Μπορείτε να διαβάσετε και το
υπόλοιπο βιβλίο εδώ: Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Έργα 4 – Ασκητικές
εμπειρίες Δ΄.
Λόγος για τις διάφορες
καταστάσεις της ανθρώπινης φύσεως ως προς τη σχέση της με το καλό και το κακό.
3. Η κατάσταση της ανθρώπινης
φύσεως μετά την πλάση του ανθρώπου
Μετά την πλάση
του ανθρώπου, η φύση του ήταν εντελώς αμέτοχη στο κακό. Σ’ αυτήν υπήρχε και
ενεργούσε αποκλειστικά και ολοκληρωτικά το καλό. Καμιά εμπειρική γνώση του
κακού δεν είχε ο άνθρωπος. Απλώς ήξερε πως είχε τη δυνατότητα της εμπειρικής
γνώσεως του κακού, η οποία όμως θα ήταν καταστροφική, θανάσιμη (βλ. Γεν. 2:9,
17. 3:3).
Η θεωρητική και επιφανειακή γνώση του κακού δεν
μπορούσε να επιδράσει επιζήμια στην ανθρώπινη φύση, καθώς ήταν γνώση νεκρή, ισοδύναμη με αγνωσία ως προς την
εσωτερική κατάσταση και την εξωτερική διαγωγή του ανθρώπου.
Η πτώση του ανθρώπου συνέβη, όταν αυτός γνώρισε
εμπειρικά το κακό. Η πτώση του, δηλαδή,
συνίσταται στην εμπειρική γνώση του κακού, στην οικείωση του κακού.
Η θεωρητική γνώση, βλέπετε, ενός θανάσιμου
δηλητηρίου δεν προξενεί τον θάνατο, αλλά απεναντίας, προφυλάσσει από τον θάνατο
εκείνο που προξενεί τον θάνατο είναι η εμπειρική
γνώση του δηλητηρίου, δηλαδή η γεύση του.
Αγίου Ιγνατίου
Μπριαντσιανίνωφ. Έργα 4 – Ασκητικές εμπειρίες Δ΄
εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 20012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου