Σταχυολόγημα Πνευματικών Συμβουλών: Ο Θεός στα μέτρα μας

Εγώ πιστεύω. Διαβάζω και κανένα πνευματικό βιβλίο. Ωραίοι οι βίοι των Αγίων… Αλλά βρε παιδί μου, αυτά είναι για …τον καιρό εκείνο. Πώς να εφαρμόσω το πρόγραμμα των ενάρετων πνευματοφόρων ανθρώπων τι στιγμή που έχω οικογένεια; Έχω δουλειά, έχω παιδιά έχω χίλιες δυό βιοτικές σκοτούρες. Πώς να εφαρμόσω αυτά που διαβάζω στα βιβλία; 

Πολλοί διαλέγουν να αναπαύσουν τον λογισμό τους και να νιώσουν ότι κάτι κάνουν με ένα «πνευματικό πρόγραμμα» κομμένο και ραμμένο ανάλογα με τις συνήθειές τους. Κάποιος λέει εγώ δεν κάνω το απόδειπνο λέω μόνο το «Πάτερ Ημών» και κοιμάμαι. Άλλος πάλι κάνει μόνο τον σταυρό του και κοιμάται. 

Πρωινή προσευχή δεν κάνω γιατί ξυπνάω νωρίς. Την ευχή δεν μπορώ να την λέω συνέχεια γιατί δουλεύω. Κομποσκοίνι δεν κάνω γιατί το μυαλό μου πετάει και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Την Κυριακή στην εκκλησία αργώ να πάω γιατί η οικογένεια κοιμάται. Όταν τελικά πάω νυστάζω γιατί μόνο μία μέρα έχω και εγώ να κοιμηθώ λίγο παραπάνω. Νηστεία δεν κάνω ή νηστεύω μόνο από κρέας γιατί κάνω βαριά δουλειά. Εντάξει βρε παιδί μου δεν είμαι και καλόγερος ούτε Άγιος. Κάνω ότι μπορώ…

Στις μέρες μας συχνά συναντούμε αυτόν τον ιδιόμορφο τύπο χριστιανικού βίου, που διαμορφώνεται ανάλογα με τα θέλω και δεν θέλω του καθενός. Ας δούμε τι λέει το Ευαγγέλιο και οι Πατέρες:

Η Βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. (Ματθ. 11, 12)

Στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν. (Ματθ. 7, 14.)

Αδιαλείπτως προσεύχεστε. (Α' Θεσ. 5, 17)

Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί. (Α' Πέτρ. 1, 16)

Διώκετε... τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον. (Εβρ. 12, 14)

Τα καθήκοντα των Χριστιανών είναι: Συχνός εκκλησιασμός, μετάνοια και εξομολόγηση, θερμή προσευχή, άσκηση, στέρηση, νηστεία, Θεία Κοινωνία, πνευματικό πρόγραμμα (κανόνα) από τον πνευματικό.

Σήμερα έχει διαμορφωθεί μια στρεβλή άποψη για το τι σημαίνει αγιότητα βίου. Δεν είναι άγιοι μόνο όσοι κάνουν θαύματα και τους γνωρίζει ο πολύς ο κόσμος για αυτά τους τα χαρίσματα. Είναι και αφανείς άνθρωποι που διάγουν βίο αγωνιστή. Υπάρχουν σε κάθε εποχή, είναι κάθε ηλικίας, τάξης και επαγγέλματος. Δεν υπάρχει περιορισμός. Άγιος δεν είναι ο αναμάρτητος (ουδείς αναμάρτητος), δεν είναι ο άπτωτος, αλλά εκείνος που αγωνίζεται να μη πέσει στην αμαρτία. Αν πέσει, πέφτει από ανθρώπινη αδυναμία και δεν μένει στην πτώση του, αλλά ευθύς σηκώνεται και πάλιν αγωνίζεται τον αγώνα τον καλόν εν μετανοία. Άλλωστε από πυλό είμαστε και έχουμε χωμάτινες συνήθειες, ανάγκες και πάθη από τα οποία προσπαθούμε να απαλλαγούμε.

Ο Θεός δεν προσαρμόζεται στην ζωή μας, εμείς πρέπει να προσαρμόσουμε την ζωή μας στον Θεό. Να αλλάξουμε συχνότητα και να εκπέμπουμε στην συχνότητα του Θεού αγωνιζόμενοι με φιλότιμο, βία και προσπάθεια σύμφωνη με τις δυνάμεις μας. Ο Θεός δεν απαιτεί ούτε και επιτρέπει δοκιμασίες μεγαλύτερες από όσο μπορούμε να αντέξουμε. Οι βίοι Αγίων και τα πνευματικά βιβλία είναι «οι βιταμίνες για την πνευματική ζωή» έλεγε ο γ. Παΐσιος. Δεν είναι γραμμένα για να πέφτουμε στην απογοήτευση και την μεμψιμοιρία. «Δεν μπορώ εκείνο και δεν κάνω το άλλο…». Είναι μέσω έμπνευσης, θαυμασμού και καλλιέργειας του πνευματικού ζήλου για να γίνουμε όσο δυνατό καλύτεροι Χριστιανοί.

Άγιος γίνεται όποιος ειλικρινά, σταθερά και με επιμονή προσπαθεί να αποβάλει τις κακίες του και να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, σύμφωνα με το ιερό Ευαγγέλιο. Η αγιότητα βίου είναι ο σκοπός της παρούσας ζωής. Άγιος δεν είναι κάτι που έχουμε την επιλογή να μην γίνουμε εφόσον ενδιαφερόμαστε για την βασιλεία των ουρανών. Το Ευαγγέλιο είναι ξεκάθαρο, χωρίς αγιότητα δεν δυνάμεθα να δούμε Θεού πρόσωπο.

Τα φιλότιμα παιδιά προσπαθούν να ομοιάσουν στον καλό πατέρα τους. Δεν δικαιολογούν τον εαυτό τους ούτε και αναπαύουν τον λογισμό τους με μια πνευματική ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Όσοι θέλουν να είναι παιδιά του Θεού, οφείλουν να βιάσουν τον εαυτό τους να γίνονται διαρκώς αγιότεροι. «Γίνεσθε μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά» (Εφεσ. ε΄ 1). Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λέει μέσα από το Ευαγγέλιο: «Παιδιά μου, έτσι να γίνετε όλοι σας. Όλοι μπορείτε να το πετύχετε. Αυτός είναι ο προορισμός σας και το χρέος σας...».

Ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής αναφέρει: «Αυτό είναι πού πρέπει να καταβάλωμε εμείς, ούτως ώστε να συνεργαστούν αυτοί οι δύο παράγοντες, η ενέργεια της θείας Χάριτος, πού γίνεται κατ᾽ ευδοκία και αγάπη του Θεού, και η προαίρεσι η σωστή από μέρους του ανθρώπου, πού αποδέχεται την κλήσι και υποτάσσεται στο θείο θέλημα. Όταν αυτά τα δύο συναντηθούν καταλλήλως όπως ο Θεός ξέρει, τότε επιτυγχάνεται ακριβώς στην ψυχή του ανθρώπου η ενοίκησι της θείας Χάριτος και τον επαναφέρει στην πρώτη του κατάστασι. Καταργείται τότε το θνητόν υπό της ζωής και η καινή κτίσις, ο Ιησούς μας ζη και λαλεί μέσα στον άνθρωπο. Και τότε γίνεται η ανάστασι. Αυτός πλέον ο άνθρωπος, είναι αυτός πού έλαβε Αυτόν (Ιωάν. 1,12) και ο Ιησούς του έδωσε εξουσίαν τέκνον Θεού γενέσθαι. Και ερμηνεύει. «Ουκ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, άλλ᾽ εκ Θεού» (Ιωάν. 1,13) έγινε αύτη η γέννησι. Και γίνεται ο άνθρωπος πράγματι τέκνο και φίλος Θεού. Αυτός είναι και ο στόχος μας. Και δεν θα παύσω να σας ενθυμίζω, ότι δεν πρέπει να σταματήσωμε όσο ζούμε να προσπαθούμε στο πώς θα επιτύχωμεν αυτό».

synaxipalaiochoriou.blogspot