«Αν όλοι είμαστε αμαρτωλοί, και αν κανείς δεν είναι ελεύθερος από πειρασμούς, άρα καμιά αρετή δεν είναι ανώτερη από τη μετάνοια· διότι το έργο της δεν μπορεί ποτέ να τελειώσει μέχρι να πεθάνουμε. Και οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί, όλοι μας, πρέπει πάντα να είμαστε σε μετάνοια, εφόσον θέλουμε να σωθούμε.
Και δεν υπάρχει κανένα όριο στην τελείωσή μας, διότι η τελειότητα, και
των τελείων ακόμη είναι ατελής. Γι’ αυτό το λόγο και η μετάνοια δεν μπορεί να
περιορισθεί ούτε σε ορισμένα χρονικά πλαίσια, ούτε σε ορισμένες πράξεις, μέχρι
την ώρα του θανάτου. Να θυμάσαι ότι σε κάθε ηδονή ακολουθεί
η αηδία και η πικρότητα. (220)».
Απόσπασμα
(Οι αριθμοί στο τέλος κάθε
λήμματος αντιστοιχούν στις σελίδες του ελληνικού κειμένου: «Του Οσίου Πατρός
ημών Ισαάκ, Επισκόπου Νινευΐ, του Σύρου, Τα Ευρεθέντα Ασκητικά», Λειψία 1770,
Ανατυπούμενα επιμελεία Ιωακείμ Σπετσιέρη, Ιερομονάχου. Αθήναι.)
Αββάς Ισαάκ ο Σύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου