«Γυναίκα οδηγός μπροστά μου προσπαθούσε να παρκάρει. Δυσκολευόταν. Όχι
λόγο κάποιας ανικανότητας με την οποία η στερεοτυπική προσέγγιση χαρακτηρίζει
τις γυναίκες οδηγούς. Ο διαθέσιμος χώρος ήταν μικρός και η προσπάθεια οριακή.
Κατά τη διάρκειά της, πλήθος οδηγών από πίσω μου επιδίδονταν σε ένα
ιδιαίτερο ευχολόγιο. Μεταξύ άλλων, ευχήθηκαν να πάθει καρκίνο όλη της η
οικογένεια, να αναγκαστεί να εκπορνευτεί για τα προς το ζην και ο επόμενος
ερωτικός της σύντροφος να της μεταδώσει αφροδίσια νοσήματα...! Το κερασάκι στη τούρτα ήταν η ατάκα
μοτοσικλετιστή ο οποίος έσκυψε στο παράθυρο της άτυχης οδηγού και την
"αποτελείωσε" με ένα μεγαλοπρεπές "Ψόφα"!»
«Ας είμαστε, για μία έστω φορά, ειλικρινείς: Είμαστε λαός εξουσιομανών
και μπροστά στην επιθυμία μας για οποιουδήποτε είδους εξουσία (στον δρόμο, στον
αθλητισμό, στη Βουλή) δεν έχουμε κανενός είδους φρένο. Η επιβολή της δικής μας
"αλήθειας" αγιάζει τα μέσα. Αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον
μας. Και αν είσαι εναντίον μας, δε θα υπάρχεις. Μη ξεχνάμε πόσοι συμπολίτες μας
που δημοσίως καταδίκασαν τον Κασιδιάρη, στις παρέες τους είπαν "καλά
του έκανε"...»
«Η βία που ευαγγελίζεται η Χρυσή Αυγή δε θα είχε καμία τύχη αν δεν
ετύγχανε κοινωνικής αποδοχής. Η κοινωνία δεν είναι "αθώα του
αίματος". Υποστηρίζει συγκεκριμένες πρακτικές και εμμέσως δίνει τη
συναίνεση της στη διαιώνιση τους.
Κλείνω με κάτι που έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου επί του θέματος. Αν
δε πάψουμε όλοι μας –στον μικρόκοσμό του ο καθένας– να ανεχόμαστε τη βία
(λεκτική ή σωματική) ως μέσο επίλυσης διαφορών, τίποτα δε θα αλλάξει και θα
αναρωτιόμαστε εις το διηνεκές "γιατί δεν αλλάζει αυτή η χώρα". Ας
πάψουμε να ανεχόμαστε τη βία στα φανάρια για μια προτεραιότητα, τη βία στα
πανεπιστήμια, τη βία στα γήπεδα, τη βία στη Βουλή.»
Αποσπάσματα - capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου