"Για τα αναστενάρια"

– Γέροντα, λένε ὅτι οἱ ἀναστενάρηδες, στὴν γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, πατοῦν σὲ ἀναμμένα κάρβουνα καὶ δὲν καίγονται. Τί εἶναι αὐτό; 

– Καὶ δαιμονικὸ εἶναι καὶ ἀπατεωνία. Τὸ ὅτι χορεύουν κρατώντας κάποια εἰκόνα ἢ τὸν σταυρὸ εἶναι ἀναίδεια, εἶναι ἄρνηση πίστεως. Ἀπομακρύνεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτὸ τοὺς βοηθάει ὁ διάβολος. Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν τοὺς βοηθήση ὁ διάβολος μετά; Δικαιοῦνται τὴν βοήθειά του!

Ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ δική τους πονηριὰ ποὺ βοηθάει. Αὐτοὶ πηγαίνουν προηγουμένως καὶ ἑτοιμάζουν τὸν τόπο. Καῖνε δηλαδὴ ξύλα ἀπὸ πλατάνια ποὺ ἀφήνουν πολλὴ στάχτη καὶ ξέρουν ποῦ πατοῦν, ὅταν χορεύουν. Γιατί δὲν καῖνε πουρνάρια ἢ κουμαριὲς ποὺ κρατᾶνε κάρβουνο; Ἂς τοὺς ἑτοιμάση ἄλλος τὴν φωτιὰ καὶ ἂς πᾶνε μετὰ ἐκεῖ νὰ χορέψουν!

Μοῦ εἶπε κάποιος: «Θαῦμα! Οἱ ἀναστενάρηδες πατοῦν στὴν φωτιὰ καὶ δὲν καίγονται». «Αὐτὸ θαυμάζεις; τοῦ εἶπα. Οἱ δαίμονες εἶναι μέσα στὴν φωτιὰ τῆς κολάσεως καὶ δὲν καίγονται χρόνια, αἰῶνες τώρα. Αὐτὸ νὰ θαυμάζης, καὶ ὄχι αὐτοὺς ποὺ πατοῦν λίγο πάνω στὰ κάρβουνα καὶ στὴν στάχτη, χωρὶς νὰ καίγωνται».

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»