Λυπηθήκατε, επειδή χάσατε πολύ γρήγορα την παρήγορη εκείνη εσωτερική
κατάσταση, στην οποία βρισκόσασταν μετά τη θεία
Μετάληψη. Αλλά πρέπει να ξέρετε, πως μια πνευματική παρηγοριά, μια
«παράκληση», μ’ όποια μορφή κι αν μας επισκέπτεται – ως απέραντη ψυχική ειρήνη,
ως απερίγραπτη χαρά, ως ιερός ενθουσιασμός, ως γλυκεία κατάνυξη ή ως οτιδήποτε
άλλο –, δεν είναι το κύριο ζητούμενο στην
κατά Θεόν ζωή.
Η πρωταρχική επιδίωξη και το βασικό μέλημά
μας είναι όχι οι παρηγοριές, αλλά η αποφασιστική και δυναμική διατήρηση
του εαυτού μας, εσωτερικά και εξωτερικά, σε κατάσταση καλή, ευάρεστη στον
Κύριο. Η όποια παρηγοριά δίνεται από το Θεό σαν «δόλωμα», πρόκληση και προτροπή.
“Να τί θ’ απολαύσεις! Αγωνίσου λοιπόν!”.
Επομένως, όταν τη στερούμαστε, δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε, αλλά με
μεγαλύτερο ζήλο, με σταθερότητα και επιμονή ν’
αγωνιζόμαστε «τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (Α´ Τιμ. 6:12).
Διδαχές (Αγ. Θεοφάνη του Έγκλειστου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου