Για τους εξορκισμούς

– Μερικοὶ ἱερεῖς μαζεύουν καὶ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν δαιμόνιο καὶ ἄλλους ποὺ ἔχουν κάποια ἀρρώστια καὶ τοὺς διαβάζουν ὅλους μαζὶ ἐξορκισμούς. Ἕνας εἶχε πάρκινσον καὶ τοῦ διάβαζαν ἐξορκισμούς. Νά, καὶ σήμερα, ἔφεραν ἕναν ἡλικιωμένο ποὺ ἔλεγαν ὅτι εἶναι δαιμονισμένος. Τὸ ἀριστερό του χέρι πάει πέρα ‐ δῶθε. Τὸν πιάνουν καὶ κρίσεις. «Ἀπὸ πότε, τὸν ρωτάω, εἶσαι ἔτσι;». «Ἀπὸ μικρός», μοῦ λέει. Ἀπόρησα. Πρόσεξα μετὰ ὅτι τὸ κεφάλι του, στὸ ἀριστερὸ μέρος, ἦταν λίγο ζουληγμένο. Στὴν γέννα, φαίνεται, κάτι εἶχε πάθει καὶ ὕστερα εἶχε πρόβλημα.
Νὰ ἔχη ὁ ἄλλος τὸν πόνο του καὶ νὰ τοῦ λένε πὼς ἔχει δαιμόνιο, νὰ τοῦ διαβάζουν ἐξορκισμούς, «ἔξελθε, ἀκάθαρτον πνεῦμα...», καὶ νὰ γίνεται ρεζίλι καὶ στὸν κόσμο! Δὲν κάνει! Πόσα παιδιὰ ποὺ τὰ θεωροῦν δαιμονισμένα, δὲν ἔχουν δαιμόνιο!
Μοῦ ἔφεραν ἕνα παιδὶ εἴκοσι πέντε χρόνων ποὺ ἔλεγαν ὅτι εἶναι δαιμονισμένο. Του έδωσα να πιει Αγιασμό και το καημένο δὲν ἀντέδρασε καθόλου. «Τί κάνει τὸ παιδί; ρωτάω τον πατέρα του. Από πότε το έπαθε;». «Ἀπὸ ἕξι χρόνων, μοῦ λέει. Τότε εἶχαν φέρει σκοτωμένο τὸν παπποῦ του στὸ μαγαζὶ καὶ τὸ παιδί, μόλις τὸν εἶδε, ἔπαθε». Εἶχε πάθει τὸ καημένο ἕναν νευρικὸ κλονισμό. Ἐδῶ, καὶ σὲ μεγάλον ἂν συμβῆ αὐτό, μπορεῖ νὰ πάθη, πόσο μᾶλλον ἕνα παιδάκι! Ἄντε, τώρα, νὰ τὸ ἔχουν γιὰ δαιμονισμένο! 

– Γέροντα, οἱ ἐξορκισμοὶ διαβάζονται καὶ νοερῶς;

– Νοερώς εἶναι καλύτερα. Βασικὰ οἱ ἐξορκισμοὶ πρέπει νὰ διαβάζωνται μὲ πόνο, μὲ ταπείνωση, ὄχι μὲ ὑπερηφάνεια. Ὅταν οἱ ἱερεῖς λένε δυνατὰ καὶ ὑπερήφανα τὸ «ἔξελθε, πνεῦμα ἀκάθαρτον», ἀγριεύει ὁ διάβολος, θυμώνει, ἐκμεταλλεύεται τὸν ἐγωισμὸ τοῦ δαιμονισμένου καὶ μπορεῖ νὰ τοῦ πῆ: «γιά δές, σὲ κάνει ρεζίλι στὸν κόσμο· κοπάνα τον αὐτὸν τὸν παπᾶ», ὁπότε ὁ δαιμονισμένος ἀρχίζει νὰ χτυπάη τὸν παπᾶ.
Ἔτσι δὲν φεύγει το δαιμόνιο, αλλά φεύγει ο παπάς με το ευχολόγιό του…. Μια φορά ἕνας ἱερέας εἶπε σὲ ἕναν δαιμονισμένο: «Σὲ διατάζω, ἀκάθαρτο πνεῦμα, νὰ φύγης ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!». «Ἔ, γι᾿ αὐτὸ κι ἐγὼ δὲν φεύγω...», τοῦ λέει ὁ διάβολος μὲ τὸ στόμα τοῦ δαιμονισμένου.
Γι᾿ αὐτὸ λέω στοὺς ἱερεῖς όταν διαβάζουν εξορκισμούς, ποτέ να μην φωνάζουν: «έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα….» λες και τα δαιμόνια δεν ακούν!
Ἀλλά και οι συγγενείς του δαιμονισμένου δεν χρειάζεται να πούν σε άλλους ότι θα καλέσουν τὸν παπᾶ νὰ διαβάση ἐξορκισμούς

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»