….«Ἀλλά
καί σέ μᾶς τούς μοναχούς ἐμφανίζεται ἡ φιλαυτία μέ πολλές
μορφές. Γι’ αὐτό καί μέσα στόν μοναχικό ἀγῶνα τῆς καθάρσεώς μας ἀπό
τά πάθη πρέπει νά εἶναι ἀδιάκοπη ἡ προσπάθεια γιά τήν ἀπαλλαγή
μας ἀπό τήν μητέρα τῶν παθῶν, τήν φιλαυτία. Παραθέτω κάποιες μορφές
φιλαυτίας, πού ἐμφανίζονται κυρίως μεταξύ τῶν μοναχῶν.
Τό ἴδιον θέλημα, ἀνυπακοή στόν Γέροντα καί στούς ὑπευθύνους
τῶν διακονημάτων, π.χ. τόν Τυπικάρη. Ἀπόκριψις λογισμῶν ἀπό τόν
Γέροντα. Αὐτοδιοίκησις, ἀκόμη καί στά πνευματικά. Ἐλλιπής ἐπιτέλεσις
τοῦ διακονήματος (φυγοπονία) καί ἀποφύγη συμμετοχῆς στίς
παγκοινίες. Ἐνασχόλησις μέ ἀσχολίες τῆς ἴδιας μας ἀρεσκείας. Ἀποφύγη
προσευχῆς καί ἀσκητικῶν κοπῶν ( πρωϊνό ξύπνημα καί κανών ).
Ἀναζήτησις σαρκικῶν ἀπολαύσεων καί ἀναπαύσεων, ὅπως
φιλοκοσμία, γαστριμαργία, πολυκτημοσύνη, ἰδιορρυθμία στά φαγητά. Μερική
φιλία. Κενοδοξία, ματαιοδοξία. Ψαλτομανία. Ἀργολογία, πολυλογία.
Φιλαργυρία. Κατάκρισις. Πλάνη. Ὀλιγοπιστία. Μεμψιμοιρία. Ψιθυρισμοί.
Παράπονα, ὅτι ὅλοι μοῦ πταίουν. Ζήλεια, φθόνος. Φιλοδοξία,
φιλαρχία»….
Απόσπασμα
+Αρχιμ.
Γεώργιος Καψάνης,
Καθηγούμ. Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου