Άγιος Γέροντας Παίσιος: "Όταν ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, να δεχόμαστε και τις ταπεινώσεις"

–Τί θὰ μὲ βοηθοῦσε, Γέροντα, πρακτικὰ νὰ ἀποκτήσω ταπείνωση; Πῶς ἀποκτᾶ ταπείνωση κανείς;  Ὅταν τοῦ λένε μιὰ κουβέντα, νὰ λέη δύο; Νὰ μὴ σηκώνη μύγα στὸ σπαθί του;

– Εὐλογημένη, ὅταν σοῦ δίνεται εὐκαιρία γιὰ ταπείνωση, νὰ δέχεσαι τὴν ταπείνωση. Ἔτσι ἀποκτιέται ἡ ταπείνωση.Τὸ φάρμακο τὸ δικό σου εἶναι νὰ κινῆσαι ἁπλά, ταπεινά, νὰ δέχεσαι ὅπως ἡ γῆ καὶ τὴν βροχὴ καὶ τὸ χαλάζι καὶ τὰ σκουπίδια καὶ τὰ φτυσίματα, ἐὰν θέλης νὰ ἐλευθερωθῆς ἀπὸ τὰ πάθη σου.
Οἱ ἐξωτερικὲς ταπεινώσεις βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐλευθερωθῆ πολὺ γρήγορα ἀπὸ τὸν παλαιὸ ἑαυτό του, ὅταν τὶς δέχεται.

– Ἐγώ, Γέροντα, ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ταπείνωση. 

– Νὰ πᾶς νὰ ἀγοράσης. Ὑπάρχουν πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ πουλοῦν τὴν ταπείνωση, καὶ μάλιστα δωρεάν, ἀρκεῖ νὰ τὴν θέλης...

– Ποιοί εἶναι αὐτοί, Γέροντα;

– Εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού, ὅταν δὲν ἔχουν καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, φέρονται ἀδιάκριτα καὶ μὲ τὴν συμπεριφορά τους μᾶς ταπεινώνουν. Ἡ ταπείνωση δὲν ἀγοράζεται ἀπὸ τὸν μπακάλη ὅπως τὰ ψώνια. Ὅταν λέμε: «δῶσ ̓ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ὁ Θεὸς δὲν θὰ πάρη τὴν σέσουλα καὶ θ ̓ ἀρχίση: «πάρε ἕνα κιλὸ ταπείνωση ἐσύ», «μισὸ κιλὸ ἐσύ», ἀλλὰ θὰ ἐπιτρέψη νὰ ἔρθη λ.χ. κάποιος ἄνθρωπος ἀδιάκριτος νὰ μᾶς φερθῆ σκληρὰ ἢ θὰ πάρη ἀπὸ ἄλλον τὴν Χάρη Του καὶ θὰ ἔρθη νὰ μᾶς βρίση. 

Ἔτσι θὰ δοκιμασθοῦμε καὶ θὰ ἐργασθοῦμε, ἐὰν θέλουμε νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ταπείνωση. Ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν σκεφτόμαστε ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ γίνη ὁ ἀδελφός μας κακός, γιὰ νὰ βοηθηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ θυμώνουμε μὲ τὸν ἀδελφό. Καί, ἐνῶ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ ταπείνωση, δὲν δεχόμαστε τὶς εὐκαιρίες ποὺ μᾶς στέλνει, γιὰ νὰ ταπεινωθοῦμε, ἀλλὰ δυσανασχετοῦμε. 

Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ χρωστᾶμε εὐγνωμοσύνη σ ̓ αὐτὸν ποὺ μᾶς ταπεινώνει, γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης μας. Ὅποιος ζητάει στὴν προσευχή του ταπείνωση ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ δὲν δέχεται τὸν ἄνθρωπο ποὺ τοῦ στέλνει ὁ Θεός, γιὰ νὰ τὸν ταπεινώση, δὲν ξέρει τί ζητάει.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς»