"Ο αγιασμός της εργασίας"

Ὁ καθένας πρέπει μὲ τὴν προσευχή του, μὲ τὴν ζωή του, νὰ ἁγιάζη τὴν ἐργασία του καὶ νὰ ἁγιάζεται. Ἀλλά, ἂν εἶναι ἀφεντικὸ καὶ ἔχη εὐθύνη, νὰ βοηθάη πνευματικὰ καὶ τοὺς ὑπαλλήλους του. Ἂν ἔχη καλὴ ἐσωτερικὴ κατάσταση, ἁγιάζει καὶ τὴν δουλειά του. Ὅταν λ.χ. πηγαίνουν νέοι σὲ ἕναν τεχνίτη νὰ τοὺς μάθη τὴν δουλειά, παράλληλα πρέπει νὰ βοηθηθοῦν νὰ ζοῦν πνευματικά. Αὐτὸ θὰ ὠφελήση καὶ τὸν ἴδιο καὶ τοὺς ὑπαλλήλους καὶ τοὺς πελάτες του, γιατὶ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογῆ τὴν ἐργασία του. 

Τὸ κάθε ἐπάγγελμα ἁγιάζεται. Ἕνας γιατρὸς λ.χ. δὲν πρέπει νὰ ξεχνάη ὅτι στὴν ἰατρικὴ αὐτὸ ποὺ βοηθάει πολὺ εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ νὰ προσπαθήση νὰ γίνη δοχεῖο τῆς θείας Χάριτος. Ὁ γιατρὸς ποὺ εἶναι καλὸς Χριστιανός, παράλληλα μὲ τὴν ἐπιστήμη του, βοηθάει τοὺς ἀρρώστους μὲ τὴν καλωσύνη καὶ μὲ τὴν πίστη του, γιατὶ τοὺς ἐνθαρρύνει νὰ ἀντιμετωπίζουν τὴν ἀρρώστια τους μὲ πίστη. Σὲ μιὰ σοβαρὴ ἀρρώστια μπορεῖ νὰ πῆ στὸν ἄρρωστο: «Μέχρις ἐδῶ ἔχει προχωρήσει ἡ ἐπιστήμη. Ἀπὸ ᾿δῶ καὶ πέρα ὅμως ὑπάρχει καὶ ὁ Θεὸς ποὺ κάνει θαύματα».

Ἢ ἕνας δάσκαλος πρέπει νὰ προσπαθήση νὰ κάνη τὴν διακονία τοῦ δασκάλου μὲ χαρὰ καὶ νὰ βοηθάη τὰ παιδιὰ γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση, πράγμα ποὺ δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα ὅλοι οἱ γονεῖς νὰ τὸ κάνουν, ἔστω καὶ ἂν ἔχουν καλὴ διάθεση. Νὰ φροντίση παράλληλα μὲ τὰ γράμματα ποὺ μαθαίνουν τὰ παιδιὰ νὰ γίνουν καὶ σωστοὶ ἄνθρωποι. Διαφορετικά, τί θὰ τοὺς ὠφελήσουν τὰ γράμματα;

Ἡ κοινωνία ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ σωστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι, ὅποιο ἐπάγγελμα κι ἂν κάνουν, θὰ τὸ κάνουν καλά. Ὁ δάσκαλος δὲν πρέπει νὰ κοιτάζη μόνον ἂν οἱ μαθητὲς ξέρουν καλὰ τὸ μάθημα, ἀλλὰ νὰ λαμβάνη ὑπ᾿ ὄψιν του καὶ ἄλλα καλὰ ποὺ ἔχουν τὰ παιδιά, ὅπως τὴν εὐλάβεια, τὴν καλωσύνη, τὸ φιλότιμο.

Οἱ βαθμοὶ τοῦ Θεοῦ δὲν συμφωνοῦν πάντοτε μὲ τοὺς βαθμοὺς τῶν δασκάλων. Μπορεῖ τὸ τέσσερα ἑνὸς παιδιοῦ γιὰ τὸν Θεὸ νὰ εἶναι δέκα καὶ μπορεῖ τὸ δέκα ἑνὸς ἄλλου γιὰ τὸν Θεὸ νὰ εἶναι τέσσερα.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή»