Η δύναμη της προσευχής βρίσκεται όχι στον εξωτερικό τύπο της, αλλά στο
περιεχόμενο, στο πνεύμα της. Προσπαθείτε να βιώσετε
την προσευχή. Αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται. Κάποιος από τους
πατέρες λέει, πως, όταν προσευχόμαστε, πρέπει να αισθανόμαστε όπως οι υπόδικοι
μπροστά στο δικαστή. Ρώτησε κάποιος έναν ασκητή: «Πώς να στέκομαι στην
προσευχή;» Κι εκείνος αποκρίθηκε: «Να στέκεσαι σαν σε κριτήριο, με το βλέμμα
σου προσηλωμένο στα χείλη του Κυρίου, που την επόμενη κιόλας στιγμή - έτσι να
πιστεύεις - θα προφέρουν την τελευταία απόφαση για σένα: ‘Έλα κοντά μου!’ ή
‘Φύγε μακριά μου’. Και να κραυγάζεις: ‘Κύριε, ελέησον!’».
Να θυμάστε, πάντως, ότι στην τελείωση και τη σωτηρία δεν φτάνει κανείς
μόνο με την προσευχή, αλλά και με την παράλληλη καλλιέργεια όλων των αρετών.
Όσο προοδεύουμε στην πνευματική ζωή, όσο δηλαδή μειώνονται τα πάθη μας και
αυξάνονται οι αρετές μας, τόσο προοδεύουμε και στην προσευχή. Οι βασικότερες
αρετές είναι: ο φόβος του Θεού, η αγνεία, η
ταπείνωση, η μετάνοια, η υπομονή, η αγάπη. Όταν αυτές εμφανιστούν, ακολουθούν
όλες οι άλλες και μαζί τους η προσευχή.
«Να φροντίσω περισσότερο για τη συνεπή εκτέλεση του καθημερινού
προσευχητικού μου κανόνα ή για την προσοχή στην προσευχή;». Η προσευχή δίχως
προσοχή δεν είναι προσευχή. Γι’ αυτήν, επομένως, πρέπει να φροντίζετε
περισσότερο. Συνάμα, όμως, να είστε συνεπής και στην εκτέλεση του καθημερινού
κανόνα. Να συμμετέχετε, επίσης, και στη λατρεία της
Εκκλησίας μας. Να πηγαίνετε στο ναό συχνά, σε κάθε ακολουθία, αν τούτο
είναι δυνατό, και να συμπροσεύχεστε ευλαβικά με τους άλλους πιστούς.
Οσίου Θεοφάνους του
Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Ι. Μ. Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου