«Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο
πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. Αν έχεις εξουσία, μην
επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο.
Είναι καλύτερο να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται. Από τον φόβο προέρχονται το ψεύδος και η υποκρισία,
από την αγάπη η ειλικρίνεια και η εγκαρδιότητα.
Ο οργισμένος άνθρωπος είναι τυφλός και
τρελός. Δεν συναισθάνεται τι λέει και τι κάνει. Συχνά, μετά το ξέσπασμα του, μετανοεί πικρά για όσα
άτοπα είπε και έκανε. Γιατί η οργή πού δεν δαμάζεται συγχύζει τον νου, ταράζει
την ψυχή, καταστρέφει τη λογική, φυγαδεύει το Πνεύμα του Θεού και αφήνει τον
άνθρωπο έρμαιο στα χέρια του διάβολο. Όποιος δαμάζει τον θυμό του, εύκόλα θα
συγκράτηση τον εαυτό του απ’ όλα τα κακά.
Αν λοιπόν συμβεί ποτέ να οργιστείς με κάποιον, μην πεις τίποτα. Σιώπησε
ή φύγε, και μην επιτρέψεις να βγει από μέσα σου η φλόγα της οργής, πού θα
κατακαύσει και σένα κι εκείνους πού σε περιβάλλουν. Και όταν η καρδιά σου
ειρήνευση, τότε πες. αν χρειάζεται, δυο λόγια αγάπης για την «οικοδομήν
της χρείας». Ένας ειρηνικός και πράος λόγος είναι πιο καρποφόρος και πειστικός
από χίλια λόγια οργισμένα, έστω και σωστά
Τέλος, πάντα να θυμάσαι πώς αν ήσουν ταπεινός δεν θα οργιζόσουν. Η οργή
είναι η πιο εκλεκτή θυγατέρα του εγωισμού. Όπου εμφανισθεί η ταπείνωσις
εξαφανίζεται σαν καπνός ο θυμός.
Γέννημα τής οργής είναι η μνησικακία.
Μνησικακία είναι η συντήρησις της οργής, μια διαρκής κακία, σαράκι τής
ψυχής, ένα καρφί μπηγμένο μόνιμα στην ψυχή, φονευτής τής αγάπης, της προσευχής,
τής μετανοίας και όλων των αρετών. Αν
θέλεις να νικήσεις τη μνησικακία, πολέμησε το πάθος τής οργής, πού τη γεννά. Αν
θέλεις όμως να τη φονεύσεις. τότε πρέπει πρώτα να παλέψεις για την απόκτηση τής
αγάπης και τής ταπεινώσεως. Μέχρι τότε, χρησιμοποίησε σαν προσωρινό βάλσαμο για
την κατασίγαση του πάθους την ανάμνηση των παθημάτων του Κυρίου Ιησού Χρίστου.
Η ανάμνησις των φρικτών παθών και του σταυρικού Του θανάτου θα μαλακώσει την
ψυχή σου πού μνησίκακε!, Γιατί θα αισθανθείς υπερβολική ντροπή
αναλογιζόμενος τη δική Του ανεξικακία.
από το βιβλίο: «Πνευματικό
Αλφάβητο» Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ
(Ιερά Μονή Παρακλήτου ΩΡΩΠΟΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ 1996).»
Απόσπασμα - Σημεία Καιρών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου