Ένας γέροντας, δέχονταν σφοδρό πόλεμο από τον
διάβολο, παρότι προσευχόταν συνεχώς με το:
– Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Κύριε Ιησού
Χριστέ ελέησόν με!…
”Καλά, το όνομα του Ιησού Χριστού, δεν διώχνει
τον διάβολο…;” αναρωτήθηκε.
Κατάλαβε όμως, ότι η
προσευχή πρέπει να συνοδεύεται από ταπείνωση. Προφανώς έλεγε την ευχή
χωρίς ταπείνωση. Διότι ο εχθρός δεν είναι βλάκας. Γνωρίζει ποιά προσευχή
γίνεται με ταπείνωση και ποιά όχι…
Θυμήθηκε τότε τα λόγια κάποιου
άλλου γέροντα, που του είχε πει κάποτε:
– Το να προσεύχεται
κάποιος γονατιστός, ταπεινώνεται και η προσευχή αυτή φέρνει
αποτελέσματα!
Γονάτισε λοιπόν, προσευχήθηκε θερμά και ο
πόλεμος αμέσως υποχώρησε! Πράγματι, το να γονατίσει κάποιος και να προσευχηθεί,
αυτό είναι μια μορφή ταπεινώσεως, διότι το σώμα παίρνει ένα ταπεινό σχήμα. Και
επειδή η ψυχή παίρνει το σχήμα του σώματος, ταπεινώνεται μαζί μ’ αυτό.
Η ταπείνωση αυτή ενεργεί υποστατικά στο νου του
διαβόλου και τον καίει και μη αντέχοντας αυτό το ”κάψιμο”, υποχωρεί…
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του
Αγίου Ανδρέα
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_402.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου