«ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου»

Ὁ περισσότερος κόσμος τῆς ἐποχῆς μᾶς εἶναι μορφωμένος κοσμικά καὶ τρέχει μὲ τὴν κοσμική μεγάλη ταχύτητα. 

Ἐπειδή ὅμως τοῦ λείπει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ – «ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου»1 –, λείπει τὸ φρένο, καὶ μὲ ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σὲ γκρεμό.

1. Ψαλμ. 110, 10 

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»

Εκ του ιστολόγιου: Δυστυχώς η έλλειψη του Φόβου του Θεού, φαίνεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο στην κοινωνία την Ελληνική αλλά και την Παγκόσμια, στη σημερινή Ανθρωπότητα με ζητούμενα την ανθρωπιά και το φιλότιμο. Εμείς όμως ως μία κοινωνία και μία χώρα, προσκολλημένη στην Ορθοδοξία, θα έπρεπε να είχαμε Φόβο Θεού.

Που όμως να βρει θέση στην καρδιά μας, όταν εμείς έχουμε κάνει εμάς θεούς; Έχουμε θεοποιήσει το «εγώ» μας (συνετέλεσαν σε αυτό και το Facebook, Instagram, Tik - Tok κλπ) και έχουμε διαστρέψει το ρόλο και το Λόγο του Τριαδικού Θεού. Έχουμε κάνει έναν Θεό και ένα Ευαγγέλιο στα μέτρα μας, μέσα στην πλάνη που μας διέπει. «Ο Θεός είναι αγάπη και όλα τα συγχωρεί», «Ο Ιησούς Χριστός λέει Αγαπάτε Αλλήλους». Από όλο το Λόγο του Θεού αυτά μας έχουν βολέψει να έχουμε κατά νου (βαθιά σκοτισμένου) για να δικαιολογήσουμε την πτώση μας την οποία δυστυχώς συνηθίζουμε και αρχίζουμε να μην την διαισθανόμαστε.

Αν σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση προσθέσουμε και την ανυπαρξία γνώσης των όσων Θεόπνευστα μας έχουν πει οι Άγιοι Πατέρες, τότε δίνουμε ακόμη περισσότερα δικαιώματα στο Διάβολο να αλωνίζει στις ψυχές μας. Δε ζούμε Χριστιανικά Ορθόδοξα Πνευματικά, δε σκεφτόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά σκεφτόμαστε και πράττουμε καθαρά Κοσμικά. Πλανεμένα, υπέρ – εγωιστικά. Μας έρχονται τα αποτελέσματα της έλλειψης του Φόβου του Θεού και αντί να μετανοήσουμε, να προβληματιστούμε τι κάναμε λάθος απέναντι στο Θεό, ρίχνουμε την ευθύνη όσων κακών μας βρίσκουν στο Θεό.

Μακριά από το Θεό, τι περιμένουμε να μας βρούνε; Ευχάριστες καταστάσεις; Ο Εγωισμός μας έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα που θέλουμε να επιβληθούμε στο συνάνθρωπό μας, να τον βάλουμε να κάνει αυτό που θέλουμε εμείς. Μη σκεπτόμενοι τι θέλει ο Θεός, παντού συμπεριφερόμαστε με βάση το τι θέλουμε εμείς. Ο Ατομισμός, οδηγεί στην επικράτηση του ποιο ισχυρού, εγωιστή, σκληρόκαρδου, υλιστή, συμφεροντολόγου.

Ζούμε καθημερινά καταστάσεις με ψυχολογική και σωματική βία, μέχρι και φόνους (συνεχώς αυξάνονται τα περιστατικά με βία και φόνους). Χωρίς Φόβο Θεού αγαπητοί τι κοινωνία περιμέναμε πως θα διαμορφώναμε; Μια κοινωνία ασέβειας, διαστροφής, συμφέροντος, ανθρωποφαγίας, σαρκικών σχέσεων, γάμων που οι περισσότεροι πλέον οδηγούνται σε διαζύγια, εγκλημάτων, ναρκωτικών (από την εφηβική ηλικία), Εκτρώσεων, γύμνιας χωρίς ντροπή αφού έχει γίνει μόδα η γύμνια και αμετανοησίας…..

Την Πρωτοχρονιά αν θυμάμαι καλά στην Αθήνα όταν περίμεναν τον νέο χρόνο είχαν το τραγούδι που έλεγε «βάλαμε φωτιά στα φρένα και μας έμεινε το γκάζι με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η γη αλλάζει…» (το τραγούδι ονομάζεται ¨Το Μηδέν") και χαιρότανε κι όλας. Οι προοδευτικοί που δεν ήθελαν φρένα στην κοινωνία, θέλανε την «ελευθερία» ίσως να αρέσκονται από αυτή τη σάπια κατάσταση. Μακριά από το Θεό υπάρχει το έρεβος του Διαβόλου. Ο Πνευματικός Θάνατος.

Ο Θεός να μας λυπηθεί,

Α.Η.