Γέροντας Παΐσιος: «Ο μεγαλύτερος εγωιστής είναι αυτός που ακολουθεί τους λογισμούς του και δεν ρωτάει κανέναν, αυτοκαταστρέφεται»

Είναι δύο αποσπάσματα που ξεχωρίζουν από τις διακεκομμένες γραμμές.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

«- Γέροντα, πως μπορεί να βοηθηθεί κανείς, όταν νομίζει ότι πάσχει από κάτι;

- Για να βοηθηθεί, πρέπει να έχει πνευματικό, να τού έχει έμπιστοσύνη και να τού κάνει υπακοή. Θα πει τόν λογισμό του καί έκεϊνος θα τού πει: «Σ’ αυτό μή δίνης σημασία, έκεϊνο πρόσεξέ το» κ.λπ. Αν δεν έχει εμπιστοσύνη καί δέν υπακούει, δέν μπορεί νά του φυγει ό λογισμός. Ξέρεις τί είναι νά σου ζητούν βοήθεια καί νά μήν κάνουν τίποτε οί ίδιοι;

Ένας νέος που ζει άκατάστατα, έχει ψυχολογικά προβλήματα καί ταλαιπωρείται, έρχεται μέ κάτι μάτια κατακόκκινα άπό τό τσιγάρο καί ζητάει νά τον βοηθήσω. Έχει καί μιά ψευτοευλάβεια, ζητάει νά του δώσω την είκόνα άπό τό τέμπλο, γιά ευλογία, καί μπαίνει μέσα στό Κελλί μέ τό τσιγάρο! «Βρέ, του λέω, τά μάτια σου άπό τό τσιγάρο έγιναν κατακόκκινα σάν του λυσσασμένου σκυλιού. Ούτε γέροι δέν καπνίζουν εδώ μέσα. Εγώ λιβανίζω εδώ πέρα».
Τό δικό του αύτός. Έρχεται, ζητάει βοήθεια καί δέν βγαίνει άπό τόν λογισμό του. «Γιατί δέν μέ κάνεις καλά;», μου λέει. Θέλει νά γίνει καλά με μαγικό τρόπο, χωρίς ό ίδιος νά κάνει καμιά προσπάθεια. «Εσύ δέν είσαι γιά θαύμα, του λέω. Δέν έχεις τίποτε. Πιστεύεις στόν λογισμό σου». Αν έκανε υπακοή, θα βοηθιόταν.
Έχω προσέξει ότι όποιος ακούει, τάκ-τάκ προχωράει καί πάει καλά. Καί αυτός καί οί δικοί του μετά είναι ήσυχοι.

Μιά φορά πήγε ένας ιερεύς σέ ένα μοναστήρι καί του είπαν νά ψάλει, αλλά έκεϊνος άρνήθηκε. «Γιατί, του λένε, δέν ψάλλεις;». «Γιατί ό ψαλμός λέει: «Αι ύψώσεις του Θεού έν τω λαρύγγι αύτών, καί ρομφαϊαι δίστομοι έν ταϊς χερσίν αύτών».
Φοβόταν την ρομφαία, άν ύψωνε τήν φωνή του, καί έπέμενε ότι ήταν κακό νά ψάλει. «Βρέ καλέ μου, βρέ χρυσέ μου, δέν είναι έτσι», του έλεγαν οί άλλοι, τίποτε αυτός, τό δικό του.
Έ, πως νά συνεννοηθείς μέ έναν τέτοιον άνθρωπο; Τί νά τόν κάνης;
Ακόμη και άν αυτό που έλεγε αυτός ήταν σωστό καί ό άλλος του έλεγε: «όχι, δεν είναι έτσι, έτσι είναι», καί έκανε υπακοή στό λάθος του άλλου, πάλι θα έπαιρνε Χάρη, καί μάλιστα μεγάλη Χάρη, γιατί ταπεινώθηκε.

Πόσοι βασανίζονται έτσι χρόνια, έπειδή πιστεύουν στόν λογισμό τους καί δέν ακούνε! Όσα καί να τούς πεις, όσα καί να τούς κάνεις, όλα τα παίρνουν ανάποδα. Και δέν είναι ότι πίστεψε κανείς μια φορά στόν λογισμό του καί τό κακό σταμάτησε έκεϊ, αλλά τό κακό αύξάνει.
Καλλιεργείται - καλλιεργείται καί μπορεί να φθάσει στήν τρέλα. Φτιάχνει π.χ. κάποιος ένα σπίτι καί του λένε: «Πως τό φτιάχνεις έτσι; Θα πέσει καί θα σέ πλακώσει». "Επειδή είναι στήν αρχή, άν ακούσει, εύκολα μπορεί να το χαλάσει καί να τό διορθώσει. "Αν όμως τό τελειώσει, πως να το γκρεμίσει μετά;
Του λένε: «θα σέ πλακώσει», τό βλέπει και αύτός ότι θα πέσει, καταλαβαίνει τόν κίνδυνο, αλλά σκέφτεται ότι ξοδεύτηκε, έκανε τόσο κόπο για να το φτιάξει, καί δέν τό χαλάει, καί τελικά πλακώνεται μέσα.

- Αύτός μπορεί να βοηθηθεί;

- Αν θέλει, μπορεί να βοηθηθεί. Όταν όμως του λές ότι αύτό δέν είναι σωστό καί έκεϊνος δικαιολογεί τόν έαυτό του, πως να βοηθηθεί; Ας υποθέσουμε, ένας νέος έχει ζάχαρο καί, έπειδή δέν ξέρει πόσο κακό μπορεί να του κάνει, νομίζει ότι δέν είναι κάτι σοβαρό. Του λέει ό γιατρός: «Το ζάχαρο βλάπτει καί πρέπει να κάνεις δίαιτα». "Αν τόν ακούσει, δέν θα έχει προβλήματα.
Αν όμως λέει: «άς έχω ζάχαρο… θα τρώω γλυκά, γιατί, όταν τρώω γλυκά, ζεσταίνομαι, μπορώ να κοιμάμαι χωρίς κουβέρτα, να μπώ καί μές’ στό χιόνι», πως να συνεννοηθείς μαζί του, αφού επιμένει στό δικό του;

- Γέροντα, είναι φυσιολογικό ένας νέος να πιστεύει στόν λογισμό του;

- Ένας νέος, άν πιστεύει στόν λογισμό του, έχει πολύ έγωισμό.

- Πώς Θα τό καταλάβει;

- Αν λ.χ. θυμηθεί μερικά περιστατικά άπό τήν παιδική του ήλικία πού δείχνουν τί δόση έγωισμού είχε από μικρός, θα τό καταλάβει.»

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

«Έχω καταλάβει ότι ή υπακοή πολύ βοηθάει. Καί λίγο ή μυαλό νά έχη κανείς, άν κάνη ύπακοή, γίνεται φιλόσοφος. Είτε έξυπνος είτε κουτός είτε ύγιής είτε άρρωστος πνευματικά ή σωματικά είναι κανείς καί βασανίζεται άπό λογισμούς, άν κάνει υπακοή, ελευθερώνεται.
Λύτρωση είναι ή ύπακοή. Ό μεγαλύτερος εγωιστής είναι αυτός που ακλουθεί τους λογισμούς του καί δεν ρωτάει κανέναν, αυτοκαταστρέφεται.
Μπορεί κάποιος να είναι έξυπνος, τετραπέρατος, άλλά, άν έχει θέλημα, αυτοπεποίθηση καί φιλαυτία, βασανίζεται συνέχεια. Μπερδεύεται άσχημα καί του δημιουργούνται προβλήματα.
Για να βρει τον δρόμο του, πρέπει να ανοίξει τήν καρδιά του σε κάποιον πνευματικό καί να ζητήσει ταπεινά τήν βοήθειά του.»

από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Γ σελ 51 - 54»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)