Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας.
Ποιος το λέει αυτό; Ο Φαρισαίος και ο Τελώνης. Διότι ο μεν τελώνης που
είπε τα αμαρτήματά του κατέβηκε από το ναό δικαιωμένος, ο δε Φαρισαίος που είπε
τα κατορθώματά του κατέβηκε αφού έγινε μικρότερος από τον τελώνη.
Βλέπεις πόσο μεγάλη βλάβη προήλθε από την ενθύμηση των κατορθωμάτων και
πόση μεγάλη ωφέλεια από το να μη λησμονήσει να αναφέρει τα αμαρτήματά του;
Και πολύ ευλόγα. Διότι εκείνος που θυμάται τα κατορθώματά του οδηγείται
στην υπερηφάνεια, περιφρονεί τους υπόλοιπους ανθρώπους, όπως ακριβώς έπαθε ο
Φαρισαίος· διότι δεν θα έφθανε σε τόσο μεγάλη υπερηφάνεια, δεν θα έλεγε, «δεν
είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι», εάν δεν θυμόταν τη νηστεία του και την
ελεημοσύνη του.
Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να
είναι ταπεινόφρονας, και με την ταπεινοφροσύνη ελκύει την εύνοια του Θεού.
Άκουσε λοιπόν πως και ο Χριστός μάς προτρέπει να
λησμονούμε τα κατορθώματά μας· «όταν κάνετε όλα όσα σας διέταξε ο Θεός,
να λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι, διότι απλά κάναμε ό,τι είχαμε χρέος να
κάνουμε».
Συ λέγε ότι είσαι άχρηστος δούλος, εγώ όμως δεν θα σε κάνω άχρηστο· συ
εάν ομολογήσεις τη δική σου μηδαμινότητα,
εγώ θα σε κάνω λαμπρό και θα σε στεφανώσω.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου