Στο Θεό, δεν υπάρχει αδικία

Ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις που τον βρίσκουν, και να κατηγορεί και να ατιμάζει τον αμελή εαυτό του, και να ξέρει ότι ο Κύριος, που τον αγαπά και τον φροντίζει, δε θα του παραχωρούσε τα λυπηρά, για να ξυπνήσει το νου του, αν δεν έδειχνε κάποια αμέλεια. 

Ακόμη μπορεί να επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί, οπότε ας το καταλάβει και ας μην ταραχθεί κι ας βρίσκει την αιτία στον εαυτό του, ώστε το κακό να μη γίνει διπλό, δηλ. να υποφέρει και να μη θέλει να θεραπευθεί. 

Στο Θεό, που είναι η πηγή της δικαιοσύνης, δεν υπάρχει αδικία. 

Αυτό να μην περάσει από το νου μας.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

inpantanassis.blogspot

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ο δεκάλογος του χριστιανικού νόμου: 1. «Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι».

Ο Κύριος, ο Θεός σου, είναι ένας Κύριος (Δευτ. 6:4), που αναγνωρίζεται ως Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Πατέρας είναι αγέννητος. Ο Υιός έχει γεννηθεί από τον Πατέρα ανάρχως, αχρόνως και απαθώς, ως Λόγος, και έχει ονομαστεί Χριστός, επειδή έχρισε από τον εαυτό Του την ανθρώπινη φύση που πήρε από μάς. Το Άγιο Πνεύμα προέρχεται από τον Πατέρα, όχι όμως με γέννηση, αλλά με εκπόρευση. Αυτός είναι ο μόνος Θεός, Αυτός είναι ο αληθινός Θεός, ο ένας Κύριος σε τρεις υποστάσεις, που δεν διαιρείται ως προς τη φύση, τη βουλή, τη δόξα, τη δύναμη, την ενέργεια και όλα τα γνωρίσματα της θεότητας.

Αυτόν, τον ένα Τριαδικό Θεό, μόνο θ’ αγαπήσεις και Αυτόν μόνο θα λατρέψεις μ’ όλη τη διάνοια σου και μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη τη δύναμη σου. Και θα είναι τα λόγια Του και τα προστάγματα Του μέσα στην καρδιά σου, για να τα πράττεις και να τα μελετάς και να τα λες όταν κάθεσαι, όταν βαδίζεις, όταν βρίσκεσαι στο κρεβάτι, όταν σηκώνεσαι. Να θυμάσαι αδιάκοπα τον Κύριο, τον Θεό σου. Αυτόν μονάχα να φοβάσαι. Μήτ’ Εκείνον μήτε τις εντολές Του να λησμονήσεις. Έτσι θα σου δώσει δύναμη να κάνεις το θέλημά Του. Γιατί δεν ζητάει από σένα τίποτ’ άλλο, παρά να Τού είσαι αφοσιωμένος και να Τον αγαπάς και να βαδίζεις στους δρόμους όλων των εντολών Του. Αυτός είναι το καύχημα σου και Αυτός ο Θεός σου.

Μαθαίνοντας πως οι υπερκόσμιοι άγγελοι είναι απαθείς και αόρατοι και πως ο διάβολος, που ξέπεσε από τον ουρανό, είναι πολύ κακός, σοφός, δυνατός και πολυμήχανος στο να πλανάει τον άνθρωπο, μη νομίσεις πως είναι κανένας τους ομότιμος με τον Θεό. Βλέποντας, επίσης, το μέγεθος του ουρανού και την κινητική του πολυπλοκότητα, τη λαμπρότητα του ήλιου, τη φωτεινότητα της σελήνης, την καθαρότητα των άλλων άστρων, την ευχρηστία του αέρα στην αναπνοή, τον πλούτο των προϊόντων της γης και της θάλασσας, μη θεοποιήσεις κανένα απ’ αυτά.

Όλα είναι κτίσματα του μόνου Θεού υποταγμένα σ’ Αυτόν, που τα δημιούργησε από το μηδέν με τον λόγο του. «Αυτός είπε κι έγιναν, Αυτός πρόσταξε και δημιουργήθηκαν» (Ψαλμ. 32:9). Μόνο Αυτόν, λοιπόν, τον Κύριο και Δημιουργό του σύμπαντος, θα δοξάσεις ως Θεό, σ’ Αυτόν θα προσκολληθείς με αγάπη και σ’ Αυτόν θα μετανοείς μέρα - νύχτα για τα εκούσια και ακούσια αμαρτήματά σου. Γιατί Αυτός είναι σπλαχνικός και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αγαθοποιός αιώνιος. Αυτός έχει υποσχεθεί και δίνει την ουράνια και αδιάδοχη βασιλεία, τον ανώδυνο βίο, την αθάνατη ζωή και το ανέσπερο φως, για να τ’ απολαμβάνουν όσοι Τον σέβονται, Τον προσκυνούν, Τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές Του.

Αλλά ο ίδιος είναι και Θεός ζηλωτής και κριτής δίκαιος και εκδικητής φρικτός. Στους ασεβείς και ανυπάκουους, που παραβαίνουν τα προστάγματα Του, επιβάλλει κόλαση αιώνια, φωτιά άσβεστη, οδύνη ακατάπαυστη, θλίψη απαρηγόρητη, χώρα σκοτεινή και στενάχωρη, που ετοίμασε για τον πρώτο πονηρό αποστάτη, το διάβολο, και για όλους όσοι πλανήθηκαν απ’ αυτόν και τον ακολούθησαν, αφού αρνήθηκαν τον Πλάστη τους με τα έργα, τα λόγια και τις σκέψεις τους.

Απόσπασμα

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

greekdownloads.wordpress 

Νουθεσίες +Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

* Καμμιὰ χαρὰ κοσμικὴ δὲν μένει χωρὶς μεταμέλεια. Μόνον ἡ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι γνήσια καὶ εἰλικρινής. Δόξες καὶ χρήματα, ὅλα εἶναι ψεύτικα. Ὅλα αὐτὰ ὁ θάνατος τὰ βάζει στὴν ἁρμόζουσα θέσι τους.

* Ὁ οὐράνιος Πατὴρ μᾶς παιδεύει ὄχι γιὰ νὰ ἔλθουμε σὲ ἀπόγνωσι, ἀλλὰ γιὰ νὰ μετανοήσουμε καὶ διορθωθοῦμε.

* Ὁ πόνος ἐξαγνίζει τὴν ψυχή, τὴν κάνει ταπεινή, πονετική, ἀγαθὴ καὶ ἔτσι καταστρώνεται τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν θείαν ἐπίσκεψι.

* Ὅλα τὰ λυπηρὰ μᾶς ἀποστέλλονται χωρὶς καμμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας ποὺ νοσεῖ.

* Δωρεὰν σώζει ὁ Χριστὸς τὸν ἄνθρωπον, οἱ κόποι δείχνουν τὴν προαίρεσι... τοῦ ἀνθρώπου.

* Μὲ τὴν ὑπομονὴ στὰ παθήματα κάμνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὑπομένει πειρασμό, ἐπιθέτει φάρμακο στὴν ψυχή του.

* Ποιὸς μετενόησε καὶ δὲν σώθηκε; ποιὸς εἶπε τὸ ἡμάρτησα καὶ δὲν συγχωρέθηκε; ποιὸς ἔπεσε καὶ ἐζήτησε βοήθεια καὶ δὲν σηκώθηκε; ποιὸς ἔκλαυσε καὶ δὲν παρηγορήθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν;

* Ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἰδεῖ προαίρεσι ἀγαθὴ καὶ βία (προσπάθεια φιλότιμη) στὰ μέτρα τῶν δυνάμεών του, καὶ ὅταν αὐτὰ τὰ διάθεση μὲ ταπείνωσι, τότε Αὐτὸς ἀναλαμβάνει τὴν τελείωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου...

* ... Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν ἔχουμε θέσι κανείς. Ὁ πνευματικὸς κόσμος μᾶς περιμένει ὅλους. Περαστικοὶ εἴμεθα πάνω στὴ γῆ... Πρὶν δὲ μᾶς πάρη ἀπὸ αὐτὸν τὸν φθαρτὸν κόσμον νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τακτοποίηση μαζί Του, ὅσον γίνεται πιὸ τέλεια γιὰ νὰ μὴ δυσκολευθῆ ἡ ψυχή μας στὴν ἄνοδό της ἀπὸ τοὺς κακοὺς φορολόγους δαίμονας...

* Ἔχουμε ἕνα Θεὸ μὲ φιλόστοργα θεϊκὰ σπλάγχνα, ποὺ μᾶς ὑπομένει καὶ συνεχίζει νὰ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ νὰ μᾶς φροντίζει, καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὸν ἀρνούμεθα, τὸν ὑβρίζουμε, καὶ δὲν ξέρουμε τί λέμε καὶ τί κάνουμε. Τυπικὰ τὸν πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε, ἐνῶ μὲ τὴν ἀπρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε ἀπαίσιοι καὶ ἐλεεινοὶ οἱ δυστυχεῖς, ἀπὸ τὰ μυαλά μας, τὶς ἐπιλογές μας, τὸν ἐγωισμό μας, τὴν κοσμικοφροσύνη μας.

* Μὲ τὴν εἰλικρινῆ μας μετάνοια μποροῦμε νὰ πάρουμε καὶ πάλι τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, νὰ καθαρίσουμε τὸ βεβαρυμένο ποινικό μας, ἀρκεῖ νὰ τηροῦμε τοὺς ὅρους τῆς πίστεως, τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ τότε τὸ πῦρ τῆς χάριτος θὰ μᾶς θερμάνη, δροσίζη, χαροποιῆ καὶ θεοποιῆ κατὰ χάρι καὶ μέθεξι.

* Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει τὸ κάρβουνο καὶ τὸ κάνει διαμάντι. Παίρνει τὸν λύκο καὶ τὸν κάνει ἀρνί. Παίρνει τὸν ἄγριο καὶ τὸν κάνει ἅγιο. Παίρνει τὸν αἱματοβαμμένο ληστὴ καὶ τὸν κάνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου. Ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἔχει τέτοια δύναμι ἡ μετάνοια, γι᾿ αὐτὸ ὁ Διάβολος ἀγωνίζεται ν᾿ ἀποτρέψη τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν μετάνοια. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ἀντιρρήσεις πολλῶν ἀνθρώπων ὡς πρὸς τὴν μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι.

* Μὲ πόνο θερμῆς προσευχῆς ἂς ποῦμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Ἐσὺ μᾶς ἔμεινες μοναδικὴ ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σὲ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σὲ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σὲ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο τόσο ταραγμένο.
* Εὐλαβικὰ Σὲ προσκυνῶ, δέσποζε ἐπὶ πάντων.

Νουθεσίες +Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου

impantokratoros.gr 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Μη σφάζουμε τον εαυτό μας με το να κρατούμε μέσα μας κακία

Δυο πράγματα ζητεί από μας ο Χριστός.. Πρώτα να παραδεχόμαστε τα σφάλματά μας και στη συνέχεια να συγχωρούμε τους άλλους.

Το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο για να γίνεται σωστότερα (όποιος παραδέχεται βαθειά μέσα του τα αμαρτήματά του, γίνεται πιο σπλαχνικός στον συναμαρτωλό του). Και ας μη συγχωρούμε μόνο στα λόγια, αλλά από καρδιάς.

Μη σφάζουμε τον εαυτό μας με το να κρατούμε μέσα μας κακία. Γιατί ποιος νομίζεις πως μπορεί να σε λυπήσει τόσο θανάσιμα, όσο καταφέρνεις συ ο ίδιος, με το να έχεις μέσα σου μνήμη της οργής και έτσι να φέρνεις καταπάνω σου την καταδίκη του Θεού στην μέλλουσα κρίση;…

Μη δικαιολογήσαι ότι σε έβρισε κάποιος, ή σε συκοφάντησε, ή σου έκαμε πολλά κακά. Όσα περισσότερα κακά αναφέρεις ότι σου προξένησε, τόσο περισσότερο ευεργέτης τελικά σου γίνεται. Γιατί σου έδωσε αφορμή να ξεπλύνεις τα δικά σου αμαρτήματα με την υπομονή και την ανεξικακία.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

theomitoros.blogspot 

Απόστολος Παύλος: Από διώκτης πρωτοκορυφαίος διδάσκαλος

Απόστολος Παύλος, ο πρωτοκορυφαίος Απόστολος του Χριστού, πρόσφερε τεράστιο έργο περιοδεύοντας και κηρύσσοντας τον Ευαγγελικό Λόγο στα πέρατα της οικουμένης. Ο τίτλος «Απόστολος των Εθνών» μαρτυρεί πολλά για τον πρωτοκορυφαίο Απόστολο. Ο Απόστολος δεν ήταν μαθητής του Χριστού. Ήταν, απεναντίας, διώκτης του Χριστιανισμού. Φλογερός αγωνιστής της πατρώας θρησκείας με σπουδές σπουδαίες για την εποχή του. 

Γεννήθηκε το 15 μ.Χ. στην Ταρσό της Κιλικίας. Οι γονείς του ήταν ευγενείς πλούσιοι και του πρόσφεραν αξιόλογη μόρφωση. Το 34 μ.Χ. ήταν μαθητής του φημισμένου δασκάλου Γαμαλιήλ (Πράξ. 22.3), σε ηλικία περίπου 19 ετών.  Ο ίδιος ομολογεί αργότερα ότι υπήρξε πολύ επιμελής και μάλιστα “περισσότερος ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων” και διέπρεπε μεταξύ των συνομηλίκων του (Γαλ. 1:14, Πράξ. 26:4). Είχε στενή συνεργασία με τον αρχιερέα – πρόεδρο του Μεγάλου Ιουδαϊκού Συνεδρίου (Πράξ.9:1), για την δίωξη των Χριστιανών.

Στον λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στεφάνου δεν ήταν απλά παρών και να ενθαρρύνει τους λιθοβολούντας αλλά φύλασσε τα ρούχα των δραστών. Ο σκληροτράχηλος διώκτης του Ευαγγελίου έγινε υπέρμαχος κήρυκας. Η θαυμαστή και θαυματουργική δράση της χάριτος του. Ώς προς τη σωματική υγεία του αποστόλου, έχουμε τις εξής αναφορές: “εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί” (Β’ Κορ. 12:7) ,”η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται” (Β’ Κορ. 12:9) και “οίδατε δέ ότι δι’ ασθένειαν τής σαρκός ευηγγελισάμην υμίν τό πρότερον” (Γαλ. 4:13). Η ασθένειά του πρέπει να ήταν μάλλον επώδυνη ώστε ο απόστολος να παραδεχθεί: “Περί τούτου τρίς παρεκάλεσα τον Κύριον διά να απομακρυνθή απ’ εμού” (Β’ Κορ. 12:8). Η απάντηση του ήταν: «Σου αρκεί η δωρεά μου, γιατί η δύναμη μου φανερώνεται στην πληρότητα της μέσα σ' αυτή την αδυναμία σου» (Β΄ Κορ. 12, 7-9).

Στην πορεία του προς την Δαμασκό για να συλλάβει Χριστιανούς  για να τους παραδώσει για τιμωρία συμβαίνει το θαύμα της μεταστροφής του. Δυνατό εκτυφλωτικό φως τον τυφλώνει, πέφτει καταγής  και ακούει φωνή να του λέγει «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» Στην ερώτησή του: «Ποιος είσαι, Κύριε;» Και Εκείνος του απαντά: «Εγώ είμαι ο Ιησούς τον οποίο εσύ διώκεις. Σήκω και είσελθε στην πόλη και θα σου πω τι πρέπει να κάνεις» (Πραξ. 9.4-6). Μπήκε στην πόλη, τρεις ημέρες παρέμεινε τυφλός και τον συναντά ο Ανανίας, κατά εντολή του Χριστού, για να τον κατηχήσει στην νέα πίστη και να τον θεραπεύσει. Το γεγονός συμβαίνει το 36 μ.Χ.

Το αποστολικό έργο

Μετά την βάπτισή του ο Παύλος αρχίζει το έργο του: «ευθέως εν ταις συναγωγαίς εκήρυσσεν τον Ιησούν ότι ούτος εστίν ο υιός του Θεού» (Πράξ. 9:20).  Οι Ιουδαίοι αντιδρούν και αναγκάζεται να αναχωρήσει για την Αραβία. Επιστρέφει στη Δαμασκό που για τρία χρόνια διδάσκει. Στη συνέχεια μεταβαίνει στην Ιερουσαλήμ όπου συναντά τον Πέτρο και τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο «τον αδελφόν του Κυρίου» (Γαλάτ. 1:18). Παραμένει 15 ημέρες και επιστρέφει στην γενέτειρα Ταρσό.

Πρώτη αποστολική περιοδεία

Στα κεφάλαια 13 και 14 των πράξεων των Αποστόλων πληροφορούμαστε τις λεπτομέρειες της περιοδείας. Εδώ θα σημειώσουμε ότι η περιοδεία έγινε εκτός των ορίων της Παλαιστίνης, στέφθηκε από επιτυχία. Πολλές Εκκλησίες 
οργανώθηκαν (Πράξ. 14:23). Στην πορεία αυτή ο Παύλος είχε αρκετούς συνεργάτες που προέρχονταν από Ελληνικές πόλεις ή ήταν ελληνιστές Ιουδαίοι: ο Τιμόθεος, από μητέρα «Ιουδαία πιστή» και Έλληνα πατέρα (Πράξ. 16:1), ο Τίτος, πιθανώς Έλληνας της Αντιόχειας (Γαλ. 2:3), ο Τρόφιμος (Πράξ. 21:29), ο Φιλήμων (Φιλήμ. 1), ο Σώπατρος (Πράξ. 20:4) ή Σωσίπατρος (Ρωμ. 16:20), ο Γάιος (Πράξ. 19:29), ο Αρίσταρχος (Πράξ. 19:29), ο Σεκούνδος (Πράξ. 20:4), ο Ονήσιμος (Φιλήμ. 10), ο Στεφανάς (Α’ Κορ. 1:16), ο Επαφρόδιτος, (Φιλ. 2:25) και φυσικά  ο  Ευαγγελιστής Λουκάς (Κολ. 4:24).

Η Δευτέρα αποστολική περιοδεία.

Πραγματοποιήθηκε μετά την αποστολική σύνοδο και συμπίπτει με την νέα εποχή σχέσεων Eλληνισμού και Xριστιανισμού. Αρχίζει από την Αντιόχεια με συνοδό τον Σίλα και στα Λύστρα προστίθεται στη συνοδεία ο Τιμόθεος. Στην Τρωάδα ο Παύλος βλέπει σε όραμα Μακεδόνα να τον προσκαλεί στην Μακεδονία. Προστίθεται και ο Λουκάς στην συνοδεία. Περνά στην Ελλάδα και ιδρύει εκκλησίες στις πόλεις Φιλίππους, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αθήνα και Κόρινθο. Επιστρέφει στην  Έφεσο και από εκεί μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα. Η τρίτη Αποστολική περιοδεία. Ξεκουράζεται στην Αντιόχεια και από εκεί αρχίζει την τρίτη περιοδεία επισκεπτόμενος πόλεις στις οποίες έχει ιδρύσει εκκλησίες ( Έφεσο, Τρωάδα, Φιλίππους, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Κόρινθο).

Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυμα συλλαμβάνεται ως ταραχοποιός!! και οδηγείται σε δίκη. Επειδή είναι Ρωμαίος πολίτης ζητά να δικαστεί στη Ρώμη, όπου δικάζεται και αθωώνεται. Από την Ρώμη πλέει στην Κρήτη, όπου τοποθετεί επίσκοπο τον συνεργάτη του Τίτο. Επισκέπτεται στη συνέχεια την Κόρινθο, Μακεδονία, πιθανότατα την Νικόπολη της Ηπείρου και καταλήγει στην Έφεσο, όπου ορίζει επίσκοπο τον μαθητή του Τιμόθεο. Κατά την περίοδο των διωγμών του Νέρωνα βρίσκεται στην Ρώμη και συλλαμβάνεται για δεύτερη φορά. Γράφεται ο επίλογος της επίγειας ζωής του με αποκεφαλισμό.

Δεν βασανίστηκε ως Ρωμαίος πολίτης. Έχυσε το αίμα του υπέρ του Χριστού. Έδωσε μαρτυρία. Η μνήμη του τιμάται την 29η Ιουνίου κάθε έτος μαζί με την μνήμη του άλλου πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Πέτρου ο οποίος υπήρξε μαθητής. Ο μακάριος Παύλος δεν υπήρξε μαθητής του Κυρίου, αλλά αξιώθηκε να ζήσει ουράνιες καταστάσεις. Ανέβηκε στον τρίτο ουρανό και είδε και άκουσε πράγματα που δεν μπορούν να περιγραφούν και τα οποία ετοίμασε ο Θεός για τους πιστούς. Ονομάστηκε  «στόμα τοῦ Χριστοῦ» και «πρῶτος μετά τόν  Ἕνα». Ο ίδιος ομολογεί (Γαλ. 1:15) ότι, ο Θεός τον προόριζε για απόστολο του Ευαγγελίου “εκ κοιλίας μητρός του”.  Οι δεκατέσσερις επιστολές του προς τις κατά τόπους εκκλησίες έχουν σημαντική θέση στον κανόνα της Καινής Διαθήκης, η μελέτη των οποίων είναι πολλαπλώς ψυχωφελής.

Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός

Εκ του ιστολόγιου: Θα ήθελα να προσθέσω πέρα από τις χρήσιμες πληροφορίες για το βίο του Αποστόλου Παύλου, πως σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που ονομάζεται Ελλάδα και ο οποίος είναι ταυτισμένος με την Ορθοδοξία (και ας μην αρέσει αυτό στους ανθέλληνες εντός και εκτός Ελλάδος, Έλληνες και μη), έχουμε την πρώτη Ευρωπαία Χριστιανή Γυναίκα την Αγία Λυδία τη Φιλιππησία.

Βαπτίστηκε από τον Απόστολο Παύλο, στην περιοχή των Φιλίππων, στην πόλη Νεάπολη και αργότερα Καβάλα. «Το σωτήριο όραμα του αποστόλου Παύλου στην Τρωάδα, να περάσει στην Μακεδονία, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στέφθηκε με επιτυχία στους Φιλίππους, με την μεταστροφή την αγίας Λυδίας και του δεσμοφύλακα και της οικογένειά του (Πραξ.16,33). Η μακάρια αυτή γυναίκα θεωρείται η πρώτη ευρωπαία χριστιανή, η πρώτη ελληνίδα και ευρωπαία, η οποία πολιτογραφήθηκε στην Βασιλεία των Ουρανών. Οι άγιες γυναίκες της Καινής Διαθήκης και γενικά της αρχαίας Εκκλησίας συναποτελούν με τους άνδρες επάξια τους στύλους πάνω στους οποίους δομήθηκε η Εκκλησία του Χριστού» πηγή: pemptousia.gr

Φυσικά δεν πρέπει κανείς να ξεχνά πως στην Ελλάδα, έχουμε το Περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος, που είναι αφιερωμένο στη Θεομήτωρ και Μητέρα όλων μας.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸν Θεόν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

ΠΟΙΟΣ εἶναι ὁ µεγαλύτερος ἐχθρὸς τῶν κοσµικῶν καὶ ἄπιστων ἀνθρώπων; Ἤ καλύτερα ποιὸν θεωροῦν µεγαλύτερο ἐχθρό τους; Εἶναι φοβερὴ ἡ ἀπάντηση. Θεωροῦν τὸν Θεό, γιατὶ τοὺς ἐµποδίζει στὴν ἀκόρεστη ἡδονή, στὴ φιλοδοξία καὶ τὴν πλεονεξία. ∆ὲν θέλουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐµπόδια στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἁµαρτωλῶν τους παθῶν, δὲν ἀναγνωρίζουν ἠθικὲς ἐντολὲς καὶ ἀρνοῦνται κάθε περιορισµὸ τῆς ἐλευθερίας τους, γι’ αὐτὸ κι ἔχουν κηρύξει πόλεµο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν κληρικῶν.

Προσπαθοῦν νὰ θέσουν στὸ περιθώριο καθετί ποὺ ἔχει σχέση µὲ τὸν Θεό - ὁ ὁποῖος γι᾽ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει! - καὶ κινοῦνται χωρὶς σαφῆ προσανατολισµό. Ἄλλοι ἔχουν πολιτικὲς ἰδέες καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐπικράτησή τους, προκειµένου ὁ λαὸς νὰ εὐηµερεῖ καὶ νὰ ζεῖ µέρες εὐτυχίας, ἄλλοι ὑπερτονίζουν τὴν πνευµατικὴ ἀξία τοῦ πολιτισµοῦ, ἄλλοι µεθοῦν µὲ τὰ ἐπιτεύγµατα τῆς ἐπιστήµης καὶ τῆς τεχνολογίας καὶ γενικὰ µὲ κάθε ἐπιτυχία, ποὺ ἐντυπωσιάζει. Ὅλα αὐτὰ ὅµως ἔχουν σχετικὴ ἀξία καὶ δὲν ἐξασφαλίζουν ἐκεῖνα ποὺ κάνουν τὴ ζωὴ καλύτερη. ∆ὲν δίνουν νόηµα στὴ ζωή. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ κατάσταση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀποκαρδιωτική. Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀνυψώνονται, δὲν ἀποκτοῦν ἀρετές, δὲν πιστεύουν, στὴν ἄλλη ζωὴ καὶ δὲν ἔχουν ἐµπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἡ δυστυχία τοὺς συνοδεύει παντοῦ. Εἶναι ἀποτέλεσµα τῆς ἀποµάκρυνσής τους ἀπὸ τὸ Θεό.

Ὁ ἀείµνηστος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ἔλεγε ὅτι ἡ δυστυχία τῶν ἀνθρώπων ὀφείλεται στὴν ἀπιστία τους. Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ λόγια του: «Παντοῦ θλίψη, παντοῦ στενοχώριες, παντοῦ στεναγµοί, πόνοι καὶ θάνατοι. Μεγάλη ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Νόµισαν οἱ ἀχάριστοι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει τὶς βλασφηµίες, ποὺ κάθε µέρα ἐξεστόµιζαν ἀπὸ τὰ ἀκάθαρτα στόµατά τους. Νόµισαν ὅτι δὲν βλέπει τὶς ἀσωτεῖες, τὶς ἀδικίες, τὶς πλεονεξίες, τοὺς δόλους, τὶς συκοφαντίες. Πλανήθηκαν οἱ σκοτισµένοι, προτίµησαν περισσότερο τὸ σκότος ἀπὸ τὸ φῶς, τὸν διάβολο ἀπὸ τὸν Χριστό, τώρα πληρώνονται, λαµβάνουν τὴν τιµὴ τῶν κακῶν, τὰ ὁποῖα ἐργάστηκαν. Θερίζουν ὅ,τι ἔσπειραν. Τρυγοῦν τοὺς καρποὺς τῆς ἀσεβείας, τῆς ἀπιστίας καὶ ἀκολασίας τους. ∆υστυχῶς δὲν µετανοοῦν, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν στὸν Θεό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποµακρύνθηκαν. Ἔκλεισαν τοὺς ὀφθαλµούς τους, γιὰ νὰ µὴ βλέπουν, βούλωσαν τὰ αὐτιά τους, γιὰ νὰ µὴ ἀκοῦν, πωρώθηκαν, σκληρύνθηκαν, ἔπεσαν οἱ ταλαίπωροι σὲ τέλεια ἀναισθησία’» (Γνωριµία µὲ τὸν γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο, Θεσ/νίκη 2014, σελ. 150-151).

Μακάρι κάποτε οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐπιστρέψουν στὸν Θεὸ καὶ νὰ γίνουν συνειδητοὶ χριστιανοί. Νὰ βροῦν δηλ. τὸ πραγµατικὸ νόηµα τῆς ζωῆς καὶ νὰ ἀποκτήσουν ὅλα τὰ πνευµατικὰ ὅπλα, µὲ τὰ ὁποῖα θὰ ἀντιµετωπίζουν τὶς µεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καὶ τὰ προβλήµατα, ποὺ θὰ παρουσιάζονται στὴ ζωή τους.

Ορθόδοξος Τύπος, 15/1/2016

http://aktines.blogspot.gr/2016/01/blog-post_198.html#more

hristospanagia.gr 

Για τους αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Εορτάσαμε με χαρά πνευματική τη μνήμη των δύο κορυφαίων Αποστόλων του Χριστού μας, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Πέτρου και Παύλου. Είναι τόσο μεγάλη η προσφορά τους στην Εκκλησία του Χριστού, στην ανθρωπότητα, ώστε κανείς πρέπει να έχει Χρυσοστομικό στόμα για να μπορέσει αξίως να τους εγκωμιάσει.

Γνωρίζετε άλλωστε, ότι ο άγιος Χρυσόστομος έγραψε και περίφημες ομιλίες εγκωμιαστικές στον άγιο Απόστολο Παύλο, για τον οποίο είχε και έτρεφε μέγιστο θαυμασμό, και του οποίου μαθητής και συνεχιστής και τέλειος μιμητής υπήρξε ο ιερός αυτός Πατήρ της Εκκλησίας μας.

Θα ήθελα, προς οικοδομήν και επειδή και η ημέρα το καλεί, ένα σημείο να τονίσω σήμερα από τη ζωή των αγίων αυτών Αποστόλων του Χριστού, το οποίο μας κάνει εντύπωση, όταν διαβάζουμε τις επιστολές τους, όταν βλέπουμε την όλη ζωή και αποστολική τους αφιέρωση. Και αυτό το σημείο είναι η αγάπη τους, η λατρεία τους, η αφοσίωσή τους προς τον Θεάνθρωπο Χριστό.

Διότι και για τους δύο αυτούς αγίους Αποστόλους του Χριστού, τα πάντα και εν πάσι ήταν ο Χριστός, ο Σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν είχαν μία αφηρημένη πίστη στον Θεό – αυτή την πίστη είχαν προ της επιστροφής τους, όταν βρίσκονταν ακόμα στον Ιουδαϊσμό – αλλά εκείνο που τους έκανε μεγάλους, μοναδικούς στύλους και θεμελίους της Εκκλησίας του Χριστού είναι η πίστη τους, η αγάπη τους, η αφοσίωσή τους, ο έρωτάς τους, ο εγκάρδιος έρωτάς τους προς το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, τον Χριστό.

Η ζωή τους ήταν ο Χριστός· ζούσαν τον Χριστό, ανέπνεαν τον Χριστό. Δεν είχαν άλλη αγάπη από τον Χριστό. Δεν είχαν άλλο λογισμό από τον Χριστό. Ο Χριστός κατείχε την καρδιά τους και τον νου τους και τη βούλησή τους και όλο τους τον εσωτερικό άνθρωπο.

Ήσαν τόσο δοσμένοι στον Χριστό, ώστε μπορούσαν να λέγουν: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2:20). Είχαν μία εμπειρία, η οποία δεν ήταν ψυχολογική αλλά ήταν της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, ότι πλέον το εγώ τους είχε νεκρωθεί, είχε σβήσει, και δεν ζούσε μέσα τους ο ατομικισμός τους, αλλά ζούσε ο Θεάνθρωπος Χριστός, και από Αυτόν εκπορεύονταν όλα και προς Αυτόν όλα σκόπευαν.

+++

Και επειδή έτσι ζούσαν τον Χριστό, έτσι και τον κήρυξαν. Κήρυξαν, ότι «θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστίν Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ. 3:11). Κανείς δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο για να οικοδομήσει πάνω σ’ αυτό τη ζωή του, την κοινωνία του, την ειρήνη της ψυχής του, ό,τι καλό θέλει, εκτός από τον Χριστό. Αυτά είναι λόγια του αποστόλου Παύλου. Ένας είναι μόνον ο θεμέλιος, ο στερεός, ο ακλόνητος, ο βέβαιος, ο αμετακίνητος, ο αιώνιος, ο Ιησούς Χριστός.

Και ο απόστολος Πέτρος τι κήρυξε; Ποιο ήταν το πρώτο του κήρυγμα, όταν μετά την αγία Πεντηκοστή έλαβε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος; Κήρυξε, ότι «ουδείς δύναται να σωθεί με άλλο όνομα εκτός του ονόματος του Ιησού Χριστού» (Πράξ. 4:12). Δεν υπάρχει σωτηρία σε κανένα άλλο όνομα, παρά μόνον στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Και να σκεφθεί κανείς, ότι αυτοί, οι οποίοι τα κήρυξαν αυτά, τα επισφράγισαν με το αίμα τους και με την καθημερινή αγωνία τους και τους αγώνες τους και τους πόνους τους και το μαρτύριό τους και τα βάσανά τους για την αγάπη του Χριστού.

Και όχι μόνον αυτό, αλλά να σκεφθεί κανείς, ότι αυτοί οι οποίοι έτσι πίστευαν στον Χριστό και έτσι κήρυτταν τον Χριστό, ως το μόνο κέντρο της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου, ήσαν αυτοί οι οποίοι πρώτα εδίωκαν τον Χριστό, όπως ο απόστολος Παύλος, ή αμφέβαλλαν για τη θεότητα του Χριστού ή ήσαν ολιγόπιστοι, όπως ο απόστολος Πέτρος.

Και όμως, όταν έλαβαν τη Χάρη, τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, έγιναν τόσο στερεοί στην πίστη στον Χριστό, ώστε πλέον γι’ αυτούς δεν υπήρχε τίποτε άλλο, παρά μόνον ο Χριστός.

Αυτό το κήρυγμα του Χριστού, ως μοναδικού Σωτήρα του ανθρώπου και του κόσμου και της κοινωνίας μας, παρέδωσαν οι άγιοι Απόστολοι και σ’ εμάς δια της αγιοτάτης Εκκλησίας μας.

[Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 211]

(Πηγή ψηφ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)

alopsis.gr 

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: ”’Λέγουν οι Πατέρες “ουδείς εισήλθε μετ’ ανέσεως στον παραδεισο””

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

“Ένα αυγό σπάει και από ύψος 30 πόντων. Όμως ένας βράχος πρέπει να ανέβει πολύ υψηλά. Καί να πέσει για να συντριβεί.

Ο άνθρωπος που έχει πολύ σκληρή καρδιά, θα επιτρέψει ο Θεός να πετύχει κάποια πράγματα, να ανέβει ψηλά και κατόπιν να πέσει βαρύγδουπα για να συντριβεί, να μαλακώσει, να σπάσει.

Όμως ο μαλακός άνθρωπος, ο ευαίσθητος, ο πονόψυχος, μπορεί να μην έχει μεγάλες κοσμικές επιτυχίες, να βρίσκει όλο εμπόδια. Αυτό όμως τον προστατεύει από μεγάλες πτώσεις, τις οποίες η ευαίσθητη καρδιά του δεν θα αντέξει.

Να λοιπόν, που τα εμπόδια στη ζωή μας είναι η προστασία μας και όχι η κατάρα μας και η δοκιμασία μας. Έτσι όταν ο Θεός θέλει να μας γλιτώσει από εγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει εμπόδια στα σχέδιά μας. Δηλαδή, το εμπόδιο είναι η προστασία από εγωιστικές πτώσεις.

Γι΄ αυτό ο λαός λέει: “Κάθε εμπόδιο για καλό” και κατ΄ αναλογία “κάθε άνεση για κακό”! Λέγουν οι Πατέρες “ουδείς εισήλθε μετ’ ανέσεως στον παραδεισο”. Ως εκ τούτου πριν από κάθε πτώση, προηγείται εγωιστική άνεση. Καί πριν από κάτι όμορφο, συντριβή και ταπείνωση.”

https://proskynitis.blogspot.com/2019/03/blog-post_5.html?m=1

hristospanagia.gr 

Από τις διδαχές του Γέροντος Σωφρονίου του Essex

Ø Όποιος πέρασε από πειρασμό, εκείνος θα μπορέσει να βοηθήσει και τον πειραζόμενο.

Ø Το παρελθόν ως «γεγονός» δεν διαγράφεται από τη ζωή. Μπορούμε να το καλύψουμε με τη μετάνοια, να το καταστήσουμε ανίσχυρο απέναντι στην αιωνιότητα, αλλά ως ιστορικό γεγονός μένει οριστικώς αμετάβλητο.

Ø Δεν είμαι, βέβαια, ο πρώτος στον οποίο έλαχε να αισθανθεί ντροπή για το παρελθόν του, για κάποιον άκαιρο λόγο που είπε ή έγραψε. Αλλά και σε αυτό βρίσκω ήδη κάποια ικανοποίηση, ότι έστω και στα χρόνια που ακολούθησαν μού δόθηκε η ευκαιρία να αναλογισθώ τα λάθη που έκανα νωρίτερα.

Ø Και τώρα επαναλαμβάνω ότι τίποτε άλλο εκτός από τον Σταυρό δεν κηρύσσουμε. Και αν προσκαλούμε κάποιον να συμπορευτεί μαζί μας, τον καλούμε μόνο προς τον Σταυρό, και το θεωρούμε αυτό ως τη μεγαλύτερη και ασύγκριτη δόξα.

Ø Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς, και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς. Όταν όμως ευδοκεί να την εγκαταλείπει σε κόπους και ασθένειες, τότε οφείλουμε να χαιρόμαστε με την ελπίδα ότι θα λάβει ακόμη μεγαλύτερη δόξα.

Ø Στην πνευματική ζωή δεν είναι τόσο σημαντική η επιφανειακή διανοητική εξοικείωση με οποιοδήποτε πράγμα, όσο η εδραίωση σε αυτή με τη σταδιακή, παράλληλη πείρα της ζωής.

Ø Μόνο ο καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει τους ατέλειωτους πόνους της καρδιάς μας. Αν όμως δεν διδάξει το Πνεύμα του Θεού, ο ανθρώπινος λόγος είναι ανίσχυρος να δώσει εξηγήσεις για τη ζωή αυτή.

Ø Γίνεται πάντοτε μεγάλη ζημιά στην ψυχή από τη θαρραλέα συνομιλία για οτιδήποτε Θείο. Ο δείκτης ωφέλειας από τη συνομιλία με κάποιον είναι ή ο φόβος του Θεού ή τα αισθήματα της μετάνοιας, η ταπείνωση, η μνήμη του θανάτου, ή τελικά η αγάπη του Θεού, η κατάνυξη.

Ø Το να μιλά κανείς ελεύθερα για υψηλές πνευματικές εργασίες ή καταστάσεις όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά και προξενεί μεγάλη ζημιά.

inpantanassis.blogspot 

Απ’ όλα τα πράγματα που έχουν να μάθουν οι άνθρωποι, η ταπείνωση είναι το πιο δύσκολο

Απ’ όλα τα πράγματα που έχουν να μάθουν οι άνθρω­ποι, η ταπείνωση είναι το πιο δύσκολο. Ο Κύριος Ιησούς επομένως διατύπωσε τη διδασκαλία Του για την ταπείνωση με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο, τόσο με το λόγο όσο και με το έργο, με το παράδειγμά Του. 

Έτσι κανένας δε θα μπορούσε ν’ αμφισβητήσει την ανυπολόγιστη κι αναπόδραστη σπουδαιότητα της ταπείνωσης στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. 

Αυτός είναι ο λό­γος που εμφανίστηκε μ’ ένα θνητό ανθρώπινο σώμα, όπως εκείνο που είχε ο Αδάμ μετά την τιμωρία του για την αμαρτία και την πτώση του. Ο αναμάρτητος Κύ­ριος και Δημιουργός των φωτεινών και αστραπόμορφων χερουβίμ, ενδύθηκε τη βαριά και τραχιά στολή ενός καταδικασμένου αμαρτωλού. Δεν είναι από μόνο του αυτό ένα μέγιστο και σαφές μάθημα ταπείνωσης, που πρέπει να μάθει κάθε αμαρτωλός;

Ο Κύριος επανέλαβε το μάθημα αυτό με το να γεννηθεί σ’ ένα ποιμενικό σπήλαιο κι όχι σε βασιλικό παλάτι· με το να κάνει συ­ντροφιά με τους φτωχούς και τους περιφρονημένους αμαρτωλούς· με το να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του· με το να υποστεί θεληματικά τα πάθη και τελικά να σταυρωθεί· με το να πιει το πικρότερο ποτήρι των βα­σάνων ως την τελευταία σταγόνα.

Άγιος Νικόλαος(Βελιμίροβιτς)

πηγή: proskynitis.blogspot.com

makkavaios.blogspot 

Νεομάρτυρες της μακρινής Κίνας, έδωσαν το αίμα τους για τον Χριστό.

Η Αγία Εκκλησία μας ονομάζει Νεομάρτυρες όσους μαρτύρησαν κατά την Τουρκοκρατία. Το φαινόμενο της διώξεως των Χριστιανών και των Μαρτυρίων τους είναι διαχρονικό και οικουμενικό. Συνέβη και εις την μακρινή Κίνα Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στους Νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας που έζησαν και μαρτύρησαν στην μακρινή Κίνα. Ο Κύριος έδωσε εντολή στους Αποστόλους Του να πορευτούν στα πέρατα της οικουμένης, να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και να βαπτίσουν όσους πιστεύσουν. Η εντολή του Χριστού δεν απευθύνεται μόνο εις τους  μαθητάς  Του, ισχύει για όλους τους Χριστιανούς . Ο καθένας μπορεί να γίνει ιεραπόστολος, κατά το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός. Δεν μπορούμε όλοι να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας και τις υποχρεώσεις μας και να κάνουμε ιεραποστολή σε μακρινά μέρη. Μπορούμε, όμως, να προσφέρουμε σε άλλους τομείς του ιεραποστολικού έργου προσφέροντας Αγάπη εν Κυρίω, προσευχόμενοι για τους ιεραποστόλους και τους κατηχούμενους, καταθέτοντας ένα μικρό ποσό σε σχετικό έρανο, συμμετέχοντας σε μια δράση στήριξης της ιεραποστολής κλπ. 

Μια ομάδα Ρώσων ιεραποστόλων μετέβει στη Κίνα και άρχισε την δράση της. Το έργο των Ορθόδοξων ιεραποστολών είναι κήρυγμα του Ευαγγελίου  της Αλήθειας. Δεν αναμειγνύονται στα εσωτερικά του τόπου. Δεν επιβάλλουν την γλώσσα τους, δεν τους εκμεταλλεύονται. Κηρύττουν  απλά τον Λόγο του Κυρίου. Κηρύττουν Χριστό και μάλιστα Εσταυρωμένο. Μακριά από κάθε τοπική σκοπιμότητα ή συμφέρον. Για αυτό τον λόγο οι Ορθόδοξοι ιεραπόστολοι γίνονται συμπαθείς στους ανθρώπους.

Αυτό προκαλεί θλίψη στον διάβολο, διότι προχωρά ο εκχριστιανισμός του κόσμου και η επιρροή του συρρικνώνεται. Γι’ αυτό και προσπαθεί να διαβάλλει τους ιεραποστόλους και να στρέψει τον κόσμο εναντίον τους. Αντιθέτως, οι απεσταλμένοι άλλων δογμάτων πολλάκις αποσκοπούν σε ίδια συμφέροντα ή σε συμφέροντα της χώρας των. Οι ντόπιοι τους αντιπαθούν, συνήθως. Ο διάβολος τους μπερδεύει και σπέρνει την ιδέα ότι όλοι είναι ίδιοι‧ οι Ορθόδοξοι ιεραπόστολοι που ασχολούνται με τον Θείο Λόγο και οι άλλοι απεσταλμένοι που ανακατεύονται σε όλα.

        Έτσι, έγινε και στην μακρινή Κίνα. Το κήρυγμα των ρώσων ιεραποστόλων οδήγησε ένα ευάριθμο πλήθος  ανθρώπων στην Αλήθεια. Ανησύχησαν οι επαναστάτες Πυγμάχοι («Μπόξερς») και στράφηκαν εναντίον των χριστιανών. Πηγές ανεβάζουν τον αριθμό τους σε επτακόσιους. Μέσα στις στρατιές των Βουδιστών, Κουμφουκιανών και Ταοϊστών η ομάδα των Ορθόδοξων Χριστιανών είναι σταγόνα μέσα στον ωκεανό. Και όμως οι επαναστάτες Πυγμάχοι δεν ανέχτηκαν τη δράση των. Ήταν το κολλύριο το οποίο θα άνοιγε τα μάτια του κόσμου και θα έβλεπε ότι ζει και κινείται στο σκοτάδι και στην αμαρτία. Η νέα πίστη, η Ορθοδοξία, είναι το Φως και η Λύτρωση, η Οδός που οδηγεί στην απελευθέρωση του ανθρώπου από την ειδωλολατρία και τα διαβολοδεσμά.

Οι αλλόπιστοι φοβήθηκαν επτακόσιους ανθρώπους και βάλθηκαν να τους εξολοθρεύσουν. Τις εκκλησίες όλες τις πυρπόλησαν. Το ιεραποστολικό κέντρο, η βιβλιοθήκη και ό,τι άλλο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη εργασία και προσπάθεια των χριστιανών παραδόθηκε στις φλόγες. Από τα θύματα, λίγοι ήταν οι Ρώσοι ιεραπόστολοι. Οι περισσότεροι ήταν Κινέζοι, δηλαδή συμπολίτες τους. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το μίσος και το μένος των επαναστατών εναντίον των αρνίων της εκκλησίας. Από τα πρώτα θύματά τους υπήρξε ο σεβάσμιος Ιερέας Μητροφάνης Τσή.«Πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» (Ματθ.κστ’,31). Μαζί με τον ιερέα Μητροφάνη και ο οκτάχρονος υιός του ακρωτηριάστηκε ανηλεώς.

Ο λόγος ήταν ότι δεν απαρνήθηκε τον Χριστό και αρνήθηκε να προσκυνήσει τα είδωλα. Τα τελευταία λόγια του ήταν «το να πάσχει κανείς για τον Χριστό δεν είναι βαρύ πράγμα!»...κι έκλεισε τ’ αθώα του μάτια στη βαρβαρότητα της γης για να τα ανοίξει στην ουράνια βασιλεία. Ο κατηχητής Παύλος Βαν, επισφράγισε με την ομολογία και το μαρτύριο όλα όσα δίδασκε στους μαθητές του. Η Ίλια Βεν, δασκάλα της ιεραποστολής βασανίστηκε άγρια, παρέδωσε το πνεύμα της ομολογώντας Χριστό, με περισσή ανδρεία. Μαζί τους και άλλοι πολλοί. Τα ονόματα δεν τα ξέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Αξίζει όμως τον κόπο να αναφέρουμε μόνο τα πολύ λίγα που έχουν σωθεί. Πρεσβύτερος Άγιος Μητροφάνης Τση - Σουνγκ, ο πνευματικός πατέρας της κοινότητας. Πρεσβυτέρα Αγία Τατιανή Τση - Σουνγκ,Άγιος Ησαΐας Τση - Σούνγκ, ο 23χρονος γιός του ιερέα και η μνηστή του, 19χρονη Αγία Μαρία, στην οποία πρότειναν να φύγει από το σπίτι του πατέρα Μητροφάνη για να σωθεί.

Εκείνη φυσικά παρέμεινε εκεί, έτοιμη να μαρτυρήσει για την πίστη της. Άγιος Ιωάννης Τση, τον οκτάχρονος γιό του ιερέα Μητροφάνη, οι βασανιστές του, τον έκοψαν σε κομμάτια και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του.Άγιος Παύλος Βαν, κατηχητής, Αγία Ίγια Βεν, δασκάλα της Ιεραποστολικής Σχολής. Άγιος Κλήμης Κούι - Κιν, Άγιος Ματθαίος Χάι – Τσουάν Άγιος Βίτος  Χαί - Τσουάν. Αγία  Άννα Τσούι.Η μνήμη τους τιμάται στις 11 Ιουνίου, ημέρα της ομαδικής σφαγής τους. Όταν μετά από λίγους μήνες κατεστάλη η επανάσταση από τα στρατεύματα των δυτικών δυνάμεων, ο Φιγκουρόφσκι ανέγειρε ναό αφιερωμένο στους Κινέζους Νεομάρτυρες, όπου και εναπέθεσε τα Άγια Λείψανά τους.

Τα άλλα ονόματα έχει καταγράψει στο βιβλίο της Ζωής ο Θεός. Αυτό έχει σημασία. Ήταν 11 Ιουνίου 1900. Πέρασαν στην αιωνιότητα και πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της Εκκλησίας. Έπραξαν το σωστό, ομολόγησαν Χριστό Εσταυρωμένο. Σε κάθε εποχή και υπό οποιασδήποτε συνθήκες ο σπόρος της Ορθοδοξίας βλαστάνει και αποδίδει καρπούς πολλαπλάσιους, ευώδεις, λυτρωτικούς και ευώδεις. Τα παραδείγματα ζωής οδοδείκτες για όλους εμάς.

Απολυτίκιον  Ήχος γ’.
Θείας πίστεωςΜάρτυρες πατρώαν πλάνην καταστρέψαντες, ύψωσαν πίστιν των Ορθοδόξων και στερρώς ηγωνίσθησαν, την βουδδικήν γαρ θρησκείαν ελέγξαντες, εν παρρησία Χριστόν ωμολόγησαν Θεόν τέλειον. Αυτώ δ’ εκτενώς πρεσβεύουσιν Υπέρ των ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ΄. Το προσταχθέν.
Εκ των ηπείρων του κόσμου συναχθέντες, πάντες εις Κίναν οι φιλόθεοι 
στραφώμεν, των Κινέζων μαρτύρων εορτήν ποιούντες. Αυτοί γαρ ζωήν εδώρισαν τω Χριστώ, αγρίως αναιρεθέντες ώσπερ αμνοί και οικούντες παράδεισον, λαούς φρουρούσι της γης, αεί Θεώ πρεσβεύοντες δι’ ειρήνην παγκόσμιον.

Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον.
Εις ακραία όρια της οικουμένης, εκ νεφών ιέρακες, ειρήνης Τείχος Σινικόν, πτωχούς λαούς προστατεύσατε, εκ της δουλείας ανάστασιν φέροντες!

Μεγαλυνάριον
Εκατονταπλάσιος ο καρπός εις τον ορυζώνα του Σπορέως και Λυτρωτού ολοκαρπωθέντες οι μάρτυρες της Κίνας, πάντας λαούς καλούσιν εις δείπνον άγιον.

Πηγές
Περιοδικό «Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία» Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
Σινικόν Κλέος (Οι Νεομάρτυρες της Κίνας) Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», 
Θεσσαλονίκη 1999

Μυργιώτης  Παναγιώτης
Μαθηματικός 

Η προδοσία του Ιούδα

Τότε μαζεύτηκαν οι Αρχιερείς και οι Γραμματείς και οι προεστοί του λαού στο μέγαρο του Αρχιερέα, που ονομαζόταν Καϊάφας, και συναποφάσισαν να συλλάβουν τον Ιησού με δόλο και να Τον φονεύσουν». Ο τόπος των συσκέψεων κατά του αθώου Ιησού υπήρξε η αυλή του αρχιερέα Καϊάφα. Αλλά το ορμητήριο ήταν οι πονηρές καρδιές τους στις όποιες είχε εγκαθιδρυθεί ο Σατανάς. Εκείνος ήθελε να γίνει κρυφά ο θάνατος του Ιησού, για να μη καταστεί φανερό το Πάθος του Κυρίου και πιστεύσουν πολλοί, όπως ο ληστής και ο εκατόνταρχος, αλλά και «να μη γίνει αυτός (ο θάνατος) κατά τη γιορτή για να μη προκληθεί ταραχή στο λαό», όπως ισχυρίζονταν οι αρχιερείς από το διάβολο παρακινούμενοι.

Νέο όμως απροσδόκητο γεγονός ήλθε να μεταβάλλει τις αποφάσεις των Γραμματέων και των Φαρισαίων. Η προδοσία του Ιούδα! Και σπεύδουν στην πραγματοποίηση του εγκλήματος. «Τότε πήγε ένας από τους δώδεκα, αυτός που λεγόταν Ιούδας Ισκαριώτης στους Αρχιερείς». Ο Ιούδας είχε αντιληφθεί καλά τις φονικές διαθέσεις των Αρχιερέων. Γι' αυτό και πήγε να τους εξυπηρετήσει στο θεοκτόνο έργο τους. Αλλά η εξυπηρέτηση αυτή κατέστησε το όνομά του μισητό και αποτρόπαιο και την ψυχή του δέσμια του αιωνίου θανάτου. Η κοινή συνείδηση τού απέδωσε το χαρακτηρισμό του προδότη. Ο Κύριος είπε γι’ αυτόν τους βαρείς λόγους: «Αλλοίμονο στον άνθρωπο εκείνο, που γίνεται όργανο για να παραδοθεί ο υιός του ανθρώπου. Ήταν πιο συμφέρον γι’ αυτόν να μη είχε γεννηθεί ο άνθρωπος εκείνος». Και άλλου τον αποκαλεί «υιόν της απωλείας» (Ιω. ΙΖ' 12)

Η βαρύτητα του αμαρτήματος του Ιούδα
Ναι. Το αμάρτημα του Ιούδα υπήρξε βαρύ. Βαρύτερο και του εγκλήματος των Αρχιερέων. Γιατί;

α) Προσήλθε αυτόκλητος, για να συνεργήσει στην απεχθέστερη και εγκληματικότερη για τα ανθρώπινα γένος πράξη. Οι αρχιερείς ποτέ δεν φαντάσθηκαν ότι ο προδότης θα προερχόταν από τον κύκλο των μαθητών. Γι’ αυτό καμιά προσπάθεια συνεταιρισμού με τους μαθητές δεν κατεβλήθη από μέρους τους. Οι Αρχιερείς και χωρίς την προσφορά του Ιούδα θα βρίσκαν τρόπο να πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους. Αλλά ο Ιούδας μόνος προσήλθε προς αυτούς, αυτόκλητος για να τους εξυπηρετήσει.

β) Εγνώριζε την άξια του Κυρίου. Δεν του ήταν άγνωστος. Έζησε μαζί του. Τον εγνώρισε από κοντά ποιος ήταν. Γνώριζε τη δύναμή του, τη σοφία του, την αγιότητά του, τις αρετές του. Είχε λόγους να πιστεύει ότι ήταν ο Υιός του Θεού. Όταν ο Πέτρος εξ ονόματος όλων των μαθητών διεκήρυξε: «Εμείς οι δώδεκα έχομε πιστεύσει και έχομε γνωρίσει με την προσωπική μας πείρα ότι Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που δεν είναι νεκρός σαν τα είδωλα, αλλ’ έχει από τον εαυτό του ζωή και μεταδίδει αυτή και στους ανθρώπους», το διεκήρυττε και ο Ιούδας.
Είχε λάβει και αυτός το χάρισμα της θαυματουργίας, να θεραπεύει τις ασθένειες και να βγάζει τα δαιμόνια (Μάρκ. Γ 15). Ο Κύριος έδωσε και σ’ αυτόν, όπως και στους άλλους μαθητές, εξουσία κατά του Σατανά και των οργάνων του: «Σας δίδω τώρα εξουσία κατά του σατανά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που σας έδωσα, όταν σας εξαπέστειλα στο κήρυγμα. Σας δίδω εξουσία να νικάτε και να ποδοπατείτε όλα τα όργανα του σατανά, που σαν φίδια και σκορπιοί επιβουλεύονται και χύνουν το δηλητήριο ύπουλα στις ψυχές των ανθρώπων, για να θανατώνουν αυτές.
Σας δίδω εξουσία να κατανικάτε όλη τη δύναμη, που διαθέτει ο εχθρός του ανθρώπου, ο σατανάς, σε τρόπο ώστε κανένα μέσο, από όσα θα χρησιμοποιεί αυτός προς παρεμπόδιση του έργου σας, να μη τελεσφορεί. Και τίποτε, από όσα εναντίον σας μηχανεύεται αυτός, δεν θα σας αδικήσει ή βλάψει.
Αλλά ενώ είχε την πεποίθηση ότι ο Ιησούς ήταν ο απεσταλμένος του Θεού, και ενώ ώφειλε μάλλον να προστατεύει τη ζωή Του, με θυσία της δικής του ζωής, όπως έλεγε ο Πέτρος: « Εάν χρειασθεί να πεθάνω κι εγώ μαζί σου, για κανένα λόγο δε θα σε αρνηθώ, τα ίδια έλεγαν και όλοι οι μαθητές», όχι μόνο αυτό δεν κάνει, αλλά αυτόκλητος ο Ιούδας ήλθε στους Αρχιερείς για να Τον παραδώσει.

γ) Επιπλέον δεν είχε κανένα λόγο δυσαρέσκειας ο Ιούδας. Γιατί ο Κύριος φερόταν απέναντί του χωρίς διάκριση, όπως και προς τους άλλους μαθητές και προς όλους, με αγάπη και στοργή. Τους όχλους και τον Πέτρο επέπληξε, τον Ιούδα όμως ουδέποτε. Του έδειχνε πάντοτε την αυτή θέση.
Επειδή γνώριζε την καρδιά και τις διαθέσεις του, θα μπορούσε να τον είχε κατατάξει στον κύκλο των 70. Αλλά κάτι τέτοιο δεν το έκανε. Τον κατέταξε στο στενό κύκλο των δώδεκα, μεταξύ δηλαδή εκείνων τους όποιους ο Ίδιος εξέλεξε, με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Του είχε την αυτή εμπιστοσύνη, αφού τον κατέστησε «ταμία». «Αυτός είχε το κυτίο από τις συνεισφορές και κατακρατούσε κρυφά, για τον εαυτό του τα ριπτόμενα σ'αυτό χρήματα».

Για όλα τα ανωτέρω ευγνωμοσύνη και δείγματα αφοσίωσης άρμοζε να έχει ο Ιούδας και όχι δυσαρέσκεια.
Παρά ταύτα, προσέρχεται στους Αρχιερείς και τους προτείνει: «Τί θέλετε να μου δώσετε»;

(Οδοιπορικό του Θείου Πάθους κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο, αρχιμ. Καλλίστρατου Λυράκη, σελ. 49-53)

sostis.gr 

Ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης και η δυσοσμία των αμαρτιών και των αιρέσεων

Συχνά έλεγε ότι ορισμένες βαριές αμαρτίες τις αισθανόταν σαν δυσοσμία. «Η αμαρτία έχει αποφορά». Έτσι διηγείτο ότι ο γέρο Ιωσήφ είχε αισθανθεί δυσωδία, όταν τον πλησίασε κάποιος δαρβινιστής, και με τη συζήτηση αποδείχθηκε του λόγου το αληθές. Αλλά και ο ίδιος ο Γέροντας απορούσε πως δεν αισθάνεται αποφορά από κάποιον που δήλωνε βουδιστής. «Κάποια στιγμη επίτηδες κάθισα δίπλα του. Πω! Βρώμα που αισθάνθηκα», έλεγε κάνοντας τον χειρότερο μορφασμό.

Όταν δε κάποιος επίσκοπος τον ρώτησε με κάποιον τρίτο για τον οικουμενισμό, έκανε προσευχή, για να τον πληροφορήσει ο Θεός. «Μια δυσωδία με γεύση ξυνή, αλμυρή, πικρή…Να! Αυτό ήταν το αποτέλεσμα», έλεγε με αποτροπιασμό.

Πηγή: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ-ΕΚΔΟΣΗ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ» ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 2000 (σελ.144)

makkavaios.blogspot 

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ: "Ο χρόνος που περνά δεν γυρίζει πίσω"

Φύλαξε την ψυχή σου από τη φοβερή παραλυσία, που οι Πατέρες ονομάζουν ακηδία, την οκνηρία δηλαδή στα πνευματικά έργα. 

Μην είσαι ράθυμος και χλιαρός. Αγωνίζου, άγρυπνα, νήφε, μη χάνεις μάταια τον χρόνο της ζωής σου, τον χρόνο που σου δόθηκε για την καλλιέργεια της ψυχής και την απόκτηση των αιωνίων αγαθών. 

Φρόντιζε να μην περάσει ούτε μια μέρα σου αργή από πνευματικά έργα. Ο χρόνος που περνά δεν γυρίζει πίσω.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

πηγή

inpantanassis.blogspot 

+Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Όταν σας πικραίνουν οί ευεργετηθέντες

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ευεργέτησε την ανθρωπότητα, και ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες του Ιουδάιους, με ποικίλες και πολύτροπες ευεργεσίες. Όμως έλαβε ως αμοιβή από τους ευεργετηθέντες ονειδισμούς, εμπτυσμούς, κολαφισμούς, μαστιγώσεις, καταφρονήσεις΄ δέχτηκε στο κεφάλι του ένα  στεφάνι πλεγμένο με αγκάθια, ποτίστηκε ξίδι και χολή και στο τέλος καταδικάστηκε με το σταυρικό θάνατο, το θάνατο της πιο μεγάλης ντροπής. Αλλά και στους Μαθητές του λίγο πρίν από το σταυρικό του θάνατο  είπε:  Άν καταδίωξαν εμένα, και σας θα κυνηγήσουν.  Άν ετήρησαν το λόγο μου, και το δικό σας λόγο θα σεβαστούν και θα τηρήσουν... Επειδή δεν είστε ένα  κομμάτι απο τον αμαρτωλό κόσμο,  θα σας μισήσει ο κόσμος ο  αμαρτωλός.

Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε΄ η θλίψη θα μεταβληθεί σε χαρά και αυτή τη χαρά κανείς δεν θα μπορεί να σας την αφαιρέσει, γιατί θα είναι διαρκής, παντοτινή.

Λοιπόν μη λυπηθείτε. Μάλλον να χαρείτε, διότι με το που σας καταφρόνησαν οι άνθρωποι που ευεργετήσατε, περισσότερο σας τίμησαν. Σας ανέδειξαν συναθλητή και συναγωνιστή όλων εκείνων των μεγάλων και επιφανών ανδρών, που έπαθαν για την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την καλοκαγαθία και που  ο Κύριος τους εμακάρισε λέγοντας:  Μακάριοι θα είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και σας ονειδίσουν και σας καταδιώξουν. Να χαίρεστε τότε, γιατί  ο μισθός που θα πάρετε στους ουρανούς θα είναι μεγάλος.

Ο Κύριος,  σαν ήταν κρεμασμένος επάνω στο Σταυρό, προσευχόταν για τους σταυρωτές του κι έλεγε: «Πάτερ, άφες αυτοίς΄ ου γαρ οίδασι τι ποιούσοι», που θα πει «Πατέρα, συγχώρεσε τους, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν». Όπως ο Κύριος, έτσι και οι περισσότεροι Άγιοι και μεγάλοι σοφοί και σπουδαίοι άνθρωποι, προσεύχονταν για τους εχθρούς, για κείνους που τους μισήσαν και τους αδικούσαν. Αυτούς να μιμηθούμε κι εμείς, για να έχουμε μεγάλο μισθό στους ουρανούς.

Διδαχές πατρικές
και Θαυμαστά γεγονότα
του Γέροντος
ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ζερβάκου (1884-1980)

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

impantokratoros.gr 

+Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθείτης: Περί Παθῶν Μέρος 2ο. "Ὅσον πιό γρήγορα κατακτᾷς μίαν ἀρετήν, τόσον καί πιό εὔκολα χάνεται"

«4η. Μή τά τροφοδοτῇς τά πάθη σου μέ τάς ὑποχωρήσεις, διά νά μήν ὑπομένῃς εἰς τό ὕστερον πόνους καί θλίψεις! Κοπίασον τώρα, ὅσον ἠμπορεῖς, διότι μέ τόν χρόνον, ὅταν τά πάθη δέν τύχουν ἐπιμελείας, καταλαμβάνουν θέσιν δευτέρας φύσεως καί «ἄντε τρέξε τότε νά τά κάνῃς καλά!» Ἐνῷ τώρα, ἐάν τά καταπολεμήσῃς νόμιμα καθώς σέ συμβουλεύομεν, θά ἐλευθερωθῇς καί θά νοιώθῃς εὐτυχισμένος ἀντάμα μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ.

5η. Ὅσον πιό γρήγορα κατακτᾷς μίαν ἀρετήν, τόσον καί πιό εὔκολα χάνεται· ὅσον πιό ἀργά, μέ περισσότερον κόπον, τόσον πιό σταθερή μένει· ὅπως π.χ. μέ τήν κολοκυθιά, πού ἀνέβηκε ὑψηλά καί λέγει εἰς τό κυπαρίσσι: «Ἰδέ σέ πόσες ἡμέρες ἐγώ ἀνέβηκα! Ἐσύ τόσα χρόνια ἔχεις»· «Καλά, λέγει τό κυπαρίσσι, ἀκόμη δέν εἶδες οὔτε ἀνέμους, οὔτε ζέστες, οὔτε κρύα!» Καί μετά λίγο καιρό ξεράθηκε ἡ κολοκυθιά, ἐνῶ τό κυπαρίσσι ἔμενε πάλιν εἰς τήν θέσιν του!

Οὕτω καί ὁ ἄνθρωπος. Καί εἰς τήν τρικυμίαν καί εἰς τήν εἰρήνην τό ἴδιο· διατί; Διότι ὁ πολύς χρόνος ἐδημιούργησε σταθερότητα· εἰς τήν ἀρχήν τῆς ἀποταγῆς του ἡ ψυχική του κατάστασις εἶναι ἀσταθής, ἀλλά σύν τῷ χρόνῳ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ σιγά – σιγά κατεργάζεται τήν σωτηρίαν καί τήν ἐλευθερίαν τῶν παθῶν· βίαν σήμερον ὀλίγον περισσοτέραν· αὔριον θά ἀρχίσῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νά ἐνεργῇ μόνη της καί δέν θά χρειάζεται νά βιάζετε ἐσεῖς τόν ἑαυτόν σας, νά σκέπτεσθε τάς διαφόρους μνήμας. Ἡ χάρις πού μένει, ἐκείνη θά τάς φέρῃ εἰς τόν νοῦν, χωρίς νά τό θέλετε. Καί τότε θά ἴδητε μυστήρια μυστηρίων! Θά ἔρχεσθε εἰς αἴσθησιν, ἄς ποῦμε, εἴτε μνήμης θανάτου, εἴτε τοῦ ἑνός εἴτε τοῦ ἄλλου. Ἐνῷ θά ἀνοίγῃς τά μάτια σου ἀπό τόν ὕπνον καί ἀντί νά εἶσαι νυσταγμένος, ἐσύ θά ἔχῃς προχωρήσει· ἤδη θά ἔχῃς διέλθει ὁλόκληρον τό μυστήριον τῆς θεωρίας καί θά λέγῃς: Μά πῶς γίνεται αὐτό τό πρᾶγμα, ἀφοῦ κανείς εἶναι ἀπό τόν ὕπνο; Πῶς γίνεται; Καί ὅμως ἐνεργεῖ μόνη της ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ· εἶναι ἀποτέλεσμα μακρᾶς συνηθείας.

Καθώς συμβαίνει καί εἰς τήν ἁμαρτίαν· ὁ ἄνθρωπος καί τήν ἡμέραν καί εἰς τόν ὕπνον του ἀκόμη ὅλο τήν ἁμαρτίαν σκέπτεται, ὅλο τό κακόν· ἔτσι καί εἰς τό καλόν· πάλιν ἡ συνήθεια ἡ καλή βοηθουμένη ἀπό τήν χάριν τοῦ Θεοῦ γίνεται μία ἕξις εἰς τόν ἄνθρωπον· ὅπως καί εἰς τήν ἁμαρτίαν· βοηθουμένη ὑπό τῆς κακῆς συνηθείας καί ὑπό τοῦ διαβόλου γίνεται συνεχές κακόν».

Απόσπασμα

+ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ

ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ

https://enromiosini.gr/arthrografia/peri-pathon-meros-2o/

hristospanagia.gr