- Πάτερ, γιατί κάνουμε τα μνημόσυνα,
αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»;
- Διάβασες την επιμνημόσυνη Ακολουθία προσεκτικά;
- Οχι!
- Δεν μιλά πουθενά για μετάνοια. Αναφέρει μόνο εκφράσεις όπως:
«Ανάπαυσον την ψυχήν του δούλου Σου…Ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον…»
κ.τ.τ… Αυτό που συμβαίνει, καλό μου παιδί, είναι το εξής: Ένας υπόδικος
καταδικάζεται σε θάνατο (ο αμαρτωλός για την κόλαση). Οι συγγενείς του και η μητέρα του (η Εκκλησία) κάνουν αίτηση χάριτος
(επιμνημόσυνη δέηση) στον ανώτατο άρχοντα (τον Θεό). Αν Αυτός θέλει,
χαρίζει την ποινή στον κατάδικο. Αν δεν θέλει η ποινή εκτελείται.
- Μα καλά, Γέροντα, το έλεος του Θεού
επεκτείνεται και στην κόλαση;
- Αφού, παιδάκι μου, είναι άπειρο, υπάρχει χώρος ή κατάσταση που να το
εμποδίσουν να επεκταθεί;
(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός
Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ.
243.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου