Πώς γιορτάζουν οι άγιοι τα Χριστούγεννα; Δυστυχώς, οί σύγχρονοι άνθρωποι δεν εορτάζουν τα Χρι­στούγεννα μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα.

...Δυστυχώς, οί σύγχρονοι άνθρωποι δεν εορτάζουν τα Χρι­στούγεννα μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα. Οι κοινώνικές και οικογενειακές συνθήκες όπως εμείς τις διαμορφώνουμε δη­μιουργούν άλλη ατμόσφαιρα.

Αν διάβαση κανείς προσεκτικά τα τροπάρια πού ψάλλονται τις ημέρες των Χριστουγέννων, πού κατακλύζονται από ζωή, άφοϋ είναι εμποτισμένα από την ορθόδοξη θεολογία, ξεχειλίζουν από χαρά, που είναι αποτέλε­σμα θεώσεως αυτών πού τα έγραψαν, θα διαπίστωση την αντί­φαση μεταξύ της πραγματικής εορτής των Χριστουγέννων και του συγχρόνου εορτασμού της μεγάλης αυτής εορτής. Εμείς περιορίζουμε το γεγονός της εορτής σε εξωτερικές τυπικές δια­δικασίες, σε ήθη και παραδόσεις, σε μια οικογενειακή ζεστή ατμόσφαιρα, σε μετακινήσεις και εκδρομές, το πολύ-πολύ και σ'έναν τυπικό εορτασμό.

Πάντοτε μέσα μου είχα μια έντονη απορία. 

Πώς γιορτά­ζουν οι άγιοι τα Χριστούγεννα.
Καί πάντοτε μέσα μου ανα­πτυσσόταν μια νοσταλγία. Να ζούσα κοντά σε μεγάλους ασκη­τές καί να μπορούσα να αντιληφθώ τον ωκεανό της Χάριτος και της χαράς πού περνά αυτές τις ήμερες μέσα από την καρ­διά τους. Άλλα, βέβαια, αυτό εν μέρει ικανοποιείται, γιατί άφ' ενός μεν συναντήσαμε τέτοιες υπάρξεις καί εϊδαμε, κατά το δυνατό σε μας, την ζωή της αιωνιότητας πού περνούσε μέσα από την κτιστή φύση τους, άφ' ετέρου δε μπορούμε κάπως να το καταλάβουμε από τα τροπάρια πού εκείνοι συνέταξαν καί ψάλλουμε αυτές τίς ημέρες. Μέσα στην Εκκλησία, ιδιαι­τέρως στον Ναό αυτές τίς ήμερες ζούμε ένα μεγάλο πανηγύρι, το πανηγύρι της ζωής, της άνακαινίσεώς μας, της αναπλάσεως μας.

Αν το αισθανόμαστε έτσι, τότε γιατί να μας φοβίζουν τα γεγονότα πού περνούμε στην ζωή μας; Γιατί να υποφέρουμε από τίς δοκιμασίες, αφού αυτά είναι λεπτομέρειες στην ζωή μας; Γιατί να δυσανασχετούμε για το ότι οι γύρω μας δεν μας καταλαβαίνουν, δεν μας αντιλαμβάνονται, δεν μας άγαπούν; Γιατί να υποφέρουμε από την μοναξιά, άφοϋ έχουμε την δυ­νατότητα να ζήσουμε τα μεγάλα καί υψηλά, την πραγματική καί αληθινή κοινωνία μας με τον Θεό καί τους ανθρώπους;

Με αυτές τίς σκέψεις εύχομαι καί ευχηθείτε καί έσείς για μένα, να ζήσουμε Ολα τα αγαθά της θείας ενανθρωπήσεως του Χρίστου. Χρειαζόμαστε θεραπεία, επειδή είμαστε άρρωστοι πνευματικά. Η ασθένεια εκδηλώνεται με την φιλαυτία, δηλα­δή έχουμε μια αγάπη πού στρέφεται προς τον εαυτό μας. Πρέ­πει, λοιπόν, να ξεφύγουμε από την φιλαυτία καί να άποκτησουμε φιλοθεΐα καί φιλανθρωπία. Αύτη είναι ή θεραπεία του ανθρώπου, έτσι μπορούμε να ζήσουμε τα αγαθά της θείας εναν­θρωπήσεως στην ύπαρξη μας. Με αυτόν τον τρόπο, το μυστή­ριο της ενανθρωπήσεως του Υίοϋ καί Λόγου του Θεού θα γίνη καί μυστήριο της αναγεννήσεως μας εν Χριστώ Ίησού.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου από το βιβλίο «Μεταξύ δύο αιώνων»

πηγή