Μην προσκολλάσαι στην ματαιότητα της παρούσης ζωής.
«Οι μωροί και οι ανόητοι προτιμούν μάλλον
την ενταύθα μικράν ανάπαυση παρά την βασιλείαν των ουρανών, μην γνωρίζοντες,
ότι κάλλιον είναι να υποφέρη τις παιδεύσεις εις τον αγώνα παρά να αναπαύεται
εις στρωμνήν βασιλικήν και να κατακριθή ως ράθυμος.
Υπόμεινον λοιπόν τον κόπον του αγώνος εις
τον οποίον εισήλθες, ίνα λάβης παρά του Θεού τον στέφανον. Οι άγιοι εν θλίψεσι
εδοκιμάσθησαν εις την αγάπην του Χριστού και όχι δι’ αναπαύσεων».
Ώστε λοιπόν να παύσουμε να επιζητούμε
τις ανέσεις, που μας προσφέρει ο πολιτισμός; Θα ερωτήσουν πιθανώς μερικοί. Όχι
βέβαια, αλλά μέχρις εκεί που δεν γίνεται εμπόδιο στην πνευματική μας
ζωή.
Οι ανέσεις σαν μία ανάγκη ψυχοσωματική του ανθρώπου αλλά και σαν δώρα
και αυτά του Θεού μπορούν να αποβούν ωφέλιμες, εάν χρησιμοποιούνται με ένα
πνεύμα εσωτερικής ελευθερίας και δεν καταντούν αυτοσκοπός.
Από τη στιγμή όμως που πάμε να αντικαταστήσουμε τον Σταυρό, το σύμβολο
της θυσίας, με μία αναπαυτική πολυθρόνα φτιάχνοντας έτσι ένα βολικό
Χριστιανισμό κομμένο και ραμμένο στις προτιμήσεις μας, βρισκόμαστε έξω από την
γνήσια πνευματικότητα και την παράδοση των Αγίων Πατέρων μας. Και εδώ βρίσκεται
ο μεγάλος πειρασμός των Χριστιανών της εποχής μας.
Εάν ο Χριστιανισμός σήμερα παρουσιάζεται
τόσον χλωμός και χλιαρός, μήπως οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στο πνεύμα της
καλοπέρασης που μας έχει κυριεύσει;
Μία αλήθεια που πρέπει να μας προβληματίσει όσο πικρή κι αν
φαίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου