Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα! (π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, πρώην καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών)

Κατάντησε βαρετό. Μιλώ για την επανάληψη κάθε τόσο του ίδιου σκηνικού: ένας καλλιτέχνης σοκάρει προσβάλλοντας τα θεία και κάποιοι πιστοί εξεγείρονται. Αυτή τη φορά είχαμε και αυτοδικία. Η ενόχληση είναι εύλογη και καθολική, από όλους τους πιστούς Αλλά η άσκηση βίας αντιβαίνει προς τον ίδιο τον Χριστιανισμό – εκτός από το ότι χαρίζει στα έργα δημοσιότητα που αλλιώς δεν θα αποκτούσαν ποτέ.

Επιθετικότητα, με λόγια ή με πράξεις, απέναντι σε πρωτοβουλίες εντός του δημόσιου χώρου υποδηλώνει δυσανεξία προς τη νεωτερικότητα. Συνήθως προέρχεται από ανθρώπους ή φορείς οι οποίοι δεν έχουν συμφιλιωθεί με τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, οπότε μεταχειρίζονται προνεωτερικούς αυτοματισμούς για να υποχρεώσουν το κράτος να συμμορφωθεί. Να το ξεκαθαρίσουμε: απέναντι στη βέβηλη τέχνη, η δυτική έννομη τάξη δεν διαθέτει διοικητικές ή νομικές λύσεις.

Αδιέξοδο, λοιπόν: ή προκλητικός ή ακραίος. Ενοχλούμαι που είναι σαν να μην έχουν φωνή όλοι εκείνοι που διαθέτουν καλλιτεχνικό αισθητήριο ώστε να βρίσκουν τα συγκεκριμένα έργα και τερατώδη και βέβηλα, αλλά και πολιτισμικό αισθητήριο επαρκές ώστε να αυτοσυγκρατούνται. Αποτελεί σοβαρό πρόβλημα να κυριαρχεί στη δημοσιότητα το ψευδοδίλημμα ότι αν έχεις αντίρρηση στα προσβλητικά έργα τέχνης, ανήκεις αναγκαστικά στους γραφικούς».

Απόσπασμα

alopsis.gr

Εκ του ιστολόγιου: 

Αγιοπατερικά τι μας συμβουλεύει ο Άγιος Λουκάς ο Γιατρός (παραθέτω απόσπασμα):

Ο νόμος του Θεού δεν μας επιτρέπει να προσβάλλουμε τον πλησίον μας, ενώ το να ελέγχουμε κάτι που δεν είναι σωστό μας το παραγγέλλει η ίδια η Αγία Γραφή· «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον· δε και ελέγχετε» (Εφ. ε΄ 11).

Στις επιστολές του προς Τιμόθεον ο απόστολος Παύλος μας δίνει την εξής εντολή· «Τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι» (Α΄ Τιμ. ε΄ 20). «Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον, εν πάση μακροθυμία και διδαχή» (Β΄ Τιμ. δ΄ 2).

Βλέπετε, το να ελέγχουμε κάτι που δεν είναι σωστό, είναι η εντολή του αποστόλου Παύλου. Όχι μόνο δεν πρέπει να έχουμε καμία συμμετοχή στα έργα του σκότους, αλλά και να τα ελέγχουμε. Δεν μας επιτρέπεται να προσπερνάμε με αδιαφορία και σιωπή την κακία και την ασέβεια, αλλά πρέπει να τα ελέγχουμε. Κάθε φορά που ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε κάποιο λόγο σκληρό, τον έλεγε, επειδή ήθελε να ελέγξει την κακία. Δεν προσέβαλλε την αξιοπρέπεια εκείνων των ανθρώπων τους οποίους ονόμαζε αλεπούδες ή ακόμα και γεννήματα εχιδνών. Ήθελε μόνο να ελέγξει το ψέμα που είχαν μέσα τους, διότι η υποκρισία είναι ένα είδος ψέματος και ο πατέρας του ψεύδους είναι ο διάβολος.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν μπορούσε να μην ελέγχει το ψέμα και την υποκρισία. Πάντα τα έλεγχε και πολύ έντονα. Διότι υπάρχει οργή που είναι θεία και μία τέτοια οργή είναι εντολή του Θεού. Αυτή η οργή πρέπει να ανάβει μέσα μας κάθε φορά, όταν βλέπουμε πως προσβάλλουν ιερό και όσιο. Τέτοια οργή ανάγκασε τον μεγάλο ιεράρχη και θαυματουργό, τον άγιο Νικόλαο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο να χαστουκίσει τον Άρειο.

Από την ίδια θεία οργή ο Κύριος Ιησούς Χριστός έφτιαξε μαστίγιο από σκοινιά και έδιωξε τους εμπόρους από το ναό. Η φλογερή του οργή έκαιγε τους ασεβείς. Υποκριτές έλεγε εκείνους που ήταν τέτοιοι στην πραγματικότητα. Ήταν ανάγκη να τους ελέγχει μπροστά στον λαό, να τους βγάλει το προσωπείο της ευλαβείας, να δείξει το πραγματικό τους πρόσωπο, για να καταλάβουν οι άλλοι πως οι άνθρωποι αυτοί είναι ψεύτες. Πολύ σωστή και δικαιολογημένη ήταν στο στόμα του Υιού του Θεού η λέξη «υποκριτά», που Αυτός είπε για τον αρχισυνάγωγο. Το ίδιο και η ονομασία που έδωσε στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους λέγοντάς τους όχι μόνο υποκριτές αλλά και «όφεις» και «γεννήματα εχιδνών».

Διαβάστε το 23ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου και θα δείτε πόση αλήθεια υπάρχει στον λόγο του Χριστού για τους Φαρισαίους, ότι πολύ δικαιολογημένα τους έδωσε αυτές τις προσωνυμίες.

Δικαιολογημένα δεν ονομάστηκε ο Ηρώδης αλεπού; Γιατί τον είπε αλεπού ο Κύριος; Τι διακρίνει την αλεπού μεταξύ των άλλων ζώων; Είναι γνωστή η πονηριά της, πώς ξεγελάει και τον κυνηγό και το θύμα της. Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε τον Ηρώδη αλεπού, το έκανε για να ελέγξει την πονηριά του, την τάση του για προδοσία. Αυτό που είπε ο Κύριος για τον Ηρώδη δεν ήταν προσβολή αλλά δικαιολογημένος και σωστός έλεγχος.

Γιατί για τον απόστολο Πέτρο ο Χριστός χρησιμοποίησε την τρομερή αυτή λέξη «Σατανά»; Γιατί όταν άκουσε ο απόστολος πως ο Κύριος πρέπει να προδοθεί, να σταυρωθεί και να πεθάνει φοβερό θάνατο για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, άρχισε να αντιλέγει προσπαθώντας να Τον πείσει να λυπηθεί τον εαυτό του. Αυτό δεν είναι το έργο του Σατανά; Ο Σατανάς δεν προσπαθούσε να αποτρέψει την θυσία που ήθελε να προσφέρει ο Χριστός στον Γολγοθά; Με το στόμα του αποστόλου μιλούσε τότε ο ίδιος ο Σατανάς γι’αυτό και είπε ο Κύριος τον σκληρό αυτό λόγο· «ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου ει· ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων» (Ματθ. 16, 23).

Βλέπετε ποια είναι η διαφορά μεταξύ ύβρεως και ελέγχου; Πρέπει να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον, όταν βλέπουμε κάποια σφάλματα. Και οι ποιμένες της Εκκλησίας πρέπει να ελέγχουν δημοσίως τους αμαρτωλούς, σύμφωνα με την εντολή του Αποστόλου Παύλου. Και μάλλον είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.

(Από την συλλογή: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, “Λόγοι και ομιλίες” που εκφωνήθηκαν στην Συμφερούπολη κατά την περίοδο 1955-1957. Μετάφραση από τα ρωσικά. ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» Θεσσαλονίκη)

(Πηγή ψηφ. κειμένου: orp.gr)

alopsis.gr

Ό,τι λένε οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας μας.

Α.Η.