"Η μετεμψύχωση2"

– Γέροντα, πῶς μερικοὶ ἄνθρωποι, ἀκόμη καὶ μορφωμένοι, πιστεύουν στὴν μετεμψύχωση; 

– Ἡ μετεμψύχωση βολεύει τοὺς ἀνθρώπους, καὶ εἰδικὰ τοὺς ἀθέους, τοὺς ἀπίστους. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη πονηριὰ τοῦ διαβόλου. Τοὺς κρατᾶ ὁ διάβολος στὴν ζωὴ τῆς ἁμαρτίας, μὲ τὸν λογισμὸ ὅτι ἡ ψυχὴ ἔρχεται καὶ ξανάρχεται σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο. «Ἔ, καὶ αὐτὴν τὴν φορὰ ἂν δὲν πετύχης, τοὺς λέει ὁ διάβολος, θὰ ξαναρθῆς στὴν ζωὴ καὶ θὰ πετύχης τὴν ἑπόμενη φορά· καὶ ἂν πάλι δὲν πετύχης, θὰ ᾿ρθῆς, θὰ ξαναρθῆς, θὰ ἐξελιχθῆς...»! Ὁπότε καὶ αὐτοὶ λένε: «δὲν πειράζει κι ἂν κάνω καὶ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία» καὶ τὸ ρίχνουν ἔξω· ζοῦν ἀπρόσεκτα, δὲν μετανοοῦν. Βλέπεις πῶς τοὺς τυφλώνει ὁ διάβολος καὶ τοὺς γαντζώνει στὴν κόλαση! Δὲν ἔχω δεῖ μεγαλύτερη πονηριὰ καὶ τέχνη τοῦ διαβόλου, γιὰ νὰ μαζεύη τοὺς ἀνθρώπους στὴν κόλαση! Κι ἂν σὲ γαντζώση μιὰ φορὰ ὁ διάβολος, θὰ σ᾿ ἀφήση νὰ γυρίσης πίσω; Αὐτὴ εἶναι ἡ χειρότερη θεωρία ἀπὸ ὅλες τὶς ἰνδουϊστικὲς θεωρίες.

Κάποτε, ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα, πέρασε ἀπὸ τὸ Καλύβι ἕνας νεαρός. «Τέτοια ὥρα, παλληκάρι, θέλω νὰ διαβάσω καὶ ἑσπερινό», τοῦ λέω. «Μ᾿ αὐτὰ ἀσχολεῖσαι ἀκόμη;» μοῦ εἶπε καὶ ἔφυγε. Τὴν ἄλλη μέρα ξαναῆρθε καὶ μοῦ ἔλεγε γιὰ κάτι ὁράματα. «Εἶχες πάρει προηγουμένως καθόλου χασίς;», τὸν ρωτάω. «Παλιά, ναί. Τότε ὅμως ποὺ εἶδα τὰ ὁράματα, δὲν εἶχα πάρει», μοῦ λέει. «Μήπως διάβασες γιὰ μετεμψύχωση;». «Ναί», μοῦ λέει. Ἐκεῖ τὴν ἔπαθε. Διάβασε γιὰ μετεμψύχωση, μπῆκε ὁ ἐγωισμὸς μέσα καὶ ἔπλασε ὄνειρα ὅτι πρὶν ἀπὸ χιλιάδες χρόνια ἦταν μεγάλος ἄνθρωπος, πλούσιος! Εἶδε μετὰ σὲ ὅραμα ὅτι πῆγε ἐπάνω στὸν οὐρανό, ἀλλὰ δὲν τὸν εἶχαν γραμμένο ἐκεῖ καὶ τοῦ εἶπαν νὰ κατεβῆ. Ὁ διάβολος τοῦ δημιούργησε αὐτὴν τὴν κατάσταση. «Ὅλα αὐτά, τοῦ λέω, εἶναι παραμύθια κι ἐσὺ τὰ πιστεύεις;».

Καὶ δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ μορφωμένοι ἄνθρωποι ποὺ πιστεύουν σὲ τέτοιες χαζομάρες.

Ἐκεῖ κοντὰ στὸ Καλύβι ἕναν γάιδαρο τὸν εἶχα ὀνομάσει Νασέρ, ἐπειδὴ ἦταν ζωηρός. Μιὰ μέρα ἦρθε ἕνας Ἕλληνας ποὺ ζοῦσε στὴν Ἑλβετία καὶ ἄκουσε ποὺ τὸν φώναζα Νασέρ. Ὅταν μετὰ ἀπὸ ἕνα διάστημα ξαναῆρθε, ἔφερε ἕνα κουτὶ μὲ ἁπλὰ γλυκὰ καὶ ἕνα μὲ ἐπίσημα. «Αὐτὰ εἶναι γιὰ σένα», μοῦ εἶπε καὶ μοῦ ἔδωσε τὰ ἁπλὰ γλυκά. «Αὐτὰ τὰ καλὰ γλυκά, μοῦ λέει, εἶναι γιὰ τὸν Νασέρ. Ἐγὼ κατάλαβα, λέει, ἀπὸ τὴν προηγούμενη φορὰ ὅτι ἦταν ὁ Νασέρ. Ὅταν τὸν συνάντησα, μὲ κοίταξε μὲ ἕνα θλιμμένο βλέμμα ποὺ μοῦ ράγισε τὴν καρδιά»! Νόμιζε ὅτι ὁ Νασὲρ μετεμψυχώθηκε καὶ ἔγινε γάιδαρος! Καὶ τὸ πίστευε! «Βρέ, εἶσαι στὰ καλά σου; τοῦ λέω. Ἐγὼ τὸν εἶπα Νασέρ, γιατὶ ἦταν ζωηρὸς γάιδαρος». Μὲ κανέναν τρόπο δὲν καταλάβαινε.

Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε! Νὰ σᾶς πῶ ἕνα ἄλλο: Πρὶν ἀπὸ χρόνια εἶχαν πάει Γερμανοὶ στὴν Κρήτη, γιὰ νὰ κάνουν ἕνα μνημόσυνο γιὰ τοὺς Γερμανοὺς ποὺ εἶχαν σκοτωθῆ ἐκεῖ στὴν Κατοχή. Τὴν ὥρα ποὺ ἔκαναν τὸ μνημόσυνο περνοῦσε ἕνας Κρητικὸς μὲ τὸν γάιδαρό του φορτωμένο μὲ τὶς πραμάτειες του. Ὁ γάιδαρος, ὅταν εἶδε τοὺς ἀνθρώπους ἐκεῖ μαζεμένους, ἄρχισε νὰ γκαρίζη. Ἕνας ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς νόμιζε ὅτι ὁ γάιδαρος ἦταν ὁ ἀδελφός του ποὺ εἶχε σκοτωθῆ στὸν πόλεμο καὶ μετεμψυχώθηκε! Τὸν γνώρισε καὶ τὸν χαιρέτισε μὲ τὸ γκάρισμα! Καὶ ὁ Γερμανὸς στάθηκε προσοχή, καὶ τάκ, τὸν χαιρέτισε στρατιωτικά... Κλάματα!... Πάει ἀμέσως στὸν Κρητικὸ καὶ τοῦ λέει: «Πόσα θέλεις, γιὰ νὰ τὸν ἀγοράσω;». «Βρέ, φύγε ἀπὸ ᾿δῶ», τοῦ λέει ὁ Κρητικός. Ὁ Γερμανὸς τοῦ μετροῦσε τὰ μάρκα: «τόσα, τόσα». «Φύγε, ἄσε με», ἔλεγε ἐκεῖνος. Τελικὰ τοῦ λέει κάποιος: «Βρὲ χαμένε, τὸν πληρώνει τὸν γάιδαρο γιὰ μερσεντές, δῶσ᾿ τον». Ξεφόρτωσε τὰ πράγματά του ὁ Κρητικός, τὸν ξεσαμάρωσε, τὸν ἐλευθέρωσε, καὶ τὸν πῆρε ὁ Γερμανὸς μὲ βουρκωμένα μάτια καὶ τὸν πῆγε στὴν Γερμανία!

– Σοβαρά, Γέροντα;

– Γεγονός! Ἂν δὲν τὸ εἶχα ἀκούσει ἀπὸ σοβαρὸ ἄνθρωπο, δὲν θὰ τὸ πίστευα κι ἐγώ.

2 Μετεμψύχωση (ἢ ἀλλιῶς μετενσάρκωση) εἶναι ἡ πλανεμένη θεωρία σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ ψυχὴ μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο εἰσέρχεται σὲ ἄλλο σῶμα ἀνθρώπου ἢ ζώου καὶ διανύει ἕναν ἀτέλειωτο κύκλο γεννήσεων καὶ θανάτων.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»