–Γέροντα, πρέπει να κάνη όλη η
οικογένεια μαζί το απόδειπνο;
–Οι μεγάλοι να κινούνται με αρχοντιά. Εκείνοι
να κάνουν το απόδειπνο και στα μικρά παιδιά να λένε:
«Αν θέλετε, μείνετε λίγο». Όταν είναι κάπως
μεγάλα τα παιδιά, μπορούν να έχουν ένα τυπικό· π.χ. δεκαπέντε λεπτά οι μεγάλοι,
δύο ή πέντε λεπτά τα παιδιά, και από ̓κεί και πέρα όσο θέλουν εκείνα.
Αν οι γονείς τα κρατούν σε όλο το απόδειπνο, μετά αγανακτούν. Δεν πρέπει να τα πιέζουν, γιατί
αυτά δεν έχουν καταλάβει ακόμη την δύναμη και την αξία της προσευχής. Οι
γονείς, ας υποθέσουμε, μπορούν να φάνε και φασόλια και κρέας, οποιαδήποτε γερή
τροφή.
Όταν όμως το παιδάκι πίνει ακόμη μόνο γάλα, θα
του πούν να φάη κρέας, επειδή είναι πιο δυναμωτικό;
Μπορεί να είναι πιο δυναμωτικό, αλλά το καημένο
δεν μπορεί να το χωνέψη. Γι ̓ αυτό στην αρχή του δίνουν λίγο κρεατάκι με
ζουμάκι, για να θελήση να ξαναφάη.
–Γέροντα, μερικές φορές και οι
μεγάλοι το βράδυ είναι τόσο κουρασμένοι, που δεν μπορούν ούτε το απόδειπνο να
κάνουν.
–Όταν είναι πολύ κουρασμένοι ή άρρωστοι, ας
πούν το μισό απόδειπνο ή έστω ένα «Πάτερ ημών».
Να μην παραλείψουν τελείως την προσευχή. Όπως
στον πόλεμο, αν βρεθής βράδυ σε ένα ύψωμα μόνος και περικυκλωμένος από εχθρούς,
ρίχνεις καμμιά τουφεκιά, για να φοβηθούν οι εχθροί και να μην κάνουν έφοδο,
έτσι και αυτοί ας ρίχνουν καμμιά τουφεκιά, για να φοβάται το ταγκαλάκι και να
φεύγη. Η προσευχή έχει μεγάλη δύναμη μέσα στην οικογένεια.
Γνωρίζω δύο αδέλφια που κατάφεραν με την
προσευχή τους όχι μόνο να μη χωρίσουν οι γονείς τους, που είχαν πρόβλημα μεταξύ
τους, αλλά να τους κάνουν και πιο αγαπημένους. Εμάς ο πατέρας μου μας έλεγε:
«Δεν ξέρω τί θα κάνετε, δυο φορές την ημέρα θα πρέπη να δίνετε το παρόν στον
Θεό, για να ξέρεο που βρίσκεστε». Κάθε πρωί και κάθε βράδυ κάναμε προσευχή
μπροστά στο εικονοστάσι όλοι μαζί, ο πατέρας, η μητέρα και τα παιδιά, και στο
τέλος βάζαμε μετάνοια στην εικόνα του Χριστού.
Όταν πάλι είχαμε κάποιο πρόβλημα στην
οικογένεια, κάναμε προσευχή, για να τακτοποιηθή.
Θυμάμαι, μια φορά που αρρώστησε ο μικρότερος
αδελφός μας, είπε ο πατέρας μου:
«Ελάτε να παρακαλέσουμε τον Θεό ή να τον κάνη
καλά ή να τον πάρη, για να μην υποφέρη».
Προσευχηθήκαμε όλοι και έγινε καλά. Αλλά και
στο τραπέζι καθόμασταν όλοι μαζί. Κάναμε πρώτα προσευχή και ύστερα αρχίζαμε να
τρώμε.
Αν άρχιζε κανείς να τρώη, πριν ευλογηθεί το
τραπέζι, λέγαμε: «αυτός επόρνευσε».
Την έλλειψη εγκρατείας την θεωρούσαμε πορνεία.
Είναι διάλυση της οικογενείας να έρχεται ο καθένας στο σπίτι, όποια ώρα θέλει, και
να τρώη μόνος του χωρίς να υπάρχη λόγος.
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄,
Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”,
σελ. 155-157)
https://www.sostis.gr/blog/item/3507-i-proseuxi-stin-oikogeneia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου