Έλεγε ο Γέροντας: «Όταν εξομολογώ, πάτερ μου,
τους Χριστιανούς και δε βλέπω μετάνοια σε ορισμένους από αυτούς δε διαβάζω
συγχωρητική ευχή, γιατί δεν έχω το δικαίωμα εφ’
όσον λείπει η μετάνοια».
Ο Γέροντας, λοιπόν, ενδιαφερόταν για το «έσωθεν
του ποτηρίου».
Όταν καμιά φορά χωρίς εσωτερική διάθεση υπακοής
του λέγαμε ένα τυπικό «Νάναι ευλογημένο», έλεγε ο Γέροντας:
«Πάτερ μου, θα κάνης υπακοή η έτσι απλώς λες
«νάναι ευλογημένο» χωρίς να το πιστεύης;».
Για την Εκκλησία σχεδόν
καθημερινά έλεγε:
«Στην Εκκλησία βρίσκουμε την υγεία, την
παρηγοριά, την ελπίδα και τη σωτηρία της ψυχής μας».
Τονίζοντας την αξία της
ψυχικής μας καθαρότητος κατά τη Θεία Κοινωνία έλεγε:
«Χωρίς την ψυχή μας καθαρή δεν έχουμε κανένα
όφελος από τη Θεία Κοινωνία».
Για το μεγάλο δώρο του Θεού,
το μεγάλο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως έλεγε:
«Να μη διστάζετε, να
μη ντρέπεστε· ο,τι κι αν κάνατε, την πιο μεγάλη αμαρτία έχει την εξουσία
ο πνευματικός απ’ τον ίδιο το Δεσπότη Χριστό και τους Αποστόλους με το
πετραχηλάκι του – τι αξία έχουν τα ιερά που φοράμε! – να τη συγχωρήση.
Ο,τι συγχωρεί ο πνευματικός, το συγχωρεί
ταυτόχρονα κι ο Θεός στον Ουρανό, ο,τι δε συγχωρήσει μένει ασυγχώρητο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου