Απόσπασμα:
π. Χρ.: Εκεί στις «Περιπέτειες ενός
προσκυνητού» που αναφέρατε προηγουμένως, γέροντα, αναφέρονται κάποιοι τρόποι
δια την ευχή. Μπορείτε να μας πείτε, ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι; Δηλαδή, πώς
τονίζουμε την ευχή, τι τονίζουμε, εγώ θυμούμαι στο Άγιον Όρος το περιβόλι της
Παναγίας μας, άκουγα κάποιους μοναχούς να τονίζουν «Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με», κάποιοι άλλοι να τονίζουν «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν
με», δεν ξέρω, αυτοί είναι τρόποι έτσι εκφράσεως της ευχής;
π. Στ.: Εδώ τονίζονται κάποιες λέξεις αλλά
δεν είναι τρόποι ευχής. Η ευχή έχει τρόπους αλλά δεν έχει ούτε μεθόδους, ούτε
τεχνικές. Είναι έκφρασις μιας βαθειάς κραυγής προς τον Θεόν για να
μας λυπηθεί. Οι τρόποι έγκεινται όσοι υπάρχουν, - και θα αναφέρουμε τρεις -
τέσσερεις μονάχα,- αναφέρονται κυρίως στο πως θα μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε
το νου μας, ή πιο καλύτερα την προσοχή του νου μας, πάνω στις λέξεις που λένε ή
τα χείλη μας ή ο ενδιάθετος λόγος.
Ένας
τρόπος είναι: εισπνέομε, λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ», εκπνέουμε, λέμε «ελέησόν
με». Έχοντας κατά κάποιον τρόπον, εφόσον έχομε εδώ μία πολυθρόνα που έχει,
βραχίονα, ακουμπούμε το χέρι κατ’ αυτήν την έννοια, έτσι, και εισπνέομε όσο
μπορούμε με περισσότερο φυσικό τρόπο. Δηλαδή σύμφωνα με το ρυθμό της δικής μας
αναπνοής, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όπως αναπνέουμε, και εκπνέουμε,
βάζουμε στην εισπνοή το «Κύριε Ιησού Χριστέ», και στην εκπνοή βάζουμε το
«ελέησόν με». Αυτός είναι ένας απλός τρόπος.
Υπάρχει
άλλος τρόπος: Εισπνέουμε βαθειά, - τον οποίον συνιστά και ο Άγιος Νικόδημος ο
Αγιορείτης, - εισπνέουμε βαθειά, κρατούμε την αναπνοή μας, και λέμε όσο
μπορούμε δυνατά από μέσα μας, δυνατά όμως, όπως θα το φωνάζαμε δυνατά,
εξωτερικά με τα χείλη μας, με το στόμα μας, δυνατά, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν
με». Ώσπου να δούμε ότι αρχίζει και εξαντλείται η σωματική μας δύναμη στο
κράτημα της αναπνοής, και τότε εκπνέουμε πάλι φυσικά. Και ξανά πάλι το ίδιο.
Mε αυτό
τον τρόπο, είτε καθιστοί είμαστε, είτε είμαστε όρθιοι, ή ακόμα μπορούμε και να
βαδίζουμε, μπορούμε να κάνουμε και να λέμε την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με», άλλοτε είτε κρατώντας το κομποσχοίνι, και σε κάθε κόμπο να λέμε
«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», είτε χωρίς το κομποσχοίνι, απλώς με τη
βοήθεια, της αναπνοής. Το μυστικό, και ο τρόπος βρίσκεται, - και ειδικά αυτό
αναφέρεται για τους αρχαρίους, για κείνους που βρίσκονται στην πρώτη Δημοτικού
Σχολείου, - είναι να μάθουμε να συγκεντρώνουμε το νου μας, πάνω σ’ αυτές
τις πέντε λέξεις, χωρίς να έχουμε σχήματα μέσα μας,
ούτε φαντασίες, ούτε εικόνες, ούτε ιδέες, ούτε είδη, τίποτα. Ούτε
άσχημα, ούτε καλά. Το μυαλό μας να είναι τελείως κενό. Η δύναμις της
προσοχής, πρέπει να συγκεντρώνεται πάνω στις πέντε λέξεις. Με μία όμως
προϋπόθεση: ότι λαχταράμε να σωθούμε. Να σωθούμε. Φωνάζουμε, «Κύριε Ιησού
Χριστέ ελέησόν με», με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, όπως φώναζαν όλοι αυτοί
προηγουμένως που αναφέραμε.
Και έτσι
λέμε την ευχή. Με αυτόν τον τρόπο. Για να μπορέσει ο νους να ενωθεί με τις
λέξεις, ή καλύτερα, ο νους να αποκτήσει νοητά πλοκάμια, να αρπάξει αν είναι
δυνατόν την ευχή, να την εγκλωβίσει μέσα της, και εν συνεχεία να την
κατεβάσει κάτω, δηλαδή, να τη σπρώξει προς το μέρος της καρδιάς.
π. Χρ.: Υπάρχει εκδοχή ο αρχάριος στο θέμα
της νοεράς προσευχής, να αισθανθεί κάποια ζάλη, να κουρασθεί, να αισθανθεί
κάποια αδιαθεσία, μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, δηλαδή να συγκεντρώσει το
νου του πάρα πολύ…
π. Στ.: Ναι, βεβαίως, ασφαλώς, υπάρχει …
π. Χρ.: Γιατί έχομε και τα δαιμόνια…
π. Στ.: Βεβαίως, εκτός των δαιμονίων, είναι
και ο άνθρωπος, άνθρωπος είναι, με τις άλφα ή τις βήτα σωματικές δυνάμεις.
Χρησιμοποιεί βέβαια βία, όσο είναι δυνατόν, ή …. Μπορώ να σας πω ότι το
πρώτο καιρό προκαλούνται και έντονοι πονοκέφαλοι, από την απόλυτη συγκέντρωση
του νου. Εάν θέλει ο διάβολος να μας πειράξει, θα χρησιμοποιήσει κάποιον κρότο.
Θα μας προκαλέσει έντονη φαγούρα στο σώμα. Ο σκοπός του είναι να διακοπεί η
ευχή. Διότι τρέμει αυτό το όνομα. Δεν το θέλει αυτό το όνομα. Έχω μια ψυχή, να
σας αναφέρω τώρα ενδεικτικά, η οποία μου είχε εξομολογηθεί πριν από είκοσι
περίπου χρόνια, νεαρά ψυχή, νεαρά κοπελίτσα, ότι της φανερώθηκε μπροστά της ο
δαίμονας, ολοζώντανος, χωρίς να είναι αυτό μέρος της πλάνης, από ό,τι
διαπιστώθηκε εν συνεχεία από την πνευματική έρευνα που κάναμε.
Γονάτισε ο διάβολος μπροστά της. Αν είναι δυνατόν, να γονατίσει ένας διάβολος,
και της είπε, «ό,τι προσευχή θες κάμε, μόνο αυτό το όνομα μη λες. Μόνο αυτό το
όνομα. Και εγώ θα σου χαρίσω τα πάντα. Και όλους τους νέους, στα πόδια σου.
Μόνο σταμάτα να λες αυτό το όνομα.»
π. Χρ.: Άρα μαστίζονται οι δαίμονες δια του
ονόματος.
π. Στ.: Ναι, ακριβώς, ακριβώς, το λέγει και ο
Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης,
π. Χρ.: ονόματι Ιησού…
π. Στ.: Μάστιζε πολεμίους, έτσι ακριβώς. Ο
τρόμος και ο φόβος των δαιμόνων, είναι αυτή η προσευχή. Η δική μας προσπάθεια,
έγκειται, αφενός μεν να συμμετέχουμε σωστά, στον τρόπον με τον οποίον μας
διδάσκει η Εκκλησία μας, το Ευαγγέλιο, οι κανόνες της Εκκλησίας, να έχομε
πνευματικό, να εξομολογούμεθα τακτικά, να μετέχουμε στο μυστήριο της
Θείας Κοινωνίας, και κάνουμε και αυτού του είδους την άσκηση. Αυτό δεν σημαίνει
ότι θα παραλείψομε να μελετούμε το ιερό Ευαγγέλιο, ή κάποια άλλα ιερά
βιβλία, πολύ ωφέλιμα, πολύ δε περισσότερο τους πατέρες της εκκλησίας μας,
ακόμα δε περισσότερο τους νηπτικούς. Όχι αυτά δεν τα παραλείπομε. Είναι
μία παράλληλη εργασία, η οποία έχει πολύ την ωφέλεια και πολύ το μελάκι
της, συγγνώμη…
Μας συγχωρείτε για το μονοτονικό και τυχόν λάθη ορθογραφίας.
Η ομιλία αυτή έχει ήδη δημοσιευτεί
σαν video στο Internet, στην παρακάτω διεύθυνση http://www.youtube.com/watch?v=ocJR7zgxmj8&feature=related
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου