«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με
τον αμαρτωλόν»
Επέρασαν χρόνια πολλά και από την απροσεξία του
νοός μου η ψυχή μου εγέμισε από αμαρτωλές συγκαταθέσεις πονηρών λογισμών, από
φαντασίες, προλήψεις και πολλές άλλες επιθυμίες. Ο νους που είναι το φως της
ψυχής εσκοτίσθη και η εικόνα της ψυχής μου εμολύνθη «ει ουν τοι φως το εν σοι
σκότος εστί, το σκότος πόσον;» (Ματθ. στ' 23).
Η άβυσσος της ψυχής τώρα δεν ελέγχεται εύκολα.
Οι αναθυμιάσεις και η δυσωδία που εξέρχεται εξ' αυτής προκαλούν θλίψιν, ακηδίαν
και πνευματικήν αναιμία.
«Εκ γάρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί
πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. Ταυτά
έστι τα κοινούντα (=μολύνοντα) το άνθρωπον» (Ματθ. ιε' 19).
Δια της ευχής όμως αρχίζει η
αντίστροφος μέτρησις. Ο ιός της κακίας αποδιώκεται, οι συγκαταθέσεις περιορίζονται και το φως του
νοός χαροποιεί τη ψυχή και ελέγχονται όλες οι κινήσεις αυτής.
Όταν λειτουργή η ευχή διακόπτεται κάθε πονηρός
λογισμός και καταπαύει ο ψυχόλεθρος μετεωρισμός που διασκορπίζει εις τους
δρόμους τον θησαυρόν τη ψυχής. Τότε η ψυχή μνημονεύει το γλυκύτατον του Κυρίου
Όνομα. Τούτο γίνεται δια την ψυχήν πηγή πάσης χαράς και ευχαριστίας και
δοξολογίας και αναβρύει θεία νοήματα τα οποία καθαρίζουν την συνείδησιν.
Γίνεται επομένως η ευχή το μοναδικόν της ψυχής ίαμα και δύναται η ψυχή να
«αιχμαλωτίζη παν νόημα εις υπακοήν του Χριστού» (Β΄Κορ. Ι' 6).
Πόσον αδικούμε την ψυχήν μας όταν αδιαφορούμε
δια την λειτουργίαν της ευχής! Αφού η ευχή είναι ο μεγαλύτερος πλούτος της
ψυχής, διατί η ψυχή να ευρίσκεται εις αυτήν την πνευματικήν πτωχείαν; Διατί να
γίνεται καταγώγιον των πονηρών λογισμών; Διατί να αισθάνεται θλίψιν και πόνον
και ταραχήν και ακηδίαν, αφού είναι εικόνα του Επουρανίου Βασιλέως; Διατί να
κρύπτεται εντός αυτής ο πονηρός διάβολος και να κινή όλα τα νοήματα και τις
δυνάμεις αυτής;
Η ωραιότητα της ψυχής εξαρτάται από την
καθαρότητα αυτής, «πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν» (Ψαλ. 44,14).
Η ευχή είναι ο καλύτερος φύλακας του οίκου της ψυχής και ο ασφαλέστερος χορηγός
των θείων χαρισμάτων αυτής. Το γλυκύτατον του Κυρίου όνομα είναι η αρχή κάθε
χαρίσματος και κάθε ευλογίας. Ο Κύριος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή
(Ιωαν ιδ.'6) και «ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς» (Ιωαν. στ' 58).
Είναι δυνατόν η ψυχή που ακολουθεί πιστά τον
Κύριον να εκτραπή εκ της ευθείας οδού και να ευρεθή εις τα σκοτεινά και
δαιδαλώδη της αμαρτίας καταγώγια; Και πως είναι δυνατόν αυτός που γεύεται τον
ουράνιον άρτον να μην αποστρέφεται τα ηδονικά διανοήματα και παρασκευάσματα;
Διατί λοιπόν ψυχή μου αμελείς δια το
ωφελιμώτατον τούτο έργον; Διατί αδιαφορείς δι' αυτόν τον ουράνιον πλούτον;
Διατί δεν μεριμνάς δια την σωτηρίαν σου;
Δεν γνωρίζω εάν υπάρχη καλύτερος τρόπος να
αισθανθή κανείς την αιωνιότητα από την νοερά προσευχή. Δι' αυτής ο νους
απλώνεται παντού και η καρδιά γεύεται αισθητά τις καταστάσεις εις τις οποίες
αναβιβάζεται δια του νοός. Δι' αυτής γίνεται θεωρός πολλών θεωρημάτων και
σιωπηλά και με πολλή ταπείνωση παρακολουθεί ό,τι ο Θεός αποστέλλει εις την
ψυχήν κατά την καθαρότητα αυτής. Δι' αυτής η ψυχή αισθάνεται την παρουσία του
Θεού, ζη εν Θεώ και απολαμβάνει τις δωρεές της αισθήσεως αυτής.
Άρα η λειτουργία της ευχής, Κύριε Ιησού Χριστέ,
ελέησόν με, καλύπτει τα πάντα, και όταν αυτή λειτουργεί εις την καρδίαν, η ψυχή
δεν έχει καμίαν άλλην ανάγκην, διότι ζη εν Θεώ και αναπαύεται εις την θεωρίαν
αυτού.
Η γνησιότης των του νοός αναβάσεων
προσυπογράφεται από την πηγή των δακρύων.
+++
Μερικές φορές η ψυχή μου κρύβει μέσα της πολλή
αγάπη και θέλω να την στείλω και δεν γνωρίζω που να την στείλω. Και τότε την
απευθύνω εις την Μανούλα μου, την Παναγία και την παρακαλώ αυτή να παρηγορήσει
όποιον υποφέρει και βασανίζεται, όποιον τον πικραίνουν οι αυταρχικοί
χαρακτήρες, όποιον φλέγουν τα πάθη.
Η αγάπη προς την Παναγία μας είναι κάτι το πολύ
τρυφερό και άγιο. Δεν μπορείς να σκεφθής την Παναγία μας και να μη πλημμυρίσεις
από συναισθήματα ιερά και άγια.
Η αγάπη προς την Παναγία μας διαπορθμεύει την
ψυχή μας εις τον μέλλοντα αιώνα, δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Είναι κάτι που
δεν εκφράζεται, αλλά σε κάνει να σκιρτάς από χαρά προς αυτή που είναι η κιβωτός
της σωτηρίας και ταμείον των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.
Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι
Χοϊκή χειρ, μ. Αγιορείτου
Εκδόσεις "Ορθόδοξος
Κυψέλη" Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου