"Αγ. Παΐσιος: Η εμπιστοσύνη στον λογισμό δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα"

– Γέροντα, όταν κάποιος έχη τον λογισμό ότι όλοι ασχολούνται μ’ αυτόν κ.λπ., πως θα τον διώξη;  

– Αυτό είναι του πειρασμού που πάει να τον άρρωστήση. Να άδιαφορήση, να μην πιστεύη καθόλου σ’ αυτόν τον λογισμό. Ένας λ.χ. που έχει καχυποψία, αν δη έναν γνωστό του να μιλάη σιγά σε έναν άλλον, σκέφτεται: «γιά μένα λέει δεν το περίμενα άπ’ αυτόν!», ενώ εκείνοι για άλλο θέμα συζητούν.

Και αν δεν προσέξη, εξελίσσεται σιγά-σιγά και που φθάνει!

Νομίζει ότι τον παρακολουθούν, ότι τον καταδιώκουν. Ακόμη και αν εχη συγκεκριμένα στοιχεία ότι οι άλλοι ασχολούνται μ’ αυτόν, να ξέρη ότι και αυτά ό ίδιος ο εχθρός τα έχει ταιριάξει έτσι, για να τον πείση. Καί πως τα συνδυάζει ό διάβολος!

Γνωρίζω έναν νέο πού, ενώ είναι εξυπνότατος, πιστεύει στον λογισμό του που του λέει ότι δεν είναι ισορροπημένος. Με το να δέχεται τους λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, του έχουν δημιουργηθη ένα σωρό κόμπλεξ.

Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, έχει λειώσει τους γονείς του. Ό Θεός του έδωσε δυνάμεις και χαρίσματα, άλλα όλα του τα αχρηστεύει ό εχθρός, και έτσι βασανίζεται και αυτός και οί άλλοι.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τους δέχονται αυτούς τους ταγκαλακίστικους λογισμούς και κάνουν την ζωή τους βασανισμένη, τα βάζουν και με τον Θεό, που τόσο πολύ μας ευεργετεί και μας αγαπάει.

Όσα και εάν πής σε έναν τέτοιον άνθρωπο, δεν ωφελεί. Έάν δεν πάψη να πιστεύη τους λογισμούς που του φέρνει ό εχθρός, μόνον που θα κουράζεσαι.

– Γέροντα, ό ευαίσθητος είναι ψυχικά αδύνατος, είναι άρρωστος;

– Όχι, το φιλότιμο και ή ευαισθησία είναι φυσικά χαρίσματα, άλλα κατορθώνει δυστυχώς ό διάβολος να τα εκμεταλλεύεται.

Έναν ευαίσθητο άνθρωπο τον κάνει συχνά να μεγαλοποιή τα πράγματα, για να μην μπορή να σηκώση κάποια δυσκολία ή να την σηκώνη για λίγο και μετά να κάμπτεται, να απογοητεύεται, να ταλαιπωρήται, και τελικά να σακατεύεται.

Άν αξιοποίηση την κληρονομική ευαισθησία, θα γίνη ουράνια. Αν άφήση να την εκμεταλλευθή ό διάβολος, θα πάη χαμένη. Γιατί, αν δεν αξιοποιή ό άνθρωπος τα χαρίσματα του, τα εκμεταλλεύεται ό διάβολος. Έτσι πετάει τα δώρα του Θεού.

Αντί να εύγνωμονή τον Θεό, τα παίρνει όλα ανάποδα. Ό ευαίσθητος, όταν πιστεύη στον λογισμό του, μπορεί να κατάληξη ακόμη και στο ψυχιατρείο, ενώ ό αδιάφορος με το «δέν βαριέσαι» δεν πάει βέβαια καλά, άλλα τουλάχιστον δεν καταλήγει και στο ψυχιατρείο. Γι’ αυτό το ταγκαλάκι κυνηγάει τους ευαίσθητους ανθρώπους.

Άλλοι πάλι βάζουν έναν λογισμό, ή μάλλον το ταγκαλάκι τους φέρνει έναν λογισμό, ότι έχουν κληρονομική επιβάρυνση, και προσπαθεί να τους πείση να πιστέψουν ότι κάτι έχουν. Τους φοβίζει, για να τους ζαλίση και να τους αχρηστέψη στα καλά καθούμενα. Άλλα και κάτι κληρονομικό αν υπάρχη, μπροστά στην Χάρη του Θεού τίποτε δεν μπορεί να σταθή.

Θυμάστε τον Άγιο Κυπριανό που άπό μάγος έγινε Ιεράρχης της Εκκλησίας και Μάρτυς Χριστού;

Ό Μωυσής πάλι ό Αιθίοπας άπό ληστής έγινε πιο ευαίσθητος από πολλούς μεγάλους Πατέρες. Σε τι κατάσταση έφθασε!

Όταν πήγε να τον δη ό Άγιος Μακάριος, τον ρώτησε: «Τί να κάνω; με ενοχλεί ό κόσμος και δεν μπορώ να βρω ησυχία». Και εκείνος του είπε: «Μωυσή, Μωυσή, είσαι πολύ ευαίσθητος. Να πάς στην Πετραία Αραβία, γιατί δεν μπορείς εσύ να δίωξης τον κόσμο!».

Πέρασε στην ευαισθησία και τον Μέγα Αρσένιο που ήταν από αρχοντική οικογένεια, μορφωμένος, καλλιεργημένος άνθρωπος, ενώ εκείνος ήταν ένας ληστής. Νά, βλέπεις ή Χάρις του Θεού τι κάνει! Άλλα είχε πολλή ταπείνωση.

Πηγή: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, "ΛΟΓΟΙ Γ΄ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ". ΕΚΔ.: ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ahdoni.wordpress.com)

synaxipalaiochoriou.blogspot