Γύρω μας ο κόσμος καταρρέει, επικρατεί μια
δαιμονική τρέλα, έχουμε ως άνθρωποι εξορίσει την σύνεση, την σωφροσύνη, την συγχώρεση.
Το μόνο που μας απομένει μέσα σε αυτόν τον
όλεθρο είναι ίσως κάποιος άνθρωπος που μας αγαπά και μας νοιάζεται· μια αγκαλιά
για να ειρηνεύσουμε, ένας λόγος παρηγοριάς, μια συντροφικότητα που επουλώνει
πληγές και προστατεύει στις δοκιμασίες.
Μας μένει η πίστη στον Θεό που γεννά ελπίδα για καλύτερες
ημέρες, για ημέρες που όντως έχουνε φως, που δεν είναι ντυμένες με την μαυρίλα
του εγωισμού και της οργής, του μίσους και
της εμπάθειας, της ιδιοτέλειας και του φανατισμού.
Εύκολα να πει κάποιος ότι τα
χειρότερα έρχονται.
Μα το θέμα δεν είναι να προφητεύσουμε το
προφανές, να κηρύξουμε απαισιοδοξία, να σπείρουμε απελπισία.
Το θέμα είναι να προσπαθήσουμε για εμάς, για
τις γενιές που έρχονται· να δώσουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί
παράδειγμα ζωής και συμπεριφοράς που δεν μένει στα λόγια και στις θεωρίες.
Όταν υπάρχει βία
μέσα στην οικογένεια, πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν πόλεμοι;
Όταν δεν υπάρχει ζωντανή πίστη, πως είναι
δυνατόν να υπάρχει ταπείνωση, συγχώρεση, ομόνοια, αγάπη;
Όταν υπάρχει εγωισμός, πως είναι δυνατόν να
εκλείψει το μίσος, η εξουθένωση, η
αδιακρισία, η εμπάθεια;
Όταν υπάρχει τόση δίψα
για εξουσία και δύναμη, για επίδειξη και χρήμα, πως είναι δυνατόν να μην εξαφανιστεί η
απλότητα, η κοινωνία των προσώπων, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός;
Αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε είναι απλά τα
συμπτώματα της βαθιάς μας παθογένειας. Απομακρυνθήκαμε
από τον Θεό κι ας κάνουμε μεγάλους σταυρούς. Απομακρυνθήκαμε από
τους συνανθρώπους μας κι ας δηλώνουμε ανθρωπιστές.
Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε. Και γι’ αυτό ζούμε
παίζοντας ρόλους, βάζουμε προσωπεία, υποκρινόμαστε τους σοφούς, τους σπουδαίους, τους «υπεράνω»…
Μα η λύση, η λύτρωση μας
δόθηκε…
«Ο δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή·
ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν
Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς
διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή. Καὶ δευτέρα ὁμοία,
αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι»
(Μρ. Ιβ´,29-31).
Οποίος έχει αυτιά ας ακούσει…
Όποιος έχει συνείδηση, ας ξυπνήσει…
Κι οποίος έχει καρδιά, ας αγαπήσει…
Κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει αποτελεσματικά
καμία τυραννία, όποια μορφή κι αν έχει αυτή, εάν πρώτα δεν νικήσει την τυραννία
της εγωπάθειάς του…
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου