Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι ή στεναχώρια μας. Μια
από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι ή απελευθέρωση του ανθρώπου από
τις πολλές στεναχώριες.
Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέρας, πού φροντίζει για το σπίτι
και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με
τραγούδι.
Μόλις όμως χαθεί αυτή ή αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί
αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται
περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
Όσο περισσότερο ό άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του
δυνάμεις να «ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα
δίχτυα τους.
Ή χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώμα «εξατμίζεται», ό θυμός
μαζεύεται, μέχρι πού ό άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη
θυμό, σκυμμένη πάνω από τον τάφο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου