Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Μην αποφεύγεις τις θλίψεις – Έτσι θα μάθεις την αλήθεια και την αγάπη του Θεού

Όπως πλησιάζουν τά βλέφαρα τό ένα τό άλλο, έτσι καί οι πειρασμοί είναι κοντά στούς ανθρώπους.

Καί αυτό τό οικονόμησε ο Θεός νά είναι έτσι, μέ σοφία, γιά νά έχουμε ωφέλεια· γιά νά κρούεις δηλ. επίμονα, εξαιτίας τών θλίψεων, τή θύρα τού ελέους τού Θεού καί γιά νά μπεί μέσα στό νού σου, μέ τό φόβο τών θλιβερών πραγμάτων, ο σπόρος τής μνήμης τού Θεού, ώστε νά πάς κοντά του μέ τίς δεήσεις, καί νά αγιασθεί η καρδιά σου μέ τή συνεχή ενθύμησή του. Καί ενώ εσύ θά τόν παρακαλείς, αυτός θά σέ ακούσει.

Ο πορευόμενος στό δρόμο τού Θεού πρέπει νά τόν ευχαριστεί γιά όλες τίς θλίψεις πού τόν βρίσκουν, καί νά κατηγορεί καί νά ατιμάζει τόν αμελή εαυτό του, καί νά ξέρει ότι ο Κύριος, πού τόν αγαπά καί τόν φροντίζει, δέν θά τού παραχωρούσε τά λυπηρά, γιά νά ξυπνήσει τό νού του, άν δέν έδειχνε κάποια αμέλεια. Ακόμη μπορεί νά επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί, οπότε άς τό καταλάβει καί άς μήν ταραχθεί κι άς βρίσκει τήν αιτία στόν εαυτό του, ώστε τό κακό νά μή γίνει διπλό, δηλ. νά υποφέρει καί νά μή θέλει νά θεραπευθεί. Στόν Θεό πού είναι η πηγή τής δικαιοσύνης, δέν υπάρχει αδικία. Αυτό νά μήν περάσει από τό νού μας.

Μήν αποφεύγεις τίς θλίψεις, διότι βοηθούμενος απ αυτές μαθαίνεις καλά τήν αλήθεια καί τήν αγάπη τού Θεού. Καί μή φοβηθείς τούς πειρασμούς, διότι μέσα από αυτούς βρίσκεις θησαυρό. Νά προσεύχεσαι νά μήν εισέλθεις στούς ψυχικούς πειρασμούς όσο γιά τούς σωματικούς, νά ετοιμάζεσαι νά τούς αντιμετωπίσεις μέ όλη τή δύναμή σου, γιατί χωρίς αυτούς δέν μπορείς νά πλησιάσεις τόν Θεό. Μέσα σ αυτούς εμπεριέχεται η θεία ανάπαυση. Όποιος αποφεύγει τούς σωματικούς πειρασμούς, αποφεύγει τήν αρετή.

Χωρίς πειρασμούς η πρόνοια τού Θεού γιά τόν άνθρωπο δέν φανερώνεται, καί είναι αδύνατο, χωρίς αυτούς, νά αποκτήσεις παρρησία στόν Θεό, καί νά μάθεις τή σοφία τού αγίου Πνεύματος καί, ακόμη, δέν θά μπορέσει νά στεριωθεί μέσα στήν ψυχή σου ο θεϊκός πόθος. Προτού νά έρθουν οι πειρασμοί, ο άνθρωπος προσεύχεται στόν Θεό σάν ξένος. Από τότε όμως πού θά εισέλθει σέ πειρασμούς γιά τήν αγάπη τού Θεού, καί δέν αλλάξει γνώμη, έχει τόν Θεό, νά πούμε, υποχρεωμένο απέναντί του, καί ο Θεός τόν λογαριάζει γιά γνήσιο φίλο του. Διότι πολέμησε καί νίκησε τόν εχθρό του, γιά νά εκπληρώσει τό θέλημα τού Θεού.

Ο Θεός δέν δίνει μεγάλο χάρισμα χωρίς νά προηγηθεί μεγάλος πειρασμός γιατί ανάλογα μέ τήν σφοδρότητα τών πειρασμών ορίσθηκαν τά χαρίσματα από τή σοφία τού Θεού, τήν οποία όμως δέν καταλαβαίνουν συνήθως οι άνθρωποι. Από τό μέγεθος τών μεγάλων θλίψεων πού σού στέλνει η πρόνοια τού Θεού, καταλαβαίνεις πόση τιμή σού κάνει η μεγαλοσύνη του. Διότι ανάλογη μέ τή λύπη πού δοκιμάζεις είναι καί η παρηγοριά πού δέχεσαι.

Άν μέ ρωτήσεις ποιά είναι η αιτία γιά όλα αυτά, σού απαντώ: Η αμέλειά σου. Γιατί δέν φρόντισες νά βρείς τή γιατρειά τους. Η γιατρειά όλων αυτών είναι μία, καί μ αυτή ο άνθρωπος βρίσκει αμέσως στήν ψυχή του τήν παρηγοριά πού ποθεί. Καί ποιά λοιπόν είναι αυτή η γιατρειά; Είναι η ταπεινοφροσύνη τής καρδιάς. Χωρίς αυτήν είναι αδύνατο νά χαλάσεις τό φράχτη τών πειρασμών· απεναντίας μάλιστα βρίσκεις ότι οι πειρασμοί είναι ισχυρότεροι καί σέ εξουθενώνουν.

Κατά τό μέτρο τής ταπεινοφροσύνης, σού δίνει ο Θεός καί τή δύναμη νά υπομένεις τίς συμφορές σου. Καί κατά τό μέτρο τής υπομονής σου, τό βάρος τών θλίψεών σου γίνεται ελαφρό καί, έτσι, παρηγοριέσαι. Καί όσο παρηγοριέσαι, τόσο η αγάπη σου πρός τόν Θεό αυξάνει. Καί όσο αγαπάς τόν Θεό, τόσο μεγαλώνει η χαρά πού σού χαρίζει τό άγιο Πνεύμα. Ο εύσπλαχνος Πατέρας μας, θέλοντας νά βγάλει σέ καλό τούς πειρασμούς τών πραγματικών του παιδιών, δέν τούς παίρνει, παρά τούς δίνει τή δύναμη νά τούς υπομείνουν. Όλα αυτά τά αγαθά (τήν παρηγοριά, τήν αγάπη, τή χαρά) τήν δέχονται οι αγωνιστές ως καρπό τής υπομονής, γιά νά φτάσουν οι ψυχές τους στήν τελειότητα. Εύχομαι ο Χριστός καί Θεός μας νά μάς αξιώσει μέ τή χάρη του νά υπομένουμε τήν πίκρα τών πειρασμών γιά τήν αγάπη του καί μέ ευχαριστίες τής καρδιάς μας. Αμήν.

+++

Οι άγιοι δείχνουν έμπρακτα τήν αγάπη τους στόν Θεό μέ όσα υποφέρουν γιά τό όνομά του, όταν δηλ. τούς στέλνει στενοχώριες, χωρίς όμως νά απομακρύνεται απ αυτούς, γιατί τούς αγαπά. Απ αυτή τήν πάσχουσα αγάπη τους αποκτά η καρδιά τους παρρησία, ώστε νά ατενίζουν πρός αυτόν ελεύθερα καί μέ τήν πεποίθηση ότι θά εισακουσθούν τά αιτήματά τους καί θά εκπληρωθούν. Μεγάλη είναι η δύναμη τής προσευχής πού έχει παρρησία. Γι αυτό αφήνει ο Θεός τούς αγίους του νά δοκιμάσουν κάθε λύπη, γιά νά αποκτήσουν πείρα καί νά βεβαιωθούν γιά τή βοήθειά του καί γιά τό πόσο προνοεί καί νοιάζεται γι αυτούς. Έτσι, αποκτούν σοφία καί σύνεση από τούς πειρασμούς, γιά νά μή γίνουν αμαθείς, καθώς θά τούς λείπει η πνευματική άσκηση καί στό καλό καί στό κακό, καί γιά νά αποκτήσουν, από τή δοκιμασία τους, τή γνώση όλων τών πραγμάτων πού χρειάζονται· γιατί, αλλιώς, θά παρασυρθούν από άγνοια καί θά γίνουν καταγέλαστοι από τούς δαίμονες. Διότι, άν γυμνάζονταν μόνο στά καλά καί δέν είχαν τήν εμπειρία τής πάλης μέ τό κακό, θά πήγαιναν στόν πόλεμο εντελώς άπειροι.

Ο άνθρωπος δέν μπορεί νά γευθεί καί νά εκτιμήσει τό καλό, άν προηγουμένως δέ δοκιμάσει τήν πίκρα από τούς πειρασμούς.

Οι άνθρωποι τότε έρχονται σέ αληθινή επίγνωση, όταν ο Θεός τούς στερήσει τή δύναμή του καί τούς κάνει νά συναισθανθούν τήν ανθρώπινη αδυναμία, καί τή δυσκολία πού προκαλούν οι πειρασμοί, καί τήν πονηριά τού εχθρού, καί μέ ποιόν αντίπαλο έχουν νά παλέψουν, καί πόσο ασθενής είναι η ανθρώπινη φύση τους, καί πώς τούς φυλάει η θεϊκή δύναμη, καί πόσο προχώρησαν καί προόδευσαν στήν αρετή, καί ότι χωρίς τή δύναμη τού Θεού είναι ανίσχυροι μπροστά σέ οποιοδήποτε πάθος. Κι αυτό τό κάνει ο Θεός, γιά νά αποκτήσουν, από όλες αυτές τίς αρνητικές εμπειρίες, αληθινή ταπείνωση, καί νά πλησιάσουν κοντά του, καί νά περιμένουν τή βέβαιη βοήθειά του, καί νά προσεύχονται μέ υπομονή. Καί όλα αυτά από πού θά τά μάθουν, παρά από τήν πείρα τών πολλών θλίψεων τίς οποίες επιτρέπει ο Θεός καί δοκιμάζουν; Αλλά καί πίστη σταθερή αποκτά κανείς από τούς πειρασμούς καθώς βεβαιώνεται γιά τή θεϊκή βοήθεια, πού πολλές φορές βρίσκει στόν αγώνα του.

Οι αγωνιστές, λοιπόν, πειράζονται γιά νά αυξήσουν τόν πνευματικό τους πλούτο· οι αμελείς, γιά νά φυλαχθούν απ ό,τι τούς βλάπτει· οι κοιμισμένοι, γιά νά ξυπνήσουν· οι απομακρυσμένοι, γιά νά πλησιάσουν στόν Θεό· καί οι φίλοι του Θεού, γιά νά εισέλθουν στόν άγιο οίκο του μέ παρρησία.

Ένας γιός, άβγαλτος στή ζωή, δέν μπορεί νά διαχειρισθεί τόν πλούτο τού πατέρα του καί νά βοηθηθεί απ αυτόν. Γι αυτό λοιπόν, στήν αρχή στέλνει δυσκολίες καί βάσανα ο Θεός στά παιδιά του καί, μετά, τούς φανερώνει τί τούς χαρίζει. Δόξα τώ Θεώ πού, μέ πικρά φάρμακα, μάς χαρίζει τήν απόλαυση τής πνευματικής υγείας.

Είναι κανείς πού δέν στενοχωριέται καί δέν κουράζεται, ενόσω γυμνάζεται; Καί είναι κανείς, στόν οποίο νά μή φαίνεται πικρός ο καιρός, πού πίνει τό φαρμάκι τών πειρασμών καί τών θλίψεων; Χωρίς, λοιπόν, νά περάσει απ αυτό τό στάδιο δέν μπορεί νά αποκτήσει ισχυρή κράση. Αλλά καί η υπομονή στούς πειρασμούς δέν είναι δική μας. Πώς μπορεί, αλήθεια, ο άνθρωπος, ένα πήλινο αγγείο, νά βαστάζει μέσα του τό νερό, άν δέν τό κάνει στέρεο η θεϊκή φωτιά; Άν σκύψουμε τό κεφάλι, τότε ό,τι καλό καί ωφέλιμο ζητήσουμε από τόν Θεό στήν προσευχή μας μέ ταπείνωση, μέ διαρκή πόθο καί μέ υπομονή, όλα θά μάς τά δώσει.

Όπως τά μικρά παιδιά τρομάζουν από τά φοβερά θεάματα, καί τρέχουν καί πιάνονται από τά φορέματα τών γονέων τους, καί ζητούν τή βοήθειά τους, έτσι καί η ψυχή: όσο στενοχωριέται καί θλίβεται από τό φόβο τών πειρασμών, προστρέχει καί κολλάει στόν Θεό, καί τόν παρακαλεί μέ ακατάπαυτες δεήσεις. Καί όσο οι πειρασμοί πέφτουν επάνω της, ο ένας μετά τόν άλλο, τόσο καί παρακαλεί περισσότερο. Αλλά όταν σταματήσουν καί ξαναβρεί τήν ανάπαυσή της, συνήθως χάνει τήν επαφή της μέ τήν πραγματικότητα καί απομακρύνεται από τό Θεό.

Οι θλίψεις καί οι κίνδυνοι θανατώνουν τήν ηδυπάθεια, ενώ η καλοπέραση καί η αδιαφορία τήν τρέφουν. Γι αυτό καί ο Θεός καί οι άγιοι Άγγελοι χαίρονται στίς θλίψεις καί στίς στενοχώριες μας, ενώ ο διάβολος καί οι συνεργάτες τού χαίρονται όταν τεμπελιάζουμε καί καλοπερνούμε.

Άφησε λοιπόν τή φροντίδα σου στόν Θεό, καί σέ όλες τίς δυσκολίες σου κατάκρινε τόν εαυτό σου, ότι εσύ ο ίδιος είσαι ο αίτιος γιά όλα

Όλες οι λυπηρές περιστάσεις καί οι θλίψεις, άν δέν έχουμε υπομονή, μάς διπλοβασανίζουν. Γιατί ο άνθρωπος μέ τήν υπομονή του διώχνει τήν πίκρα τών συμφορών, ενώ η μικροψυχία γεννά τήν απελπισία τής κόλασης. Η υπομονή είναι μητέρα τής παρηγοριάς. είναι μία δύναμη ψυχική, πού γεννιέται από τήν πλατιά καρδιά. Αυτή τή δύναμη ο άνθρωπος δύσκολα τή βρίσκει πάνω στίς θλίψεις του, άν δέν έχει τή Θεία Χάρη, πού τήν αποκτά μέ τήν επίμονη προσευχή καί μέ δάκρυα.

(Λυτρωτικά εφόδια γιά τήν σωστή αντιμετώπιση τών θλίψεων) Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

πηγή