Αρνητές των θαυμάτων του Κυρίου

Ἕνα γνωστό μας θαῦμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Β΄Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν. Λέμε γνωστὸ θαῦμα, διότι καὶ κάποια ἄλλη Κυριακὴ ἐπαναλαμβάνεται ἡ Εὐαγγελικὴ αὐτὴ διήγηση. Καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴ λεπτομέρεια ἀντιλαμβάνεσθε τὴ σημασία της.

Στὸ σημερινό μας κήρυγμα θὰ δοῦμε ἐκείνους τοὺς αἱρετικοὺς πού ἀρνήθηκαν νὰ πιστέψουν στὰ θαύματα, πού ἐπιτέλεσε ὁ Κύριός μας, ὅταν σύμφωνα μὲ τὸν Προφήτη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «ἐπὶ τῆς γὴς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ3,38).

Ἤδη ἀπὸ τότε πού ἐπιτελοῦσε ὁ Θεάνθρωπος τὰ θαυμαστά Του «σημεῖα» μερικοὶ τὰ ἀρνήθηκαν ἢ τὰ ἐσυκοφάντησαν. Τέτοιοι δὲν ἦσαν οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι τὶς θαυματουργικὲς θεραπεῖες τοῦ Κυρίου, μὲ τὶς ὁποῖες δυστυχισμένα πλάσματα τὰ ἀπελευθέρωνε ἀπὸ τὰ κακοποιὰ πονηρὰ πνεύματα, τὶς ἐνέργειες αὐτὲς τῆς Θείας Δυνάμεως τὶς ἀπέδιδαν στὴ δύναμη τοῦ διαβόλου; Δὲν τολμοῦσαν τότε χωρὶς ἴχνος ντροπῆς ἢ φόβου Θεοῦ νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια» (Μάτθ.9,34).

Ἀργότερα, μετὰ τοὺς Φαρισαίους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, σὲ ἐπίπεδο πλέον χριστιανῶν, σφοδροὺς πολέμιους βρῆκαν τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μεταξὺ τῶν Προτεσταντῶν. Οἱ «ἄχρωμοι» αὐτοὶ καὶ «ἄοσμοι» χριστιανοὶ ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας ἀρνήθηκαν καὶ ὅσα μᾶς διηγοῦνται οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς γιὰ τὰ θαυμαστὰ καὶ παράδοξα ἔργα τοῦ Κυρίου. Θεολόγοι προτεστάντες, θιασῶτες τῆς λεγομένης ἀρνητικῆς κριτικῆς, ἀμφισβήτησαν αὐτὲς τὶς διηγήσεις, ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι κατάμεστα τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια. 

Μὲ διάφορα ἕωλα, σαθρά, σαθρότατα ἐπιχειρήματα ἀποδόμησαν τὰ ἱερὰ κείμενα ἀπὸ θαυμαστὲς ἐνέργειες καὶ μοναδικές τοῦ Κυρίου μας. Καὶ τί κράτησαν ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια; Μόνο τὸ διδακτικὸ καὶ τὸ ἱστορικό του μέρος. Ἀλλὰ μήπως μὲ τὶς θεραπεῖες του ὁ Χριστός μας τὶς θαυμαστὲς δὲν ἐπεδίωκε τὴ διδασκαλία τῶν ἀνθρώπων;

Αὐτὸ δὲν τὸ διαπιστώσαμε στὸ σημερινό μας Εὐαγγέλιο; Πῶς θὰ ἔπειθε ὁ Λυτρωτής μας τοὺς κακόβουλους Φαρισαίους ὅτι εἶναι Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος ἔχει κάθε ἐξουσία καὶ δικαίωμα ὡς Θεὸς νὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες; Δὲν τοὺς ἔκλεισε τὸ στόμα σηκώνοντας τὸν παράλυτο, ἀφοῦ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἔδειξε ὅτι εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός, στὸν Ὁποῖον ὑποτάσσονται οἱ ἀσθένειες καὶ κάθε ἀνθρώπινη ἀδυναμία; Καὶ ἄρα ἔχουν τραγικὸ λάθος νὰ Τοῦ ἀμφισβητοῦν τὸ δικαίωμα, δικαίωμα πράγματι θεικό, νὰ χαρίζει ἄφεση ἁμαρτιῶν στὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο. Δὲν διέλυσε κάθε ὑποψία ὅτι εἶναι Θεὸς σηκώνοντας μὲ ἕνα μόνο λόγο τὸν δυστυχῆ παραλυτικό, ὁ ὁποῖος ἀπέκτησε ὁλοκληρωτικὰ τὴν ὑγεία του σὲ σημεῖο μάλιστα, πού ἐνῶ λίγο πρίν, δὲν μποροῦσε οὔτε τὸ δάχτυλό του νὰ κουνήσει τώρα μέσα σὲ λίγα δευτερόλεπτα ἀπὸ τὸ θεϊκὸ πρόσταγμα παίρνει τόσες δυνάμεις, ὥστε ὁλόκληρο φορεῖο νὰ βάλει στοὺς ὤμους του.

Πόσο, λοιπόν, ἄδικο ἔχουν οἱ Προτεστάντες καὶ οἱ ὅμοιοί τους ἄθεοι πού ἔκοψαν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο ὅλες τὶς σελίδες μὲ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου! Ἐνόμισαν κακῶς ὅτι ἐφύλαξαν ἔτσι καθαρὴ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ, ὅπως εἴδαμε, μέρος ἀναπόσπαστο τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι καὶ ἡ θαυματουργική Του δράση.

Ἔπειτα γιὰ ποιὸν ἄλλο λόγο ἀρνήθηκαν μερικοὶ «χριστιανοὶ» τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου; Διότι, ἰσχυρίσθηκαν, ὅλα αὐτὰ εἶναι πλαστὲς διηγήσεις, καρπὸς τῆς φαντασίας. Ἀλλὰ πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ καταγράψουν οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς τὴν ἱστορία τῶν θαυμάτων, ἂν ἦταν καρπὸς τῆς φαντασίας των καὶ νὰ τὰ παραδώσουν στὴ δημοσιότητα, ὅταν ζοῦσαν ἀκόμη στὶς ἡμέρες των ἄνθρωποι πού ᾖσαν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι αὐτῶν τῶν καταπληκτικῶν πράξεων τοῦ Κυρίου; 

Τὰ Εὐαγγέλια τότε δὲν θὰ ἐθεωροῦντο ἀπὸ τοὺς συγχρόνους των νόθες ἱστορίες καὶ δὲν ἀπορρίπτονταν; Ἀλλὰ τέτοια Εὐαγγέλια ψευδεπίγραφα μὲ πλῆθος παράξενες ἱστορίες γιὰ τὸ Χριστό, ἰδίως στὰ χρόνια τῆς παιδικῆς καὶ ἐφηβικῆς ἡλικίας ἡ Ἐκκλησία ἀμέσως τὰ διέγραψε καὶ δὲν τὰ κατέταξε στὸν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ τέτοια «Εὐαγγέλια» δὲν εἶναι λίγα στὸν κλάδο τῆς θρησκευτικῆς παραφιλολογίας τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Γιατί, συνεχίζουμε νὰ ἐρωτοῦμε, γιατί ἄνθρωποι τῆς ἀρνητικῆς κριτικῆς, ἄπιστοι ἄνθρωποι, ἀμφισβητεῖτε καὶ ἀπορρίπτετε τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μας; Δὲν βλέπετε μὲ πόση φυσικότητα, μὲ πόση ἁπλότητα καὶ εἰλικρίνεια, χωρὶς τὸν παραμικρὸ στόμφο καὶ τὴν ἐπιτήδευση εἶναι καταγεγραμμένα στὰ Εὐαγγέλια;

Μὲ ὅση ἀκρίβεια καὶ σοβαρότητα ἐξιστοροῦνται ὅσα ἀναφέρονται στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἴδια ἱστορικὴ ἀκρίβεια καὶ ὑπευθυνότητα περιγράφονται καὶ τὰ θαύματά Του. Αὐτὸ δὲν μαρτυρεῖ πόση ἀλήθεια κρύβεται σ’ αὐτά; Ὡραία ἔχει γραφεῖ, «ὅταν κάποιος παρουσιάζει ἕνα φτιαχτὸ θαῦμα, ἡ ὑπερβολικὴ ἔμφαση πού δίνει στὴν περιγραφὴ του προδίδει ἀμέσως τὴν ἀνυπαρξία τοῦ περιστατικοῦ. Μονάχα ἡ ἀλήθεια ἔχει τὸ προνόμιο νὰ φαίνεται μεγάλη μαζὶ καὶ ἁπλή». Καὶ τὰ Θαύματα τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἀληθινά, ὅπως Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή. Μακρυά ἀπό ἐμᾶς κάθε ἀμφισβήτηση. Τά πιστεύουμε ἀκραδάντως, ὅπως καί ὅλα τά θαύματα τῶν Ἁγίων Του. Ἀμήν

+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος

synaxipalaiochoriou.blogspot