"Οποιος κάνει λεπτή έργασία, δικαιολογεί τόν άλλον καί όχι τόν έαυτό του. Καί όσο προχωρεί πνευματικά, τόσο έλευθερώνεται καί τόσο άγαπά τόν Θεό καί τούς άνθρώπους. Τότε δέν µπορεί νά καταλάβη τί θα πή κακία, γιατί όλο καλούς λογισμούς έχει γιά τούς άλλους καί όλο άγνά σκέφτεται καί τά βλέπει όλα πνευματικά, άγια. 'Ωφελεϊται άκόμη καί άπό τίς πτώσεις των συνανθρώπων του, τίς όποίες χρησιμοποιεί γιά γερό φρένο στόν έαυτό του, γιά νά προσέχη νά μήν έκτροχιασθή.
Αντίθετα, ένας πού δεν έχει έξαγνισθη, σκέφτεται πονηρά καί βλέπει όλα τά πράγματα πονηρά. "Ακόμη καί τά καλά τα μολύνει με τήν πονηρία του. Δέν ωφελείται ούτε καί άπό τίς άρετες των άλλων, γιατί είναι σκοτισμένος άπό τήν μαυρίλα τού άνθρωποκτόνου, όπότε καί αύτες τίς έρμηνεύει με τό πονηρό του λεξικό. Πάντα είναι στενοχωρημένος καί πάντα στενοχωρεϊ τούς συνανθρώπους του με τήν πνευματική του αύτη μαυρίλα. "Αν θέλη νά έλευθερωθή, πρέπει νά καταλάβη ότι έχει άνάγκη άπό έξαγνισμό, γιά νά έρθη καί ή διαύγεια ή πνευματική, ή κάθαρση τού νού καί της καρδιάς.
- Καί όταν, Γέροντα, ό ίδιος άνθρωπος γίνεται πότε πονηρός καί πότε καλός;
- Τότε δέχεται άνάλογες έπιδράσεις καί άλλοιώσεις. "Ο άνθρωπος είναι τρεπτός. Οί πονηροί λογισμοί άλλοτε είναι τού πειρασμού καί άλλοτε ό ίδιος ό άνθρωπος σκέφτεται πονηρά. Πολλές φορές δηλαδή ο πειρασμός δημιουργεί καταστάσεις, γιά νά φέρνουν οί άνθρωποι κακούς λογισμούς. "Έναν άρχιμανδρίτη, όταν ήρθε γιά πρώτη φορά στό Καλύβι, δέν πρόλαβα νά τόν δώ. Τήν δεύτερη φορά που ήρθε, δέν μπορούσα νά τόν δώ, έπειδή ήμουν βαριά άρρωστος, καί του είπα νά έρθη μιά άλλη φορά, γιά νά συζητήσουμε.
Τότε έκεϊνος μπήκε σέ λογισμους ότι δεν τον θέλω, ότι έχω κάτι μαζί του, καί πήγε κάτω στό μονάστήρι καί έκανε παράπονα. Αυτό όλο ήταν του πειρασμού."
από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Β σελ 30» (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου