Αργομισθία βουλευτών και υπουργών στα κανάλια

Έχει επικρατήσει μια αντιαισθητική φάμπρικα τα τελευταία χρόνια στα κανάλια να παρελαύνουν κάθε μέρα βουλευτές και υπουργοί σε διάφορες πρωϊνές κυρίως εκπομπές και να αναλίσκονται σε μεταξύ τους ανταλλαγή ανοησιών και αντεγκλήσεων αντί να είναι στις δουλειές για τις οποίες τους πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Τους μεν βουλευτές τους πληρώνει για να νομοθετούν στη Βουλή και να εργάζονται για να υπερασπιστούν εμπράκτως τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους και της περιοχής τους και της πατρίδας τους. Τους δε υπουργούς για να ξημεροβραδιάζονται στα υπουργεία, ή όπου αλλού χρειάζεται, για να συντονίζουν, προγραμματίζουν και εφαρμόζουν το έργο διακυβέρνησης του τόπου.

Οι μεν βουλευτές, αντί να είναι με το λαιμό χωμένο στη μελέτη των θεμάτων που πρέπει να νομοθετήσουν και στη μελέτη των προβλημάτων της περιοχής τους που πρέπει να επιλύσουν, παρελαύνουν στα κανάλια για να μαλλιοτραβηχτούν με συναδέρφους τους από άλλα κόμματα, σε ένα κατινίστικο σώου υποκουλτούρας, αγραμματοσύνης, αμορφωσιάς και συχνά κουτσαβακισμού, στον αυτιστικό χρόνο που διαθέτει η τηλεόραση για να αναπτύξει το λόγο ένα βόδι. Επειδή, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι απαγορευτικός για να αναπτύξει τη σκέψη ένας άνθρωπος.

Μερικοί κακεντρεχείς θα πούν ότι για την ποιότητα σκέψης της πλειονότητας των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι και πολύς. Θα θυμίσω ότι αυτούς τους έχει εκλέξει με την ψήφο του ως αντιπροσώπους του ο ελληνικός λαός.

Και τα μέν κανάλια έκαναν κάποτε νούμερα όταν πρωτοβρήκαν αυτή τη φάμπρικα. Γιατί του νοήμονος κοινού του άρεσε να βλέπει τον αλληλοσπαραγμό με μουγκανητά των εκπροσώπων του, πιστεύοντας ότι όποιος ούρλιαζε ή έβριζε ή πρόσβαλε ή έλεγε τη μεγαλύτερη μπαρούφα ήταν και ο νικητής. Και μ αυτά τα κριτήρια ψήφιζε και ψηφίζει ακόμα.

Δεν έχει παρά να δεί κανείς έναν-έναν τους βουλευτές για να διαπιστώσει ότι όσοι πρωτεύουν σε ψήφους, αλλά και οι πιο πολλοί σε πλήθος, είναι οι τρόφιμοι των καναλιών και πολλοί μάλιστα είναι οι πιο γελοίοι σε επίπεδο μόρφωσης και πολιτισμού.

Ο μεν λαός, όμως, αυτή την παιδεία παίρνει από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους πολιτικούς του καθοδηγητές, αυτά είναι τα πρότυπά του και αυτά μιμείται. Αυτών είναι δημιούργημα. Κοινώς, κουκιά τρώει κουκιά μολογάει.

Η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία (κυβέρνηση και βουλευτές δηλαδή), όμως, εκτός από να κυβερνάνε και να κάθονται σε καρέκλα με αμάξι και συνοδεία αστυνομικών έχουν και άλλες υποχρεώσεις. Για τις οποίες πληρώνονται, δεν είναι τζάμπα.

Μια από τις οποίες είναι να σέβονται τα λεφτά του λαού, από τον οποίο τρέφονται πλουσιοπάροχα και να δουλεύουν γι αυτά, αντί να σουλατσάρουν στη θεατρική σκηνή της τηλεόρασης, χωρίς την οποία δεν θα τους ήξερε, όχι μόνο ο θυρωρός της πολυκατοικίας, αλλά ούτε η μάνα τους.

Οι πιο πολλοί, παρ όλα αυτά, όχι μόνο πάνε αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι στη Βουλή και ψηφίζουν ή καταψηφίζουν (αν είναι αντιπολίτευση) άρπα κόλλα ό,τι τους σερβίρει το κάθε εξ ίσου άρπα κόλλα γραφείο υπουργού, αλλά βρίζουνε κι όλας τα κανάλια, που τους έχουνε κάνει βουλευτές και υπουργούς, για υποκειμενικότητα και καταπάτηση των κανόνων δεοντολογίας!

Αν έπρεπε να βρίζει κανείς τα κανάλια είναι γι αυτή ακριβώς την αντιαισθητική και προσβλητική για κάθε έννοια πολιτισμού παρέλαση του ελληνικού βουλευταριάτου από τις εκπομπές.

Επειδή με τη διαρκή εμφάνιση παραγνωρίζονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε επίπεδο ενικού κι αυτό δίνει αέρα και θάρρος στους πολιτικούς να νομίζουν ότι από κρινόμενοι γίνονται κριτές. Τους δημοσιογράφους βλάπτει η φάμπρικα. Άρα το λαό.
Αυτό είναι το ένα έγκλημα της αρπακολικής, εύκολης, εντυπωσιοθηρικής τηλεδημοσιογραφίας κατά του εαυτού της, επομένως κατά των πολιτών που δουλειά της είναι να υπερασπίζεται.

Το δεύτερο είναι αυτό που ζεί ήδη η δημοσιογραφία στα κανάλια τον τελευταίο καιρό. Έδωσε τόσο θάρρος στο χωριάτη που της ανέβηκε στο κρεβάτι!

Αλλά, ούτε κι απ αυτό μοιάζει να έμαθε. Γιατί συνεχίζεται η φάμπρικα με τις καλύψεις ωρών στα κανάλια, όπου καλεσμένοι βουλευτές και υπουργοί έρχονται να πουν ο καθένας την ανοησία του, αντί η ίδια ώρα να αξιοποιείται από πραγματικό, εκτενές και όχι άρπα κόλα Ρεπορτάζ των δημοσιογράφων στα άβατα ενός σωρού από θέματα της καθημερινής τρέλας που βασανίζει τους πολίτες.

Αλλά, και κανένα κόμμα και καμιά κυβέρνηση δεν έχει τραβήξει το αυτί κανενός βουλευτή και υπουργού για να τον στείλει στη δουλειά που δεν κάνει, παρ όλο που την πληρώνεται: Της υπεύθυνης νομοθέτησης και της διακυβέρνησης. Επειδή το επίπεδό τους είναι κι αυτών τόσο χαμηλό, που νομίζουν ότι με τις κοκορομαχίες στα κανάλια περνάνε τις θέσεις τους, χωρίς να νοιάζονται για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και της χώρας.

Με τις τηλεώρες που αναλώνουν υπουργοί αναρωτιέται κανείς πότε δουλεύουν. Κι αναρωτιέται και γιατί πρέπει να πληρώνονται στρατιές στα γραφεία τύπου με λεφτά του λαού, αφού τα λέει όλα στο κανάλι ο υπουργός και οι υφυπουργοί του.

Είναι βαθειά η νύχτα ακόμα στη χώρα. Και θα αργήσει να ξημερώσει. Αλλά, η αγγλοσαξωνική σχολή λέει «δώσε μου καλύτερους δημοσιογράφους να σου δώσω καλύτερους πολιτικούς». Κι αυτό τα λέει όλα για όλους.

vimaonline.gr