Επιχειρηματική κόλαση και (καμία) ρευστότητα

Οι τράπεζες από όσο διαβάζω και ενημερώνομαι, δύσκολα χορηγούν επιχειρηματικά δάνεια. Αυτό έχει ως συνέπεια, αφενός οι επιχειρήσεις να μην μπορούν να προχωρήσουν σε επενδύσεις, να επεκταθούν, αφετέρου, δεν μπαίνει χρήμα στην αγορά.

Εδώ υπάρχει ένας κίνδυνος. Οι τράπεζες στο παρελθόν, δανείζανε χωρίς να υπολογίζουν σωστά τον βαθμό επισφάλειας των πελατών τους, των επιχειρήσεων. Δηλαδή, δεν υπολόγισαν σωστά, κατά πόσο μπορούν οι επιχειρήσεις που έπαιρναν δάνεια, να τα αποπληρώσουν. Για αυτό και δημιουργήθηκαν και τα «κόκκινα δάνεια» των επιχειρήσεων.

Όλα τα κόκκινα δάνεια δεν οφείλονται βέβαια στον λανθασμένο υπολογισμό των τραπεζών, ως προς την πιστοληπτική ικανότητα των επιχειρήσεων. Πολλές επιχειρήσεις που μπορούσαν να αποπληρώνουν τα δάνειά τους, λόγω της οικονομική κρίσης που ξεκίνησε το 2008, άρχισαν να έχουν πρόβλημα στην αποπληρωμή των δανείων.

Το θέμα είναι ότι σήμερα οι τράπεζες πρέπει να χορηγήσουν δάνεια σε επιχειρήσεις που έχουν προοπτικές, που μπορούν να τα αποπληρώσουν. Αυτό όμως νομίζω ότι δεν γίνεται, με αποτέλεσμα πολλές υγιείς, βιώσιμες επιχειρήσεις να έχουν θέμα ρευστότητας και να κινδυνεύουν ακόμη και να κλείσουν.

Δυστυχώς δεν είναι μόνον τα δάνεια που δεν χορηγούν οι τράπεζες Είναι και το πολιτικό σκηνικό που είναι τοξικό. Κανείς δεν ασχολείται σοβαρά με την επιχειρηματικότητα. Οι πολιτικοί ασχολούνται με το να βγαίνουν καθημερινά στα κανάλια και να λένε ότι τους κατέβει. Μιλάνε με όρους επικοινωνιακούς και όχι ουσίας, γιατί δεν ασχολούνται με τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας.

Άκουγα το πρωί στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ έναν εκπρόσωπο επιχειρήσεων (μικρομεσαίων από όσο κατάλαβα) από την Θεσσαλονίκη που έλεγε ότι κάνουν μελέτες, αλλά δεν τις λαμβάνουν υπ’ όψιν τα αρμόδια υπουργεία!

Αν λοιπόν οι πολιτικοί δεν «ακούν» τους επιχειρηματίες (τους μικρομεσαίους) που γνωρίζουν την αγορά όπως την παλάμη του χεριού τους, τότε τι να περιμένει κανείς;

Άλλες αιτίες που η ρευστότητα απουσιάζει είναι τα όσα περιγράφει το άρθρο που παραθέτω.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Του Άγη Βερούτη

Δυστυχώς ζούμε σε μια οικονομία χωρίς πραγματικό τραπεζικό σύστημα. Για όποιον δεν θυμάται, έχουμε ακόμα τα capital controls του 60ευρου.

Η κύρια λειτουργία των σημερινών τραπεζών είναι να υποκαταστήσουν τα πάλαι ποτέ δημόσια ταμεία, και να απομοχλεύουν την οικονομία αφαιρώντας της ρευστότητα. 

Την ρευστότητα σήμερα οι τράπεζες την αφαιρούν με δυο τρόπους: Πρώτον με την εξόφληση των τοκοχρεολυσίων που δεν ανανεώνουν ως νέα δάνεια, άρα μειώνοντας την μόχλευση της οικονομίας άρα και το διαθέσιμο κεφάλαιο για θέσεις εργασίας και εξοπλισμό που δεν ανανεώνεται και δεύτερον με την αύξηση της φορολογίας που προκαλούν οι ανακεφαλαιοποιήσεις που μεταφερόμενες στο χρέος αυξάνουν τα φοροεισπρακτικά μέτρα. 

Είμαστε ίσως από τις ελάχιστες χώρες όπου το μπλοκάρισμα των τραπεζικών λογαριασμών μπορεί να ενεργοποιηθεί χωρίς εμπλοκή δικαστικού υπαλλήλου. Και είναι άξιο απορίας πώς οι τράπεζες επιτρέψανε στην οποιαδήποτε κυβέρνηση την πρωτοβουλία Χ. Θεοχάρη να μπορεί κάθε δημόσιος υπάλληλος να μπλοκάρει τον λογαριασμό ενός ιδιώτη ή μιας εταιρίας χωρίς άνωθεν άδεια ή δικαστική απόφαση ή έστω τιμωρία στις περιπτώσεις λαθών. 

Οι τράπεζες σε συνδυασμό με τα capital controls και με την τελευταία μανία των κρατιστών και των φοροφαγάδων με το ηλεκτρονικό χρήμα, έχουν μετατραπεί σε μηχανισμό παγίδευσης των πολιτών και των νομικών προσώπων του ιδιωτικού τομέα σε οικονομικό μεσαίωνα.

Σε συνδυασμό με την ανοχή των δικαστικών που επιτρέπουν κατασχέσεις ακινήτων και πρώτης κατοικίας πολιτών για χρέη προς το δημόσιο ως και κάτω από €500. Όλοι τρέμουν μη τυχόν και τους δεσμεύσουν τους λογαριασμούς για οφειλές προς το κράτος. 

Και οι υπόλοιποι που δεν τρέμουν είναι αυτοί που ήδη τους έχουν δεσμευτεί οι λογαριασμοί. 

Στη χώρα μας ισχύει η θανατική ποινή: η οικονομική θανατική ποινή. Και δεν χρειάζεται καν δικαστική απόφαση!

Τόσο καλά!!!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως είμαστε σχεδόν στον παγκόσμιο πάτο της οικονομικής ελευθερίας, αν εξαιρέσουμε δικτατορίες και χώρες με πρόσφατες ή ενεργές εμφύλιες ή πολεμικές διαμάχες. Μάλιστα οι 137 χώρες που οι πολίτες τους απολαμβάνουν μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία από των Ελλήνων περιλαμβάνονται και αρκετές που έχουν πρόσφατα βγει από πολυετείς πολέμους ή δικτατορίες. 

Κάθε τέλος του μήνα οι εναπομείναντες και εναπομείνασσες επιχειρηματίες προσεύχονται να καταφέρουν να εισπράξουν ώστε να πληρώσουν τις υπέρογκες υποχρεώσεις τους προς το κράτος. 

Η δε γραφειοκρατία αντί λόγω μνημονίων να ελαφρυνθεί, έχει γίνει πιο άκαμπτη και πιο αυστηρή απέναντι στις ακόμα ζωντανές επιχειρήσεις. 

Η Ελλάδα είναι η κόλαση του επιχειρείν. 

Όταν στην αρχή της κρίσης προ 7 ετών η τότε κυβέρνηση ΓΑΠ αύξησε την κεφαλαιακή υποχρέωση για να πάρει κάποιος τραπεζική άδεια από €4 εκατομμύρια σε €18, προφανώς σκεφτόταν με ποιον τρόπο θα βοηθήσει τις υπάρχουσες τράπεζες απέναντι σε έναν πιθανόν υγιέστερο νέο ανταγωνιστή, βάζοντας επιπρόσθετα γραφειοκρατικά εμπόδια τριετούς γραφειοκρατικής περιπέτειας για όποιον τολμούσε να ζητήσει από την τράπεζα της Ελλάδος τραπεζική άδεια. 

Γι' αυτό και έκτοτε δεν εκδόθηκε καμία νέα τραπεζική άδεια. 

Θα μου πεις ποιος να έρθει να επενδύσει στην επιχειρηματική κόλαση της υφηλίου. 

Σαν τα επαρχιωτάκια περιμένουμε τον θείο από την Αμερική με τα ντόλαρς για να κάνει το μεγάλο εργοστάσιο που θα δουλέψουνε για 3 και 60!

Κατά τα άλλα, ανταγωνιστικότητα...

capital.gr