Αποσπάσματα:
«Αφιλάνθρωπη είναι η λεγομένη
«κακή χρήση» της επιστήμης, που ισοδυναμεί με απαξίωση και αυτοκατάργησή
της. Είναι δε κακή, όταν γίνεται «χρήση» των πορισμάτων της επιστήμης για
την εξυπηρέτηση σκοπών ιδιοτελών και – συνεπώς - ανόμων συμφερόντων. Κακή όμως
είναι και η χρήση του θυσιαστικού μόχθου των αυθεντικών επιστημόνων για
ατομικό όφελος, όπως είναι το κέρδος.
Πρόκειται τότε για εμπορευματοποίηση της επιστήμης. Το παράδειγμα του μεγάλου αμερικανού επιστήμονος,
γερμανικής καταγωγής, Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (1904-1967), του πατέρα της
ατομικής βόμβας και από τους βασικούς συντελεστές της οπλικής κυριαρχίας της
Νεοεποχίτικης Υπερδύναμης, είναι μία από τις χαρακτηριστικότερες συγκρούσεις
του επιστήμονα με τις δυνάμεις που εκμεταλλεύθηκαν κυριολεκτικά την ανακάλυψή
του.
Διότι, όπως έχει τονισθεί, ο Οπενχάιμερ υπήρξε από τους επιστήμονες που
αναγκαστικά προβληματίσθηκε, από φιλοσοφική και κοινωνιολογική άποψη, για τις
επιπτώσεις της ατομικής ενέργειας στην ανθρωπότητα, αφιέρωσε μάλιστα,
αντιπαλαίοντας την παλαιότερη δράση του, τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην
αναζήτηση τρόπων για την ειρηνική συνύπαρξη της επιστήμης και της κοινωνίας
(Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 8,13).
Τα ναζιστικά πειράματα, εξ άλλου, που - mutatis mutandis -
συνεχίζονται και σήμερα, είναι η απανθρωπότερη χρήση της επιστήμης, όταν βλέπει τον άνθρωπο, όχι ως «ζώον
θεούμενον» (έμβιον ον, που έχει προορισμό να γίνει θεός κατά χάρη, κατά τον Μ.
Βασίλειο), αλλά ως πειραματόζωο.»
«Η επιστήμη κινείται στα όρια μιας διπλής δυνατότητας:
ή της διευκόλυνσης της ανθρώπινης ζωής ή της απειλής για αλλοίωση της ποιότητας
της ζωής, ως την τελική εξαφάνισή της. Έλεγε ένας αληθινά σοφός Πνευματικός - Γέροντας,
ότι δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε το τέλος του κόσμου από τον Θεό, διότι
μπορούμε να το επιτύχουμε μόνοι μας!
Κρίση, συνεπώς, παράγει και η επιστήμη, όταν χειραγωγεί την
κοινωνία σε ενέργειες αντιανθρωπιστικές και αντικοινωνικές. Τότε ισχύει το αποδιδόμενο στον Πλάτωνα: «Επιστήμη
χωριζομένη αρετής, πανουργία, ου σοφία».
Έχει παρατηρηθεί ότι, όχι σπάνια, υπό την επίδραση της έπαρσης που
δημιουργεί η υπέρμετρη εμπιστοσύνη στην επιστήμη, ο άνθρωπος στεγνώνει
συναισθηματικά, αποβάλλοντας κάθε ανθρώπινο συναίσθημα και μηχανοποιείται.»
«Υπάρχει
όμως και κάτι χειρότερο: Είναι η χρήση των Διανοουμένων και επιστημόνων από τις
δυνάμεις, που παράγουν τις κρίσεις, λειτουργώντας καταλυτικά και καταστροφικά
στην κοινωνία. Όργανά τους γίνονται οι
διανοούμενοι και οι επιστήμονες εκείνοι, που συνειδητά αυτοπαραδίδονται στην
άνομη πολιτική ή οικονομική εξουσία, διαθέτοντας τη γνώση και τα επιτεύγματά
τους σε επιχειρήσεις που μολύνουν το περιβάλλον, νοθεύουν την αισθητική μας,
νεκρώνουν την ψυχή μας, προωθώντας τη βία και κραταιώνοντας τον θάνατο και την
εξόντωση του ανθρώπου.
Ο διανοούμενος και επιστήμονας τότε καταντά μισθοφόρος της κατεστημένης
εξουσίας και υποχείριό της.»
(+) π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου