– Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πως θα βρω
παρηγοριά;
– Να καταφύγεις στην προσευχή. Καί
μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσεις σε μία εικόνα, θα βρείς παρηγοριά. Κάνε
το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν , και θα δης, θα
βρίσκεις μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.
– Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προσευχής
ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό;
– Σωστό είναι . Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζόμαστε τις εικόνες:
Να ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη προς τον
Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε, να προσκυνούμε τις
άγιες εικόνες τους.
Μία χρονιά, στις 26 Μαρτίου, που γιορτάζουμε την Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ,
προσευχόμουν όρθιος μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Γιά μία
στιγμή βλέπω τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται σαν ζωντανοί! «Χριστέ
μου, είπα, ευλόγησε με». Καί, καθώς έπεφτα να προσκυνήσω, μία έντονη ευωδία
γέμισε το κελλί. Με επίασε τρέλλα! Το χαλάκι που είχα στρωμένο κάτω, αν και
ήταν γεμάτο χώμα, ακόμη και αυτό ευωδίαζε. Έμεινα γονατιστός και…. ασπαζόμουν
αυτό το χαλάκι. Τέτοια ευωδία!…
Από
το βιβλίο “Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου- Λόγοι ΣΤ΄ Περί Προσευχής”
+++
– Γέροντα, στην Παράκληση της Παναγίας, σε κάποιο
Μεγαλυνάριο γιατί λέει «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων
την εικόνα σου την σεπτήν»;
– Όταν κανείς δεν έχη ευλάβεια και ασπάζεται τις εικόνες, δεν είναι
άλαλα τα χείλη του; Και ο ευλαβής, όταν ασπάζεται τις εικόνες, εύλαλα δεν είναι
τα χείλη του; Είναι μερικοί πού, όταν προσκυνούν την εικόνα, ούτε καν ακουμπούν στην εικόνα. Άλλοι ακουμπούν
μόνον τα χείλη τους στην εικόνα, όταν την ασπάζωνται. Νά, έτσι . Ακούσατε
τίποτε;
– Όχι.
– Έμ, τότε «άλαλα» είναι τα χείλη. Ενώ ο ευλαβής ασπάζεται την
εικόνα και ο ασπασμός ακούγεται. Τότε τα χείλη είναι «εύλαλα». Δεν
είναι ότι καταριούνται, όταν λένε «άλαλα», αλλά εκείνα τα χείλη είναι άλαλα και
τα άλλα είναι εύλαλα. Όταν βλέπουμε τις άγιες
εικόνες, πρέπει να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Θεό και
τους Αγίους και να πέφτουμε να τις προσκυνούμε και να τις ασπαζώμαστε με πολλή
ευλάβεια. Να βλέπατε ένα ευλαβικό γεροντάκι στην Μονή Φιλοθέου, ο γερο–Σάββας,
με πόση ευλάβεια, με πόση καρδιά ασπαζόταν την εικόνα της Παναγίας της
Γλυκοφιλούσας! Σ᾿ αυτήν την εικόνα της Παναγίας, επειδή οι Πατέρες την
ασπάζονταν στο ίδιο σημείο, έχει σχηματισθή ένα γρομπαλάκι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου