"Μερικοί τό θέλημα τό δικό τους τό κάνουν θέλημα τοῦ Θεοῦ"

– Μερικοὶ τὸ θέλημα τὸ δικό τους τὸ κάνουν θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ρωτάει λ.χ. κάποιος τὸν πνευματικό του γιὰ ἕνα πρόβλημά του καὶ ἔχει στὸν λογισμό του τὴν λύση ποὺ θέλει, ποὺ τὸν ἀναπαύει. Ὁ πνευματικὸς τοῦ λέει τί πρέπει νὰ κάνη καὶ αὐτὸς καταλαβαίνει ὅτι τοῦ εἶπε νὰ κάνη αὐτὸ ποὺ ἤθελε, καὶ τὸ κάνει μὲ χαρά, νομίζοντας κιόλας ὅτι κάνει ὑπακοή. Καὶ ἂν τοῦ πῆ μετὰ ὁ πνευματικὸς «γιατί ἐνήργησες ἔτσι;», τοῦ λέει: «Ἔτσι δὲν μοῦ εἶπες νὰ κάνω;». 

– Μπορεῖ, Γέροντα, νὰ ζητάη κάποιος βοήθεια ἀπὸ τὸν πνευματικό του καὶ συγχρόνως νὰ προτείνη καὶ τὴν λύση;

– Ἒμ τότε, τί βοήθεια ζητάει; Ἄλλο εἶναι νὰ πῆ ταπεινὰ σὰν λογισμὸ στὸν πνευματικό του τί νομίζει ὅτι θὰ τὸν βοηθήση – αὐτὸ ἐπιβάλλεται – καὶ ἄλλο εἶναι νὰ ἐπιμένη ὅτι ὁ λογισμός του αὐτὸς εἶναι σωστός. Τότε εἶναι ποὺ δὲν κάνει ὁ ἄνθρωπος προκοπή. Εἶναι σὰν νὰ πηγαίνη στὸν γιατρὸ καὶ νὰ τοῦ λέη: «Αὐτὸ τὸ φάρμακο νὰ μοῦ δώσης».

Ὁ ἄρρωστος ὀφείλει νὰ κάνη ὑπακοὴ στὸν γιατρό· δὲν θὰ τοῦ ὑποδείξη τί εἴδους φάρμακα θὰ τοῦ δώση. Δὲν εἶναι ἐδῶ θέμα ὀρέξεως, ὅπως μὲ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ γλυκά, γιὰ νὰ πῆ κανείς: «Θέλω μπακλαβᾶ ἢ θέλω κανταΐφι». Ἀνάλογα μὲ τὴν πάθηση ὁ γιατρὸς δίνει καὶ τὸ φάρμακο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»