"Η αιμορροούσα γυναίκα" και η σημερινή κατάσταση.

Εκ του ιστολογίου: Η αιμορραγούσα γυναίκα, με πίστη μεγάλη άγγιξε τον Θεάνθρωπο πιστεύοντας πως θα θεραπευθεί, από την σωματική ασθένεια που αντιμετώπιζε και για την οποία δεν βρήκε γιατρειά σε όσους γιατρούς και αν πήγε. 

Ο Ιησούς Χριστός, την θεράπευσε, λόγω της πίστεώς της. Δεν την παρέπεμψε στους γιατρούς. Το ίδιο έκανε και στους λεπρούς και στους δαιμονισμένους και στον ανάπηρο και στον τυφλό και σε πλήθος ανθρώπων που ζήτησαν με πίστη και ταπείνωση, την ίασή τους. Αναγνώρισαν την δύναμη του Θεανθρώπου και τη δική τους αδυναμία.

Ο Ιησούς Χριστός, δεν έκανε διάκριση της ασθένειας σε σωματική ή ψυχική. Αναμφίβολα ήρθε και ενανθρώπισε για να σώσει τον άνθρωπο (την ψυχή του) από την αμαρτία και τον διάβολο που τον είχε αιχμαλωτίσει όσο ποτέ άλλοτε.

Αναμφίβολα ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού απευθύνεται στην ψυχή του ανθρώπου. Όμως δεν αρνείται και την σωματική του ίαση, όταν υπάρχει το στοιχείο της Πίστεως και της Ταπείνωσης, της συντριβής της καρδιάς, της μετανοίας και της επιθυμίας για αλλαγή τρόπου ζωής. Τρόπου ζωής Πνευματικό, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού και των Αγιο-Πατερικών Κειμένων.

Οι διάδοχοι του Ιησού, οι Δώδεκα Απόστολοι, έλαβαν το χάρισμα της θεραπείας της ψυχής και του σώματος, όσων ήταν έτοιμοι Πνευματικά να τη λάβουν.

Δεν παρέπεμψαν κανέναν σε κάποιο γιατρό να τους κάνει καλά, αφού είχαν την Χάρη του Θεού, του Δημιουργού του ανθρώπου και όλης της πλάσης.

Οι διάδοχοί τους και εκείνοι έκαναν θαύματα, θεράπευσαν σωματικά πάσχοντες.

Με την Χάρη του Θεού, το μόνο που δεν φοβήθηκαν ήταν ο σωματικός θάνατος. Αντίθετα δεν ήθελαν να εισέλθουν σε ψυχικό, πνευματικό θάνατο. Αυτόν που σκοτίζει την ψυχή με τον εγωισμό και την αλαζονεία και κάνει τον άνθρωπο να πιστεύει, πως μπορεί να κάνει τα πάντα μόνος του.

Οι Πατέρες της Ορθοδοξίας δεν στράφηκαν γενικά ενάντια προς την επιστήμη. Στράφηκαν επικριτικά προς την Άθεη Επιστήμη. Σε εκείνη που δεν αναγνωρίζει στον άνθρωπο την ύπαρξη της ψυχής που μετά το θάνατο, συνεχίζει την πορεία της προς τον Δημιουργό της.

Στο «Πιστεύω, την Ομολογία Πίστεως» της Ορθοδοξίας είναι γραμμένο: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.».

Αυτά τα αόρατα, ο πιστός τα βλέπει με τα μάτια της ψυχής του. Τα αισθάνεται με την καρδιά του και με «Μνήμη Θανάτου και Φόβο Θεού» πορεύεται.

Ιερείς ζήτησαν να είμαστε ταπεινοί και να δεχθούμε όσα λέει η επιστήμη. Αν αναφέρονται στην Γενετική, πρόκειται για έναν κλάδο της επιστήμης που δημιούργησε, κλωνοποίησε ένα πρόβατο αρχικά και πιθανόν και ανθρώπους στο μέλλον.

Ποιος έχει το δικαίωμα στη Δημιουργία της Ζωής και στην Αφαίρεσή της; Προσωπικά σε Εκείνον οφείλω να είμαι ταπεινός στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Πιστεύω πως υπάρχει Κορονοιός, παίρνω μέτρα προστασίας (στον Ιερό χώρο της Εκκλησίας δεν το κάνω) με μάσκα, αποστάσεις και αντισηπτικά.

+++

Απόσπασμα:

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

««Kαι γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον ουκ ίσχυσεν υπ” ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής» (Λουκ. 8,43)

Tο σημερινό, αγαπητοί μου χριστιανοί, το σημερινό Eυαγγέλιο μας διηγείται δύο θαύματα, από τα άπειρα εκείνα θαύματα, που έκανε, κάνει και θα κάνει μέχρι συντελείας των αιώνων ο Kύριος ημών Ιησούς Xριστός. Ω η δύναμις του Xριστού! Ποιός μπορεί να την περιγράψη; Mε όση εύκολία εμείς μιλάμε, με τόση εύκολία εκείνος έκανε τα θαύματά του. O λόγος του παντοδύναμος.»

+++

««Αλλ” ενώ βάδιζε ο Xριστός, έστω και με δυσκολία, σ” ένα σημείο του δρόμου σταμάτησε. Στράφηκε πρός τον κόσμο και ρώτησε· «Ποιός με άγγιξε;». «Διδάσκαλε». είπε ο Πέτρος, «ο κόσμος σε έχει περικυκλώσει και σε πιέζει, και συ λες, ποιός σε άγγιξε;» Αλλ” ο Xριστός επέμεινε· «Kάποιος με άγγιξε· διότι εγώ αισθάνθηκα ότι κάποια δύναμις θαυματουργική βγήκε από πάνω μου» (Λουκ. 8,45-46). Απορία μεγάλη κατέλαβε τον κόσμο. Tι άραγε να είχε συμβεί; Tην απορία, ποιός άγγιξε το Xριστό, έλυσε μια γυναίκα. Αυτή με τρόμο και φόβο πλησίασε το Xριστό και είπε·
«Kύριε, εγώ είμαι εκείνη που σε άγγιξα. Hμουνα βαρειά άρρωστη. Έπασχα από γυναικεία αρρώστια, την αιμορραγία. Πάνε τώρα δώδεκα χρόνια, που με βρήκε το κακό. Πήγα σε γιατρούς. Αγόρασα φάρμακα. Ξώδεψα όλη την περιουσία μου. Mα τίποτα. H αιμορραγία εξακολουθούσε. Όταν άκουσα το όνομά σου, είπα μέσα μου· O Xριστός θα με κάνη καλά. Φτάνει ν” αγγίξω την άκρη του ρούχου του. Mε την πίστι αυτή σε πλησίασα. Αγγιξα, και μόλις άγγιξα, έγινα καλά. H αιμορραγία σταμάτησε» (βλ. Λουκ. 8.47).
Θαύμασε ο Xριστός την πίστι της γυναίκας εκείνης. Kαί, ταραγμένη όπως την είδε, της έδωσε θάρρος, τη διαβεβαίωσε πως η πίστι της έκανε το θαύμα και την έσωσε και της εύχήθηκε να “χη πιά ειρήνη στην πορεία της ζωής της· «θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εις ειρήνην» (Λουκ. 8.48).

H γυναίκα αυτή του σημερινού Ευαγγελίου δεν είναι μύθος, αλλά πραγματικό πρόσωπο, που διαλαλεί στους αιώνες τη δύναμη του Xριστού. Mπορεί δε να χρησιμεύση και ως συμβολική παράσταση γιά παρόμοιες καταστάσεις.»

+++

«O Xριστός θεραπεύει τους ανθρώπους. Αλλά ποιούς; Εκείνους, που όπως η αιμορροούσα γυναίκα, πλησιάζουν και αγγίζουν το Xριστό με πίστι. Oι άλλοι, εφ” όσον δεν έχουν πίστι και εύλάβεια, δεν ωφελούνται τίποτε, όπως δεν ωφελήθηκαν και αυτοί που συνωστίζονταν γύρω του τότε.»

+++

«Αγαπητοί μου! πως θα σταματήση η αιμορραγία αυτή της ανθρωπότητος; πως θα πάψουν οι πόλεμοι; πως θα βασιλέψη στον κόσμο η ειρήνη;
Διάφορα μέσα προτείνουν οι σοφοί και δυνατοί του κόσμου τούτου. Αλλ” η αιμορραγία συνεχίζεται.

Kαι δεν θα πάψη η αιμορραγία, παρά μόνο την ώρα εκείνη την εύλογημένη, που όλη η ανθρωπότητα θα πιστέψη στο Xριστό και θα μετανοήση και θα πλησιάση το Xριστό, όπως τον πίστεψε και τον πλησίασε η αιμορροούσα γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου.
Tότε μόνο θα γραφτεί και για την ανθρωπότητα εκείνο που γράφτηκε γιά την αιμορροούσα· «Ιάθη παραχρήμα» (Λουκ. 8,48).»

(ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, Απο βιβλίο· “ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ”, σελ. 267, β΄έκδοση)

πηγή