Μελέτημα
25ο
Όσο για
τους αρχάριους, μπορούν άλλοτε να λένε ολόκληρη την ευχή κι άλλοτε ένα μέρος
της, όπως: «Ιησού μου, ελέησον με». Όμως μέσα στην καρδιά μας πάντοτε. Έτσι πετυχαίνουμε τη
θέρμη της καρδιάς και στη συνέχεια τα δάκρυα, με τα οποία η ψυχή δέχεται
την ειρήνη των λογισμών. Τότε αποκτούμε την καθαρότητα του νου και μπορούμε να
εξηγούμε τα μυστήρια του Θεού και να καταλαβαίνουμε τις θεϊκές αποκαλύψεις και
τα σημεία… Το τέλος όλων αυτών είναι η αγάπη και ο θεϊκός πόθος για τον Κύριον
Ιησούν.
Ο αρχάριος
στην πνευματική ζωή μοιάζει με κείνον που περπατάει νύχτα στο σκοτάδι και δεν βλέπει που πηγαίνει. Ο μεσαίος μοιάζει με κείνον που
περπατάει σε ξάστερη νύχτα. Τούτον θαμποφέγγουν τα αστέρια, αλλά πολλές φορές
σκοντάφτει και πέφτει από τις πέτρες. Ο τρίτος μοιάζει με κείνον που περπατάει
με ολόφωτο φεγγάρι. Όσο για τον τέλειο, αυτός μοιάζει με κείνον που περπατάει
καταμεσήμερο με τον ήλιο και βλέπει καθαρά και διακρίνει τα εμπόδια και δεν σκοντάφτει.
Ο τέλειος με υπερφυσική δύναμη αισθάνεται ελαφρό το
σώμα του και φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Γι’ αυτό μερικοί από τους
Αγίους Πατέρες πέρασαν ποτάμια και θάλασσες χωρίς να βραχούν. Περπάτησαν δρόμους
μακρινούς σε λίγες στιγμές. Ενώ στέκονταν σε προσευχή, το σώμα τους ανέβαινε ψηλά.
Άλλοι μέσα στην κάμινο του πυρός δεν καίγονταν.
Γι’ αυτό
λοιπόν, αδελφοί μου, επειδή τέτοιας λογής αγαθά βρίσκονται μπροστά μας να τα
αποκτήσουμε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, ας μην αμελήσουμε να τα κατακτήσουμε με την πνευματική αυτή εργασία της νοεράς προσευχής.
Κι αν θέλεις να μάθεις τον τρόπο, δεν έχεις παρά να μιμηθείς εκείνον που παίζει
κιθάρα: Εκείνος γέρνει το κεφάλι του στο στήθος του
και μετά αρχίζει να χτυπάει τις χορδές της με την πένα του・ έτσι αναγκάζει την κιθάρα να βγάζει μελωδία,
η οποία κάνει τον κιθαρωδό να πηδάει από τη γλυκύτητα της.. Έτσι κάνε και συ,
αδελφέ μου: Για κιθάρα έχε την καρδιά σου, για χορδές τις αισθήσεις σου και για
πένα τη διάνοια, που με το λογιστικό κινεί την προσευχή προσεκτικά. Και επειδή
η προσευχή είναι ενθύμηση του Θεού, φέρνει ανείπωτη ηδονή στην ψυχή και μας
κάνει να βλέπουμε νοερά το Θείο Φως. Αν όμως δεν
κλείσουμε τις αισθήσεις του σώματος, δεν μπορούμε να δούμε ν’ αναβλύζει
ορμητικά το νερό του Αγίου Πνεύματος, που, όταν κατοικήσει στην ψυχή, γεμίζει
εσωτερικά τον άνθρωπο από θεϊκή δροσιά και πνεύμα και εξωτερικά ολόκληρο τον
κάνει πύρινο.
Αλλά, κι
όταν ο νους φωτισθεί και καθαρισθεί, αν δεν
καταγίνεται συχνά με την προσευχή, αφήνοντας όλες τις φροντίδες του
κόσμου, εύκολα πάλι σκοτίζεται. Μόνον όποιος ταίριαξε προσευχή και γνώση,
προφυλάγει το νου του από παραστρατήματα.
Μόνον
αυτός δεν φοβάται κρότους ούτε βροντές ούτε χτύπους που προκαλούν οι δαίμονες.
Και τούτο, γιατί η ψυχή του πληγώθηκε από το θείο έρωτα του Χριστού, που Τον ακολουθεί
σαν αδελφό του. Τέλος, αδελφέ μου, προσεύχεσαι καλά, όταν μετά την προσευχή
ακολουθεί παντοτινή κατάνυξη και συντριβή της
καρδιάς κι αγάπη προς τον πλησίον.
Κάθε
αντίθετο μ’ αυτά είναι ολοφάνερα πλάνη. Γιατί πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι,
όταν ο νους και η καρδιά αρχίσουν να νιώθουν την παρηγοριά του Αγ. Πνεύματος,
τότε και ο σατανάς προσπαθεί να ελκύσει την ψυχή με κάποια γλυκοφανή αίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου