*Ο άνθρωπος που θα αποφασίσει να ζήσει την εσωτερική ζωή, πρώτα απʼ όλα
πρέπει να έχει τον φόβο του Θεού που είναι και η
αρχή της σοφίας.
*Ο νους του προσεκτικού ανθρώπου ομοιάζει με άγρυπνο φύλακα και φρουρό
της εσωτερικής Ιερουσαλήμ. Από το ύψος της πνευματικής ζωής βλέπει με το καθαρό
του μάτι τα πέριξ και τις εντός της ψυχής του ενάντιες δυνάμεις, σύμφωνα με τα
λόγια του Ψαλμωδού: «Και εν τοις εχθροίς μου
επείδεν ο οφθαλμός μου» (Ψαλμ. νγʼ, 9).
*Ο άνθρωπος με την σάρκα του ομοιάζει με αναμένο κερί. Το κερί είναι
προορισμένο να λιώσει και ο άνθρωπος να πεθάνει. Η ψυχή του όμως είναι αθάνατη,
γι' αυτό και η μέριμνά μας πρέπει να στρέφεται περισσότερο για την ψυχή παρά
για το σώμα: «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την
δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;»
(Ματθ. ιστʼ, 26).
*Εάν επιτρέψει ο Κύριος να δοκιμάσει ο άνθρωπος ασθένειες, τότε Εκείνος θα του δώσει και την δύναμη της υπομονής.
*Πρέπει να συνηθίσεις τον νου σου να κολυμβά στον νόμο του Κυρίου, κάτω
από την καθοδήγηση του Οποίου να προσαρμόζεις και την ζωήν σου.
*Η ειρήνη της ψυχής αποκτάται διά των θλίψεων. Η Γραφή λέγει: «Διήλθομεν
διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» (Ψαλμ. ξεʼ, 12).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου