος και η αντοχή στα βασανιστήρια.

"ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ"
(Απάνθισμα κηρυγμάτων από την
«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» των ετών 1980 και 1983)
+ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»  

(Πηγή ηλ. κειμένου: "Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου")

alopsis.gr 

Όχι μόνο «ο μη πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας

Απόσπασμα:

«Όχι μόνο «ο μη πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας. Ο Θεός δεν είναι μόνο α­γάπη, είναι και αλήθεια (Ιωαν. ιδ’ 6· Α’ Ιωαν. δ’ 8· δ’ 16· ε’ 6) και μάλιστα Αυτοαλήθεια. 

Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει και την αγάπη. Η αγάπη του Χριστού «συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και συνευδοκιμεί με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυ­τήν. Να λοιπόν πώς καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του δόγματος. Γιατί είναι αγώνας για την αγάπη, είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι αγώνας πρώτιστα κοινωνικός, γιατί γίνεται χά­ριν του Λαού του Θεού, για να μείνει ανεπηρέαστος α­πό την πλάνη, που είναι πραγματική αυτοκτονία.

Αδελφοί μου!

Όταν ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή της Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν να νοηθούν όχι μό­νο σε συνάρτηση προς τούς συγχρόνους του, αλλά και προς όσους έζησαν πριν απ’ Αυτόν. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό, μπορούν να έχουν λόγους να κριθούν μόνον για την αγάπη τους, μολονότι αγάπη χωρίς πίστη στον Θεό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον Θεό, έστω και αν τον αγνοεί. Ο άπιστος δεν δύνα­ται να έχει παρά μόνο φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που υπάρχει βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι δυνατό να υπάρξει «τελεία αγάπη», αγάπη χριστιανι­κή.

Το ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ’ άλ­λο τρόπο. Όταν εμείς σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του Υιού του Θεού, πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγά­πη μας την (ορθή) πίστη; 

Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ο… μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού» (Ιωαν. γ’ 18). Μετά την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση εί­ναι συνέπεια της στάσης κάθε ανθρώπου έναντι του Χρίστου. Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη όμως που προϋποθέτει την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη αληθινή. Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει…»

(+ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ «Κηρύγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα», Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 212659)

(Πηγή ηλ. κειμένου: Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)

alopsis.gr 

Ἀπό τό βιβλίο «Ἅγιον Ὅρος - Οἰκουμενισμός καί κόσμος», τοῦ Μοναχοῦ Λουκᾶ Φιλοθεΐτη

Τὸ «πιστεὺω» ἀνήκει εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καὶ βιωματικῶς τὸ ἐκφράζουν

Εἰς τὴν ζυγαριὰν τῆς Ὀρθοδοξίας τὰ πράγματα ἰσορροποῦν μὲ εἰλικρίνειαν καὶ ἁπλότητα: Ὅσον φιλοτιμεῖται ὁ χριστιανὸς – ὁ μοναχὸς – ὁ ἱερωμένος εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, τόσον ὑγιὴς καὶ εὐαίσθητος εἶναι καὶ εἰς τὰ δόγματα τῆς εὐσεβείας.

Κατὰ τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον·
- Οὐδὲν ὄφελος βίου καθαροῦ, ὅταν τὰ δόγματα εἶναι διεφθαρμένα. Ὅπως καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου· οὐδὲν ὄφελος δογμάτων ὑγιῶν, ὅταν ὁ βίος εἶναι διεφθαρμένος.

Βίος διεφθαρμένος πονηρὰ γεννᾶ δόγματα.

Μέγας ὁ βίος ἀγαπητοί… δηλοποιῶν σαφῶς διὰ τῶν ἔργων τοὺς πιστεύοντας ἢ...ἀπιστοῦντας.

Ὁ βίος ἀνεβάζει - κατεβάζει τὸν ἄνθρωπον· ἀπ΄ ἔξω - ἀπὸ μέσα.

Ἕνεκεν τούτου ὅσοι ἀφήνουν τὸν ἑαυτὸν τους ράθυμα εἰς ἠθικοδογματικὸν χαλασμόν, αὐτοὶ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ οἰκοδομήσουν ἄλλους.

Ὅσοι διερωτῶνται, τί μᾶς χωρίζει ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, αὐτοὶ ἀπὸ μέσα των ἔχουν χαμένην τὴν ἰδικὴν τους πίστιν· καὶ πῶς ἠμποροῦν νὰ διαφεντεύσουν τὴν πίστιν τῆς Ἐκκλήσιας;

Ὅσοι εἰς τοὺς διαχριστιανικοὺς λεγομένους διαλόγους καὶ τὰς διαθρησκειακᾶς των συναντήσεις προβλέπουν μὲ καλοδιάθετον πρόσωπον πρὸς τὴν αἵρεσιν, τὴν πλάνην ἢ τὴν ἐκκοσμίκευσιν, αὐτοὶ εἶναι ἀπὸ μέσα τους «θραυσμένοι» καὶ δι΄ αὐτῶν ἐπιδιώκεται νὰ περάση ἡ πλάνη τῶν αἱρετικῶν καὶ τὸ φρόνημα τοῦ κόσμου πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ἀπόψεις διαφορετικὲς ἀπὸ τὴν συγκεκριμένην πίστιν καὶ διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας συνιστοῦν πλάνην· ἡ δὲ χρόνιος ἐμμονὴ ἐν ἀμετανοησία εἰς τὴν πλάνην ὁδηγεῖ πρὸς τὴν αἵρεσιν καὶ τὸν ψυχικὸν θάνατον.

Ὁ ἄξιος τῆς Ἱερωσύνης κληρικὸς ὁμιλεῖ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ, ὁ ἀνάξιος εἰς τὰ ἀκοᾶς του. Ὁ μὲν διὰ νὰ μεταδώση τὴν βιουμένην μετάνοιαν, ὁ δὲ νὰ δικαιολογήση τὴν ἀμετανοησίαν.

Ἡ πράξις ὁμιλεῖ εἰς τὴν ψυχὴν πολὺ βαθύτερα καὶ πειστικώτερα ἀπὸ τὴν θεωρίαν. Ἡ ζωὴ τοῦ εὐσεβοῦς ἱερέως εἶναι ζῶσα ρητορικὴ δι΄ ἐκεῖνον ὅπου θέλει νὰ ἀκούση τὴν φωνὴν τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ μετανοήση, νὰ σωθῆ. Τὴν πρὸς Θεὸν οἰκείωσιν τῶν πιστῶν δὲν φέρει ἡ πολυμάθεια τοῦ νοῦ, ἀλλ΄ ἡ καθαιρομένη καρδιὰ τῶν εὐλαβῶς βιούντων.

Ἐὰν ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν κατέχη βιωματικῶς εἰς τὴν ἐνδοχώραν του τὴν ὄντως ζωήν, αὐτὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναβλύση τεχνηέντως οὔτε ἀπὸ τὴν εὐφράδειαν τῶν λόγων του, οὔτε ἀπὸ τὴν δεινότητα τῆς γραφίδος του. Ἡ εὐγλωττία ἔχει ἀξίαν καὶ δύναμιν, ἐφ΄ ὅσον ἀντικρύζεται μὲ τὴν ἀρετήν, τὴν φανερᾶν καὶ τὴν κρυπτήν.

Τὸ Εὐαγγέλιον θέλει ἐφαρμογήν, δὲν θέλει θεωρίαν.

Τὸ «πιστεύω» ἀνήκει πάντοτε εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καὶ βιωματικῶς τὸ ἐκφράζουν.

Διὰ τοὺς Ἑλληνορθοδόξους ἡ πίστις δὲν εἶναι μία «θρησκεία», μία τῶν πολλῶν «ἐθελοθρησκεία», ἀλλὰ μία ἀναπνευστικὴ λειτουργία, ἀρχομένη ἀπὸ τοῦ Βαπτίσματος τῆς βρεφικῆς ἡλικίας καὶ ἐκτεινομένη, ἐὰν δὲν ἀνακοπῆ, εἰς τὸν μέλλοντα αἰώνα.

Τὰ δόγματα, ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τῆς Ἐκκλήσιάς μας, εἶναι δι΄ αὐτὴν ὅ,τι τὸ αἷμα διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ τὰ ζῶα ἢ ὁ χυμὸς εἰς τὰ δένδρα καὶ τὰ φυτά· ἐὰν παύση νὰ κυκλοφορῆ, ἐπέρχεται ἐξάπαντος ὁ θάνατος, σύντομα ἢ ἀργότερα.

Εἰς τὴν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας τὰ δόγματα ἐμφανίζονται, τὰ δόγματα καθορίζονται, ἀλλὰ τὰ δόγματα δὲν ἐξελίσσονται. Τὸ εὐσκιόφυλλον δένδρον τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν φυλλορροεῖ δογματικῶς κατὰ τὴν ροὴν τῶν αἰώνων. Καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν αὐτὴν ἐκπροσωποῦν ἐπαξίως ἐντὸς καὶ ἐκτὸς αὐτῆς οἱ διὰ τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεώς των ἀποκτήσαντες τὴν ἔξωθεν μαρτυρίαν· οἱ δεξιοτέχναι εἰς τὸν χειρισμὸν τῆς ἀληθείας καὶ ἀνυποχώρητοι εἰς τὰ δελεάσματα ἢ φοβερισμοὺς τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς πλάνης.

Τὰ δογματικὰ δὲν κατανοοῦνται ἀμοιβαίως, οὔτε διαπραγματεύονται συμβιβαστικῶς, ἀλλὰ πιστεύονται καὶ τηροῦνται ἀπαρεκκλίτως.

Ἡ φωνὴ τῶν Πατέρων ἠχεῖ ἀπ΄ αἰώνων ἡ αὐτή·
«Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως». Ὑπὲρ πάσαν ἐγκόσμιον σκοπιμότητα δεσπόζει αὐτή, ἡ ἄνωθεν ἀλήθεια, ἡ μὴ ἐπιδεχομένη μηδεμίαν οὐσιώδη παραλλαγὴν ἢ τροπῆς τυχὸν ἀποσκίασμα.

Ἡ εὐκαμψία εἶναι μία χάρις εἰς τὸ σῶμα, μία ἀρετὴ διὰ τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ ἕνα ἐλάττωμα διὰ τὴν συνείδησιν· ἐλάττωμα φοβερόν· θανατηφόρον.

Ὅπου δὲν ὑπάρχει πίστις καὶ πόθος κατὰ Θεόν, ἐκεῖ ὀφείλομεν νὰ ἐνθυμούμεθα τὸν λόγον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ·

-Μὴ δίνετε τὰ ἅγια εἰς τοὺς καταφρονητᾶς.

Διότι ἄλλο εἶναι νὰ εὔχεται ὁ πιστὸς ὑπὲρ φωτισμοῦ τῶν ἀσεβούντων καὶ ἄλλο νὰ συνάπτη αὐτοὺς μὲ τοὺς εὐσεβεῖς χωρὶς νὰ ἔχουν μεταστραφὴ εἰς τὴν εὐσέβειαν δεόντως.

Βεβαίως ἡ θύρα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάντοτε δι΄ ὅλους ἀνοικτή, ἀλλ΄ ἐρχμένους ἐν συντριβῇ καρδίας διὰ μετανοίας πρὸς τὸ φῶς, ὄχι ἐμμένοντας εἰς τὸ σκότος πεισματικῶς.

Καὶ ταῦτα·
- Ἡ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία ὀφείλει ἐπισήμως νὰ δηλώση εἰς τοὺς οἰκουμενικοὺς κύκλους τὴν ἀκράδαντον πεποίθησιν αὐτῆς, ὅτι ἀποτελεῖ «τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς» καὶ νὰ διακόψη τὴν συμμετοχὴν της εἰς τὰ οἰκουμενικὰ συνέδρια, τοὺς παπικοὺς καὶ λοιποὺς ἀνοιχτοὺς διαλόγους.

Ἢ εἴμεθα αὐτὴ ἡ Μία καὶ Ἁγία ἢ εἴμεθα κλάδος καὶ παραφυὰς τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Ἕνα ἐκ τῶν δύο δέον νὰ συμβαίνη. Ἡ ἀθεολόγητος «θεωρία τῶν κλάδων» ἀποτελεῖ δεινὴν κατάλυσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας.

Τὰ ἀνωτέρω διετύπωνε ἀπεριφράστως ἤδη πρὸς 35ετίας θεολόγος καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὡς γνώστης τῆς Ἱστορίας τῶν Δογμάτων καὶ ἐκ πείρας περὶ τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως ὁμιλῶν.

Ἀλλ΄ εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, ἰδιαιτέρως βαρύνουσα ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, προβάλλει ἡ γνώμη τοῦ Σταυρουπόλεως Μαξίμου, τοῦ Προέδρου τῶν τότε ἐκεῖθεν εἰς Ἅγιον Ὅρος ἀποστελλομένων Πατριαρχικῶν Ἐξαρχιῶν.
– Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία.
Αὐτὴ διετήρησεν ἀκριβῆ καὶ αὐθεντικὴν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν πρώτην αὐτῆς αἴγλιν καὶ καθαρότητα.
Εἰς αὐτήν, περισσότερον ἀπὸ μίαν ἁπλὴν καὶ ἀδιάκοπον ἱστορικὴν συνέχειαν καὶ συνέπειαν, ὑπάρχει μία ὀντολογικὴ ταυτότης.
Ἡ αὐτὴ πίστις, τὸ αὐτὸ πνεῦμα, τὸ αὐτὸ ἦθος. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ διακριτικὸν γνώρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ αὐτὸ δικαιοὶ τὴν ἀξίωσιν αὐτῆς, ὅτι εἶναι καὶ παραμένει ἡ Ἐκκλησία. (Ἐπίσκεψις 227, Μάρτιος 1980). 

πηγή

makkavaios.blogspot