Ἡ Ε.Ε. ρίχνει εὐρώ στό woke πηγάδι

Ἡ Οὔρσουλα βρῆκε τρόπο νὰ δώσει ἄλλα 3.000.000 εὐρώ, γιὰ νὰ πολεμήσει τὴν τοξικὴ ἀρρενωπότητα

Ὄχι, δὲν εἶναι ἀνέκδοτο! Τὴν ὥρα ποὺ τὸ ταμεῖο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ὑποτίθεται πὼς εἶναι μεῖον καὶ δὲν ἔχει χρήματα γιὰ τὶς συντάξεις, τὴ δημόσια ὑγεία, τὴ δημόσια ἐκπαίδευση, γιὰ τὸν ἀγροτικὸ τομέα κ.τ.λ. καὶ ἡ Οὔρσουλα φὸν ντὲρ Λάϊεν ἔχει βάλει στὸ μάτι τὶς καταθέσεις τῶν Εὐρωπαίων καὶ τὰ ἀποθεματικὰ τῶν Ταμείων γιὰ νὰ χρηματοδοτήσει - δῆθεν - τὴν εὐρωπαϊκὴ ἀσφάλεια, τὴν ἴδια ὥρα οἱ Βρυξέλλες ἐξακολουθοῦν νὰ ξοδεύουν ἀλόγιστα ἑκατομμύρια - ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ δὲν ὑπάρχουν γιὰ τὴν κοινωνία - γιὰ τὴ χρηματοδότηση τῶν τζιχαντιστῶν τῆς Συρίας, ποὺ σφάζουν ἀλαουίτες, ἀλλὰ καὶ τοῦ γουοκισμοῦ!

Ἀπὸ τὴν Μαρία Δεναξά

Στὸ πλαίσιο τοῦ εὐρωπαϊκοῦ προγράμματος Horizon Europe γιὰ τὴν ἔρευνα καὶ τὴν καινοτομία, τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἄμστερνταμ εἰσέπραξε 3.000.000 εὐρὼ γιὰ τὸ πρόγραμμα τοῦ Μέν4dem, ποὺ στοχεύει «στὴν ἀνάπτυξη... τεκμηριωμένων στρατηγικῶν γιὰ τὴν πρόληψη καὶ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν πολιτικῶν ἀρρενωπότητας, ποὺ ἀντιβαίνουν στὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης»!
Μὲ λίγα λόγια, ἀντὶ ἡ Ε.Ε. νὰ ἐπενδύει στὴν τεχνολογία, στὴν ἐπιστήμη ἢ τὴ βιομηχανία, βρῆκε τὸν τρόπο νὰ ξοδέψει ἄλλα 3.000.000 ἑκατομμύρια εὐρώ, ὥστε μέσῳ πανεπιστημιακῶν προγραμμάτων νὰ μπεῖ ἡ ἀρρενωπότητα στὸ woke ἀπόσπασμα, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι ὑπηρετεῖ - ὅπως καὶ ἡ ὕπαρξη μόνο τῶν δύο φύλων - ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὰ στερεότυπα, τὴ βία καὶ τὴν ἔμφυλη ἀνελευθερία, μὲ ὅ,τι αὐτὸ κι ἂν συνεπάγεται. «Τὴν ὥρα ποὺ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχει μείνει πίσω στοὺς τομεῖς τῆς καινοτομίας ἀπέναντι σὲ Ἀμερικανούς, Κινέζους, ἀκόμη καὶ Ἰνδοὺς ἀνταγωνιστές της, ἡ διάθεση ἑνὸς τέτοιου ποσοῦ, ποὺ ἔχει ὑπεξαιρεθεῖ ἀπὸ ἕνα εὐρωπαϊκὸ ἐρευνητικὸ πρόγραμμα καὶ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ τὴν προώθηση τῆς woke ἀτζέντας, εἶναι σκανδαλώδης. Αὐτὸ ἀποδυναμώνει τοὺς ἐρευνητικούς μας τομεῖς καὶ ὑπονομεύει τὴν ἀξιοπιστία τέτοιων βασικῶν προγραμμάτων» ἀναφέρει σὲ ἐπιστολή της πρὸς τὴν εὐρωπαϊκὴ ἐπιτροπή, ποὺ ἔστειλε τὴν Τρίτη 19 Μαρτίου, ἡ Γαλλίδα εὐρωβουλευτὴς τοῦ ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος, Σελὶν Ἰμάρτ.

Ἡ Ἰμὰρτ ἀπαιτεῖ νὰ δοθοῦν ἀπαντήσεις στὰ ἑξῆς ἐρωτήματα:

1 Ἂν ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ διέθεσε χρήματα σὲ ἕνα woke πρόγραμμα ἐν γνώσει της.

2 Πάνω σὲ ποιά βάση καὶ μὲ ποιά κριτήρια χρήματα ποὺ ἔπρεπε νὰ διατεθοῦν γιὰ τὴν καινοτομία καὶ τὴν ἔρευνα δίνονται γιὰ τὴν προβολὴ καὶ τὴ διάδοση τοῦ γουοκισμοῦ.

3 Ἂν ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ μπορεῖ νὰ δώσει τὴ λίστα μὲ τὰ προγράμματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἀπορρίφθηκε ἡ χρηματοδότησή τους ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ πρόγραμμα Horizon Europe.

Σὲ ἀνάρτησή του στὸ facebook τὸ Ἐθνικὸ Κέντρο Κοινωνικῶν Ἐρευνῶν ΕΚΚΕ, ποὺ εἶναι ἑταῖρος στὸ χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα «Masculinities for the Future of European Democracy», ἀναφέρει πὼς «συνενώνει ἐρευνητὲς καὶ ἐρευνήτριες, ὀργανώσεις προώθησης τῆς ἔμφυλης ἰσότητας καὶ καλλιτέχνες, προκειμένου νὰ ἐξετάσουν πῶς οἱ ἰδέες καὶ οἱ πρακτικὲς τῆς ἀρρενωπότητας ἐπηρεάζουν τὴ δημοκρατία στὴν Εὐρώπη. Μέσα ἀπὸ μιὰ συνεργατικὴ προσέγγιση γιὰ τὴ δημιουργία γνώσης καὶ τὴ διερεύνηση τοῦ ὁράματος γιὰ πιὸ συμπεριληπτικὲς ἀρρενωπότητες, τὸ MEN4DEM ἐπιδιώκει νὰ ἀνασκευάσει τὶς ἀντιδημοκρατικὲς τάσεις, μὲ στόχο τὴν ὑποστήριξη τῆς δημοκρατικῆς ἀνθεκτικότητας» ἀναφέρεται κι ὅποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Πάντως, ὅποιος τολμήσει νὰ θίξει τὰ κακῶς κείμενα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, τὸν παραλογισμό της καὶ νὰ καταγγείλει τὴ διασπάθιση τοῦ δημόσιου χρήματος σὲ προγράμματα στὰ ὁποῖα ὑπὸ κανονικὲς συνθῆκες δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν προτεραιότητα, θὰ ἀποδομηθεῖ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες καὶ θὰ κατηγορηθεῖ γιὰ ἀκροδεξιὰ ἐθνικιστικὴ ἢ ὁμοφοβικὴ ρητορική. 

Οἱ ἀποτυχημένοι Εὐρωπαῖοι ἡγέτες «ἐπενδύουν» τώρα στὴν πολεμολαγνεία
Κοιτᾶξτε τους. Τὸν Ἐμανουὲλ Μακρόν, τὴν Οὔρσουλα φὸν ντὲρ Λάϊεν, τὸν Ὄλαφ Σόλτς, τὸν Κὶρ Στάρμερ, τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη καὶ τοὺς λοιπούς! Ὅλοι τους βρίσκονται στὸ τέλος μιᾶς διαδρομῆς. Στὸ τέλος τῆς πολιτικῆς τους σταδιοδρομίας, μιὰ καὶ ἡ ἀπόρριψή τους ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους πολῖτες εἶναι σχεδὸν καθολική. Σὰν νὰ εἶναι γεννημένοι γιὰ τὴν καταστροφή. Οἱ ἀπολογισμοὶ τῆς θητείας τους εἶναι θλιβεροί. Οἱ λαοὶ δὲν τοὺς ἀντέχουν πιά. Οἱ οἰκονομίες τῶν χωρῶν τους καταρρέουν. Ὁπότε, τὸ μόνο ποὺ φαίνεται νὰ τοὺς ἀπομένει εἶναι ἕνας μόνο τρόπος γιὰ νὰ σώσουν τὴν καρέκλα τους καὶ νὰ συνεχίσουν τὴν ἀνελέητη λεηλασία: o πόλεμος. Γιατί ὁ πόλεμος εἶναι τὸ ἀπόλυτο σχέδιο ἐπιβίωσής τους.

Οἱ Γάλλοι, οἱ Ἰταλοί, οἱ Γερμανοί, οἱ Βρετανοὶ πολῖτες, ἀκόμα καὶ ἡ πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων βαδίζουν καὶ παραμιλοῦν γιὰ τὴν ἄθλια κατάσταση τῆς καθημερινότητάς τους. Ὑψηλὴ φορολογία, ἐργασιακὴ ἀνασφάλεια, ποὺ ἔχει γίνει ὁ κανόνας, ὅπως καὶ τὰ συνεχή ψέματα καὶ ἡ ἐγκληματικὴ διαφθορὰ σὲ ἀνώτατο ἐπίπεδο. Ἂν αὐτὴ ἡ ὀργὴ ποὺ φουντώνει μέρα μὲ τὴν ἡμέρα ἐκραγεῖ, ὅλα θὰ τελειώσουν γιὰ τοὺς δῆθεν σωτῆρες μας. Ὁ πόλεμος, λοιπόν, θὰ ἦταν ἡ τέλεια δικαιολογία τους. Καὶ τὴν ὥρα ποὺ ἡ Εὐρώπη βάζει τὰ δυνατά της γιὰ νὰ προκαλέσει τὴν πολυπόθητη ἀλλὰ τόσο παράλογη σύγκρουση, οἱ ἐλὶτ μαζὶ μὲ τὶς τοποθετημένες σὲ θέσεις ἐξουσίας μαριονέτες τους συνεχίζουν νὰ πλουτίζουν.

Τὰ ἐργοστάσια τῆς ἀμυντικῆς βιομηχανίας δουλεύουν πλέον στὸ φούλ, οἱ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες ἀποκομίζουν κέρδη ρεκὸρ καὶ οἱ πολιτικοί μας νᾶνοι, ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον τήν ἐπαύριον - μόλις ὁλοκληρώσουν τὴ βρόμικη δουλίτσα τους κι ὅταν θὰ ἔχουν ἀντικατασταθεῖ μὲ ἄλλους ἐξίσου ἀνίκανους τυχοδιῶκτες - εἶναι σίγουροι πὼς θὰ ἐξασφαλίσουν χρυσὲς θέσεις ἐργασίας στὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Βεβαίως, ὁρισμένοι ὑποστηρίζουν πὼς ὁ ἀπώτερος σκοπός τους εἶναι ἄλλος: νὰ διατηρηθεῖ ἡ πίεση στοὺς πληθυσμοὺς γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ μιὰ γενικευμένη ἐξέγερση. Νὰ περιοριστοῦν, δηλαδή, τὰ περιθώρια τῶν ἑλιγμῶν τῶν πολιτῶν καὶ κυρίως νὰ ἀποφευχθεῖ κάθε ἀμφισβήτηση τοῦ συστήματος. 

dimokratia

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr

makkavaios.blogspot 

Χαιρετισμοί της Παναγίας - Δ´ Στάση

Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων· ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε Ποιητής Άχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας

Τείχος είσαι προστατευτικό των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καθώς και όλων όσοι προστρέχουν στη χάρη σου. Γιατί ο Ποιητής του ουρανού και της γης είναι εκείνος που σε ανέδειξε στο θεομητορικό σου αξίωμα, άχραντε, σκηνώνοντας στη μήτρα σου και διδάσκοντας όλους να σε προσφωνούν·

Χαίρε, η στήλη της παρθενίας· χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.

Χαίρε, η στήλη της παρθενίας· χαίρε η πύλη που οδηγείς στη σωτηρία.

Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως· χαίρε, χορηγέ θεικής αγαθότητος.

Χαίρε, αρχή της νοητής ανάπλασής μας, χαίρε χορηγέ της θεικής  ευσπλαγχνίας.

Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς· χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νούν.

Χαίρε, γιατί εσύ αναγέννησες αυτούς που συνελήφθησαν αισχρώς (που έπεσαν στα δίχτυα της αμαρτίας)· χαίρε, γιατί εσύ νουθέτησες αυτούς των οποίων ο νούς είχε πλανηθεί.

Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα· χαίρε, η τον σπορέα της αγνείας τεκούσα.

Χαίρε, εσύ που καταργείς εκείνον (τον διάβολο) που έφθειρε το μυαλό μας· χαίρε, εσύ που γέννησες τον σπορέα των αγνών λογισμών.

Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως· χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.

Χαίρε, δωμάτιο νυφικό στο οποίο τελέστηκε η άσπορη νύμφευση· χαίρε, εσύ που ενώνεις τους πιστούς με τον Κύριο.

Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων· χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε Αγίων.

Χαίρε, εσύ που ανατρέφεις καλώς τις παρθένες (ψυχές)· χαίρε, εσύ που στολίζεις σαν νύφες τις άγιες ψυχές.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.

Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου· ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν· Αλληλούια.

Κάθε ύμνος (ανθρώπινος) αποδεικνύεται μηδαμινός, όταν συγκριθεί με το πλήθος της μεγάλης Σου ευσπλαγχνίας· γιατί κι αν ακόμα Σού αναπέμπαμε τόσους ύμνους όσους και οι κόκκοι της άμμου, Βασιλέα Άγιε, τίποτε δε θα κάναμε αντάξιο στα όσα πρόσφερες σε μας που σού φωνάζουμε δυνατά· Αλληλούια.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον· το γαρ άϋλον άπτουσα φως, οδηγεί προς γνώσιν θεικήν άπαντας, αυγή τον νούν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα·

Σαν λαμπάδα φωτεινή, που φάνηκες σ᾿ αυτούς που ήσαν στο σκοτάδι, σε βλέπουμε αγία Παρθένε· γιατί ανάβεις το άυλο φως και οδηγείς σε γνώση θεική όλους, φωτίζοντας με καθαρό σαν την αυγή φως το νού μας και τιμάσαι με δυνατή φωνή ως εξής·

Χαίρε, ακτίς νοητού Ηλίου· χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.

Χαίρε ακτίνα του νοητού Ηλίου (του Χριστού)· χαίρε, ουράνιο φως που η λάμψη σου ποτέ δε σβήνει.

Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα· χαίρε, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.

Χαίρε αστραπή που καταλάμπεις τις ψυχές· χαίρε, βροντή που τους εχθρούς (τους δαίμονες) φοβερίζεις.

Χαίρε, ότι τον πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν· χαίρε, ότι τον πολύρρητον αναβλύζεις ποταμόν.

Χαίρε, γιατί ανατέλλεις το πλουσιότερο φως (του Χριστού), χαίρε γιατί αναβλύζεις τον αστείρευτο ποταμό.

Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον· χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.

Χαίρε, εσύ που εικονίζεις τον τύπο της κολυμβήθρας· χαίρε, εσύ που απαλείφεις το ρύπο της αμαρτίας.

Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν· χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.

Χαίρε λουτήρα (λουτρό) που ξεπλένεις τη συνείδηση· χαίρε, κανάτι που κερνάς αγαλλίαση.

Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας· χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.

Χαίρε, οσμή της ευωδίας του Χριστού· χαίρε, ζωή της μυστικής τράπεζας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.

Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι᾿ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος· και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως· Αλληλούια.

Ο πληρωτής του χρέους όλων των ανθρώπων, θέλοντας να πληρώσει τις παλιές οφειλές, ήλθε αυτοπροσώπως προς αυτούς που έφυγαν μακριά απ᾿ τη θεία Χάρη Του· και αφού έσχισε το γραμμάτιο της οφειλής, ακούει απ᾿ όλους Αλληλούια.

Ψάλλοντές σου τον τόκον, ανυμνούμέν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε· εν τη ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνέχων πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας·

Καθώς ψέλνουμε ύμνους στον τόκο σου (στο Χριστό), Θεοτόκε, εσένα ανυμνούμε ως έμψυχο ναό του Θεού. Γιατί με το να κατοικήσει στη κοιλιά σου ο Κύριος, που κρατεί στο χέρι Του τα πάντα, σε αγίασε, σε δόξασε και δίδαξε όλους να σού φωνάζουν·

Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· χαίρε, Αγία Αγίων μείζων.

Χαίρε, εσύ που έγινες σκηνή του Θεού και Λόγου· χαίρε, εσύ που αναδείχτηκες Αγία πάνω απ᾿ όλους τους Αγίους.

Χαίρε, Κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι· χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.

Χαίρε, κιβωτέ που χρυσώθηκες με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος· χαίρε, θησαυρέ της ζωής ανεξάντλητε.

Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών· χαίρε, καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, στέμμα πολύτιμο βασιλέων ευσεβών· χαίρε, σεβάσμιο καύχημα ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος· χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.

Χαίρε, ο ακλόνητος πύργος της Εκκλησίας· χαίρε, το απόρθητο τείχος της βασιλείας.

Χαίρε, δι᾿ ης εγείρονται τρόπαια· χαίρε, δι᾿ ης εχθροί καταπίπτουσι.

Χαίρε, εσύ που με τη χάρη σου στήνονται τρόπαια (νίκες πνευματικές)· χαίρε, εσύ που με τη δύναμή σου οι εχθροί συντρίβονται.

Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία· χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.

Χαίρε, του σώματός μου η θεραπεία· χαίρε, της ψυχής μου η σωτηρία.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.

Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τον πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ´)· δεξαμένη την νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας· και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους σοι βοώντας· Αλληλούια.

Ω πανύμνητη Μητέρα, που γέννησες των Αγίων όλων τον Αγιώτατο Λόγο (3 φορές)· αφού δέχτηκες αυτή την προσφορά της δοξολογίας μας, φύλαξέ μας όλους από κάθε συμφορά και λύτρωσε από τη μέλλουσα κόλαση εμάς που σού φωνάζουμε δυνατά Αλληλούια.

vimaorthodoxias.gr 

Από τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας (Δ΄Στάση)

῾Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. Χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα᾽

Στήν τελευταία στάση τῶν Χαιρετισμῶν πού ἀκούγεται σήμερα, ἡ ᾽Εκκλησία μας συνεχίζει νά μᾶς προβάλλει τό πάντιμο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, διά τῆς ὁποίας εἰσῆλθε τόν κόσμο ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός μας, μ᾽ ἕναν καί πάλι καταιγισμό εἰκόνων καί συμβολισμῶν, παρμένων εἴτε ἀπό τό χῶρο τῆς Παλαιᾶς εἴτε ἀπό τό χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης. ᾽Αφορμή γιά σήμερα θά μᾶς δώσει ὁ παραπάνω χαιρετισμός: 
Χαῖρε, Παναγία, πού καταργεῖς τόν καταστροφέα τῶν φρενῶν τοῦ ἀνθρώπου. Χαῖρε σύ πού γέννησες Αὐτόν πού ἔσπειρε τήν ἁγνότητα.

Ποιές εἶναι οἱ φρένες τοῦ ἀνθρώπου καί ποιός ο φθορέας αὐτῶν τῶν φρενῶν;

Τό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου, ἡ διάνοιά του, ὁ χῶρος τοῦ σκέπτεσθαι, ὁ χῶρος τῶν λογισμῶν, κάτι πού συνδέεται βεβαίως ἄμεσα μέ τό νοῦ του ἤ ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά του. Καί φθορέας αὐτοῦ τοῦ χώρου εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ἀπαρχῆς ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ κατά τόν ἅγιο ᾽Ιωάννη τόν εὐαγγελιστή ἀνθρωποκτόνος.

Ὁ διάβολος λοιπόν προσπαθεῖ πάντοτε νά διαφθείρει, νά καταστρέψει τή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου, (ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ ἄλλωστε ὁποιαδήποτε ἁμαρτία: μέ τήν προσβολή τῶν λογισμῶν), ὥστε ἔτσι νά καταστρέψει καί τό κέντρο τῆς ὕπαρξής του, τό νοῦ καί τήν καρδιά του. Μέ ποιό σκοπό; Νά ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ζεῖ καί ἐνεργεῖ κυρίως στήν καρδιά τοῦ βαπτισμένου καί ἐνσωματωμένου στήν ᾽Εκκλησία ἀνθρώπου.

Αἰτία γι᾽ αὐτό: τό μίσος τοῦ διαβόλου πρός τόν ἄνθρωπο, τόν κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ δημιουργημένο, ὥστε νά μή μπορεῖ νά χαρεῖ αὐτός τήν παρουσία τοῦ Δημιουργοῦ του, συνεπῶς τή δική
του ὁ διάβολος δυστυχία νά τήν κάνει καί δυστυχία τοῦ ἀνθρώπου. Μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ διάβολος, κατά τούς ἁγίους μας, εἶναι τό πιό τραγικό καί δυστυχισμένο ὄν ὅλης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, μέ ἐπιλογή βεβαίως τοῦ ἴδιου καί ὄχι τοῦ Θεοῦ.

Τί συγκεκριμένα προσπαθεῖ νά φθείρει ὁ πονηρός ἐπιτιθέμενος στή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου;

(1)῾Ως πρός τόν Θεό: νά κλονίσει τήν ἐμπιστοσύνη του πρός Αὐτόν – ἄς θυμηθοῦμε τό περιστατικό στόν κῆπο τῆς ᾽Εδέμ: πῶς προσβάλλει τή διάνοια τῆς Εὔας, προκαλώντας ρήξη στήν πίστη της στόν Δημιουργό της.

(2)῾Ως πρός τό συνάνθρωπο: νά χαλάσει τή σχέση τοῦ κάθε ἀνθρώπου μέ αὐτόν, προκαλώντας καχυποψίες, διαστρέβλωση τῶν λόγων του, παρερμηνεύοντας τήν ὅποια συμπεριφορά του.

(3)῾Ως πρός τόν ἑαυτό μας: νά φέρνει πάντοτε δικαιολογίες γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους, προκειμένου νά ἁμαρτήσουμε ἤ κι ἄν ἁμαρτήσουμε, νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀπελπισία, στή μελαγχολία, στήν ὑπερηφάνεια.

Ἡ Παναγία λοιπόν εἶναι αὐτή πού κατήργησε καί καταργεῖ τόν φθορέα διάβολο, γιατί γέννησε Αὐτόν πού τόν συνέτριψε ὁριστικά. ῎Ας θυμηθοῦμε καί πάλι τό λεγόμενο πρωτευαγγέλιο:
τήν ὑπόσχεση πού ἔδωσε ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους μετά τήν πτώση τους στήν ἁμαρτία, ὅτι θά ἔλθει κάποτε ἡ ἐποχή πού ὁ ἀπόγονος (Χριστός) τῆς γυναίκας (Παναγίας) θά συνέτριβε τήν κεφαλή τοῦ φιδιοῦ - διαβόλου! Κι ὅπως τό λέει κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Χριστός εἶναι ᾽Εκεῖνος πού ῾κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τόν διάβολο᾽! Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅσο πλησιάζουμε τόν Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα Του, ἄρα ὅσο ζοῦμε ἐκκλησιαστικά – στήν ᾽Εκκλησία, τό ζωντανό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ζοῦμε ἔντονα τήν παρουσία ᾽Εκείνου – τόσο χάνει ὁ πονηρός ὁποιαδήποτε δύναμη ἀπέναντί μας. Καί χάνεται ἡ ὅποια δύναμη τοῦ διαβόλου, γιατί σταλάζει μέσα μας ὁ Χριστός, ὅπως λέει ὁ ὑπό ἐξέταση χαιρετισμός (῾ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα᾽), ἀκριβῶς τήν ἁγνεία, τήν ἁγνότητα, δηλ. τή χάρη Του, ἀφοῦ ᾽Εκεῖνος εἶναι ἡ πηγή της. ῾Αγνίζετε ἑαυτούς, καθώς ᾽Εκεῖνος ἁγνός ἐστι᾽(ἅγιος ᾽Ιωάννης Θεολόγος). Λέγοντας ἁγνότητα ἐννοοῦμε ὄχι μόνο τή σωματική ἀπό πλευρᾶς σαρκικῶν μολυσμῶν καθαρότητα, ἀλλ᾽ ὅλη τήν ἐγκάρδια στροφή τοῦ ἀνθρώπου, ψυχῆς καί σώματος, πρός τόν Χριστό, γεγονός πού σημαίνει καί πάλι:

(1)ὡς πρός τόν Θεό: πίστη καί ἀγάπη,

(2)ὡς πρός τόν συνάνθρωπο: ἀγάπη καί ὑπομονή,

(3)ὡς πρός τόν ἑαυτό μας: ταπείνωση καί σωφροσύνη καί ἐγκράτεια.

Μ᾽ αὐτόν τόν τρόπο ὁ πιστός ἄνθρωπος γίνεται κατοικητήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί φθάνει στό σημεῖο νά γίνεται καί ἀληθινός θεολόγος. Δηλ. ζεῖ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί καθοδηγεῖται μέ τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ στήν πορεία του πάνω σ᾽ αὐτήν τή γῆ, ἔχοντας ὀρθή γνώση καί γιά τόν Θεό καί γιά τό συνάνθρωπο καί γιά τόν κόσμο ὅλο. Μᾶς ἐπισημαίνει τήν πραγματικότητα αὐτή μεταξύ τῶν ἄλλων καί ὁ ἅγιος τῆς Σαρακοστῆς, ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης τῆς Κλίμακος: ῾Τέλος ἁγνείας, θεολογίας ὑπόθεσις᾽ λέει. Τότε δηλ. ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νά θεολογεῖ σωστά, ὅταν φθάνει στό τέλος τῆς ἁγνότητας. Κι ἁγνότητα σημαίνει, ὅπως εἴπαμε, ὀρθή στάση ζωῆς, κατά τό πρότυπο τοῦ Κυρίου μας ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ.

παπα Γιώργης Δορμπαράκης από το “Ακολουθείν”

εικόνα από tiniaki.com

Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου: απόδοση σε απλή γλώσσα και εικονογράφηση για κάθε Οίκο

ΜΑΡΤΙΟΣ 24, 2023 ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ A.X.T.

antexoume.wordpress 

Νουθεσίες Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου: "Ὁ πνευματικὸς κόσμος μᾶς περιμένει ὅλους"

«* Ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἰδεῖ προαίρεσι ἀγαθὴ καὶ βία (προσπάθεια φιλότιμη) στὰ μέτρα τῶν δυνάμεών του, καὶ ὅταν αὐτὰ τὰ διάθεση μὲ ταπείνωσι, τότε Αὐτὸς ἀναλαμβάνει τὴν τελείωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου…

* … Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν ἔχουμε θέσι κανείς. Ὁ πνευματικὸς κόσμος μᾶς περιμένει ὅλους. Περαστικοὶ εἴμεθα πάνω στὴ γῆ… Πρὶν δὲ μᾶς πάρη ἀπὸ αὐτὸν τὸν φθαρτὸν κόσμον νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τακτοποίηση μαζί Του, ὅσον γίνεται πιὸ τέλεια γιὰ νὰ μὴ δυσκολευθῆ ἡ ψυχή μας στὴν ἄνοδό της ἀπὸ τοὺς κακοὺς φορολόγους δαίμονας…».

Απόσπασμα

+Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου

nektarnektar

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/05/blog-post_85.html

hristospanagia.gr

Άγιος Παΐσιος: Με την έωσφορική υπερηφάνεια μπορεί να δαιμονιστεί ο άνθρωπος

Όποιος  έχει  πολλή  υπερηφάνεια  είναι  σκοτισμένος.  Τό  μυαλό  του  είναι άνταριασμένο,   είναι  σάν  νά  έχη  καυσαέρια.  Κάνει  χοντρά  σφάλματα  και  δέν  τό  καταλαβαίνει. Έγώ, μού είπε κάποιος, όλους τούς αγαπώ και τον διάβολο τον αγαπώ δέν είναι κακός…. Τί λές, βρέ; τού λέω. «Αν ό Θεός άφηνε τελείως ελεύθερο τον διάβολο, θά μας είχε ξεκάνει όλους. Ποιος είδε χαΐρι άπό τον διάβολο, γιά νά δής κι έσύ;. Έχει φθάσει όμως σέ τέτοια σκότιση, πού, ό, τι κι άν τού πής γιά νά τον βοηθήσης, δέν καταλαβαίνει. Λέει ότι τον καταπιέζεις! Καταπίεση είναι αύτη; Άντε τώρα νά τού βγάλης αυτόν τόν λογισμό… Δεν είναι  τρελλός, άφού  τό μυαλό  του  δουλεύει.  Πρέπει  νά καταλάβη ότι είναι  άρνηση,   είναι βλασφημία αυτό πού λέει.

Έτσι  φθάνουν  σιγά - σιγά  στην  σατανολατρία.  Αν  δής  σατανολάτρες,   φαίνονται  ότι είναι κυριευμένοι άπό τόν διάβολο. Βλέπεις έναν δαιμονισμό επάνω τους. Και τά καημένα τά παιδιά τά κατευθύνουν εκεί πού θέλουν αυτοί μέ σατανικές μουσικές. Φθάνουν νά επικαλούνται  τόν  σατανά.  Έχω  ακούσει  ότι μερικούς  δίσκους  ρόκ,   άν  τούς  γυρίσης ανάποδα, θά ακούσης τραγούδια μέ τά όποια επικαλούνται τόν σατανά. Έχουν μέχρι και δοξολογία στον σατανά: Σ’ εσένα αφιερώνομαι, σατανά. Φοβερό!

– Δηλαδή, Γέροντα, μπορεί ή υπερηφάνεια νά οδήγηση στον δαιμονισμό;

– Ναί. «Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κάνει ένα σφάλμα και δικαιολογεί τόν εαυτό του. Αν τού πούν οί άλλοι μιά κουβέντα, γιά νά τόν βοηθήσουν, λέει ότι τόν αδικούν, πιστεύει ότι είναι καλύτερος άπό εκείνους και τούς κατακρίνει. Υστερα αρχίζει σιγά - σιγά νά κρίνη τούς Αγίους. Πρώτα τούς  νεώτερους,   μετά  τούς  παλαιότερους:  Εκείνος  δέν  έκανε θαύματα,   ό άλλος έκανε εκείνο…. Έπειτα άπό λίγο προχωρεί και αρχίζει νά κρίνη τις Συνόδους: και οί Σύνοδοι  μέ  τόν  τρόπο πού αποφάσιζαν…, επομένως και  οί  Σύνοδοι  κατά  τήν  γνώμη του δέν έχουν ακρίβεια. Και τελικά φθάνει νά λέη: Και ό Θεός γιατί νά τό κάνη εκείνο έτσι;. Έ, όταν ό άνθρωπος φθάνη σέ τέτοιο σημείο, δέν τρελλαίνεται δαιμονίζεται.

Είχε  έρθει  στο  Καλύβι  μέ  τόν  πατέρα  του  ένας  δαιμονισμένος  πού  έλεγε  ότι είναι θεός. Είχε πάει σέ έναν πνευματικό έξω στον κόσμο, κι εκείνος, επειδή φοβήθηκε μήπως ό διάβολος του όρμήση, του είπε: Ευλόγησε με! Τί νά πής; Τέλος πάντων! Έλεγε μετά στόν πατέρα του: Νά δής, και ό πατήρ Παϊσιος θά παραδεχθή ότι είμαι θεός. Βάζει στοίχημα μέ τόν πατέρα του σέ όσα χρήματα είχαν μαζί τους ότι θά τόν παραδεχθώ γιά θεό. Μόλις άρχισα νά κάνω κομποσχοίνι, τινάχθηκε όρθιος. Τί κάνεις έσύ μ’ αυτό; φώναξε. Έγώ έχω κάνει όλες τις αμαρτίες. Έχω κάνει κι εκείνη κι εκείνη τήν αμαρτία… Έχω τόν διάβολο μέσα μου και έχω θεοποιηθή. Πρέπει νά παραδεχθής ότι είμαι θεός. Έσύ, βρέ, τίποτε δέν έκανες, μού  λέει.  Κάνεις  συνέχεια  βούρ - βούρ  μ’  αυτό!.  Έλεγε  κάτι  βαρείες κουβέντες!  Είχα αγανακτήσει.  Άντε,   φύγε  άπό  ‘δώ,   χαμένε,   τού  λέω.  Τού  έδωσα  ένα  ξεσκόνισμα  γερό. Αγρίεψε,   έγινε  θηρίο.  Βγάζει  τά χρήματα  άπό τήν  τσέπη  του,   τά  πετάει στόν πατέρα  του: Πάρ’ τα, λέει, έχασα τό στοίχημα.

by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης 02/10/2010

gerontesmas.com 

+Δημήτριος Παναγόπουλος: "Ως Χριστιανοί είμαστε υποχρεωμένοι να προσέχουμε τη ζωή μας γιατί οι άλλοι βλέπουν ...."

«1344) Οι άνθρωποι που βοηθούν το έργο του Θεού, με το να φέρνουν διαφωτίζοντας – νουθετώντας ανθρώπους στο δρόμο του Θεού, ο Θεός θα τους κατατάξει σε ειδική θέση μέσα στον παράδεισο, γιατί κατά κάποιο τρόπο βοηθούν το Θεό στο έργο Του, ώστε να σωθούν, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι.

Αυτός που οδηγεί ανθρώπους, έστω και ενός, στο δρόμο του Θεού, καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Έλεγε ο σοφός Σολομώντας: Σοφός είναι εκείνος που σώζει ψυχές ανθρώπων, εφόσον πρώτα τακτοποίησε την δική του ψυχή.

Είμαστε υποχρεωμένοι:

α) να αποφεύγουμε το κακό

β) να πράττουμε το καλό και

γ) να έχουμε ταπεινό φρόνημα.

Παράδειγμα 298ο: Είδα το παιδί μου τον Νεκτάριο 5 ετών να κρατάει το μολύβι του σε θέση τσιγάρου. Του λέω:

– Γιατί κρατάς το μολύβι έτσι και δεν το κρατάς έτσι όπως σε είπε ο Γέροντας;

– Γιατί; μου λέει.

– Διότι έτσι παιδί μου κρατούν το τσιγάρο και δεν είναι καλό.

– Α μου λέει ο π. Νικόλαος κάπνιζε. Πώς δεν είναι καλό;

Τί να έλεγα στο παιδί; Ως Χριστιανοί είμαστε υποχρεωμένοι να προσέχουμε τη ζωή μας γιατί οι άλλοι βλέπουν τη ζωή και το παράδειγμά μας.

 Είδα χθες στο σταθμό που ταξίδευα για την Πάτρα, ένα σύνθημα που ήταν γραμμένο και έλεγε:

“Ένας Χριστιανός περισσότερον, ένας διάβολος ολιγότερον”».

Απόσπασμα

+Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

hristospanagia.gr 

+Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθείτης: Περί Παθῶν Μέρος 2ο. "Αὐτή ἡ ὑπόνοια, κατά τούς Αγίους Πατέρες, λέγεται ψέμμα κατά διάνοιαν"

«7η. Νά μή θυμώνῃς· δεῖγμα ἐγωϊσμοῦ εἶναι αὐτό· ἡ δέ πραότης καί ἡ μακροθυμία, δεῖγμα ταπεινώσεως.

Διά τοῦτο, παιδί μου, ἐάν θέλῃς νά σμικρύνῃς καί νά ἐκριζώσῃς τά πάθη σου, τήν ταπείνωσιν καί τήν αὐτοκατηγορίαν ἀγάπησον· μόνον μέ αὐτόν τόν τρόπον κυρίως ἐλαττώνονται καί ἐξαλείφονται τά πάθη.

8η. Τό νά ἔχῃ ὑπονοίας κανείς διά τόν ἄλλον, ὅτι τάχα ἔχει λογισμούς κακούς δι᾿ αὐτόν ἤ ὅτι δι᾿ αὐτόν λέγουν τάδε καί τάδε, αὐτή ἡ ὑπόνοια, κατά τούς ἁγίους πατέρες, λέγεται ψέμμα κατά διάνοιαν.

Ψέμμα διά λόγου, λέγεται ἐκεῖνο, ὅπου ἀντί π.χ. νά εἴπω πώς ἔχω πέντε δραχμές, λέγω πώς ἔχω δέκα.

Ψέμμα διά τῆς πολιτείας λέγεται ἐκεῖνο πού ἀντί νά εἴπω π.χ. πώς ἀπό ἀμέλεια ἄργησα νά σηκωθῶ εἰς τήν ἀκολουθίαν, λέγω: Ἤμουν κουρασμένος, ἐπειδή πολύ ἐδούλευσα τήν ἡμέραν!».

Απόσπασμα

+ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ

ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ

https://enromiosini.gr/arthrografia/peri-pathon-meros-2o/

hristospanagia.gr 

Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού..

Πόσοι Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! 

Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τῶν υἱῶν τοῦ αἰῶνος τούτου” που την βλασφημούν!

Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός, η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει “Γεννηθήτω τό Θέλημά Σου”. Ή να αναφωνήσει : ”εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας” (Ιώβ α’ 21).

Εάν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, “Η εν Χριστώ ζωή μου”.

πηγή:  https://blogs.sch.gr/kantonopou/

makkavaios.blogspot 

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου – Τρία σημαντικά γεγονότα εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας (Λόγος Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας)

Λόγος εις τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

~ Τρία σημαντικότατα γεγονότα στην ιστορία του κόσμου εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας.

To πρώτο είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα με χαρά και αγάπη, αλλά και με δέος ενώπιον του μεγαλείου του γεγο­νότος αυτού, το οποίο ονομάζεται «κεφάλαιον» (δη­λαδή αρχή) της σωτηρίας μας.

Εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό πραγματο­ποιήθηκε και το δεύτερο από τα σημαντικότερα γε­γονότα, η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιη­σού Χρίστου. Κορυφή και ολοκλήρωση της σωτηρί­ας μας θα είναι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χρί­στου μετά από ένα φρικτό θάνατο πάνω στο Σταυρό.

Όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές φορές φανερώ­θηκαν στους αγίους άγγελοι. Έξι μήνες πριν τον Ευ­αγγελισμό της Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθη­κε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στον ιερέα Ζαχαρία, ο οποίος υπηρετούσε στο ναό, για να του αναγγείλει, ότι απ’ αυτόν θα γεννηθεί ο μεγαλύτερος μεταξύ των αν­θρώπων, ο Πρόδρομος του Κυρίου ο Ιωάννης. Και σήμερα ο ίδιος φέρνει το χαρμόσυνο άγγελμα στην Υπεραγία και άχραντο Παρθένο Μαρία, η οποία ζού­σε στο ταπεινό φτωχόσπιτο του ξυλουργού Ιωσήφ.

Ο διάλογος του με την Παναγία είναι τόσο άγι­ος και μεγαλειώδης που δεν τολμώ να τον περιγράψω με δικά μου λόγια αλλά πρέπει να τον επαναλά­βω με Ευαγγελικά λόγια.

Όταν μπήκε ο αρχάγγελος στο υπερώο, είπε:

«Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου· ευλο­γημένη συ εν γυναιξίν.

Η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος, και είπεν ο άγγελος αύτη· μη φοβού, Μαριάμ - εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. και ιδού σύλληψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το άνομα αυτού Ιησούν. ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον αυτού του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος.

Είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; και αποκριθείς ο άγ­γελος είπεν αύτη· Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού…

Είπε δε Μαριάμ· ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου. και απήλθεν απ’ αυτής ο άγ­γελος» (Λκ. 1, 28-38).

Σας έχω πει πολλά τα προηγούμενα χρόνια γι’ αυτόν το μοναδικό στην Ιστορία του κόσμου διάλογο. Αλλά τώρα θα σταθώ στα λόγια του Αρχαγγέλου:

«Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι διό και το γεννώμενον άγι­ον κληθήσεται υιός Θεού».

Κανείς ποτέ, από τη δημιουργία του κόσμου και μέχρι τη συντέλεια του, δεν γεννήθηκε και δεν θα γεννηθεί κατά τον τρόπο, κατά τον οποίο γεννήθη­κε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Κανείς ποτέ δε γεννήθηκε χωρίς άνδρα. Κανείς δε γεννήθηκε και δε θα γεννηθεί με την επέλευση του Αγίου Πνεύματος. Σε κανέναν ποτέ δεν κατοίκησε το Άγιο Πνεύ­μα με τέτοια ολοκληρωμένη πληρότητα, με την ο­ποία εγκατοίκησε στην Παναγία Παρθένο Μαρία. Κανέναν δεν επισκίασε η δύναμη του Υψίστου και τα μητρικά σπλάγχνα καμμίας γυναίκας δεν αγίασε, με τέτοια πληρότητα και δύναμη, όπως τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας.

Κρατήστε βαθειά στην καρδιά σας, αυτό που σας λέω για την πλήρη ενότητα του Πνεύματος του Θε­ού και της ανθρώπινης ουσίας της Μαρίας.

Η ψυχή και το πνεύμα του άνθρωπου έχουν την αρχή τους στο Πνεύμα του Θεού. To δεύτερο κεφά­λαιο της Παλαιάς Διαθήκης λέει, ότι έπλασε ο Θε­ός τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, «χουν από της γης και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής» (Γέν. 2, 7).

Με το Πνεύμα του Θεού μόνο το πνεύμα του άν­θρωπου είναι δυνατόν να κοινωνεί, εφόσον από Ε­κείνον προέρχεται, όπως συμβαίνει και στην φύση, συγγενή δηλαδή μεταξύ τους πράγματα να έχουν πραγματική επικοινωνία.

Την δυνατότητα της αληθινής κοινωνίας με τον Θεό την διδαχθήκαμε από τον ίδιο τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, ο οποίος λέει:

«Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αύτω ποιήσομεν» (Ιω. 14, 23).

Αλλά και ο απόστολος Παύλος με κάποια έκ­πληξη ρωτάει τους χριστιανούς της Κορίνθου: «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού έστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α’ Κορ. 3, 16).

Από τους βίους των αγίων γνωρίζουμε για μιά πραγματική κοινωνία με τον Θεό, που είχαν στη ζωή τους οι άγιοι του Θεού. Γνωρίζουμε ότι αυτοί υπήρξαν κατοικοιτήρια του Πνεύματος του Θεού. Αλλά ακόμα και αυτή η βαθειά κοινωνία τους με το Θεό δεν μπο­ρεί να συγκριθεί μ’ εκείνη την ευλογημένη κατά­σταση, η οποία υπερβαίνει ακόμα και την κατάσταση των αγγέλων και των αρχαγγέλων, στην όποια βρέθη­κε η Υπεραγία Παρθένος Μαρία μετά την επέλευση του Αγίου Πνεύματος.

Αυτό δεν μπόρεσε, η καλύτερα, δεν ήθελε να α­ντιληφθεί ο κακότυχος εκείνος αιρετικός Νεστόριος, ο οποίος ισχυριζόταν ότι η Υπεραγία Θεοτόκος γέννησε έναν κοινό άνθρωπο Ιησού Χριστό, με τον οποίο αργότερα ενώθηκε ο Θεός, γι’ αυτό και την Υπεραγία Παρθένο Μαρία την ονόμαζε Χριστοτόκο και όχι Θεοτόκο.

Αν, έστω και ελάχιστο, δίκαιο είχε ο Νεστόριος, τότε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός θα ήταν όχι ο Υιός του Θεού και Θεάνθρωπος αλλά ένας από τους πολλούς μεγάλους αγίους, οι οποίοι ονομάζο­νται αληθινοί ναοί και μονές του Πατρός και του Υιού για την απέραντη αγάπη τους στον Θεό και την τέλεια εφαρμογή στη ζωή τους των εντολών του Χριστού. Όπως βλέπετε ο Νεστόριος δικαίως ανα­θεματίστηκε από την Τρίτη Οικουμενική Σύνοδο.

Σ’ αυτό το σημείο θα μπορούσα να τελειώσω τον εγκωμιαστικό μου λόγο προς τιμήν της μεγάλης αυτής εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Όμως δεν θέ­λω να προσπεράσω τα λόγια εκείνα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, τα όποια μπαίνουν σε κάθε καθαρή καρδιά:

«Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου».

Όλοι εσείς, που είστε ομόψυχοι με μένα, πέστε μου, μπορεί να υπάρχει ανώτερη και καθαρότερη χαρά από αυτή, που δίνει η αίσθηση ότι μαζί μας εί­ναι ο Κύριος! Ότι μας αγαπά, επειδή φυλάσσουμε τις εντολές Του και ότι θα έλθει μαζί με τον Άναρ­χο Πατέρα Του και θα κατοικήσει μαζί μας!

Της ανώτατης αυτής ευτυχίας και χαράς να μας αξιώσει ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός διά πρεσβειών της Υπεραγίας και Αχράντου Παρθένου Μαρίας! Αμήν.

πηγή: http://www.impantokratoros.gr/ /  μέσω : Σημεία Καιρών

ΜΑΡΤΙΟΣ 24, 2016 ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ A.X.T.

antexoume.wordpress 

Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία...

25 Μαρτίου 1821, ημερομηνία κηρύξεως της παλιγγενεσίας. Ο σκλάβος ρωμιός ξεσηκώνεται και κηρύσσει την επανάστασή του για την Ελευθερία του. Διάλεξε την συγκεκριμένη ημερομηνία με τον τεράστιο συμβολισμό. Τον Ευαγγελισμό της Θεομήτορος Παρθένου Υπεραγίας Θεοτόκου. Διπλός ο συμβολισμός: Ελευθερία της ψυχής εκ των δεσμών του προπατορικού αμαρτήματος αρχίζει δια του Ευαγγελισμού, με το χαρμόσυνο μήνυμα της γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Εκπληρώνεται η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτόπλαστους. Την στιγμή της αποχώρησης του Αδάμ  και της Εύας από τον Παράδεισο, ο Θεός είπε απευθυνόμενος στον όφη: «΄οτι εποίησας τούτο, επικατάρατος σύ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων  της γής· επί τω στήθει σου και τη κοιλία πορεύση και γήν φάγη πάσας τας ημέρας της ζωής σου, και έχθραν θήσω ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και σύ τηρήσεις αυτού πτέρναν». Αμέσως μετά την πτώση και την έξοδο από τον Παράδεισο, η άπειρη αγάπη του Θεού με την υπόσχεση που εκφράζει το «πρωτευαγγέλιο» ανοίγει τον δρόμο για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Αιώνες μετά, το χαρμόσυνο μήνυμα προς τη Θεομήτορα για την πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Θεού μεταφέρει ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Το γλυκοχάραμα  μιας νέας εποχής. Αρχίζει το ξήλωμα του κράτους του διαβόλου.  Σπάζει ο επαναστατημένος Έλληνας τα δεσμά της αμαρτίας και δια των όπλων αγωνίζεται ν’ αποκτήσει και την ατομική του ελευθερία. Η ελληνική επανάσταση είναι Εθνική, απελευθερωτική και για την πίστη των επαναστατημένων την Ορθόδοξη. Δεν είναι ταξική, όπως ισχυρίζονται οι εθνομηδενιστές της προδοσίας των ιερών και των οσίων. Διαβάζουμε εις τα απομνημονεύματα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (ορθογραφία δική του): «Η επανάσταση η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ΄ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης οι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν οπού ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή, παρά μόνον ό,τι έκαμνε η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήση τον ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ΄ ως σκλάβους». Σε άλλο σημείο γράφει «Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί δεν εκάμαμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκαις μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την εδική μας την τούρκικη δύναμη». Αλλαχού σημειώνει. «Να μη έχομεν ελπίδα λυτρώσεως άλλη, παρά από τον εαυτό μας και από τον Ύψιστον. Ο Θεός δεν μας αλησμονά, δεν μας αποστρέφεται. Μην αμφιβάλλετε, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου έχει γραμμένη εις την παλάμη του την ημέρα της Εικοσιπέντε Μαρτίου του έτους 1821».Διπλός ο εορτασμός. Υπέρ πίστεως και πατρίδος. Γράφει ο γέρων του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Όταν επήραμε τ΄ άρματα δεν λογαριάσαμε του εχθρού την ισχύ. Ο Θεός υπέγραψε την απελευθέρωση της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του». Τέτοια πίστη εις τον Θεάνθρωπο  Κύριο και τέτοια ήταν η Ελλάδα. Την 25η Μαρτίου η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός συμπορεύονται πιασμένοι χέρι - χέρι. Άρρηκτα συνδεδεμένοι προχωρούν προς την επίτευξη του στόχου. Τότε ήταν η Ελευθερία, νύν η διάσωση του πανταχόθεν βαλλόμενου Ελληνοχριστιανικού πνεύματος και ίσως της εθνικής ακεραιότητας Οι διάφοροι «λάθρο» συνεπικουρούμενοι και υπό των απογόνων πεμπτοφαλαγγιτών εθνομηδενιστών. Της επισήμου εξεργέσεως προηγήθηκαν πολυετείς προετοιμασίες και απόπειρες εξεγέρσεων σε διάφορα τμήματα της Ελλάδος όπως π.χ. εις Λιτόχωρο και Κολινδρό διά να αναφερθούμε εις τοπικά γεγονότα. Οι διάφορες απόπειρες δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το αίμα των ηρώων πότισε το δένδρο της φιλοπατρίας και της ελευθερίας. Ο Θούριος του Ρήγα πυρπολεί τας καρδίας των ανθρώπων και ο εθνοϊερομάρτυς πατρο - Κοσμάς ο Αιτωλός σπέρνει περιοδεύων ανά την Ελλάδα λόγο χριστιανικό και πατριωτικό ελληνοκεντρικό. Φλογερός ο λόγος και προφητικός. Ξεσηκώνει τον υπόδουλο Ρωμιό. Βάζει στέρεο λιθάρι εις την προετοιμασία του Αγώνα. Καθοριστικός και πολύ πολύτιμος ήταν και ο ρόλος της Φιλικής Εταιρείας. Για πολλά χρόνια προετοίμαζε μυστικά κάτω από τα μάτια του τούρκου κατακτητή και το εχθρικό κλίμα που επικρατούσε εις την Ευρώπη της ιεράς συμμαχίας του Μέτερνιχ. Το κρυφό σχολειό με τη οκτώηχο και το ψαλτήρι υπό το τρεμάμενο φως του καντηλιού ανοίγει τα μάτια των ρωμιών, τους μαθαίνει τη γλώσσα και την ιστορία. Δημιουργεί Ελληνορθόδοξους μαχητές του Χριστού και της ελεύθερης Ελλάδας. Η Φιλική Εταιρεία δουλεύει συνωμοτικά, οργανώνει τον αγώνα και συγκεντρώνει χρήματα.  Όλοι προσφέρουν τον οβολό τους.

        Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» κυριαρχεί. Ουδείς μένει αμέτοχος. Όλοι πολεμούν από το δικό τους μετερίζι. Ο ενθουσιασμός μεγάλος, όπως και οι επιτυχίες. Τότε φυτρώνει ο εγωισμός και η φιλοπρωτία. Ο αγών αρχίζει να χάνει έδαφος και να υπάρχουν αποτυχίες. Ο καλός Θεός δεν ανακάλεσε την υπογραφή του. Οι λαοί της Ευρώπης συγκινήθηκαν  από τον δίκαιο και ηρωικό αγώνα των επαναστατημένων ρωμιών. Αναπτύσσεται ένα φιλελληνικό κλίμα και πολλοί έρχονται και πολεμούν στο πλευρό του Έλληνα. Σημειώνει ο Κολοκοτρώνης: «Παρθενικά κοράσια της Γαλλίας κέντησαν με τα εύμορφα χέρια τους ταις σημαίαις των φιλελλήνων πολεμιστών. Χύθηκε πολύ αίμα γιατί ο τούρκος κατακτητής δεν ήθελε να ελευθερώσει την Ελλάδα, την σκλαβωμένη και υποτακτική του. Το δένδρο της Ελευθερίας πολλοί το πότισαν με το αίμα τους και το λίπαναν με τα κορμιά τους». Πολλών τα ονόματα κατέγραψε η Ιστορία και άλλων τα κατορθώματα τραγούδησε η λαϊκή μούσα και περάσανε και αυτοί στο πάνθεο της Ιστορικής μνήμης. Δυνατό παρών έδωσαν και οι γυναίκες. Πολέμησαν ανδρείως τον εχθρό, συνέβαλαν αποφασιστικά στην απελευθέρωση του τόπου. Γαλούχησαν τα τέκνα των με πνεύμα μαχητικό ελληνοχριστιανικό και οι ίδιες έδιναν το καλό παράδειγμα του αγώνα και της προσφοράς. Αναδείχτηκαν γνήσιες απόγονοι των σπαρτιατισσών με το  «ή ταν ή επί τας». Ο επαναστατημένος ρωμιός ελεύθερος απέκτησε πατρίδα. Δεν ελευθέρωσε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά ένα τμήμα της. Αργότερα, άλλοι αγώνες, άλλοι ήρωες μαχητές συμπληρώνουν την Ελεύθερη Ελλάδα. Εις τα σημερινά σύνορα...Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι όταν είμαστε ενωμένοι, όταν αφήνουμε στην άκρη το «εγώ» και βαδίζουμε αγαπημένοι στο «εμείς» θαυματουργούμε. Πολλά επιτυγχάνουμε και μας υπολογίζει η οικουμένη. Είμαστε μικρή χώρα σε έκταση και σε πληθυσμό. Έχουμε Ιστορία αγώνων και προσφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις απανταχού της γης θα βρείς Έλληνα πετυχημένο. Έλληνα νομοταγή, εργατικό και τίμιο. Έλληνα που δεν ξεχνά τα πατρώα εδάφη τα ποτισμένα με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων πατριωτών που δώσανε το αίμα τους για Λευτεριά, Ελλάδα και Χριστό.

        Του χρόνου συμπληρώνονται 200 χρόνια από την ημέρα που το λάβαρο της ελευθερίας με το «Ελευθερία ή θάνατος» και με τον σταυρό υψώθηκε στα 
Καλάβρυτα και σήμανε τον γενικό ξεσηκωμό των σκλαβωμένων, τότε, Ρωμιών. Θα εορτάσουμε πανηγυρικά την συμπλήρωση 2 αιώνων από την έναρξη της επανάστασης. Είναι ευκαιρία να θυμηθούμε εμείς οι παλαιοί και να μάθουν οι νεώτεροι την πραγματική Ιστορία. Για τον ρόλο της Εκκλησίας, του κρυφού σχολείου, των ανδρών και των γυναικών. Την πολυτιμότατη αξία του εμείς και την καταστροφική επίδραση του ατομικού και εγωιστικού εγώ. Κάθε περιοχή να προβάλλει την συνεισφορά της στον αγώνα. Με ομιλίες, ντοκυμαντέρ και κινηματογραφικές ταινίες και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Με κάθε μέσο να γίνει κτήμα μας ο μεγαλειώδης αγώνας, χωρίς να παρασιωπήσουμε τις ολέθριες συνέπειες της διχόνοιας και χωρίς να υποβαθμίσουμε την προσφορά των φιλελλήνων.

Παναγιώτης  Μυργιώτης
Μαθηματικός
Υ.Γ. Μια μικρό μνημόσυνο στην μνήμη των ηρωικώς αγωνισαμένων και υπέρ πατρίδος, ελευθερίας και για την του Χριστού πίστη την αγία προσφερομένων το αίμα τους.

Οι επισημάνσεις με έντονα γράμματα έχουν γίνει από το παρών ιστολόγιο.

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Διακόσια χρόνια κύλησαν όπως το νερό στο αυλάκι. Διακόσια χρόνια από τον ξεσηκωμό των προγόνων μας. Ένας ξεσηκωμός για την Χριστού την πίστη την Αγία και της Ελλάδος την Ελευθερία. Την ημέρα που το σκλαβωμένο, τότε, γένος γιόρταζε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την καλή είδηση του Αρχαγγέλου προς την Θεομήτορα Παναγία για Τη σάρκωση και  τον ερχομό του λυτρωτή μας, από τα δεσμά της αμαρτίας, το υπόδουλο γένος κήρυττε την επανάσταση εναντίον μιας αυτοκρατορίας της εποχής εκείνης, ενώ  στην Ευρώπη επικρατούσε εχθρικό κλίμα εναντίον κάθε απελευθερωτικού αγώνος. Η Ιερά Συμμαχία με την ηγεσία του Μέτερνιχ δεν ήθελε να απελευθερωθούν σκλαβωμένοι λαοί και έθνη. Επιθυμούσε μια ισχυρά μουσουλμανική Τουρκία. Του Έλληνα ο τράχηλος δεν υπομένει ζυγό. Ας το συνειδητοποιήσουν όλοι. Εχθροί και κυρίως οι ονειρευόμενοι μπλε πατρίδες και Ελλάδα σκλαβωμένη. Το αποδείξαμε ότι είμαστε Λαός φιλειρηνικός και πατριώτες. Δεν υπολογίζουμε την υλική υπεροχή των εχθρών μας, προβάλλουμε το πνεύμα της μαχητικότητας και την πίστη μας εις τον τριαδικό Θεό. Την ημέρα του Ευαγγελισμού πήραμε τα όπλα μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς για να αναπνεύσουμε αγέρα χριστιανικό και ελληνικό. Αγέρα ελευθερίας. Ο Ευαγγελισμός άνοιγε τον δρόμο για την ενανθρώπιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την απελευθέρωση του ανθρώπινου γένους από τα δεσμά της αμαρτίας. Ο Ιησούς ως νέος Αδάμ οδηγεί τον άνθρωπο από την πτώση του, (προπατορικό αμάρτημα) από την φθορά του θανάτου, στην Ζωή. Χαράς ευαγγέλια την ημέρα αυτή, η φύσις γιορτάζει και η ανθρωπότητα πανηγυρίζει. Ο Θεός τήρησε την υπόσχεσή Του προς τον αρχαίκακο χαιρέκακο όφιν - διάβολον. «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γεν, γ΄, 15). Ο μονογενής μου Υιός θα συντρίψει το κράτος της διαβολικής αμαρτίας και του σκότους. Θα γεννηθεί από κόρη  παρθένο. Το κράτος του διαβόλου θα συντριβεί. Θα νικήσει το φως, η Ζωή, η αλήθεια. Το ελληνικό γένος το 1821 διεκδικεί με επανάσταση την Λευτεριά του. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη (και χριστιανική) ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή», σαλπίζει ο Ρήγας Βελιστενλής. Προετοιμάζεται το ελληνικό έθνος για αυτή την ημέρα χρόνια πολλά πριν. Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει η Φιλική Εταιρεία που συστήνεται και κινείται κρυφά και στοχεύει στην ημέρα αυτή. Σε εχθρικό διεθνές περιβάλλον, όπως προείπαμε, με την Ιερά Συμμαχία. Σκλαβωμένοι οι Έλληνες σιγά - σιγά αρχίζουν να αντιδρούν στη σκλαβιά τους. Στερούνται τη δυνατότητα να μιλούν και να μαθαίνουν τη μητρική τους λαλιά. Να δοξολογήσουν τον ένα αληθινό τριαδικό Θεό. Τα στερούνται και συγχρόνως δέχονται ισχυρές πιέσεις να αλλαξοπιστήσουν, να αρνηθούν τον αρχηγό της Ζωής και σωτήρα και να προσκυνήσουν τον Αλλάχ. Να πιστεύσουν στο κτίσμα και όχι στον κτίσαντα. Πιέζονται να γίνουν ειδωλολάτρες και αρνητές της Ζωής και της Σωτηρίας. Οργανώνουν το κρυφό σχολείο. Εκεί στο τρεμάμενο φως του καντηλιού το Ελληνόπουλο μαθαίνει γράμματα από το ψαλτήρι και την οκτώηχο. «Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ να μαθαίνω γράμματα σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα» θα γράψει και θα εξυμνήσει ο ποιητής. Μαθαίνει την ιστορία του, τι το πρέπει. Ενθυμείται τις Θερμοπύλες, τις Πλαταιές. Γαλουχείται στον αθάνατο ελληνικό πολιτισμό και διδάσκεται από τα κατορθώματα του υπαρκτού Μ. Αλεξάνδρου και των ηρώων της μυθολογίας μας. Πάνω από όλα, γαλουχείται και διατηρεί την ορθόδοξη πίστη. Την πίστη στον ένα Θεό, ο Οποίος, όπως λέγει στα απομνημονεύματά του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «έβαλε την υπογραφή του για την λευτεριά της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω». Αν είναι δυνατόν. Μη γένοιτο.

        Ο κλήρος της τότε εποχής σε κάθε δύσκολη περίσταση βρίσκεται πρώτος στον αγώνα για Ελλάδα και Χριστό. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ απαγχονίζεται στην  πύλη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στο Φανάρι, και άλλοι πολλοί δίνουν το αίμα τους και τη ζωή τους για να γίνει πραγματικότητα η λευτεριά της πατρίδος. Ο πατροκοσμάς ο Αιτωλός οργώνει  την χώρα  με την ευλογία του ηγουμένου του και του Οικουμενικού Πατριάρχη και διαλαλεί Ελλάδα και ορθοδοξία. Κτίζει σχολεία και  εκκλησίες στο μέτρο του δυνατού. Στο τέλος ποτίζει και αυτός το δένδρο της ελευθερίας μας με το τίμιο αίμα του. Να αναφέρουμε τον ρασοφόρο ήρωα Αθανάσιο Διάκο   που αιχμαλωτίστηκε και επειδή δεν απαρνήθηκε Ελλάδα και ορθοδοξία τον σούβλισαν οι τούρκοι. Της παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου είχαν προηγηθεί αρκετές εξεγέρσεις σε πολλά μέρη της πατρίδας μας. Αναφέρω χαρακτηριστικά  Το 1575 ο Αρχιεπίσκοπος Επιδαύρου Μακάριος Μελισίδης κηρύσσει την επανάσταση στη Μάνη. Στη Θεσσαλία ο Μητροπολίτης Τρικάλων Διονύσιος Φιλόσοφος ή Σκυλόσοφος  επαναστατεί κατά των τούρκων το 1600 και το 1610. Ανάλογα κινήματα εκδηλώθηκαν στη Χαλκιδική, στη Στερεά Ελλάδα  κλπ. Η ιστορία έχει καταγράψει πολλές εξεγέρσεις των προγόνων μας ακόμη και στις παραδουνάβιες περιοχές. Οι προσπάθειες αυτές δεν οδήγησαν στην λευτεριά, όμως συνέβαλλαν στην διατήρηση του αγωνιστικού πνεύματος στον λαό. «Ακόμη τούτη η άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι» τραγουδά η λαϊκή μούσα και διατηρεί άσβεστο τον πόθο και το καντηλάκι της ελπίδας για Λευτεριά.

        Στο προσκλητήριο της παλιγγενεσίας οι πάντες έδωσαν μαχητικό και αγωνιστικό παρόν. Πολεμούσαν για την θρησκεία τους και για την ελευθερία τους. Μεγάλη η ιστορική κληρονομιά που κουβαλούσαν στις πλάτες τους. Ουδείς απών. Όλοι στην πρώτη γραμμή, όλοι στον υπέρ πίστεως και ελευθερίας αγώνα, άνδρες και γυναίκες, μορφωμένοι και αγράμματοι, νέοι και μεσόκοποι, πλούσιοι και πτωχοί, καραβοκύρηδες και κολλήγοι. Τους ενώνει ο κοινός πόθος, το κοινό όραμα. Δεν είχαν ανάγκη να ανατρέξουν για να βρουν ιδέες και οράματα, τους τα είχαν προσφέρει η Εκκλησία και η Ελλάδα, η ιστορία της η χιλιόχρονη…

        Τις πολεμικές επιτυχίες των πρώτων χρόνων τις διαδέχτηκαν οι έριδες και οι εμφύλιοι. Ξέχασαν, για την ώρα, τον κοινό εχθρό και τον άσβεστο πόθο για λευτεριά. Γύρισαν ο ένας τα όπλα εναντίον του άλλου. Το αιώνιο σαράκι της φυλής μας θα γράψει κάποιος. Ο εγωισμός,  η ζήλεια και η επιδίωξη της πρώτης θέσης. Συμβαίνει αυτό, ανθρώπινα τα λάθη. Ο Χριστός, όμως, είπε όποιος θέλει να γίνει πρώτος ας γίνει τελευταίος και υπηρέτης των άλλων (βλ. Μτ, κ΄, 26 – 27). Στα πλαίσια του εορτασμού, ελπίζω να επανέλθω με νέο άρθρο.

Μυργιώτης  Παναγιώτης
Μαθηματικός 

Οι επισημάνσεις με έντονα γράμματα έχουν γίνει από το παρών ιστολόγιο.