Γέροντα Ἀνανία Κουστένη
Αἰσθανόμεθα, πολλές φορές, μόνοι. Ἀποξενωμένοι.Περιφρονημένοι. Ἄν
θέλετε, στά ἀζήτητα καί στό περιθώριο. Καί νομίζουμε πώς δέν ἔχομε καμμία ἀξία.
Καί πιστεύομε πώς κανένας δέν μᾶς θέλει. Κανένας δέν μᾶς ἀγαπᾶ. Καί κανένας δέν
νοιάζεται καί δέν φροντίζει γιά μᾶς.
Τότε, ἄς ἀνοιγόμαστε στόν Χριστό καί στήν Παναγία καί στούς Ἁγίους καί
στούς Ἀγγέλους. Κι ἄς τούς μιλᾶμε… ἄν μιλᾶμε στόν Χριστό καί στούς Ἁγίους μας,
κάνομε πολύ-πολύ μεγάλο καλό στήν ψυχή καί στή ζωή μας. Καί τί νά τούς ποῦμε; Ὅ,τι ἔχομε, ἀδελφοί μου, νά τούς ποῦμε. Ὅ,τι
ἔχουμε. Ἅμα εἰποῦμε αὐτό πού ἔχομε, φεύγει ἀπό πάνω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου