Απόσπασμα:
«Μετά την πτώση, ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια συνεχή μάχη. Ο διάβολος
και η αμαρτία προσπαθούν να απατήσουν τον άνθρωπο. Πράγματι, η αμαρτωλότης
είναι απάτη πού οδηγεί στον διχασμό της προσωπικότητος. Είναι καταστροφή της
αξιοπρέπειας. Είναι διαφθορά. Πλανά τον άνθρωπο, τον παρασύρει στην διαφθορά,
όπου και τον καταστρέφει. Επομένως, είναι απαραίτητο καθήκον μας να βρισκόμαστε
διαρκώς σε άμυνα, διότι προηγείται της πρακτικής μάχης η διανοητική. Εάν στον
διανοητικό πόλεμο ο άνθρωπος είναι προσεκτικός, ποτέ δεν θα φθάσει στην ανάγκη
να αναγκασθεί πρακτικά να αντισταθεί. Αν η αμαρτία προσπαθεί να μας απατήσει με
δόλο και να μας προσφέρει κάτι χρήσιμο το όποιο στην πραγματικότητα δεν είναι,
είμαστε υποχρεωμένοι κι εμείς να αντιστεκόμαστε σ’ αυτή την προσβολή της.
Άρα, το θέμα της σωτηρίας δεν είναι, όπως φαντάζεται κανείς, θεωρητικό,
ούτε μαγικό η μηχανικό. Όχι! Είναι πραγματική μάχη. Ο μεν διάβολος ωθεί να μας
φράξει τον δρόμο και μείς αντιστεκόμαστε και του χαλάμε τα σχέδια. Εάν βέβαια δεν υπήρχε και η σύμπραξη της Χάριτος μαζί μας,
οι δικές μας μόνο επίνοιες, δεν θα ήταν δυνατόν να φέρουν αποτέλεσμα διότι
είναι άνισος ο πόλεμος και δεν θα τα βγάζαμε πέρα.
Αλλά η θεία Χάρις, τον τρόπο αυτό της δικής μας αντιστάσεως τον
ενισχύει, διότι «τοις αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί είς αγαθόν». Έρχεται τότε η θεία Χάρις και βλέπουσα την πρακτική
μας αντίδραση, επεμβαίνει και εξουδετερώνει τον σατανά και μαζί με αυτόν
διώχνει και τα πάθη και όλα τα κακά. Αντί δε τούτων, εισάγει σαν μόνιμη
κατάσταση τις αρετές, οι όποιες εν συνεχεία μεταβάλλονται σε χαρίσματα. Αυτός
είναι ο τρόπος.
Αμήν.»
Πηγή:
ΕΚΔΟΣΙΣ Γ΄ - ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ
9. Εκδ.: Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου