Ἁγίου Παισΐου τοῦ Ἁγιορείτου, Περί προσευχῆς

Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶπε: 

“Ρίξτε τό μεγαλύτερο βάρος τοῦ ἀγώνα σας στήν προσευχή, γιατί αὐτή θά σᾶς κρατάει σέ ἐπαφή μέ τό Θεό. Καί ἡ ἐπαφή αὐτή πρέπει νά εἶναι συνεχής. Ἡ προσευχή εἶναι τό ὀξυγόνο τῆς ψυχῆς, εἶναι ἀνάγκη τῆς ψυχῆς καί δέν πρέπει νά θεωρεῖται ἀγγαρεία. Ἡ προσευχή γιά νά εἰσακουστεῖ ἀπό τό Θεό, πρέπει νά γίνεται μέ ταπείνωση, μέ βαθιά συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας καί νά εἶναι καρδιακή. Ἐάν δέν εἶναι καρδιακή, δέν ὠφελεῖ. Ὁ Θεός ἀκούει πάντοτε τήν προσευχή τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι πνευματικά ἀνεβασμένος. Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς βοηθάει πολύ τήν προσευχή, γιατί θερμαίνει τήν ψυχή καί τήν προετοιμάζει”.

Γιά τή συγκέντρωση τοῦ νοῦ στήν προσευχή, τήν ὁποία δέν πετυχαίνουν οἱ ἄνθρωποι πού ἀσχολοῦνται μέ πολλές ὑποθέσεις, ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶπε: 

“Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὅπως τό μικρό παιδί, πού πηγαίνει κάπου νά παίξει καί μόλις τοῦ ἀρέσει τό μέρος, συνηθίζει καί πηγαίνει συνέχεια ἐκεῖ. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, ὅταν καταπιάνεται μέ πολλά ἄλλα θέματα, ἐκτός ἀπό τά πνευματικά, κι ἔχει πολλές βιοτικές μέριμνες, εἶναι φυσικό ὁ νοῦς του νά τρέχει συνέχεια σ’ ὅλα αὐτά”.

enorion.blogspot