Ὁ Ἀκοίμητος Φύλακας - Ἄγγελος τοῦ Ναοῦ, τῆς Ἁγίας Τράπεζας
~ Κάποτε ἕνας Ἱερεὺς μοῦ διηγήθηκε τὰ ἑξῆς.
Κάποιο βράδυ, πῆγε κάπως ἀργὰ στὴν Ἐκκλησία, γιατὶ εἶχε ξεχάσει κάτι,
ποὺ ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νὰ τὸ πάρη.
Τὴν ξεκλείδωσε καὶ μπῆκε μέσα. Ἦταν σκοτεινά.
Ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη, τὴν ὁποία εἶχε ξεχάσει ἀνοιχτὴ (δὲν εἶχε τραβήξει τὴν
κουρτίνα, ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχαν καὶ βημόθυρα στὴν Πύλη), βλέπει ἕναν ἀστραφτερὸ Ἄγγελο
μὲ ξίφος πύρινο στὸ χέρι, νὰ στέκεται δίπλα στὴν Ἁγία Τράπεζα!
Τρόμαξε τόσο πολύ, ποὺ τράπηκε σὲ φυγή!
Φοβήθηκε!…
Φθάνοντας στὸν Νάρθηκα (ὁ Ναὸς ἦταν μεγάλος), ἀκούστηκε μιὰ φωνή:
«Στάσου!…».
«Στάσου!…».
Στάθηκε, λοιπόν, κοκκάλωσε! μαρμάρωσε!
–Μὴ φοβᾶσαι,… τοῦ εἶπε
πολὺ γλυκὰ ἡ φωνή. Εἶμαι ὁ Ἄγγελος - Φύλακας τοῦ
Ναοῦ.
Ὅταν μία Τράπεζα σὲ ἕναν Ναὸ καθαγιάζεται καὶ γίνεται Ἁγία, ὁ Κύριος, ὁ
Παντοκράτωρ, ὁ «Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων», τοποθετεῖ
ἕναν ἀκοίμητο Ἄγγελο – Φύλακα δίπλα στὴν Ἁγία
Τράπεζα.
Τράπεζα.
Καθ᾿ ὃν χρόνον ἔλεγε αὐτὰ ὁ Ἄγγελος, ὁ Ἱερεὺς ἦταν ἀκίνητος στὸν
Νάρθηκα καὶ ἄκουγε ἔντρομος, μὲ τὴν πλάτη πρὸς τὸ Ἱερό.
Καὶ συνέχισε μὲ ἀκόμη πιὸ γλυκειὰ φωνὴ ὁ Ἄγγελος:
–Ἔλα, γύρισε, κλεῖσε, σὲ παρακαλῶ,
τὴν Ὡραία Πύλη, ποὺ ξέχασες ἀνοιχτή…
Ὁ Ἄγγελος εἶπε στὸν Ἱερέα «σὲ
παρακαλῶ!» Πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς λέμε στὸν σύτροφό μας, στὸ παιδί μας, στὸν ἀδελφό
μας, στὸν πλησίον μας,«σὲ παρακαλῶ!»
Πόσοι;
Γύρισε ὁ Ἱερεὺς –τοῦ εἶχε φύγει ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος · μέσα του
βασίλευε γαλήνη–καὶ δὲν εἶδε πλέον τὸν Ἄγγελο.
Προχώρησε δισταχτικά, ἀλλὰ τώρα χωρὶς φόβο· μὲ σεβασμό. Μὲ συστολὴ καὶ
δέος ἔπιασε τὴν κουρτίνα τῆς Ὡραίας Πύλης καὶ σιγὰ-σιγὰ τὴν ἔκλεισε.
Μέσα του ὅμως ἄρχισε νὰ ἀναρωτιέται:
«Μὴν ἦταν φαντασία μου; !… Μήπως ὀνειρευόμουν;…
Μήπως ἔχω παραισθήσεις;…».
Ὡς ἀπάντησι ὅμως, ἄκουσε μυριάδες φωνὲς Ἀγγέλων νὰ ψάλλουν τὸ«Ἄξιόν ἐστι».
(Ὁ Ναὸς ἦταν ἀφιερωμένος στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο).
Δὲν ἄντεξε στὸ ἄκουσμα τῆς γλυκειᾶς αὐτῆς ἀγγελικῆς ψαλμωδίας καὶ
λιποθύμησε! Ἔπεσε κάτω !…
Ὅταν ὕστερα ἀπὸ λίγο συνῆλθε, πῆγε σπίτι του καὶ δὲν μίλησε σὲ κανέναν.
Μετὰ ἀπὸ 15 χρόνια, μοῦ τὰ διηγήθηκε, λίγο πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό του.
(*) Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου,
Ἐρμηνεία στὴν Θεία Λειτουργία μέσα ἀπὸ πραγματικά γεγονότα καὶ ἐμπειρίες Ἁγίων,
Ἱερέων, Μοναχῶν καὶ Πιστῶν ‒ Ἐμπειρίες κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία, σελ. 36
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου