"Η προσευχή για τους αρρώστους"

– Γέροντα, παρακάλεσαν νὰ σᾶς ποῦμε νὰ προσευχηθῆτε γιὰ ἕνα ἄρρωστο παιδάκι καὶ ρωτοῦν ἂν θὰ γίνη καλά. Τί νὰ τοὺς ποῦμε; 

– Πέστε τους: «Ὁ Γέροντας θὰ προσευχηθῆ. Ὁ Χριστὸς ἀγαπάει τὸ παιδὶ καὶ θὰ κάνη ὅ,τι εἶναι γιὰ τὸ καλό του. Ἂν δῆ ὅτι τὸ παιδί, ὅταν μεγαλώση, θὰ γίνη καλύτερο, θὰ ἀκούση τὴν προσευχή του. Ἂν δῆ ὅμως ὅτι ἀργότερα δὲν θὰ εἶναι σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, τότε, ἐπειδὴ τὸ ἀγαπάει, θὰ τὸ πάρη». «Ζήτησε, λέει, καὶ θὰ σοῦ δώσω»14. Ἀλλὰ θὰ μοῦ τὸ δώση ὁ Θεός, ἂν ἐγὼ εἶμαι δοσμένος στὸν Θεό· ἀλλιῶς, τί νὰ μοῦ δώση τὴν ζωή, γιὰ νὰ ξεφύγω; Ἐγὼ χαίρομαι, εἴτε γίνη καλὰ εἴτε πεθάνη ἕνας ἄρρωστος γιὰ τὸν ὁποῖο προσεύχομαι.

– Γέροντα, εἶναι καλὸ νὰ προσευχώμαστε γιὰ τὴν ὑγεία μας;

– Καλύτερα εἶναι νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη μας. Νὰ ζητοῦμε δηλαδὴ πρῶτα τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἂν παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς κάνη καλά, τρῶμε τὴν οὐράνια περιουσία. Ὅταν ὅμως δὲν ἀντέχουμε τοὺς πόνους τῆς ἀρρώστιας, τότε νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς θεραπεύση, καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἐνεργήση ἀνάλογα.

– Γέροντα, τὸ ἂν βοηθηθῆ ἕνας ἄρρωστος ἀπὸ τὴν προσευχὴ ποὺ κάνουμε, ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ τὸ τί ζητάει καὶ ὁ ἴδιος ἀπὸ τὸν Θεό;

– Ὁ ἄρρωστος, ἂν ζητάη ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνη καλὰ μόνον ἐκεῖνος καὶ δὲν προσεύχεται νὰ γίνουν καλὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἄρρωστοι, δὲν κάνει καλά. Ἐσύ, ἀδελφή, ὅταν ἤσουν στὸν κόσμο καὶ ἐργαζόσουν στὸ νοσοκομεῖο, τί ἔκανες, ὅταν ὁ ἄρρωστος δὲν μποροῦσε νὰ λέη τὴν εὐχή;

– Τὴν ἔλεγα ἐγώ, Γέροντα.

– Καλὰ ἐσύ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄρρωστος ἔπρεπε νὰ λέη κάποια προσευχή.

– Ἔλεγε καὶ ἐκεῖνος «Παναγία μου» ἢ «Παναγία μου, σῶσε με». Ἀλλά, Γέροντα, καὶ ἡ ὑπομονὴ στὸν πόνο δὲν εἶναι προσευχή;

– Ναί, μπράβο! Εἶναι καὶ αὐτό! Ἐσεῖς, ὅταν σᾶς ζητάη κάποιος νὰ κάνετε προσευχή, γιατὶ τὴν τάδε ἡμέρα θὰ μπῆ στὸ χειρουργεῖο, νὰ προσεύχεσθε ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ σᾶς τὸ ζητάει. Νὰ μὴν περιμένετε τὴν ὥρα ποὺ θὰ μπῆ στὸ χειρουργεῖο νὰ προσευχηθῆτε. Καὶ στὶς ἀκολουθίες, ὅταν λέη ὁ ἱερέας «ὑπὲρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων»15, νὰ λέτε μὲ πόνο τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Ἂν κάνετε μὲ τὸ διαπασῶν «βού...», γιὰ νὰ πῆτε «Κύριε, ἐλέησον» μουσικό, ὁ νοῦς σας θὰ εἶναι στὸ «βού...» καὶ στὸν χαβᾶ, καὶ οἱ ἄρρωστοι οἱ καημένοι ποὺ ὑποφέρουν θὰ περιμένουν ἀπὸ σᾶς λίγη βοήθεια! Ἐκεῖνοι ἔχουν τὸν πόνο τους. Ἐσύ, ποὺ δὲν ἔχεις πόνο, προσευχήσου γιὰ ἐκείνους, νὰ βοηθηθοῦν. Ἀφοῦ δὲν ἀναστενάζεις στὸ κρεββάτι, ἀναστέναξε τοὐλάχιστον στὴν προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους. Ἂν οἱ ὑγιεῖς δὲν κάνουν λίγη προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους, θὰ τοὺς πῆ μεθαύριο ὁ Χριστός: «Εἴχατε τὴν ὑγεία σας καὶ δὲν κάνατε προσευχὴ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ὑπέφεραν; ʺΟὐκ οἶδα ὑμᾶς...ʺ16».

Ἂν γιὰ ἕναν ἄρρωστο δὲν κάνουμε προσευχή, ἡ ἀρρώστια θὰ ἀκολουθήση τὴν φυσική της πορεία. Ἐνῶ, ἂν κάνουμε προσευχή, μπορεῖ νὰ ἀλλάξη δρόμο. Γι᾿ αὐτὸ πάντα νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους.

14 Βλ. Ματθ. 7, 7· Μάρκ. 11, 24· Λουκ. 11, 10 καὶ Ἰω. 16, 24.

15 Βλ. Ὡρολόγιον τὸ Μέγα, Ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ, Μικρὰν Ἀπόλυσιν, σ. 24.

16 Ματθ.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή»