Κύριος μας έδωσε αυτή τη σύντομη ζωή ως χρόνο και ευκαιρία
προετοιμασίας για την άλλη, την ατελεύτητη. Στη διάρκεια, λοιπόν, της σύντομης
επίγειας ζωής μας πρέπει να συγκεντρώσουμε «προμήθειες» για ολόκληρη την
αιωνιότητα. Πώς; Με τα καλά έργα. Απ’ αυτά σχηματίζεται ένα κεφάλαιο.
Και από τον τόκο του κεφαλαίου συντηρούμαστε σ’ ολόκληρη την αιωνιότητα. Όποιος
από μας κάνει μεγαλύτερες αποταμιεύσεις, θα ζήσει εκεί πιο πλούσια· και όποιος
κάνει μικρότερες αποταμιεύσεις, θα ζήσει πιο φτωχικά.
Ο Κύριος «θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του» (Ρωμ. 2:6). Στην
παρούσα ζωή, λοιπόν, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για ν’ αυξήσουμε τις
καταθέσεις μας σ’ αυτόν το λογαριασμό. Δεν είναι δύσκολο. Ο ίδιος ο Κύριος το
βεβαιώνει, λέγοντας:
«ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. 11:30).
Όλη η χριστιανική ζωή συνοψίζεται σε τούτα:
Να πιστεύουμε στο Θεό, στην προσκυνητή Τριάδα, που μας σώζει με το λυτρωτικό
έργο του Ιησού Χριστού και με την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος, να ζούμε
σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου, παίρνοντας θεία δύναμη μέσω των ιερών
Μυστηρίων της Αγίας Εκκλησίας μας, και να ελπίζουμε ότι ο Θεός, για την πίστη
και την υπακοή μας σ’ Αυτόν, δεν θα μας στερήσει τα επουράνια αγαθά.
Όσο απαραίτητη είναι η πίστη για τη σωτηρία μας, άλλο τόσο απαραίτητα
είναι και τα καλά έργα. Το τονίζω αυτό, γιατί μερικοί διακηρύσσουν πως η πίστη
είναι αρκετή, ενώ άλλοι λένε ότι φτάνει να είμαστε “καλοί άνθρωποι”, να κάνουμε
δηλαδή καλά έργα. Η αλήθεια είναι πως η πίστη και τα έργα έχουν ίση αξία.
Η πίστη πρέπει να συνοδεύεται και να επισφραγίζεται από τα καλά έργα,
δηλαδή από ζωή αγία, σύμφωνη με τις θείες εντολές. Εδώ, στην τήρηση των θείων
εντολών, είναι που πρέπει να συγκεντρώσουμε περισσότερο την προσοχή μας. Την
πίστη, βλέπεις, την αληθινή ορθόδοξη πίστη, την έχουμε. Τί μας μένει, λοιπόν; Η
τήρηση των εντολών, τα καλά έργα.
Γιατί «ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν» (Ιακ. 2:20). Και πρέπει να
πω, ότι χρωστάμε απέραντη ευγνωμοσύνη στο Κύριο, γιατί την αξία των έργων μας
την καθορίζει με κριτήριο όχι τη σπουδαιότητα ή τη μεγαλοσύνη τους, αλλά τη
διάθεση που υπάρχει μέσα μας, όταν τα επιτελούμε. Ευγνωμοσύνη Του χρωστάμε
ακόμα, γιατί μας δίνει καθημερινά αναρίθμητες ευκαιρίες για την επιτέλεση καλών
έργων σύμφωνα με το θέλημά Του, έτσι που, αν προσέχουμε, μπορούμε κάθε στιγμή
να Τον ευαρεστούμε.
Για να ευαρεστήσεις, λοιπόν, κι εσύ το Θεό, δεν είναι ανάγκη να κάνεις
κάτι το πολύ μεγάλο, δεν είναι ανάγκη να πας στο εξωτερικό, όπως κάνουν οι
νεωτεριστές και τάχα προοδευτικοί. Φτάνει να κοιτάς γύρω σου κάθε μέρα και
κάθε ώρα. Διακρίνεις σε κάτι τη σφραγίδα της θεϊκής εντολής; Κάνε το δίχως
χρονοτριβή ή δισταγμό, με την πεποίθηση ότι ο ίδιος ο Θεός αυτή την ώρα ζητάει
από σένα αυτό το έργο και τίποτα άλλο. Προσπάθησε να στερεώσεις μέσα σου έναν τέτοιο
τρόπο σκέψεως. Όταν το κατορθώσεις, απέραντη ειρήνη θα πλημμυρίσει την καρδιά
σου, ειρήνη που θα προέλθει από την επίγνωση ότι κάθε στιγμή δουλεύεις για τον
Κύριο.
Ακόμα κι όταν σου λένε να μπαλώσεις τις κάλτσες του μικρού σου αδελφού,
και το κάνεις πρόθυμα για το Χριστό, που μας πρόσταξε ν’ ακούμε και να
βοηθάμε τον πλησίον, εκτελείς ένα έργο θεάρεστο. Έτσι, με κάθε βήμα, με κάθε
λέξη, με κάθε κίνηση, ακόμα και με κάθε ματιά μπορούμε να ευαρεστούμε το
Θεό, να βαδίζουμε στο δρόμο του θελήματός Του, και επομένως να κατευθυνόμαστε
προς τον τελικό σκοπό μας.
ΠΗΓΗ: Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της
ζωής», Ι.Μ. Παρακλήτου
Διδαχές (Αγ. Θεοφάνη του Έγκλειστου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου