Μα είναι φοβερό… Αμερικανοί γερουσιαστές ζητούν όλα όσα ξέχασαν οι πολιτικοί στην Ελλάδα και την Κύπρο…

Πραγματικά, είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει. Και τρομερό, θα προσέθετα. Αμερικανοί γερουσιαστές - δεν υπάρχει ούτε ένας ελληνικής καταγωγής ανάμεσά τους - ομιλούν για την τουρκική εισβολή και την ανάγκη να τερματιστεί η κατοχή. Συνεπώς ομιλούν και για την ανάγκη να αποφευχθεί ο εκτουρκισμός της Κύπρου.

Όχι δεν ονειρεύεστε αγαπητοί αναγνώστες. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι συμβαίνουν θεαματικά πράγματα… Κάποιοι ξένοι ανέλαβαν να θυμίζουν όσα εμείς ξεχάσαμε.

Και αφού κάνεις ένα γύρο στα γρήγορα για να «μετρήσεις» τα πρόσωπα και το …ανάστημα των δικών μας πολιτικών, αναρωτιέσαι που βρίσκεται το λάθος.

Οι Αμερικανοί νομοθέτες δεν αποδέχονται την κατοχή και οι δικοί μας, πολιτικοί - εντάξει, όχι όλοι - ανταγωνίζονται ποιος θα προσφέρει τα περισσότερα στην κατοχική Τουρκία, ως η Κύπρος να είναι το τσιφλίκι, που κληρονόμησαν από τον προπάππο τους.

Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα. Και αν οι πολιτικοί είναι εικόνα και ομοίωση εκείνων που τους ψηφίζουν, η Κύπρος θα χαθεί. Δεν υπάρχει σωτηρία.

Με πρωτοβουλία, λοιπών, των γερουσιαστών Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός), Κρις Βαν Χόλλεν (Δημοκρατικός) και Μάριο Ρούμπιο (Ρεπουμπλικάνος) και τη συνεργασία άλλων 11 συναδέλφων τους, ετοιμάστηκε μία καταπληκτική επιστολή προς τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτεών, Τζο Μπάιντεν, η οποία είναι ένα κατηγορώ εναντίον της Τουρκίας. Λόγια απλά, φράσεις γεμάτες ουσία, ένα σύντομο γράμμα που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Θα το δείτε στη συνέχεια.

Διότι στην Ουάσιγκτον τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Και επειδή ο κ. Μενέντεζ είναι ένας πολιτικός που κάνει τα λόγια πράξη. Δεν είναι, ας πούμε, όπως τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς, οι οποίοι ψεύδονται συνειδητά. Έχουν αναδείξει την ψευτιά σε …επιστήμη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Μερικοί εμπλέκονται και σε όλες τις επιχειρηματικές υποθέσεις του δύσμοιρου κυπριακού κράτους, ακόμα και σ’ αυτές των ιδιωτών, όπως συνέβη με την υπόθεση των λεωφορείων σε παγκύπρια κλίμακα, όταν αρκετοί άνθρωποι έχασαν τις εταιρείες τους και άλλοι τις δουλειές τους. Αλλά αυτή είναι μία ιστορία που θα πρέπει να την αφηγηθούμε στο σύντομο μέλλον.

Επιστρέφοντας στην πρωτοβουλία του κ. Μενέντες και των άλλων Αμερικανών γερουσιαστών, πρέπει να μην παραλείψουμε να σημειώσουμε, ότι η κίνηση τους ανέδειξε και τη γύμνια του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της Κύπρου. Είχαμε δύο - τώρα έμεινε ο εξής ένας, ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου - πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι έδειξαν τη διάθεση και την προθυμία τους να κάνει και άλλες υποχωρήσεις η ελληνοκυπριακή πλευρά με τη βλακώδη και μη εθνική «λογική», ότι έτσι θα εξημερωθεί το θηρίο.

Εννοούν τη σημερινή Τουρκία, η οποία είναι η πιο λαίμαργη στους αιώνες των αιώνων. Δεν έχει εισβάλει μόνο στην Κύπρο. Κατέχει εδάφη και στη Συρία, και στο Ιράκ. Και επιβουλεύεται και άλλες γειτονικές και μη χώρες. Όλα πραγματοποιούνται βάση σχεδίου. Αλλά οι Κύπριοι πολιτικοί έμειναν στο παρελθόν. Σε μία λανθασμένη και επικίνδυνη πολιτική: ότι οι παραχωρήσεις και οι πικρές υποχωρήσεις φέρνουν λύσεις.

Βεβαίως στο Κυπριακό συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Εδραιώθηκε η κατοχή και φτάσαμε στο σημείο που η Τουρκία απαιτεί με το έτσι θέλω τη διευθέτηση των δύο κρατών. Είναι μία πέρα για πέρα διχοτομική λύση, όπως διχοτομική είναι και η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που εισήγαγε ο Χένρι Κίσιγκερ από το 1975 - μέρες που είναι… - όπως διχοτομικές είναι όλες οι προτάσεις και ιδέες που σκαρφίζονται οι φωστήρες του Προεδρικού Μεγάρου, του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) και του ΑΚΕΛ.

[Ας ελπίσουμε ότι ο νέος γενικός γραμματέας, Στέφανος Στεφάνου, θα αλλάξει γραμμή. Θα εγκαταλείψει την υποχωρητική θέση του κομμουνιστικού κόμματος. Δεν γίνεται αριστεροί - όπως παρουσιάζονται - άνθρωποι να είναι τόσο υποχωρητικοί. Η θέση του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό χαρακτηρίζεται από δειλία και πρέπει να αλλάξει κ. Στεφάνου…

Ο προηγούμενος Γ.Γ. έφυγε, άρα πρέπει να εγκαταλειφθεί και η επικίνδυνη πολιτική του. Οι νέοι πρέπει να έρχονται με νέες ιδέες καιθέσεις…]

Οι Αμερικανοί γερουσιαστές κατέθεσαν θέσεις, που δεν τόλμησαν ποτέ να υποβάλουν τα κυπριακά κόμματα. Κανένας εκ των ηγετών και των αξιωματούχων των κομμάτων δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να ζητήσει παραδειγματική τιμωρία της Τουρκίας για την κατοχή. Παραμένουν στις κουβέντες του καφενέ. Κολλάνε στη συνηθισμένη δικαιολογία: Να μην χαλάσει το κλίμα. Ποιο κλίμα βρε αναξιόπιστοι και διεφθαρμένοι ταγοί του Έθνους. Ο εχθρός πέρασε την πόρτα του σπιτιού και έχει καταλάβει το 40% σχεδόν. Και εσείς ομιλείτε για …κλίμα και …ατμόσφαιρα!

Η επιστολή των γερουσιαστών δεν είναι μία ενέργεια, που θα την πάρει ο …αέρας. Εγράφη βάση σχεδίου που στοχεύει στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας.

Θυμηθήκαμε και λέγαμε με φίλους που αναμείχθηκαν σε  πρωτοβουλίες για να τιμωρηθεί η Τουρκία για τα εγκλήματά της στην Κύπρο ότι κάπως έτσι είχε ξεκινήσει και η προσπάθεια για να ακυρωθεί η παραχώρηση των αμερικανικών F-35 στην Τουρκία, η οποία στο τέλος αναδείχθηκε σε μία μεγάλη εθνική επιτυχία.

Οι πρωταγωνιστές ήταν και τότε oι ίδιοι. Οι ακτιβιστές του HALC και η συγκεκριμένη ομάδα των Αμερικανών νομοθετών, οι οποίοι στόχευαν στην εξυπηρέτηση του Διεθνούς Δικαίου.

Δεν γελούσε το σύμπαν μαζί τους; Δεν τους λοιδώρησαν οι ελίτ της Αθήνας, της Λευκωσίας και της Ομογένειας; Τι δεν είπαν για τους ακτιβιστές και τους νομοθέτες, οι οποίοι ανήκουν και στα δύο κόμματα, το Δημοκρατικό και το Ρεπουμπλικανικό; Βεβαίως, όταν ακυρώθηκε η αγορά των F-35 και όταν η Τουρκία τιμωρήθηκε για την απόκτηση των ρωσικών S-400, έγινε πανηγύρι. Ως γνωστό η νίκη έχει πολλούς …πατεράδες.

Ο στόχος τώρα είναι οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας για τη στάση της στο Κυπριακό. Όσοι θέλουν να βοηθήσουν ας ενταχθούν στις γραμμές των ομογενών μας που θα εργαστούν για τον σκοπό, όπως τον έθεσαν οι Αμερικανοί γερουσιαστές. Όσοι θα …γελάσουν και θα κοροϊδέψουν ας μείνουν μακριά. Να είναι βέβαιοι, πάντως, ότι θα ρεζιλευτούν.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Παρακολούθησα μία ψεκασμένη συζήτηση για το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, ότι πρέπει να χαρακτηρίζεται προδοτικό το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου. Οι  ηγέτες του πραξικοπήματος γνώριζαν τι θα ακολουθούσε. Και είναι απαράδεκτη η απόφαση της τότε ελληνικής κυβέρνησης να μην καταδικάσει σε θάνατο τουλάχιστον αυτόν που έδωσε την εντολή. Τον Δημήτριο Ιωαννίδη. Αυτός ο ισχυρισμός ότι η Δημοκρατία δήθεν συνχωρεί δεν ισχύει για όλους. Η Κύπρος προδόθηκε από τους δικτάτορες της Ελλάδας, αλλά είχαν και ντόπιους συνεργάτες. Δεν τιμωρήθηκε κανένας, εκτός από τον Νίκο Σαμψών, που περνούσε …απ’ έξω και του φώναξαν να τον κάνουν «πρόεδρο». Οκταήμερο «πρόεδρο»…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Ο Χάρης Λαλάκος είναι ένας εκ των σημαντικών Ελλήνων πρεσβευτών. Διακρίθηκε όπου υπηρέτησε. Είναι ήρεμη μεν, αλλά δύναμη δε… Όπως φαίνεται ΔΕΝ αληθεύουν οι πληροφορίες ότι πίσω από την επιστροφή του στην Ελλάδα βρίσκεται το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας… Αν όμως οι πληροφορίες ήταν αληθινές, η πράξη των ανθρώπων του Προέδρου Αναστασιάδη και του ίδιου φυσικά θα θύμιζαν παλιές καταδικασμένες μεθόδους και εποχές. Ο κ. Λάλακος θα λάβει σημαντική θέση στο υπουργείο Εξωτερικών, στην Αθήνα.

πηγή